Μυστικές υπηρεσίες, αυτόφωρες συλλήψεις, μαύρο χρήμα σε μια βαλίτσα και σε γωνιές διαφόρων πολυτελών κατοικιών στις αριστοκρατικές συνοικίες των Βρυξελλών, πολιτικά πρόσωπα στη φυλακή, μεγάλος πολιτικός σεισμός: οι δημοσιογράφοι του Le Soir (Λε Σουάρ)  που αποκάλυψαν το σκάνδαλο που συνταράσσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, βίωσαν αυτή την αλληλουχία γεγονότων ως «μια πραγματική σειρά του Netflix», με συγκλονιστικές ανατροπές και απίστευτες λεπτομέρειες γράφει ο Κριστόφ Μπερτί. «Αλλά δυστυχώς για την Ευρώπη και τις θεμελιώδεις αξίες της, αυτό δεν είναι αποκύημα της φαντασίας. Μάλλον πρόκειται για τη ζοφερή πραγματικότητα μιας διαφθοράς που πλήττει τους θεσμούς μας και συμβάλλει περαιτέρω στην άνοδο του λαϊκισμού», προσθέτει ο διευθυντής της Le Soir, της βελγικής εφημερίδας που αποκάλυψε το Qatargate στο ευρύ κοινό.

Εξιστορώντας το σκάνδαλο στην ιταλική La Repubblica (δεδομένου του ενδιαφέροντος των ιταλικών ΜΜΕ) ο Μπερτί αναφέρει πως η εφημερίδα του άρχισε να ασχολείται με την υπόθεση πριν από πέντε μήνες. Δύο ερευνητές δημοσιογράφοι, ο Ζοέλ Ματρίς και ο Λουί Κολάρ, πληροφορούνται τη διεξαγωγή μιας άνευ προηγουμένου έρευνας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην οποία θα μπορούσαν να εμπλέκονται ξένες δυνάμεις αποφασισμένες να καταστούν ικανές να επηρεάζουν, προς όφελός τους, φυσικά, τις όποιες ευρωπαϊκές αποφάσεις. «Αλλά πρέπει να ελέγξουμε, να διασταυρώσουμε πηγές, να μετατρέψουμε τις φήμες σε πληροφορίες. Δουλεύουμε με διακριτικότητα μαζί με έναν φλαμανδό συνάδελφο, τον Κρίστοφ Κλέριξ, από το εβδομαδιαίο περιοδικό Knack. Οι συναντήσεις, όπως συμβαίνει συχνά σε εμάς, πραγματοποιούνται χωρίς κινητό στην αίθουσα, (λόγω του) φόβου των υποκλοπών», γράφει ο Κριστόφ Μπερτί.

Πηγές κοντά στις έρευνες επιβεβαιώνουν τη σοβαρότητα των πληροφοριών που έχουν στη διάθεσή τους οι δημοσιογράφοι της Le Soir, αλλά οι ημερομηνίες δεν είναι ξεκάθαρες. Διότι σε αυτό το εκρηκτικό και λεπτό ζήτημα, υπάρχει ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας που αναγκάζει τη βελγική αστυνομία να κινείται με απόλυτη προσοχή: «η ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική ασυλία. Ουσιαστικά, εάν η αστυνομία θέλει να υποκλέψει έναν βουλευτή ή να πραγματοποιήσει έρευνα στο γραφείο του, πρέπει να ζητήσει άδεια», θυμίζει ο βέλγος δημοσιογράφος.

Επομένως οι ερευνητές εστίασαν την προσοχή τους κυρίως στα τέσσερα πρόσωπα δίχως βουλευτική ασυλία, δηλαδή στους Αντόνιο Παντσέρι, Φραντσέσκο Τζόρτζι, Λούκα Βιζεντίνι και Νικολό Φιγκά-Ταλαμάνκα. Η βελγική αστυνομία ήθελε να δράσει στη διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του Κατάρ, ανησυχώντας πως αν έφτανε η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα άδειαζαν από ανθρώπους και, κάπως έτσι, την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου σημειώθηκε η μεγάλη έκρηξη.

Αρχικά οι αστυνομικές αρχές έπρεπε να περιμένουν να εγκαταλείψει την κατοικία του ο Φραντσέσκο Τζόρτζι. Μετά τη σύλληψή του στο δρόμο, «άρχισε να λειτουργεί ο δικαστικός μηχανισμός», εξηγεί ο Κριστόφ Μπερτί, γράφοντας για τις έρευνες που ακολούθησαν, τη σύλληψη των υπόλοιπων μελών της κλίκας των Ιταλών και την αποκάλυψη του σκανδάλου.

Οσον αφορά τη σύλληψη της Εύας Καϊλή, την χαρακτηρίζει ως «ανατροπή αντάξια κινηματογραφικής ταινίας», καθώς «στο αρχικό τους σχέδιο οι εισαγγελείς δεν φαντάζονταν ότι θα έφταναν αμέσως στην αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου». Ομως η αιφνιδιαστική σύλληψη του πατέρα της, αφού έφυγε από ξενοδοχείο στο οποίο είχε καταλύσει με μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα, παρείχε στις αρχές τη δυνατότητα να παρακάμψουν την ασυλία της συλλαμβάνοντας την επ΄ αυτοφώρω, με την αστυνομία να σπεύδει να ερευνήσει το διαμέρισμα της Εύας Καϊλή και του Φραντσέσκο Τζόρτζι, όπου ανακαλύφθηκαν πολλά περισσότερα, εκατοντάδες χιλιάδες, ευρώ.

«Απίστευτο αποτέλεσμα για τη βελγική αστυνομία, που δεν περίμενε τέτοια επιτυχία», σημειώνει ο διευθυντής της Le Soir. Αναφερόμενος στον εισαγγελέα Μισέλ Κλεζ που ειδικεύεται στην πάταξη της διαφθοράς και ηγείται των σχετικών ερευνών, όχι μόνο στους ευρωπαϊκούς θεσμούς αλλά και στο βελγικό ποδόσφαιρο,  γράφει πως κατάφερε επίσης μια πολύ σημαντική νίκη. 

«Λέει συχνά, δικαίως, ότι υποχρεούται να επιτίθεται σε “φρούρια χρησιμοποιώντας καταπέλτες”, αναφερόμενος στην κραυγαλέα έλλειψη οικονομικών πόρων της βελγικής Δικαιοσύνης. Εστρεψε τον καταπέλτη στο σωστό μέρος», συνοψίζει ο Κριστόφ Μπερτί, αναφέροντας πως θα ακολουθήσουν και άλλες αποκαλύψεις της Le Soir, όσον αφορά σημαντικές λεπτομέρειες της υπόθεσης: πώς για παράδειγμα, ο Αντόνιο Παντσέρι βρέθηκε στο στόχαστρο των μυστικών υπηρεσιών του Βελγίου, πώς η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσόλα επέστρεψε εσπευσμένα από τη Μάλτα, πώς ο Φραντσέσκο Τζόρτζι αποκάλυψε τα πάντα στους ανακριτές, πώς αποκαλύφθηκε η εμπλοκή και του Μαρόκου και των μυστικών υπηρεσιών του Ραμπάτ στην πολύκροτη υπόθεση.

Ολοκληρώνοντας την αφήγησή του ο Κριστόφ Μπερτί εξηγεί πως η προηγούμενη υπήρξε μία «τρελή εβδομάδα» για την εφημερίδα του, με τους δημοσιογράφους της όσο και τον ίδιο να κατακλύζονται από αιτήματα για συνεντεύξεις από ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως από την Ιταλία.

Επαινεί τις αστυνομικές αρχές του Βελγίου και, φυσικά, τη βελγική Δικαιοσύνη, επειδή κατάφεραν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, παρά την έλλειψη πόρων, και ευελπιστεί πως το ίδιο θα συμβεί και με την εκδίκαση της υπόθεσης, δεδομένου ότι στο Βέλγιο παρατηρείται έλλειψη και εισαγγελέων.

Δεν παραλείπει να επισημάνει επίσης πως αυτή η έρευνα αποτελεί περαιτέρω απόδειξη ότι το Βέλγιο είναι στόχος. Και ειδικότερα οι Βρυξέλλες. «Η πόλη έχει “μόνο” ένα εκατομμύριο κατοίκους αλλά φιλοξενεί τις έδρες της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του ΝΑΤΟ. Και, κατ΄ επέκταση, εκατοντάδες ιδρύματα, διάφορες οργανώσεις, πάσης φύσεως λομπίστες, κ.λπ.. Ολα αυτά σχηματίζουν ένα αδιαφανές σύστημα στο οποίο το χρήμα και η πολιτική αναμειγνύονται σε ένα κοκτέιλ που μπορεί να είναι επικίνδυνο», προειδοποιεί ο διευθυντής της Le Soir.

Για αυτό είναι θεμελιώδης ο ρόλος των ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης, με τους δημοσιογράφους να εστιάζουν στην ακρίβεια των όποιων πληροφοριών και τους δικαστές στην τήρηση των νόμων. Για αυτό βρίσκονται στη πρώτοι γραμμή αυτής της υπόθεσης δημοσιογράφοι και δικαστές, επειδή όλοι οι άλλοι απέτυχαν, γράφει ο Κριστόφ Μπερτί, επικαλούμενος την «αδυναμία των ανθρώπων στο χρήμα» και την «απουσία και την ακαταλληλότητα των ευρωπαϊκών εποπτικών μηχανισμών».

Και απευθυνόμενος σε όσους υποστηρίζουν πως οι αποκαλύψεις της Le Soir συμβάλλουν τελικά, στην ενίσχυση του λαϊκισμού στην Ευρώπη, απαντάει πως «ο ρόλος μας (των δημοσιογράφων) έγκειται στο να αποκαλύπτουμε πληροφορίες. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ενα ρητό της αμερικανικής δημοσιογραφίας ταιριάζει απόλυτα με το συμπέρασμα: “Αν δεν θέλετε να γραφτεί, μην το κάνετε”…», καταλήγει ο διευθυντής της Le Soir.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News