Πριν από εκατό χρόνια, στις 22 Φεβρουαρίου του 1921, στο Σαν Τζόρτζο ντι Πιάνο, μία κωμόπολη στην μητροπολιτική περιφέρεια της Μπολόνια στη Βόρεια Ιταλία, γεννήθηκε η Τζούλια Αννα Μασίνα, η οποία, όμως, κατέστη διάσημη σε όλον τον κόσμο ως Τζουλιέτα, όπως την φώναζε, δηλαδή, ο Φεντερίκο Φελίνι, ο σύζυγός της.

Ο εμβληματικός ιταλός σκηνοθέτης προσέφερε στη γυναίκα της ζωής του και αιώνια μούσα του κορυφαίους ρόλους, στην «La Strada» (ελληνικός τίτλος… «Πουλημένη από τη μάνα της»), στις «Νύχτες της Καμπίρια», στην «Ιουλιέτα των πνευμάτων», στο «Τζίντζερ και Φρεντ», ταινίες που ανέδειξαν αρχικά και επιβεβαίωσαν στη συνέχεια το υποκριτικό της ταλέντο.

Ο Φελίνι είχε παραδεχτεί πως εμπνεύστηκε από την ανθρωπιά της συζύγου του και το «La Strada» και τις «Νύχτες της Καμπίρια», έργα χάρη στα οποία κέρδισε δύο (από τα τέσσερα, συνολικά, Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας) ενώ ο Τσάρλι Τσάπλιν είχε δηλώσει πως ήταν η ηθοποιός που τον συγκινούσε περισσότερο. Φαίνεται, όμως, πως οι ρόλοι που ερμήνευσε με περίσσια μαεστρία η Τζουλιέτα Μασίνα δεν είχαν πολλά κοινά στοιχεία με τον χαρακτήρα και τη προσωπικότητά της στην πραγματική ζωή.

«Υποδυόταν συχνά γυναίκες κακόμοιρες και μελαγχολικές ενώ στην πραγματικότητα ήταν άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα και πολλή δύναμη. Δεν θυμάμαι ούτε μία φορά που να κατάφερα να μιλήσω μαζί της καθιστός, έπρεπε πάντα να τρέχω από πίσω της, διέθετε αστείρευτη ενεργητικότητα, μεγάλη αγάπη για τη ζωή και ισχυρούς δεσμούς με κάθε μορφή πολιτισμού. Για εμάς, τα ανίψια της, υπήρξε πρότυπο, ήμασταν πολύ τυχερά», δηλώνει σήμερα ο Ατίλιο Μασίνα, ανιψιός της Τζουλιέτα ως γιος του αδελφού της Μάριο. Και οι εντυπώσεις και οι αναμνήσεις του από τη θεία του συμπίπτουν απόλυτα με εκείνες μίας άλλης ανιψιάς της Μασίνα, της Σιμονέτα Ταβάντι.

«Δεν ήταν καθόλου υποτακτική. Ζούσε με τρόπο “σωστό”. Εκανε ενίοτε συμβιβασμούς, ούτως ώστε να μπορεί να ζει καλά με τους ανθρώπους που αγαπούσε. Η ζωή της με τον Φελίνι δεν ήταν εύκολη, αλλά ήξερε πότε να υποχωρεί και πότε να μάχεται. Και αλίμονο εάν κάποιος έκανε κακό σε κάποιο μέλος της οικογένειας, μεταμορφωνόταν σε θηρίο», σημείωσε.

«Υποδυόταν συχνά γυναίκες κακόμοιρες και μελαγχολικές ενώ στην πραγματικότητα ήταν άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα και πολλή δύναμη»

Οσον αφορά τη σχέση της με τον Φελίνι, γνωρίστηκαν το 1942, παντρεύτηκαν την επόμενη χρονιά ενώ η κοινή τους ζωή ήταν γεμάτη από μικρές απιστίες, βραβεία πολλά και παντοτινή αγάπη. Ο Φεντερίκο ήταν «ο έρωτας της ζωής της. Επειδή εγώ χώρισα νωρίς μου έλεγε “να θυμάσαι πως οι μεγάλοι έρωτες πληρώνονται, αγωνίζεσαι για αυτούς” και εκείνη αγωνίστηκε πολύ για τον Φεντερίκο ενώ για εκείνον η Τζουλιέτα ήταν ο αέρας που ανέπνεε», σημείωσε η ανιψιά της σπουδαίας ιταλίδας ηθοποιού.

Το λιμάνι του

«Εχουν κυκλοφορήσει πολλές συνεντεύξεις ηθοποιών και στάρλετ που μιλούσαν για περιπέτειες με τον Φελίνι, αλλά αναμφίβολα η Τζουλιέτα ήταν η μεγάλη του αγάπη. Οταν επρόκειτο να εγχειριστεί στη Ζυρίχη, ήθελε και μένα εκεί για να μην είναι μόνη της η Τζουλιέτα. Τον χαιρετίσαμε το βράδυ πριν από την επέμβαση και το επόμενο πρωί βρήκαμε στο κομοδίνο ένα γράμμα για τη Τζουλιέτα: “αυτό το βράδυ θα αποκοιμηθώ ήσυχος, επειδή ξέρω ότι αύριο, όταν θα ανοίξω τα μάτια μου, θα δω αμέσως εσένα, αγάπη μου…”, ήταν ένα γράμμα υπέροχο και συγκινητικό. Μετά τον χαμό του, μια εφημερίδα δημοσίευσε τη μαρτυρία μίας κυρίας σύμφωνα με την οποία ο Φελίνι σκόπευε να χωρίσει για να είναι μαζί της, οπότε εγώ δημοσίευσα τη συγκεκριμένη επιστολή, μαζί με άλλες. Η όλη υπόθεση, ωστόσο, ήταν απαίσια, γιατί το κουτσομπολιό καλύπτει πάντα την αλήθεια», πρόσθεσε.

Λάτρευε τα ταξίδια

Πέρα από τον Φελίνι και την υποκριτική η Τζουλιέτα Μασίνα λάτρευε και τα ταξίδια, σε πολλά από τα οποία ανά τον κόσμο την συνόδευσαν τα ανίψια της. «Είχε πάντα μία βαλίτσα να φτιάξει ή να αδειάσει κι όπου κι αν πήγαινε, ο Φεντερίκο την αναζητούσε καθημερινά στο τηλέφωνο, σαν να μην μπορούσαν να υπάρξουν χωριστά», ανέφερε ο Ατίλιο Μασίνα.

«Το ωραίο είναι ότι στο εξωτερικό ήταν πολύ πιο αγαπητή και αναγνωρίσιμη σε σχέση με τον Φελίνι. Στο Μπουένος Αïρες και στο Ρίο ντε Τζανέιρο την επευφημούσαν σαν να βρίσκονταν σε γήπεδο, σαν να είχαν μπροστά τους τους Beatles», θυμήθηκε η ανιψιά της.

«Αυτό που μου έκανε πάντα μεγάλη εντύπωση ήταν το τείχος των φωτογράφων: το να στέκεσαι μπροστά από πενήντα φλας αποτελεί ένα σοκ που πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις. Η Τζουλιέτα λάτρευε τη διασημότητα, αλλά με τρόπο απλό, όχι υπεροπτικό, σταματούσε πάντα, για να χαιρετίσει ή να δώσει αυτόγραφα, ήταν πάντα διαθέσιμη. Εζησε μία ζωή απόλυτα γεμάτη», πρόσθεσε ο ανιψιός της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News