Χωρίς τη Μάρθα Μίτσελ «δεν θα υπήρχε Γουότεργκεϊτ» είχε υποστηρίξει κατά τη διάρκεια μίας εκ των δώδεκα συνεντεύξεων που παραχώρησε το 1977 στον βρετανό δημοσιογράφο Ντέιβιντ Φροστ ο Ρίτσαρντ Νίξον, και δεν είχε άδικο. Στη συνέχεια είχε εξηγήσει πως δεν θα υπήρχε Γουότεργκεϊτ, εάν τα συναισθηματικά προβλήματα της Μάρθα Μίτσελ δεν εμπόδιζαν τον σύζυγό της να δώσει περισσότερη προσοχή στην προεκλογική εκστρατεία για την επανεκλογή του. Σήμερα γνωρίζουμε ότι δίχως την Μάρθα Μίτσελ, όντως, δεν θα υπήρχε Γουότεργκεϊτ, αλλά τα συναισθηματικά προβλήματα της δεν έχουν καμία σχέση με την όλη υπόθεση.  

Η Μάρθα Μίτσελ ήταν η σύζυγος του Τζον Μίτσελ, υπουργού Δικαιοσύνης των ΗΠΑ υπό τον Ρίτσαρντ Νίξον και επικεφαλής των προεκλογικών εκστρατειών του αμερικανού προέδρου και το 1968 και το 1972. Μετά τον διορισμό του συζύγου της στην Ουάσιγκτον, η Μάρθα Μίτσελ κατέστη πολύ σύντομα μία εκ των πιο επιφανών κοσμικών κυριών της αμερικανικής πρωτεύουσας.

Διοργάνωνε πάρτι στα οποία όλοι ήθελαν να είναι παρόντες ενώ κάποια στιγμή απέκτησε τη συνήθεια να απολαμβάνει ένα ποτό το βράδυ και στη συνέχεια να τηλεφωνεί σε δημοσιογράφους, αποκαλύπτοντάς τους πολιτικά κουτσομπολιά, ακόμα και απόρρητες πληροφορίες, που είχε συγκρατήσει, είτε διαβάζοντας τα έγγραφα του συζύγου της είτε κρυφακούγοντας τις συνομιλίες του. Κατέληξε να είναι γνωστή ως «The Mouth of the South» – Η Πολυλογού από τον Νότο (καταγόταν από το Αρκανσο) – και να εμφανίζεται τακτικά στην τηλεόραση αλλά και να φιλοξενείται σε εξώφυλλα περιοδικών, μεταξύ των οποίων και το Time.

Oταν ξέσπασε το Σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ ο Τζον Μίτσελ σκέφτηκε αμέσως πως η σύζυγός του θα αναγνώριζε τα άτομα που είχαν συλληφθεί στην έδρα της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος και δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να πει τη δική της, πραγματική, εκδοχή της ιστορίας στα ΜΜΕ. Οπότε φρόντισε να παραμείνει έγκλειστη στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην Καλιφόρνια, ημι-ναρκωμένη και υπό την επιτήρηση των σωματοφυλάκων της. Αφότου μίλησε, τελικά, στα ΜΜΕ η Μάρθα Μίτσελ, οι συνεργάτες του Νίξον οργάνωσαν μια εκστρατείας δυσφήμισής της, παρουσιάζοντάς την ως ανισόρροπη, αλκοολική και μυθομανή. 

Πρωταγωνιστώντας (και αναλαμβάνοντας και την παραγωγή) στο «Gaslit» η Τζούλια Ρόμπερτς επιδίωξε, έχοντας στο πλευρό της έναν αγνώριστο Σον Πεν, να αποκαταστήσει την υπόληψη της Μάρθα Μίτσελ, του πρώτου δημόσιου προσώπου που συνέδεσε τον Ρίτσαρντ Νίξον με το Γουότεργκεϊτ.

«Η Μάρθα υπήρξε αληθινή πρωτοπόρος της γυναικείας χειραφέτησης στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Εκπροσωπούσε τον εαυτό της με έναν ασυνήθιστο τρόπο για τις γυναίκες της εποχής: έλεγε πάντα αυτό που είχε κατά νου. Στην πραγματικότητα ήταν αρκετά ντροπαλή, αλλά, εντελώς παράλογα, η κυβέρνηση του Νίξον εκμεταλλεύτηκε τη δημοτικότητά της και την ενθάρρυνε να καθιερωθεί ως δημόσιο πρόσωπο. Στην αρχή ήταν δύσκολο για εκείνη, ήταν πάντα νευρική πριν εμφανιστεί δημοσίως. Κατέληξαν να δημιουργήσουν ένα τέρας, γιατί τελικά κατέστη τόσο δημοφιλής και ειλικρινής που δεν μπορούσαν πια να την ελέγξουν», σημείωσε η Τζούλια Ρόμπερτς, συνομιλώντας με την Κιάρα Ουγκολίνι της ιταλικής La Repubblica.

Οσον αφορά τον εκλεκτό συμπρωταγωνιστή της ο οποίος υποδύεται τον Τζον Μίτσελ, η διάσημη και πολυβραβευμένη αμερικανίδα ηθοποιός αναγνώρισε πως «ο Σον είναι απλά ο καλύτερος. Ανέκαθεν ήθελα να δουλέψω μαζί του, τον ξέρω από τότε που ήμουν έφηβη, είναι ένας από τους πιο στενούς μου φίλους. Ο θαυμασμός μου για αυτόν είναι απόλυτος, είμαι πολύ χαρούμενη που είχαμε αυτή την ευκαιρία. Νομίζω ότι οι Μίτσελ είχαν μια πολύ καλή σχέση, αγαπούσαν πραγματικά ο ένας τον άλλον και το γεγονός ότι ο Σον και εγώ είμαστε φίλοι, μας επέτρεψε να αποδώσουμε αυτόν τον έντονο και άμεσο δεσμό, υπήρχε χημεία μεταξύ μας λόγω της μακροχρόνιας φιλίας μας. Οσον αφορά το επιθετικό κομμάτι της σχέσης τους… δεν νομίζω ότι θα μπορούσα γυρίσω αυτές τις σκηνές με κάποιον άλλον, δεν θα ένιωθα ασφαλής. Και ο Σον μου έδωσε μια γροθιά, δεν κρατήθηκε γιατί είμαι φίλη του… επρόκειτο για άγνωστες καταστάσεις τις οποίες εξερευνήσαμε μαζί. Πραγματικά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το είχα κάνει με τον ίδιο τρόπο με κανέναν άλλον», πρόσθεσε.

Αναφέροντας η ιταλίδα δημοσιογράφος πως, παρότι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους – η Μάρθα Μίτσελ και η Εριν Μπρόκοβιτς (την οποία υποδύθηκε Ρόμπερτς, κερδίζοντας ένα Οσκαρ) – συγκαταλέγονται αμφότερες μεταξύ των γυναικών που αγωνίστηκαν για να αποκαλυφθούν σημαντικές αλήθειες, η ηθοποιός είπε πως «έχει πάντα ενδιαφέρον να αφηγείσαι τις ιστορίες ανθρώπων που λένε την αλήθεια αλλά δεν λαμβάνονται υπόψη και να δείχνεις όλα όσα πρέπει να κάνουν για να γίνουν πιστευτοί. Η Μάρθα έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν μηχανισμό λασπολογίας που δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει και, όντως, δεν τα κατάφερε. Το μόνο που κέρδισε ήταν η επίγνωση και η παρηγοριά ότι έλεγε πάντα την αλήθεια».