Υπάρχει ένας ρομαντισμός στις τοποθεσίες ταινιών. Για τους μετακινούμενους με τρένο στο Λονδίνο, για παράδειγμα, η αναμονή στον σταθμό Surbiton (το Art Déco αριστούργημα του σκωτσέζου αρχιτέκτονα Τζέιμς Ρομπ Σκοτ)  αποκτά απροσδόκητη αίγλη για όσους γνωρίζουν ότι μια από τις αίθουσες αναμονής του σταθμού χρησιμοποιήθηκε σε μια ταινία του Χάρι Πότερ.

Και αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην βιομηχανία η οποία έχει δημιουργηθεί από την επιθυμία των ανθρώπων να δουν τα μέρη όπου γυρίστηκαν οι αγαπημένες τους ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές. Μπορείτε, για παράδειγμα να κάνετε το τουρ των Μαγκλ και να ξεναγηθείτε στις τοποθεσίες όπου έχουν γυριστεί οι ταινίες του Χάρι Πότερ ή αντίστοιχα το τουρ του Game of Thrones.

Αντίστοιχα στη νοτιοανατολική Σικελία διοργανώνονται περιηγήσεις σε τοποθεσίες οι οποίες αναφέρονται στα μυθιστορήματα του Αντρέα Καμιλέρι και στις αντίστοιχες τηλεταινίες με ήρωα τον αστυνόμο Μονταλμπάνο· το ίδιο συμβαίνει και στο Ισταντ της Νότιας Σουηδίας, όπου δρα ο επιθεωρητής Κουρτ Βαλάντερ, ήρωας στα μυθιστορήματα του σπουδαίου σουηδού συγγραφέα Χένινγκ Μανκέλ και στην αντίστοιχη σειρά.

Αν πάλι σας άρεσαν το «Mama mia» και το «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», μη χάσετε την ευκαιρία να θυμηθείτε τις ταινίες απολαμβάνοντας τις παραλίες της Σκοπέλου και αντίστοιχα της Κεφαλονιάς, όπου έγιναν τα γυρίσματα.

Γιατί, όπως γράφει ο Στίβεν Αρμστρονγκ στην Telegraph, σύντομα οι τοποθεσίες ταινιών θα είναι παρελθόν χάρη στο Volume, τον υψηλής τεχνολογίας διάδοχο της «πράσινης οθόνης» που υπάρχει πλέον σε κάθε μεγάλο στούντιο, από το Pinewood μέχρι τα Fox Studios στην Αυστραλία. Το Volume -ένας διώροφος κύλινδρος κατασκευασμένος από πάνελ LED- είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του πρωτοποριακού StageCraft, που αναπτύχθηκε από την εταιρεία ειδικών εφέ του σκηνοθέτη Τζορτζ Λούκας, Industrial Light & Magic, και βάζει τους ηθοποιούς να παίζουν σε ένα είδος Κυκλοράματος του 21ου αιώνα.

Αντί για τεράστια σκηνικά ή εξωτικές τοποθεσίες, το Volume επιτρέπει στους σκηνοθέτες να χρησιμοποιούν σκηνικά, δημιουργημένα σε υπολογιστή, που «ζωγραφίζει» τους τοίχους με κατασκευασμένους κόσμους δίνοντας ένα διαρκώς κινούμενο σκηνικό σε πραγματικό χρόνο.

Ενώ οι ταινίες μεγάλου μήκους «Star Wars» γυρίστηκαν σε πελώρια σκηνικά, που καταλάμβαναν μεγάλα πλατό στο στούντιο Pinewood, και συμπληρώθηκαν με σκηνές στην Τυνησία ή την Ιρλανδία, η spin-off σειρά «The Mandalorian», που διαδραματίζεται στον κόσμο του Star Wars γυρίστηκε σε ένα Volume σε ένα πλατό του Λος Αντζελες, όχι πολύ μεγαλύτερο από μια αποθήκη. Για τους παραγωγούς και τους ηθοποιούς αυτό είναι το μέλλον, γράφει ο Στίβεν Αρμστρονγκ.

Η νέα τεχνολογία οφείλεται σε προβλήματα, που παρουσιάστηκαν στην παραγωγή μιας ταινίας «Star Wars»: Στα γυρίσματα του «Rogue One: A Star Wars Story» του 2016, οι σκηνές έπρεπε να γυριστούν ξανά, γιατί οι ηθοποιοί, που κάθονταν στο πιλοτήριο ενός διαστημόπλοιου, αντέδρασαν ανεπιτυχώς στο εκπληκτικό θέαμα του «Kessel Run», της  φανταστικής οδού των λαθρεμπόρων, αφού το μόνο που μπορούσαν να δουν ήταν ένας πράσινος τοίχος. Και δεν ήταν οι πρώτοι ηθοποιοί, που θρηνούσαν για την πανταχού παρούσα «πράσινη οθόνη»· ο Ιαν ΜακΚέλεν, για παράδειγμα, ξέσπασε σε κλάματα όταν γύριζε το «Hobbit» συνεχώς μπροστά σε μια πράσινη οθόνη, θρηνώντας ότι «δεν έγινα ηθοποιός» γι’ αυτό.

Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, ο οποίος ερμήνευσε τον χαρακτήρα Ομπι-Γουάν Κενόμπι στα πρίκουελ του «Star Wars» μεταξύ 1999 και 2005, συμπάσχει: «Μετά από τρεις ή τέσσερις μήνες, γίνεται πολύ κουραστικό», λέει ο σκωτσέζος ηθοποιός. «Μιλάς σε μπαλάκια του τένις, που τελικά θα είναι εξωγήινα πλάσματα. Ειδικά όταν οι σκηνές είναι… δεν θέλω να είμαι αγενής, αλλά δεν είναι Σαίξπηρ. Δεν υπάρχει κάτι στον διάλογο, που θα μπορούσε να σε ικανοποιήσει όταν απουσιάζει το περιβάλλον».

Ωστόσο, 23 χρόνια μετά την «Αόρατη Απειλή» («Star Wars Episode I: Phantom Menace»), ο ΜακΓκρέγκορ λατρεύει ξαφνικά τον Ομπι-Γουάν στην ομώνυμη σειρά του Disney+ καθώς κάθε σκηνή γυρίζεται μέσα σε ένα Volume, όπως  έγινε και με όλες τις σκηνές στα «The Mandalorian», «The Book of Boba Fett» και στο αναμενόμενο «Ahsoka». Καθώς οι ηθοποιοί και οι κάμερες κινούνται μέσα στο εικονικό σκηνικό, αυτό προσαρμόζεται στη θέση τους ή για να δώσει την αίσθηση ότι κινούνται με μεγάλη ταχύτητα ή ότι περνάει ο χρόνος. Μάλιστα, οι ηθοποιοί μπορούν να κινηματογραφήσουν σχεδόν τα πάντα χωρίς να φύγουν από το Volume, περνώντας από τρεις διαφορετικούς κόσμους σε μια μέρα.

«Είναι απλά μια σπουδαία αλλαγή για τους ηθοποιούς», είπε πρόσφατα ο ΜακΓκρέγορ, «Ημασταν σε αυτό το καταπληκτικό σκηνικό,  στο οποίο αν κάνεις γυρίσματα στην έρημο, όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου είναι έρημος, και αν πετάς στο Διάστημα, τα αστέρια περνούν από δίπλα σου· είναι πολύ ωραίο. Είναι όπως στην αρχή του Χόλιγουντ, όταν είχαν σκηνικά σε τρεις όψεις στη σειρά, και απλά πήγαινες από το ένα πλατό στο άλλο. Κατά κάποιον τρόπο κάνουμε το ίδιο πράγμα, με τη διαφορά ότι απλώς αλλάζει το φόντο αντί για το πλατό. Και δεν χρειάζεται να πετάς. Ποτέ. Θέλω απλά να μένω στο σπίτι μου, να πηγαίνω με το αυτοκίνητό μου στη δουλειά μου και να έχω μια σωστή δουλειά».

Μετά το «Mandalorian», η καινοτόμος τεχνολογία έχει χρησιμοποιηθεί στην τελευταία ταινία του «Batman» -με μια πολύ εντυπωσιακή εικόνα της Γκόθαμ Σίτι-, στον «Ουρανό του Μεσονυκτίου» του Τζορτζ Κλούνεϊ,  στο «Thor: Love and Thunder», ακόμη και στο φαινομενικά χαμηλής ποιότητας «How I Met Your Father», μια κωμική σειρά dating στη Νέα Υόρκη, επίσης στην πλατφόρμα Disney+ με πρωταγωνίστρια τη Χίλαρι Νταφ. Σύμφωνα με τους συντελεστές της σειράς, Αϊζακ Απτέικερ και Ελίζαμπεθ Μπέργκερ, το εικονικό σκηνικό ήταν μια ιδανική και πολύ φθηνότερη εναλλακτική λύση αντί να πετάξει ολόκληρο το καστ στη Νέα Υόρκη για τα γυρίσματα.

«Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι το Volume σχεδιάστηκε εν μέρει για να μειώσει το κόστος, αλλά στην πραγματικότητα κάνει το πιο ακριβό green screening να φαίνεται φτηνιάρικο», λέει ο Εντ Γουόλερ, διευθυντής σύνταξης του C21 Media. «Οι ταινίες της Marvel το έχουν χρησιμοποιήσει – αλλά σίγουρα όχι οι τηλεοπτικές σειρές και υπήρξε μια τεράστια αντίδραση των θαυμαστών σχετικά με το CGI στη [σειρά της Marvel] “She-Hulk” όταν κυκλοφόρησε το τρέιλερ. Τα κινηματογραφικά στούντιο του Ηνωμένου Βασιλείου πέρασαν τα τελευταία δέκα χρόνια επενδύοντας στην τεχνολογία της πράσινης οθόνης η οποία ξαφνικά δεν φαίνεται και η πιο έξυπνη κίνηση», προσθέτει.

Ωστόσο η τεχνολογία αντιγράφεται εύκολα. Ετσι, πολλαπλασιάζονται τα παρόμοια συστήματα, που χρησιμοποιούν οθόνες LED και διαφορετικό λογισμικό, σημειώνει στην Telegraph ο Αρμστρονγκ. Η Warner Bros γύρισε το πρίκουελ του «Game of Thrones» στο Λίβσντεν του Ηνωμένου Βασιλείου χρησιμοποιώντας το δικό τους «εικονικό πλατό παραγωγής», ενώ οι γερμανοί σκηνοθέτες Γιάντγιε Φρίζε και Μπαράν μπο  Ονταρ δημιούργησαν μια τευτονικά ανώτερη εκδοχή για τη σειρά μυστηρίου-τρόμου «1899», που έρχεται στο Netflix,  η οποία περιλάμβανε ψεκαστήρες βροχής, περιστρεφόμενο πλατό και δύο διαφορετικά συστήματα παρακολούθησης. Οι σκηνές σε πλοία, σε ερήμους, στην Πολωνία και τη Σκωτία, γυρίστηκαν ουσιαστικά μπροστά από μια γιγάντια τηλεόραση LED στο Studio Babelsberg, το σπίτι της «Μητρόπολης» του Φριτς Λανγκ.

Η πανδημία έδωσε σε αυτή τη νέα τεχνολογία τεράστια ώθηση. Για τον πρόσφατο «Προϊστορικό Πλανήτη» του Ντέιβιντ Ατένμπορο στο Apple TV+, συνεργεία από τη Μονάδα Φυσικής Ιστορίας του BBC έκαναν γυρίσματα σε τοποθεσίες με ατμόσφαιρα Κρητιδικής περιόδου σε όλο τον κόσμο και στη συνέχεια τροφοδότησαν με τις σκηνές το Volume, όπου πειστικοί δεινόσαυροι μπορούσαν να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τις τελευταίες θεωρίες για τα πλάσματα αυτά. Μόλις επιβλήθηκε το lockdown, έπρεπε να εργαστούν σε τοποθεσίες στην περιοχή Lake District και να τις ρετουσάρουν στον υπολογιστή.

Πάντα, βέβαια, θα υπάρχουν κρατήσεις. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι ο Τομ Κρουζ αρνείται να χρησιμοποιήσει την πράσινη οθόνη, όπως φαίνεται στο βίντεο του YouTube (πάνω) που τον δείχνει να κατεβαίνει από το Μπουρτζ Χαλίφα στο Ντουμπάι. Το «Top Gun: Maverick» είχε μεν πράσινη οθόνη αλλά όχι Volume. Ο συμπρωταγωνιστής του Μάιλς Τέλερ είπε σε συνέντευξη ότι ο Κρουζ «ήθελε όλοι οι ηθοποιοί να είναι στα τζετ».

Και λίγοι είναι οι σκηνοθέτες που συμφωνούν, μεταξύ αυτών και ο Κρίστοφερ Νόλαν. Για τη «Δουνκέρκη», είχε 60 πλοία στη Μάγχη, ανάμεσά τους και το γαλλικό αντιτορπιλικό «Maille-Brez», μήκους 106,68 μέτρων, ένα μουσειακό κομμάτι από τη Νάντη που έπρεπε να ρυμουλκηθεί από δύο ρυμουλκά 60,96 μέτρων.

Αν ο Νόλαν είχε γυρίσει την ταινία του στο Volume, πιθανότατα η διαφορά θα περνούσε απαρατήρητη. Δεν ακούγεται, όμως, πραγματικά cool το γεγονός ότι τα μικρά σκάφη ήταν τα πρωτότυπα που χρησιμοποιήθηκαν στην πραγματική εκκένωση της Δουνκέρκης και τα οδηγούσαν οι ιδιοκτήτες τους;

Για να είναι μεγάλες οι ταινίες πρέπει να είναι λίγο ψεύτικες, αλλά αυτό που τις κάνει μαγικές είναι η πραγματικότητα, γράφει ο ο Στίβεν Αρμστρονγκ. Και άδικο δεν έχει. Στην εποχή μας, όμως, τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα. Ας το παραδεχτούμε

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News