Εδώ και μία οκταετία περιφέρεται ανά το κόσμο με την παράσταση «Last Time to See Me Before I Die» (Τελευταία Ευκαιρία να με Δείτε πριν Πεθάνω). Στην ηλικία των 82 ετών ο Τζον Κλιζ, ιδρυτής μαζί με τους Ερικ Ερικ Αϊντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πέιλιν και Γκράχαμ Τσάπμαν των εξαιρετικών Monty Python, δεν έχει χάσει ούτε ένα γραμμάριο από το μαύρο χιούμορ του. «Θα επιδιώξω να κάνω το κοινό να γελάσει όσο το δυνατόν περισσότερο με ατάκες α λα Monty Python, η παραβίαση των ταμπού μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστική», ανέφερε ο ίδιος, συνομιλώντας με την Λάουρα Ζανγκαρίνι της Corriere della Sera, με αφορμή την εμφάνισή του στο Μιλάνο την 29η Ιουνίου.

Ερωτηθείς για το πώς καταφέρνει να είναι τόσο δραστήριος, παρότι διανύει την ένατη δεκαετία της ζωής του, ανέφερε πως «ο λόγος που το κάνω είναι ένα διαζύγιο ύψους είκοσι εκατομμυρίων δολαρίων (από την τρίτη σύζυγό του Αλις Φέι Εϊκελμπέργκερ με την οποία χώρισαν το 2009 έπειτα από 16 χρόνια γάμου). Μια περιοδεία είναι ο μοναδικός τρόπος για τακτικά έσοδα. Εάν δεν χρειαζόμουν χρήματα, πιθανότατα δεν θα περιόδευα άλλο, είναι πολύ κουραστικό», παραδέχτηκε.

Αποκάλυψε επίσης πως εάν δεν ήταν αναγκασμένος να κάνει τους ανθρώπους να γελούν με τα αστεία του θα αφοσιωνόταν στα «παραφυσικά φαινόμενα, δηλαδή φαινόμενα που δεν μπορούν να εξηγηθούν από την επιστήμη. Και το θέμα της ζωής μετά τον θάνατο με συναρπάζει πολύ. Υπάρχει; Δεν έχει σημασία τι υποστηρίζουν οι θρησκείες, πιστεύω πως αυτό το ζήτημα μπορεί να αξιολογηθεί και από επιστημονική σκοπιά. Σε κάθε περίπτωση η ιδέα του θανάτου δεν με τρομάζει καθόλου. Αλλά όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο βρίσκω ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω, οπότε ευελπιστώ να συμβεί όσο το δυνατόν πιο αργά», είπε.

Οσον αφορά τη σημασία του χιούμορ, ένας κόσμος δίχως γέλιο «θα ήταν ένας κόσμος σαν το “1984” του Οργουελ ή σαν την Βόρεια Κορέα ή τη Ρωσία του Πούτιν. Η κωμικότητα δημιουργεί οικειότητα και ακυρώνει τις ταξικές διαφορές», εξήγησε ο βρετανός βετεράνος κωμικός. Σχετικά με την πολιτική ορθότητα υπογράμμισε πως είναι «ο θάνατος της κωμικότητας» ενώ θεωρεί πως σήμερα οι Monty Python δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν.

«Στην πραγματικότητα και όταν κάναμε το ντεμπούτο μας με τη σειρά “Monty Python’s Flying Circus” ο παραγωγός μας Μάικλ Μιλς πήρε μεγάλο ρίσκο, βγάζοντάς μας στον αέρα δίχως να γνωρίζει τι θα κάναμε. Δεν το γνώριζε γιατί δεν το γνωρίζαμε ούτε εμείς. Πόνταρε στο ταλέντο μας κάτι που δεν κάνουν οι παραγωγοί σήμερα. Απλώς προσπαθούν να ελέγχουν τα πάντα, να ξέρουν τι ακριβώς θα γίνει σε εκείνο το επεισόδιο και σε όλα τα άλλα της σειράς, αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικό. Θα έπρεπε απλώς να εμπιστεύονται τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει και εάν δεν τους εμπιστεύονται, θα έπρεπε να μην τους έχουν επιλέξει», υποστήριξε.

Από τα άπειρα αστεία που έχει και κάνει ο Τζον Κλιζ δεν μετανιώνει για κανένα. «Υπήρχε ένας ηθοποιός με τον οποίο αστειευόμασταν συχνά, ο Ντέιβιντ Χέμινγκς («BLow Up», «Barbarella»). Τον ανακοινώναμε ως καλεσμένο του προγράμματος, παρότι δεν ήταν αλήθεια, λέγαμε ότι θα παρέμβαινε χάρη στη διαμεσολάβηση της National Forestry Commission (Εθνική Αρχή Δασών της Βρετανίας),κοροϊδεύοντας τον “ξύλινο” τρόπο με τον οποίο υποδυόταν. Μετά, όταν τον γνώρισα, γίναμε φίλοι και λυπόμουν που είχα κάνει αυτό το αστείο. Αλλά γενικά, όχι, δεν μετανιώνω για κανένα αστείο μου, για κανέναν θέμα για το οποίο έχω αστειευτεί».

Ρωτώντας η ιταλίδα δημοσιογράφος γιατί άλλαξε το επίθετό του από Cheese (Τυρί) σε Cleese, αποκάλυψε πως «δεν το άλλαξα εγώ αλλά ο πατέρας μου. Το 1915 μετέβη στη Γαλλία για να πολεμήσει με τον βρετανικό στρατό και οι συμπολεμιστές του τον πείραζαν, φωνάζοντάς τον “cheese”, οπότε αποφάσισε να το αλλάξει. Σίγουρα χωρίς μεγάλη φαντασία. Πάντως στο σχολείο όλοι με φώναζαν Cheese. Οπότε δεν είμαι σίγουρος πως ο μπαμπάς μου πέτυχε τον στόχο του», είπε ο Τζον Κλιζ. Ο οποίος είναι ιδιαίτερα περήφανος που το όνομά του έχει δοθεί σε έναν λεμούριο της Μαδαγασκάρης.

«Πολλά χρόνια μετά την ταινία “Fierce Creatures” (1997) στην οποία ένας λεμούριος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, επικοινώνησε μαζί μου ένας τύπος από τη Ζυρίχη (ο ανθρωπολόγος Ουρς Θάλμαν). Μου είπε ότι μόλις είχε ανακαλύψει ένα νέο είδος και με ρωτούσε εάν θα μπορούσε να του δώσει το όνομά μου. Η λατινική ονομασία του είναι Avahi cleesei ενώ κοινώς είναι γνωστός ως Χνουδωτός Λεμούριος του Κλιζ. Λατρεύω τους λεμούριους. Ιδρυσα και μια εταιρεία για την προστασία τους. Ενα από τα πράγματα που θέλω να κάνω πριν πεθάνω, είναι να πάω στη Μαδαγασκάρη για να του δω». Πάντως όταν, τελικά, εγκαταλείψει τα εγκόσμια θα ήθελε να τον θυμούνται ωσάν «έναν άνθρωπο που προσπαθούσε να είναι να είναι καλός παρά τις αποτυχίες του».