Πριν ξεκινήσει η δίκη του συζύγου της και των 50 ανδρών που κατηγορούνται ότι τη βίασαν με δική του προτροπή, η Ζιζέλ Πελικό είχε την επιλογή να διεξαχθεί η διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών. Το αρνήθηκε. Η ευθυκρισία και το θάρρος της την έχουν κάνει σύμβολο για εκατομμύρια γυναίκες, γράφουν οι New York Times.

Πολλές από αυτές την περιμένουν κάθε πρωί έξω από το δικαστήριο, καθώς προσέρχεται για την ακροαματική διαδικασία, και τη χειροκροτούν. Το ίδιο κάνουν και το βράδυ, όταν φεύγει από την αίθουσα. Αρκετές την αποκαλούν «Ζιζέλ», σαν να τη γνωρίζουν προσωπικά. Στο πρόσωπό της βλέπουν τους εαυτούς τους, τις μαμάδες τους, τις γιαγιάδες τους. Ερχονται στο δικαστήριο, στην πόλη Αβινιόν της νότιας Γαλλίας, από όλη τη χώρα, και περιμένουν ώρες απ’ έξω για να τη στηρίξουν.

«Δεν ξέρω πώς το κάνει. Η αξιοπρέπειά της είναι αξιοθαύμαστη» είπε στους ΝΥΤ η 62χρονη Κατρίν Αρμάν, η οποία έφτασε στο δικαστήριο μιάμιση ώρα πριν αρχίσει η διαδικασία, έτσι ώστε να είναι πρώτη στην ουρά για μια από τις πολυπόθητες θέσεις στην αίθουσα. «Θαυμάζω αυτή τη γυναίκα» πρόσθεσε. «Είναι εξαιρετική».

Στις τρεις εβδομάδες από την έναρξη της δίκης για βιασμό κατά του πρώην συζύγου της και άλλων 50 κατηγορουμένων, η Πελικό έγινε η απόλυτη ηρωίδα των φεμινιστριών στη Γαλλία, επισημαίνουν οι ΝΥΤ. Το πρόσωπό της, πλαισιωμένο από τα κόκκινα μαλλιά της στο στιλ της Αννα Γουίντουρ και τα μαύρα γυαλιά ηλίου, εμφανίζεται σε νυχτερινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, σε τοίχους με γκράφιτι, σε πανό και πλακάτ διαδηλωτών σε όλη τη χώρα.

Φεμινίστριες, ακτιβίστριες και συγγραφείς τής έχουν γράψει ανοικτές επιστολές που έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και διαβάζονται στο ραδιόφωνο. Επαινούν το θάρρος, τη δύναμη και την αξιοπρέπειά της να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο την τρομακτική ιστορία της. Επαινούν επίσης τη σπάνια απόφασή της να επιμείνει να δημοσιοποιηθεί η δίκη, όταν θα μπορούσε να είχε γίνει κεκλεισμένων των θυρών. Πολλά θύματα αισθάνονται ότι μιλάει εκ μέρους τους, γράφουν οι New York Times.

Οπως έγραψε η Ελέν Ντεβίνκ, δημοσιογράφος και συγγραφέας στην εφημερίδα Le Monde, «δεν ήσουν μόνο εσύ, Ζιζέλ, που σου φέρθηκαν σαν να είσαι αντικείμενο. Μας το λένε όλοι, είμαστε ασήμαντες. Η δύναμή σου μας δίνει πίσω και τη δική μας. Σε ευχαριστούμε για αυτό το τεράστιο δώρο».

Η Πελικό βρίσκεται στο επίκεντρο της πιο σημαντικής δίκης βιασμού που έχει ζήσει η Γαλλία εδώ και δεκαετίες. Ο επί 50 χρόνια σύζυγός της, Ντομινίκ Πελικό, ομολόγησε την ενοχή του. Παραδέχτηκε ότι έριχνε υπνωτικά στο φαγητό και στα ποτά της επί σχεδόν μια δεκαετία, ενώ στη συνέχεια καλούσε άνδρες στην κρεβατοκάμαρά τους για να τη βιάσουν, ενόσω εκείνη ήταν ναρκωμένη.

Ο Πελικό και οι περισσότεροι από τους άλλους άνδρες που δικάζονται κατηγορούνται για τον βιασμό της. Περισσότεροι από 12 εξ αυτών ομολόγησαν την ενοχή τους. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους παραδέχονται ότι έκαναν σεξ με την Πελικό, αλλά υποστηρίζουν πως δεν ήταν βιασμός. Αντιθέτως, ισχυρίζονται ότι ξεγελάστηκαν και παρασύρθηκαν από τον σύζυγό της, ο οποίος τους έλεγε πως εκείνη παρίστανε ότι κοιμόταν ή κάποια παραλλαγή του ίδιου σεναρίου.

Πριν από τη σύλληψη του συζύγου της, η 71 ετών Ζιζέλ Πελικό είχε μια ήσυχη ζωή: ήταν συνταξιούχος, έπειτα από διευθυντική καριέρα σε μια μεγάλη εταιρεία, μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά με επτά εγγόνια. Είχαν μετακομίσει με τον σύζυγό της σε μια μικρή πόλη στην Προβηγκία για να απολαμβάνουν τις πεζοπορίες στους λόφους και το κολύμπι στην πισίνα τους.

Τώρα, φτάνει στο δικαστήριο κάθε μέρα ντυμένη άψογα, ενσαρκώνοντας τη φράση που επινόησαν οι δικηγόροι της στην αρχή της δίκης, ότι «η ντροπή πρέπει να αλλάξει πλευρά: από εκείνη του θύματος, σε εκείνη του κατηγορουμένου».

Με το κεφάλι ψηλά προσπερνά τους κατηγορούμενους που βρίσκονται στην αίθουσα. Οι ηλικίες τους κυμαίνονται από 26 έως 74 ετών. Είναι αδύνατοι ή παχύσαρκοι, γενειοφόροι ή με λείο πρόσωπο. Πολλοί είναι παντρεμένοι και έχουν παιδιά. Εργάζονται ως οδηγοί φορτηγών, εργάτες οικοδομών, έμποροι, πωλητές. Ανάμεσά τους ένας δημοσιογράφος, ένας νοσοκόμος, ένας δεσμοφύλακας και ένας ειδικός στον τομέα της τεχνολογίας.

Ανοίγοντας τις πόρτες στο κοινό η Πελικό έριξε άπλετο φως, όχι μόνο στη δική της ζωή και στη νομική διαδικασία γύρω από τον βιασμό, αλλά και στα «κανονικά» προφίλ των κατηγορουμένων. Πολλές γυναίκες τής πιστώνουν ότι διέλυσε τον μύθο του «βιαστή-τέρατος».

«Ενας φίλος της οικογένειας, ένας ξένος σε ένα μπαρ ή στον δρόμο, ένας αδελφός ή εξάδελφος, ένας συνάδελφος, ένας καθηγητής, ένας γείτονας: όλες οι γυναίκες μπορεί, δυστυχώς, να βρουν ανάμεσα στους κατηγορούμενους ένα πρόσωπο που θα τις θυμίσει μια τραυματική ανάμνηση» αναφέρεται σε μια ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα Libération, την οποία υπογράφουν περισσότεροι από 260 καλλιτέχνες, συγγραφείς, πολιτικοί, ακτιβιστές και ιστορικοί· κυρίως γυναίκες.

Περισσότεροι από 40 δικηγόροι υπεράσπισης γεμίζουν καθημερινά την αίθουσα, σύμφωνα με τους New York Times. Την περασμένη εβδομάδα πολλοί άρχισαν να εξετάζουν την Πελικό και να αποκαλύπτουν τις στρατηγικές τους. Κάποιοι προσπάθησαν να εγείρουν αμφιβολίες για τη θέση της: ότι δηλαδή ήταν εντελώς αναίσθητη και δεν ήξερε τι της συνέβαινε. Προσπάθησαν να διαρρήξουν την αξιοπιστία όταν έλεγε ότι απολάμβανε το σεξ με τον σύζυγό της αλλά ποτέ δεν ενδιαφερόταν να πειραματιστεί με άλλους συντρόφους.

Κατόπιν αιτήματός τους, 27 φωτογραφίες επιλεγμένες από τις 20.000 φωτογραφίες και βίντεο που βρήκε η αστυνομία στις ηλεκτρονικές συσκευές του συζύγου της εμφανίστηκαν στις οθόνες του δικαστηρίου, ενώ το κοινό κρατούσε την ανάσα του. Οι περισσότερες έδειχναν το γυμνό σώμα μιας γυναίκας, μερικές φορές με ένα σεξουαλικό παιχνίδι να προεξέχει. Σε κάποιες φαίνεται το πρόσωπο της Πελικό με τα μάτια της ανοιχτά.

Η ίδια παρέμεινε αταλάντευτη. «Αν αυτή είναι μια προσπάθεια να με παγιδεύσετε, είναι δύσκολο να το αντέξω» είπε. «Τι είναι αυτό που ψάχνετε εδώ, σε αυτή την αίθουσα; Να με κάνετε να φανώ ένοχη;».

Ενας δικηγόρος τη ρώτησε, προκαλώντας σάλο στην αίθουσα του δικαστηρίου: «Δεν έχετε μια κρυφή τάση επιδειξιμανίας;» Ενας άλλος είπε: «Αυτές οι φωτογραφίες είναι πολύ σαφείς. Δεν θα πόζαραν όλες οι γυναίκες για αυτού του είδους τις φωτογραφίες, ακόμη και με έναν αγαπημένο σύζυγο».

Οι άνδρες που λάμβαναν φωτογραφίες αυτού του είδους θα μπορούσαν εύκολα να ξεγελαστούν νομίζοντας ότι ήθελε να κάνει σεξ μαζί τους, υπονοούσαν. Η Πελικό απάντησε ότι είτε φαινόταν προκλητική σε αυτές τις φωτογραφίες είτε όχι, «αν ένας άνδρας ήθελε να έχει σεξουαλική επαφή μαζί μου, θα έπρεπε να είχε ζητήσει τη συγκατάθεσή μου». Για πρώτη φορά στη δίκη η ψυχραιμία της έσπασε και ύψωσε τη φωνή της. «Το βρίσκω προσβλητικό» είπε. «Και καταλαβαίνω γιατί τα θύματα βιασμού δεν απαγγέλλουν κατηγορίες».

Οι συγκεκριμένες αμυντικές στρατηγικές είναι πολύ συνηθισμένες σε δίκες βιασμού, λένε οι ειδικοί. Αλλά τώρα μεταδίδονται, πριν δημοσιοποιηθούν από τα ΜΜΕ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε ένα όλο και πιο συγκλονισμένο κοινό. Πολλές γυναίκες λένε ότι η Πελικό παρείχε μια δημόσια και πολύ γενναία επίδειξη σχετικά με τη μεταχείριση των θυμάτων βιασμού.

«Αυτός που αντιμετωπίζει τα εμπόδια είναι το θύμα» λέει στους ΝΥΤ η Οντρέ Νταρσονβίγ, καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ. «Ολόκληρη η ζωή του ελέγχεται εξονυχιστικά, ξεκινώντας με τους αστυνομικούς που ρωτούν πώς ήταν ντυμένο, ποια είναι η σεξουαλικότητά του, κ.λπ. Ολες αυτές τις ερωτήσεις δεν έχουν καμία σχέση με τη βία, που είναι ο βιασμός».

«Η Πελικό είναι οικογενειάρχης, μια γιαγιά. Ακόμα και αυτή, όμως, καταλήγει να υποβάλλεται σε εξαιρετική κακομεταχείριση από τους δικηγόρους υπεράσπισης» προσθέτει. «Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν στη θέση της ήταν μια νεαρή γυναίκα που είχε καταναλώσει αλκοόλ;»

Οι ίδιοι δικηγόροι που έδειξαν τις φωτογραφίες της Πελικό στο δικαστήριο, αργότερα έκαναν ένσταση κατά της προβολής του βίντεο που τράβηξε ο Πελικό με τις σεξουαλικές αλληλεπιδράσεις των ανδρών με τη ναρκωμένη σύζυγό του. Αυτό, είπε ένας από τους δικηγόρους, θα αμφισβητούσε την αξιοπρέπεια των εμπλεκομένων ανδρών.

Οι εισαγγελείς υποστήριξαν ότι τα βίντεο ήταν ουσιαστικά αποδεικτικά στοιχεία, του είδους που πολύ σπάνια υπάρχουν σε υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης. Ο επικεφαλής δικαστής έκρινε ότι τα βίντεο δεν θα προβληθούν δημοσίως λόγω της «απρεπούς και σοκαριστικής» φύσης τους.

Η Κριστέλ Ταρό, μια φεμινίστρια ιστορικός από το Παρίσι, που επιμελήθηκε το βιβλίο «Femicides: A World History» (Γυναικοκτονίες: Μια παγκόσμια Ιστορία), είπε ότι αυτό αποκαλύπτει ξεκάθαρα δύο μέτρα και δύο σταθμά. «Είναι μόνο η φήμη των ανδρών που μετράει» είπε η Ταρό στους ΝΥΤ. «Η αντιστροφή της ευθύνης, η μετατροπή των θυμάτων σε θύτες και των ενόχων σε θύματα είναι κάτι πάγιο στις δίκες για βιασμούς».

Η δίκη έχει εμπνεύσει ψυχολογικές έρευνες στη Γαλλία σχετικά με τη σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών. Μερικοί άνδρες έχουν αρχίσει να μιλούν για «κουλτούρα βιασμού» και «τοξική αρρενωπότητα».

Η Ταρό είπε ότι αυτό δείχνει μια στροφή. «Βλέπουμε μια δύσκολη, παράδοξη και διφορούμενη επίγνωση, αλλά και μια ευαισθητοποίηση σε μέρος του ανδρικού πληθυσμού στη Γαλλία» σημείωσε.

Οι κατηγορούμενοι έχει προγραμματιστεί να εμφανίζονται στις ακροάσεις σε ομάδες των έξι ή επτά κάθε εβδομάδα. Η Πελικό θα αναγκαστεί να συνεχίσει να μπαίνει στο δικαστικό μέγαρο και να κάθεται ανάμεσά τους.

Η 20χρονη φοιτήτρια Οσεάν Γκισαρντόν περίμενε έξω από το δικαστήριο για να χειροκροτήσει την Πελικό. «Ηρθαμε για να τη στηρίξουμε, είναι πραγματική γυναικεία αλληλεγγύη» δήλωσε στους New York Times. «Η Ζιζέλ είναι γενναία. Κάθε φορά που τη βλέπουμε να φεύγει από το δικαστικό μέγαρο, το κεφάλι της είναι ψηλά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News