Πώς πραγματικά «χτίζεται» μια παράσταση για παιδιά; Και ποιος πραγματικά μπορεί να απαντήσει πιο πρωτότυπα από τους «Πολυτεχνίτες» του θεάτρου; Ο Άγγελος Αγγέλου και η Έμη Σίνη, ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και πολυβραβευμένα συγγραφικά δίδυμα της εποχής μας, μετά από 15 σχεδόν χρόνια γεμάτα με ιστορίες, θεατρικά έργα και τραγούδια για παιδιά και με αφορμή το νέο τους θεατρικό έργο «Δίπλα Δίπλα», γυρίζουν το χρόνο πίσω στα χρόνια του Πολυτεχνείου και στη γέννηση της ομάδας «Κοπέρνικος».

«Η ομάδα «Κοπέρνικος» μοιάζει πολύ με τη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου, που ήταν η αιτία που γνωριστήκαμε και δέσαμε όταν ακόμα ήμαστε όλοι φοιτητές», θυμάται ο Άγγελος. «Τα φτιάχναμε όλα μόνοι μας, έπρεπε να είμαστε εφευρετικοί και συχνά χρησιμοποιούσαμε πρωτότυπα κείμενα και μουσική. Στην Αρχιτεκτονική, μπορεί να μάθαμε πώς να «χτίζουμε» σπίτια, μάθαμε όμως και πώς πραγματικά «χτίζεται» μια θεατρική παράσταση: με πολλή αγάπη και κόπο», συμπληρώνει και  συνειδητοποιώ αμέσως τη σύνδεση μεταξύ των «καταβολών» της ομάδας «Κοπέρνικος» με την παράσταση που ανεβάζουν φέτος στο Εθνικό Θέατρο.

Ο Άγγελος και η Έμη το 2007 κερδίζουν το Α΄ Κρατικό Βραβείο για τη Συγγραφή θεατρικού έργου για παιδιά και την ίδια χρονιά ιδρύουν την ομάδα «Κοπέρνικος» με φίλους από τη φοιτητική ομάδα του Ε.Μ.Π., όπως ο Ελισσαίος Βλάχος, ο Γιάννης Δρακόπουλος, ο Φοίβος Συμεωνίδης και άλλοι που έχουν καταγράψει μέχρι σήμερα μια αξιόλογη θεατρική πορεία.

Από τότε, έχουν δημιουργήσει δύο μουσικοθεατρικές εκπομπές για το ραδιόφωνο, έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους με μουσική για παιδιά, έχουν εκδώσει πληθώρα παιδικών βιβλίων και έχουν βραβευτεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο για το βιβλίο τους «Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει» και με τη διεθνή διάκριση White Raven για το βιβλίο τους «Ένα αλφάβητο ταξίδι». Τα βιβλία τους κυκλοφορούν ήδη στην Ιαπωνία και στην Κορέα, θεατρικά τους έργα έχουν παρουσιαστεί στους δημοφιλέστερους χώρους της Αθήνας, όπως η Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και το Εθνικό Θέατρο και οι παραστάσεις τους πλέον «ταξιδεύουν» στη Θεσσαλονίκη και σε πόλεις του εξωτερικού.

Φέτος, εκτός από το «Σβήσε το φως» και το «Δύο ξεροκέφαλες κουτάλες», που πλέον έχουν γίνει «κλασικά», ανεβάζουν μια νέα παράσταση που βασίζεται σε κώδικες του βωβού κινηματογράφου και της slapstick κωμωδίας, την οποία σκηνοθετεί ο Φοίβος Συμεωνίδης και συνδέει κατά ένα ειρωνικό -και συνάμα ενδιαφέροντα- τρόπο τις «επιστημονικές» απαρχές της ομάδας με την τωρινή τους επαγγελματική -πλέον- ενασχόληση με το θέατρο.

«Το έργο Δίπλα-Δίπλα περιγράφει την ιδιαίτερα εκρηκτική και ταυτόχρονα αστεία σχέση δύο γειτόνων που, αν και εντελώς διαφορετικοί, αναγκάζονται κάποια στιγμή να χτίσουν από κοινού ένα ολόκληρο σπίτι! Η θεατρική σκηνή γεμίζει με οικοδομικά υλικά και μετατρέπεται σε εργοτάξιο, γεμίζοντάς μας με χιλιάδες ερωτήματα: Από τί υλικά χτίζονται τα σπίτια, τα κτίρια, οι σχέσεις, η υπομονή, η εμπιστοσύνη; Πώς αντιμετωπίζει κανείς τα εμπόδια και τις αναποδιές; Πώς διαχειριζόμαστε το λάθος μας; Μπορούμε μόνοι μας ή είναι καλύτερα να ζητήσουμε βοήθεια;», αναρωτιέται η Έμη και ο Άγγελος που αντλούν τη θεματολογία τους από τις πολύ προσωπικές τους ανησυχίες.

Ο Άγγελος και η Έμη είναι ζευγάρι και στη ζωή και κατά ένα τρόπο, η γέννηση του παιδιού τους είναι ακόμα μία αφορμή για να συνεχίζουν να γράφουν ιστορίες για παιδιά. Η πραγματική τους σύνδεση όμως με τον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας και του παιδικού θεάτρου κρύβεται σε μία αλήθεια που έχω διαπιστώσει κι εγώ με το χρόνο, καθώς διαβάζω και ξαναδιαβάζω με τα δικά μου παιδιά τις «Δύο Ξεροκέφαλες Κουτάλες» και το Μικρό Κοπέρνικο, ο οποίος μπλέκει σε αστείες περιπέτειες που τον κάνουν να τοποθετηθεί απέναντι στα προβλήματα της ζωής και τους διαφορετικούς χαρακτήρες.

Είναι που ο Κώδικας μεταξύ τους, και αυτός που διέπει τα έργα τους, είναι αυτός που πρωτογενώς έχει ο άνθρωπος στην παιδική του ηλικία. Που προϋποθέτει καθαρή καρδιά και διαυγές πνεύμα για να «βουτάει» κυριολεκτικά μέσα στη ζωή, μέσα στην κάθε ιστορία και να γίνεται αναπόσπαστο τμήμα της. Είναι ο Κώδικας κάθε παιδιού και εκείνου του παιδιού που συνάντησε μια μέρα  στο parking του θεάτρου έναν από τους ηθοποιούς της ομάδας που στην παράσταση υποδυόταν ένα ξωτικό και τον ρώτησε απογοητευμένο: «Τι… με αυτοκίνητο θα φύγεις;»

Ο Άγγελος και η Έμη δεν γράφουν για «κάτι» έξω από αυτούς. Είναι οι ίδιοι οι ήρωές τους και εκφράζουν τις ανησυχίες τους ακριβώς όπως ο άνθρωπος που δεν έχει αλλοτριωθεί από τα πολλά και τα μικρά που του αποσπούν την προσοχή καθώς ενηλικιώνεται. Και ίσως αυτός που μπορεί να «ακούσει» καλύτερα και να μοιραστεί με τον Άγγελο, την Έμη και τον Κοπέρνικο τη ζωή του είναι τα παιδιά. Και ίσως, δια αυτών, εμείς οι τυχεροί γονείς!

Δείτε περισσότερα για την ομάδα στη σελίδα kopernikos.gr και στη σελίδα στο Facebook.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News