Ολοένα περισσότερο υποστηρίζει και προωθεί τους QAnon ο Ντόναλντ Τραμπ, παρότι σύμφωνα με την κύρια θεωρία (συνωμοσίας) του κινήματος μια αίρεση παιδόφιλων σατανιστών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται διάφοροι Δημοκρατικοί αλλά και αστέρες του Χόλιγουντ, επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Ωστόσο το ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, που ενδέχεται να διεκδικήσει μια νέα θητεία στον Λευκό Οίκο, υποστηρίζει απροκάλυπτα ένα τόσο παράλογο κίνημα, παρότι άκρως ανησυχητικό, δεν πρέπει, πλέον, να προκαλεί εντύπωση.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Γκίντεον Ράχμαν. «Διότι οι συνωμοσιολόγοι μετακινήθηκαν από τους δρόμους στις σουίτες. Εχουν γίνει πρόεδροι χωρών, περιλαμβανομένων της Τουρκίας και της Βραζιλίας. Στις ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ – που βλέπει συνωμοσίες εναντίον του παντού – σχεδιάζει την πολιτική του επιστροφή», γράφει. Αλλά σύμφωνα με τον κορυφαίο αρθρογράφο των Financial Times ο πιο επικίνδυνος συνωμοσιολόγος στην παρούσα φάση δεν είναι ο πρώην και πιθανώς επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά ο Βλαντίμιρ Πούτιν.  

Ο Ράχμαν αναφέρει ενδεικτικά ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, κατά το διάγγελμά του για την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών στη Ρωσία, ο ρώσος πρόεδρος προέβη σε ένα κρεσέντο συνωμοσιολογίας, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, πως η συλλογική Δύση δεν θέλει «να είμαστε ελεύθεροι, θέλουν να είμαστε μια αποικία… Θέλουν να μας ληστέψουν».

Κατά το παρελθόν, τόσο ο ρώσος πρόεδρος όσο και μερικοί από τους πιο στενούς συνεργάτες και συμβούλους του, έχουν αναφερθεί επανειλημμένα στο «χρυσό δισεκατομμύριο», μια θεωρία συνωμοσίας σύμφωνα με την οποία η Δύση, έχοντας διαπιστώσει ότι ο πλανήτης μπορεί να συντηρεί μόλις ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, επιδιώκει να διαλύσει τη Ρωσία, ούτως ώστε να οικειοποιηθεί τους πόρους της.

Επίσης την προηγούμενη εβδομάδα υποστήριξε πως οι χώρες της Δύσης εγκατέλειψαν τη θρησκεία και ασπάστηκαν τον σατανισμό. «Είναι ολοένα πιο προφανές ότι ο Πούτιν πιστεύει πραγματικά πολλές από τις θεωρίες συνωμοσίας που διατυπώνει. Μια βαθιά συνωμοτική θεώρηση του κόσμου καθορίζει τις ενέργειές του εδώ και χρόνια», συνοψίζει ο βρετανός δημοσιογράφος, θυμίζοντας πως σύμφωνα με το Κρεμλίνο οι «έγχρωμες επαναστάσεις» στην Ουκρανία και στη Γεωργία δεν ήταν αυθόρμητα λαϊκά δημοκρατικά κινήματα αλλά «πραξικοπήματα» που ενορχηστρώθηκαν από μυστικές υπηρεσίες της Δύσης.

«Ο Πούτιν είναι μοναδικά επικίνδυνος», σημειώνει ο Ράχμαν, αλλά δεν είναι ο μοναδικός που πιστεύει σε θεωρίες συνωμοσίας. Μπροστά στο πολύ πιθανό ενδεχόμενο να απολέσει την εξουσία (παρά το αναπάντεχα μεγάλο ποσοστό που κέρδισε στον πρώτο γύρο) ο Ζαΐχ Μπολσονάρο προωθεί την ιδέα μιας ευρείας συνωμοσίας της Αριστεράς με στόχο την αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος σε βάρος του φυσικά. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας ασπάζεται επίσης τον αναπόδεικτο ισχυρισμό ότι ο κορονοϊός δημιουργήθηκε σε εργαστήριο.

Από διάφορες θεωρίες συνωμοσίας ελκύεται και Τζόρτζια Μελόνι, η μεγάλη νικήτρια των ιταλικών εκλογών και επόμενη (εκτός απροόπτου) πρωθυπουργός της Ιταλίας. Φλέρταρε, για παράδειγμα, με τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης» – η οποία υποστηρίζει ότι τα μέλη μιας απρόσιτης οικονομικής ελίτ έχουν καταστρώσει σχέδιο για την αποσύνθεση της χριστιανικής κουλτούρας της Ευρώπης, μέσω της προώθησης της μετανάστευσης, και απώτερο σκοπό να καταστούν οι Ευρωπαίοι «σκλάβοι» και άβουλοι καταναλωτές, απογυμνωμένοι από τις εθνικές και έμφυλες ταυτότητές τους. Αναμενόμενο ότι (ο Ράχμαν κάνει λόγο για «θλιβερή προβλεψιμότητα») η Μελόνι, όπως και ο Τραμπ και ο Ορμπαν, θεωρεί πως κατά των συμφερόντων της πατρίδας της εργάζεται κυρίως ο 92χρονος Τζορτζ Σόρος. «Οταν είσαι σκλάβος, ενεργείς προς τα συμφέροντα του Σόρος», έχει δηλώσει κατά το παρελθόν η 45χρονη ακροδεξιά πολιτικός.

Κατά του Σόρος βάλλει και ένας άλλος ισχυρός άνδρας, ο Ταγίπ Ερντογάν. «Ο πρόεδρος της Τουρκίας επιρρίπτει συχνά την ευθύνη για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας του όχι στη δική του ανικανότητα, αλλά σε ένα μυστηριώδες “λόμπι επιτοκίων” το οποίο υποτίθεται ότι θέλει να επιβάλει τοκογλυφικά επιτόκια στους απλούς ανθρώπους», εξηγεί ο Ράχμαν.

Οσο για τον κατεξοχήν συνωμοσιολόγο πολιτικό ηγέτη των καιρών μας, ο Ντόναλντ Τραμπ απέδειξε πως κάθε άλλο παρά απρόσβλητες είναι εδραιωμένες δημοκρατίες από τις όποιες θεωρίες, ανεξάρτητα από το εάν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή είναι εξωφρενικά παράλογες. Ο πρώην και πιθανώς μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ εισήλθε με αξιώσεις στην πολιτική, προωθώντας τη θεωρία των αποκαλούμενων «birthers», όλων όσοι υποστήριζαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει γεννηθεί στις ΗΠΑ, οπότε δεν δικαιούνταν, σύμφωνα με το αμερικανικό Σύνταγμα, να εκλεγεί στην προεδρία.

«Οι θεωρίες συνωμοσίας υπάρχουν εδώ και αιώνες, από την εποχή που καίγονταν μάγισσες και πιο πριν. Αλλά στη δική μας εποχή της παγκοσμιοποίησης, ευνοούνται ιδιαίτερα από ακραίους εθνικιστές, οι οποίοι βλέπουν σκιώδεις ξένες δυνάμεις να κρύβονται πίσω από κάθε οπισθοδρόμηση ή εθνική ταπείνωση. Η καταφυγή σε τέτοιες θεωρίες επιφέρει μια φυγή από την πραγματικότητα, η οποία στη συνέχεια προκαλεί επιπλέον καταστροφές. Καθώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται ευνοϊκά, η φυσική αντίδραση για έναν συνωμοσιολόγο είναι να πεισμώσει, ισχυριζόμενος ότι η καταστροφή που προκάλεσαν οι πολιτικές του αποδεικνύει περαιτέρω την αρχική συνωμοσία», εξηγεί ο Ράχμαν.

Επικαλούμενος την τεράστια εμπειρία του προειδοποιεί πως κάτω από την πίεση εξαιρετικών καταστάσεων, ακόμη και λογικοί, υπό κανονικές συνθήκες, πολιτικοί, ενδέχεται να καταφύγουν σε θεωρίες συνωμοσίας. «Στο απόγειο της κρίσης του ευρώ, συνάντησα υπεύθυνους χάραξης πολιτικής της ΕΕ που φλέρταραν με την ιδέα ότι όλα προκλήθηκαν από hedge funds, σε συμφωνία με τους Financial Times. Τώρα που είναι η σειρά της Βρετανίας να πιεστεί οικονομικά, ορισμένοι δεξιοί σχολιαστές υποπτεύονται μια ξένη συνωμοσία με στόχο τον εκτροχιασμό του Brexit», αναφέρει ενδεικτικά.

Ομως όσοι ηγέτες έχουν ήδη προδιάθεση προς τη συνωμοσιολογία, τείνουν να καθίστανται ακόμη πιο παρανοϊκοί, καθώς η κατάσταση χειροτερεύει. Το επιβεβαίωσε την προηγούμενη εβδομάδα ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατά το διάγγελμά του για την προσάρτηση τεσσάρων ουκρανικών περιφερειών. Ο ρώσος πρόεδρος επικαλέστηκε όλα όσα πήγαν στραβά για τη Ρωσία, από τότε που εισέβαλε στην Ουκρανία έως σήμερα, ως αποδεικτικά στοιχεία της σατανικής δυτικής συνωμοσίας που «δικαιολογούσε» εξαρχής την εισβολή.

Ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο Ράχμαν επικαλείται την πρώην καγκελάριο της Γερμανίας η οποία με τον ρώσο πρόεδρο είχε αναπτύξει, καλώς ή κακώς, μια ιδιαίτερη σχέση. Πριν από χρόνια η Ανγκελα Μέρκελ είχε υποστηρίξει πως ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και ζούσε σε άλλο κόσμο. Δυστυχώς, όμως, «αυτός ο κόσμος είναι ένας κόσμος στον οποίο αφθονούν οι κρυμμένοι εχθροί και οι πλεκτάνες. Είναι ο κόσμος των θεωριών συνωμοσίας. Τραγικό, καθώς η αρρωστημένη φαντασία του Πούτιν προκάλεσε έναν άσκοπο, βάναυσο και ολοένα πιο επικίνδυνο πόλεμο», καταλήγει ο Ράχμαν.