«Ηρθε η ώρα να υπερασπιστούμε τα έξυπνα κινητά, αδιαμφισβήτητα μία από τις πιο εκπληκτικές, χρήσιμες και διεγερτικές συσκευές που έχουν κατασκευαστεί ποτέ», υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Σρίμσλεϊ. 

Ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times  συμπαρατάσσεται, έτσι, με όλους όσοι (ολοένα και περισσότεροι το τελευταίο διάστημα) αντιδρούν στη διάχυτη ανησυχία όσον αφορά την υπερβολική χρήση των smartphones και των λοιπών έξυπνων φορητών συσκευών που μας περιβάλλουν, σημειώνοντας πως o «ηθικός πανικός» που παρατηρείται είναι ανάλογος με εκείνον που ακολούθησε την εφεύρεση της τηλεόρασης.

Ο βρετανός δημοσιογράφος δεν αμφισβητεί «τις εύλογες ανησυχίες της κοινωνίας σχετικά με την κατάχρηση των κινητών». Αλλά θεωρεί σημαντικό να υπάρχει μια προοπτική επί των πραγμάτων και αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε επίσης, πέρα από τους φόβους των γονιών και τις προειδοποιήσεις των ειδικών, ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με μια «πανδημία γρίπης» ή κάποια άλλη μεγάλη συμφορά.

Πλέον οι άνθρωποι που δεν έχουν smartphone είναι ελάχιστοι και αυτό συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο γιατί μέσω του κινητού μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε οτιδήποτε θέλουμε, οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Σίγουρα δεν ασκούμαστε χρησιμοποιώντας το κινητό μας. Αλλά εξίσου σίγουρα επικοινωνούμε, εργαζόμαστε, ψυχαγωγούμαστε, διασκεδάζουμε, μορφωνόμαστε και ενημερωνόμαστε. 

Το κινητό μας είναι «η ατζέντα μας, η διασκέδασή μας, ο πομπός μας προς τον κόσμο. Για ποια άλλη συσκευή θα γυρνούσατε στο σπίτι ώστε να την πάρετε; Δεν πρόκειται περί εξάρτησης, είναι απλά κοινή λογική. Οι Αμερικανοί μπορεί να λατρεύουν τα όπλα τους, εγώ λατρεύω το τηλέφωνό μου. Μακάρι να υπήρχε μια συνταγματική τροπολογία που να κατοχυρώνει το δικαίωμά μου να φέρω δεδομένα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σρίμσλεϊ.

Πολλοί ισχυρίζονται πως θα μπορούσαμε να αξιοποιούμε πολύ καλύτερα τον χρόνο που σπαταλάμε όντας βυθισμένοι στην οθόνη του κινητού μας. Περνώντας χρόνο, για παράδειγμα, με συγγενείς και φίλους, αντί να περιοριζόμαστε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καλώς ή κακώς, ωστόσο, τα τρένα και τα λεωφορεία δεν είναι γεμάτα με τους ανθρώπους που αγαπάμε και θέλουμε τη συντροφιά τους, ούτε νωρίς το πρωί, όταν πηγαίνουμε στη δουλειά μας, ούτε το απόγευμα ή αργά το βράδυ κατά την επιστροφή.  

«Εάν επιλέγουμε να σκοτώνουμε την ώρα μας με μια οθόνη αντί να κάνουμε κάτι πιο “χρήσιμο”, αυτό συμβαίνει γιατί το ευχαριστιόμαστε περισσότερο», σημειώνει ο Σρίμσλεϊ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παρατηρούνται και δυσάρεστα, αν όχι αρνητικά, φαινόμενα: άνθρωποι που τρώνε μαζί στο ίδιο τραπέζι να αδιαφορούν ο ένας για τον άλλον και να απασχολούνται αποκλειστικά με τις έξυπνες συσκευές τους, πεζοί να ανταλλάσσουν μανιωδώς μηνύματα αντί να βλέπουν που πατούν και που πηγαίνουν, έφηβοι να λιώνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Προσπαθούμε ακόμα να βρούμε τη χρυσή τομή. Αλλά το τηλέφωνο δεν εμποδίζει κανέναν να πάει μια βόλτα, να συναντηθεί με φίλους του ή να διαβάσει ένα βιβλίο εάν το επιθυμεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ανησυχούμε για τη χρήση του κινητού μόνον από τους άλλους και σπάνια από εμάς τους ίδιους. Τα κινητά τηλέφωνα είναι συσκευές που βελτιώνουν τη ζωή και, βαθιά μέσα μας, το γνωρίζουμε όλοι αυτό. Οπότε εάν διαβάζετε αυτό το κείμενο στο κινητό σας, σας χαιρετώ», καταλήγει ο Σρίμσλεϊ, κλείνοντας το μάτι στους αναγνώστες του ανά τον κόσμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News