«Δεν θέλαμε να είναι μια σειρά για το να είσαι γυναίκα στον κόσμο των ανδρών. Είπαμε λοιπόν μέσα μας, ας τις ρίξουμε στην αγριότητα ενός αεροπορικού δυστυχήματος και να δούμε τι θα γίνει». Ετσι περιγράφουν οι δημιουργοί Ασλεϊ Λάιλ και Μπαρτ Νίκερσον την ιδέα πίσω από την τηλεοπτική σειρά «Yellowjackets», ο δεύτερος κύκλος της οποίας άρχισε να προβάλλεται στα τέλη του προηγούμενου μήνα.

Η υπόθεση είναι φαινομενικά απλή: το 1996, η γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου ενός γυμνασίου στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ, ονόματι Yellowjackets, μεταβαίνει αεροπορικώς στο Σιάτλ για ένα τουρνουά, όταν ξαφνικά το αεροπλάνο πέφτει και συντρίβεται σε απρόσιτη περιοχή στα καναδικά Βραχώδη Ορη.

Οι επιζώντες, και κυρίως τα ανήλικα κορίτσια-μέλη της ομάδας, επιβιώνουν στο δάσος για 19 μήνες και δύο χειμώνες. Τους βρίσκουμε 25 χρόνια αργότερα να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες εκείνου του τραύματος, τόσο τρομακτικού που δεν θέλησαν ποτέ μετά τη διάσωσή τους να αποκαλύψουν τις όποιες λεπτομέρειες.

Η εξιστόρηση του παρελθόντος και του παρόντος προχωρά παράλληλα και στο βάθος. Από την πρώτη κιόλας ανατριχιαστική σκηνή διακρίνεται το φάσμα που πλανάται πάνω από κάθε αεροπορικό δυστύχημα μετά το 1972 – όταν συνετρίβη στις Ανδεις ένα αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε μια ανδρική ομάδα ράγκμπι: του κανιβαλισμού. «Υπήρχαν όλα τα συστατικά για μια εξειδικευμένη σειρά για τους λάτρεις του τρόμου και του παραφυσικού, για ένα είδος όψιμου “Lost”», συνοψίζει η Ελενα Τεμπάνο της Corriere della Sera.

Αντιθέτως, το «Yellowjackets» έχει τεράστια απήχηση στο κοινό και συγκαταλέγεται ήδη μεταξύ των πιο επιτυχημένων σειρών της Showtime, με την πρεμιέρα τoυ δεύτερου κύκλου, στις 26 Μαρτίου, να σημειώνει ρεκόρ προβολής μέσω streaming, ξεπερνώντας ακόμη και τον περιβόητο όσο και καλτ «Dexter».

Η ιταλίδα δημοσιογράφος γράφει πως η επιτυχία του σίριαλ εν μέρει οφείλεται σε αισθητικά στοιχεία: «Κάνει με τη δεκαετία του ’90 ό,τι έκανε το “Stranger Things” με τη δεκαετία του ’80: πρόκειται για μια ακριβή και παθιασμένη αναφορά, με μια ωραία μουσική επένδυση, προορισμένη να προκαλέσει τη νοσταλγία των σημερινών σαραντάρηδων, που τότε ήταν έφηβοι». Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι μεταξύ των πρωταγωνιστριών περιλαμβάνονται και σταρ εκείνης της εποχής: η Κριστίνα Ρίτσι και η Τζουλιέτ Λιούις.

Αλλά αυτό είναι μόνο το πρώτο στρώμα. Βαθύτερα διακρίνεται επίσης ένας προβληματισμός για το τι σημαίνει να εγκαταλείπει κάποιος οριστικά τη νεότητα και να παραδίδεται στην ενήλικη ζωή, με όλες τις αθετημένες υποσχέσεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρα της εφηβείας, αλλά και για την ανάγκη να αλλάξει ως άνθρωπος, ή έστω να εξελιχθεί.

Πάνω από όλα, όμως, υπάρχει η καθόλου νοσταλγική επανεξέταση των θεμάτων του φεμινισμού. Το «Yellowjackets» υιοθετεί την αρχή ενός άλλoυ επιτυχημένου σίριαλ, του «Big Little Lies», όπως σημειώνει η συγγραφέας Λίντια Κίσλινγκ στο New York Times Magazine: μεταμφιέζει σε θεματική ιστορία, τρόμου στην προκειμένη περίπτωση, έναν ευρύτερο προβληματισμό για τη γυναικεία συνθήκη (Το «Big Little Lies» έμοιαζε με ηδονοβλεπτική παρατήρηση της λαμπερής ζωής των πλούσιων Αμερικανών, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για καταγγελία της ενδοοικογενειακής βίας).

«Οποιαδήποτε περιθωριοποιημένη ψυχή τοποθετείται συχνά ως αντικείμενο, όχι ως υποκείμενο. Τα κορίτσια του “Yellowjackets” είναι πρόσωπα που πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του λυκείου μαθαίνοντας το δύσκολο και τρομερό μάθημα της γυναικείας εφηβείας, ότι δεν είσαι εσύ το υποκείμενο της ιστορίας σου» σημειώνει η σκηνοθέτρια της σειράς (γνωστή για τη σκηνοθεσία του «Jennifer’s Body», μιας άλλης φεμινιστικής ταινίας τρόμου, που έγινε καλτ).

Μετά το δυστύχημα, οι πρωταγωνίστριες γίνονται υποκείμενα της δικής τους ιστορίας και η σειρά αναδεικνύει κάτι που σπάνια προσφέρεται στους γυναικείους χαρακτήρες: τη δυνατότητα να «ζήσουν πλήρως παρορμητικά και πεινώντας», σύμφωνα πάντα με την Κουσάμα, δηλαδή τη δυνατότητα να εξερευνήσουν τις δικές τους επιθυμίες και παρορμήσεις, ακόμα και τις καταστροφικές.

Σύμφωνα με τη σκηνοθέτρια, η πραγματική άγρια φύση στον πυρήνα της σειράς είναι στην πραγματικότητα «η γυναικεία εσωτερικότητα, η γυναικεία εμπειρία, η γυναικεία μεταμόρφωση και η παρουσία ενός είδους αμετάβλητου χάους στις γυναίκες». Πρόκειται για μια πολυτέλεια που συνήθως επιφυλάσσεται στους άνδρες: εκείνοι είναι τις περισσότερες φορές οι αρνητικοί ήρωες της τηλεόρασης (ενδεικτικό το «Breaking Bad»), γιατί ακόμη και στο κακό, μόνον οι άνδρες μπορούν να είναι πρωταγωνιστές των όποιων ιστοριών.

Ολοκληρώνοντας το άρθρο της, η δημοσιογράφος της Corriere della Sera σημειώνει πως είναι τουλάχιστον αξιοσημείωτο ότι, για να προσδώσουν στις γυναίκες «αυτή την υποκειμενικότητα, αυτή την ικανότητα δράσης, οι δημιουργοί του “Yellowjackets” έπρεπε να τις κάνουν να πέσουν σε ακατοίκητα βουνά». Αυτό, όμως, ενδέχεται να είναι ένα από τα λίγα ρεαλιστικά στοιχεία της σειράς.

Και η Ασλεϊ Λάιλ και ο Μπαρτ Νίκερσον, οι δημιουργοί της σειράς (που είναι σύζυγοι) το γνωρίζουν: «Η κάπως απαίσια αρχή της ιστορίας, με το αεροπορικό δυστύχημα και τον κανιβαλισμό, είναι τρόπον τινά ένας δούρειος ίππος που μας κινεί το ενδιαφέρον για αυτές τις γυναίκες. Είναι ενδιαφέρον ότι σχεδόν χρειάζεται κάτι τέτοιο για να πεις μια ιστορία για γυναίκες, που ελπίζουμε να είναι γεμάτη αποχρώσεις και πολύπλοκη» εξήγησε η Λάιλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News