Για όποιον επιθυμούσε να ανταλλάξει το τσουχτερό κρύο ενός χειμώνα της Νέας Υόρκης με τις ηλιόλουστες απολαύσεις των παραλιών και των εσπεριδοειδών της Φλόριντα το 1925, το Orange Blossom Special, «το πολυτελέστερο τρένο χειμερινής περιόδου που επινοήθηκε ποτέ», όπως έγραφε τότε ένας επιφανής ρεπόρτερ, ήταν δώρο Θεού.

Η εντυπωσιακή αμαξοστοιχία ήταν ένα εντυπωσιακό δημιούργημα, με υπερσύγχρονα βαγόνια διανυκτέρευσης σε χαρακτηριστικό πράσινο και πορτοκαλί χρώμα – το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό τρένο που έκανε τη διαδρομή μεταξύ των οικονομικών κέντρων ισχύος των βορειοανατολικών ΗΠΑ και των ηλιόλουστων ακτών του Νότου.

Σύμφωνα με το αφιέρωμα της βρετανικής Telegraph, σε μια εποχή που ο σιδηρόδρομος κυριαρχούσε στην Αμερική, το νέο τρένο έθεσε έναν νέο πήχυ, εξυπηρετώντας τόσο στην εμβάθυνση των συνδέσεων μεταξύ των απομακρυσμένων Πολιτειών που είχαν καταρρεύσει από τον εμφύλιο πόλεμο του 1861-1865, όσο και στον επαναπροσδιορισμό του όρου των πολυτελών ταξιδιών με μέσα σταθερής τροχιάς.

Για τους άρρενες επιβάτες, οι θαλαμηπόλοι, όπως έγραφε και η μπροσούρα του Orange Blossom Special, ήταν σε ετοιμότητα για να εξασφαλίσουν «την καλλωπισμένη εμφάνιση των ρούχων» τους, ενώ «ειδικοί» κομμωτές προσέφεραν «υπηρεσία αντίστοιχη με εκείνη των ανδρικών κλαμπ». Οι κυρίες, πάλι, είχαν στη διάθεσή τους ένα σαλόνι όπου «το αναζωογονητικό πρωινό ντους και οι ανεπίσημες συζητήσεις με νεγκλιζέ» αποτελούσαν μέρος της «τελετουργίας του ντυσίματος».

Τέτοια εκλεπτυσμένη κομψότητα δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητα τα «μεγάλα πορτοφόλια» της Νέας Υόρκης και της ευρύτερης βορειοανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Συνέρρεαν, λοιπόν, μαζικά, με την προοπτική λίγων εβδομάδων χειμερινών διακοπών στις γαλήνιες παραλίες της Φλόριντα, μερικά χιλιόμετρα μακριά από την Καραϊβική, και μάλιστα με ένα τόσο πολυτελές μέσο μεταφοράς.

Το μενού περιλάμβανε «εξωτικά» πιάτα, όπως κοκτέιλ στρειδιών με νιφάδες καβουριών, ψητά ψάρια με αυγοτάραχο και παγωμένα γκρέιπφρουτ από τη Φλόριντα, όλα σερβιρισμένα σε βαγόνια τραπεζαρίας με κατάλευκα τραπεζομάντιλα και άψογη εξυπηρέτηση από τους επαγγελματίες σερβιτόρους. Ειδικά για τις κυρίες το τρένο διέθετε μέχρι και ειδικευμένη μανικιουρίστα.

Σε κάποιες διαδρομές του Orange Blossom Special τη δεκαετία του 1930 οι γυναίκες επιβάτες παρακολουθούσαν παρελάσεις μόδας, με μοντέλα να παρουσιάζουν τα μαγιό της πιο τελευταίας μόδας, καθώς και ενδυμασίες για την παραλία. Ακολούθως, τα προμηθεύονταν για τα ολοένα και πιο λαμπερά ξενοδοχεία που ξεφύτρωναν στη Φλόριντα, τακτικοί χειμερινοί πελάτες των οποίων ήταν αστέρες του κινηματογράφου της εποχής, όπως ο Γκάρι Κούπερ και η Γκρέτα Γκάρμπο.

Το τρένο έγινε θρύλος, με εξέχουσα θέση σε διαφημιστικές πινακίδες όλης της χώρας – και διθυραμβικές κριτικές στον Τύπο. Ενέπνευσε ακόμα και το ομώνυμο τραγούδι του 1938, που συνέθεσε στο βιολί ο Ερβιν Τ. Ράουζ. Η σύνθεση γνώρισε πολλές διασκευές, περιείχε τους ήχους και την οχλοβοή του τρένου και αργότερα ηχογραφήθηκε, μεταξύ άλλων, από τον θρύλο της κάντρι Τζόνι Κας.

Δημιουργός και εγκέφαλος πίσω από το εγχείρημα του Orange Blossom Special ήταν ο Σόλομον Ντέιβις Γουόρφιλντ, επιτυχημένος χρηματιστής και στέλεχος σιδηροδρόμων, ο οποίος, ως πρόεδρος της Seaboard Air Line Railway, πήρε την απόφαση να σχεδιάσει και να δημιουργήσει τη διαδρομή σύνδεσης της Νέας Υόρκης με το Μαϊάμι της Φλόριντα.

Ο Γουόρφιλντ, γνωστός ως «Θείος Σολ» λόγω της ανιψιάς του, Γουόλις Σίμπσον –πέτρα του σκανδάλου παραίτησης του Εδουάρδου VIII από τον βρετανικό θρόνο το 1936–, είδε την «εξωτική» Πολιτεία της Φλόριντα ως μια τεράστια επιχειρηματική ευκαιρία. Προέβλεψε σωστά ότι τα γρήγορα πολυτελή τρένα θα γίνονταν αγωγός μεταφοράς των σημαινόντων επιχειρηματιών από τον Βορρά προς τον Νότο, οι οποίοι θα έκλειναν τις εμπορικές συμφωνίες τους παίζοντας γκολφ και άλλα… τροπικά σπορ.

Η σιδηροδρομική διαδρομή κάλυπτε όλους τους βασικούς ανατολικούς προορισμούς της Πολιτείας της Φλόριντα. Εκτός από τα δημοφιλή Μαϊάμι και Παλμ Μπιτς, μια ειδική διακλάδωση της γραμμής έφερνε τους επιβάτες και σε λιγότερο γνωστά σημεία, στα δυτικά του Κόλπου του Μεξικού, όπως η Αγία Πετρούπολη, η Τάμπα και η Νάπολη – ο αγαπημένος προορισμός διακοπών της Γκρέτα Γκάρμπο.

Το ταξίδι στο Μαϊάμι κάλυπτε απόσταση 2.230 χιλιομέτρων σε κάτι περισσότερο από 30 ώρες, με τη διανυκτέρευση αφιερωμένη στο καλό φαγητό και –μετά την άρση της απαγόρευσης, το 1933– στο άφθονο ποτό. Σύμφωνα με έναν απολογισμό, «κομμένα λουλούδια και φρέσκα ψάρια επιβιβάζονταν σε κάθε στάση ανατροφοδοσίας, ενώ το τρένο μετέφερε κρασιά, ποτά και σαμπάνιες αξίας 3.500 δολαρίων».

Εκτός από τα εκλεπτυσμένα έπιπλα και τις υπόλοιπες ανέσεις εντός του τρένου, οι επιβάτες απολάμβαναν και τη θέα μνημειωδών σταθμών της Νέας Υόρκης, της Φιλαδέλφειας και της Ουάσινγκτον. Η διαδρομή περιλάμβανε τις πλούσιες σε ιστορία πόλεις Βιρτζίνια Φρέντρικσμπεργκ και Ρίτσμοντ –τοποθεσίες όπου δόθηκαν ιστορικές μάχες του εμφυλίου πολέμου–, τα πανέμορφα βουνά της Βόρειας και της Νότιας Καρολίνας, αλλά και τις εύφορες πεδιάδες της Τζόρτζια.

Η ακμή του Orange Blossom Express ήρθε μάλλον στα τέλη της δεκαετίας του 1930, όταν, παρά τη Μεγάλη Υφεση, υπήρχε ακόμα όρεξη για πολυτελείς αποδράσεις στη Φλόριντα, σε βαγόνια ενισχυμένα με κλιματισμό. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τέθηκε εκτός λειτουργίας, καθώς τα βαγόνια του έγιναν περιζήτητα από τον στρατό για μαζικές μεταφορές στρατευμάτων.

Το θρυλικό τρένο έκανε τη θριαμβευτική εμπορική επιστροφή του τη σεζόν 1946-47 και συνέχισε τις τακτικές χειμερινές διαδρομές μέχρι το τελευταίο του δρομολόγιο, τον Απρίλιο του 1953. Ο «θάνατός» του προέκυψε από την εξέλιξη της τεχνολογίας: από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 τη διαδρομή Νέα Υόρκη-Μαϊάμι ανέλαβε το ελαφρύτερο και πιο μοντέρνο τρένο Silver Meteor, το οποίο παραμένει σε λειτουργία έως τις μέρες μας.

Αλλά ίσως το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του διάσημου τρένου το έβαλαν η έλευση των εμπορικών αεροπορικών ταξιδιών και η μαζική παραγωγή αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης, που άλλαξαν άρδην τον τρόπο που θα ταξίδευαν πλέον οι Αμερικανοί. Πάντως η κληρονομιά του τρένου που προκάλεσε τέτοιο σάλο πριν από 100 χρόνια δεν έχει ολωσδιόλου χαθεί: το κομμάτι «Orange Blossom Special»  εξακολουθεί να διασκευάζεται και να εκτελείται από μουσικούς μέχρι τις μέρες μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News