Φαίνεται ότι η εποχή που ο άνθρωπος επέλεγε το αντικείμενο ανήκει στο παρελθόν. Τώρα φθάσαμε στο επίπεδο το αντικείμενο να επιλέγει τον άνθρωπο της αρεσκείας του. Είναι, φυσικά, το πλέον ηλίθιο επίτευγμα του τεχνολογικού πολιτισμού μας, διεστραμμένο και βαθιά αντικοινωνικό, το οποίο κάποτε ενδέχεται να πληρώσουμε ακριβά ακόμη και εμείς οι καθυστερημένοι στις απάνθρωπες καινοτομίες (οι πιο προχωρημένοι βέβαια, οι Αμερικανοί, το λούζονται ήδη).

Η είδηση διακινήθηκε από την Corriere della Sera και αφορά την εργασία του ανθρώπου στο δεδομένο πολιτικο-οικονομικό πλαίσιο του 21ου αιώνα. Οι προσλήψεις, λέει, δεν θα γίνονται πλέον από τον προσωπάρχη του τμήματος, από τη γενική διεύθυνση ή από το ίδιο το αφεντικό, αλλά από μηχανήματα Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ).

Το δημοσίευμα της Ελενας Τέμπανο άντλησε πληροφορίες από τον καθηγητή ενός μιλανέζικου πανεπιστημίου, τον Φιλίππο Μπορντόνι. Αυτός διατείνεται ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις άρχισαν να χρησιμοποιούν αλγορίθμους ΤΝ ώστε να επιλέγουν τους «σωστούς» υπαλλήλους. Το σύστημα αυτό εφαρμόζεται κιόλας στις «500 μεγαλύτερες εταιρείες των ΗΠΑ», αλλά –τι αποτρόπαια και ανιστόρητη έκπληξη!– «και στην Ιταλία» των μεγάλων εργατικών αγώνων.

Η πρόβλεψη του καθηγητή είναι δυσοίωνη: «Στο άμεσο μέλλον αναμένεται μεγαλύτερη διάχυση της Τεχνητής Νοημοσύνης στον τομέα της πρόσληψης υπαλλήλων, αφού η ΤΝ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε βήμα τής αναζήτησης και της επιλογής προσωπικού».

Το πώς ακριβώς στήνεται η δουλειά το εξήγησε ο Μπορντόνι. Στα «έξυπνα» μηχανήματα ανατίθενται τα πάντα, «από την αναζήτηση υποψηφίων και την ανάγνωση των βιογραφικών τους μέχρι την εξέταση των ικανοτήτων και των δεξιοτήτων τους και την τελική αξιολόγησή τους».

Πραγματικά, ο αγώνας για το μεροκάματο περνάει σε άλλο επίπεδο. Στο παιχνίδι συνεισφέρουν και οι δεξαμενές άντλησης εργατικού δυναμικού, τα γραφεία ανθρωπίνου δυναμικού ή τα διάφορα κρατικά ΟΑΕΔ, ΔΥΠΑ, κ.λπ., «τροφοδοτώντας την ΤΝ με βιογραφικά, με βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις ενδιαφερομένων για κάποια θέση εργασίας, και άλλα στοιχεία».

Υστερα από αυτήν τη διαδικασία τα μηχανήματα θα συντάσσουν λίστες με τους «καλύτερους» υποψηφίους και κατόπιν θα επιλέγουν κάποιον ή κάποια. Η Τέμπανο δεν συγκρατήθηκε: «Ολοι οι άλλοι θα απορρίπτονται, και μάλιστα όχι από φυσικό πρόσωπο. Και δεν θα γνωρίζουν καν τον λόγο της απόρριψής τους». Αυτά τα μηχανήματα επιλογής εργαζομένων οι εταιρείες τα προμηθεύονται από εξειδικευμένες εταιρείες. Τα προτιμούν «του κουτιού» σαν να λέμε, αντί να δημιουργήσουν τα δικά τους. Ο Μπορντίνι λέει ότι τα πάντα καλύπτει η αδιαφάνεια.

«Οι πάσης φύσεως προκαταλήψεις μπορούν να εμφανιστούν στη διαδικασία, καθώς η ‘‘λογική’’ του μηχανήματος είναι η λογική του προγραμματιστή. Αν αυτά τα ψηφιακά εργαλεία αποκτήσουν μεγάλη διάδοση, αν η αυτοματοποίηση της επιλογής προσωπικού καταστεί ο κανόνας στην Ιταλία και στην Ευρώπη, η πρόσβαση των πολιτών στην εργασία θα εξαρτάται από απρόβλεπτους παράγοντες».

Η Τέμπανο ανέφερε και μια περίεργη «συνομιλία» ενός δημοσιογράφου των New York Times, του Κέβιν Ρόουζ, με μηχάνημα ΤΝ δωρεάν παρεχομένων υπηρεσιών, από την οποία προκύπτει ότι το αντικείμενο απέρριψε τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Ρόουζ δήλωσε σκωπτικά: «Εχω πρόβλημα. Δεν αρέσω στα chatbot της Τεχνητής Νοημοσύνης!» Και σκέφτηκε, πέρα από το ζήτημα της επιλογής υπαλλήλων, τι θα συμβεί στην περίπτωση αίτησης τραπεζικού δανείου, λόγου χάρη, αν η αξιολόγηση αφεθεί στην κρίση του ρομπότ.

Η Τέμπανο κατέληξε: «Είναι προφανές ότι τα συστήματα επιλογής προσωπικού είναι πιο συγκεκριμένα και πιο εξελιγμένα από τη δωρεάν προσφερομένη γενική ΤΝ. Ωστόσο, αν τα μηχανήματα χρησιμοποιηθούν χωρίς να αποκλειστούν από τον προγραμματισμό τους τυχόν προκαταλήψεις, κινδυνεύουν να καταστούν επικίνδυνα. Και θα εμποδίζουν αδίκως κάποιον από το να βρει δουλειά», δηλαδή από την επιβίωση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News