Το διαστημικό τηλεσκόπιο της Nasa, James Webb, είναι πιθανόν να έχει ανακαλύψει σημεία ζωής σε κάποιον μακρινό πλανήτη. Το τηλεσκόπιο ίσως εντόπισε ένα μόριο που ονομάζεται διμεθυλοσουλφοξείδιο (DMS). Σύμφωνα με τα γήινα δεδομένα, το μόριο αυτό παράγεται μόνο όταν υπάρχει ζωή.

Οι ερευνητές επισημαίνουν, ωστόσο, ότι ο εντοπισμός του μορίου στον συγκεκριμένο πλανήτη, ο οποίος απέχει 120 έτη φωτός από τη Γη, δεν είναι «βέβαιος» και απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη. Τα έως τώρα στοιχεία δίνουν ενδείξεις για παρουσία μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Ολα αυτά δείχνουν ότι πιθανόν στον K2-18b, όπως ονομάζεται ο πλανήτης, να υπάρχει ωκεανός.

Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Νικού Μαντχουσουντάν του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, δήλωσε στο BBC ότι όλοι στην ομάδα του σοκαρίστηκαν μόλις είδαν τα αποτελέσματα. «Στη Γη το διμεθυλοσουλφοξείδιο παράγεται μόνο από ζωή. Οσο υπάρχει στη δική μας ατμόσφαιρα, εκπέμπεται από το φυτοπλαγκτόν στα θαλάσσια περιβάλλοντα» εξήγησε.

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο εντοπισμός διμεθυλοσουλφοξειδίου είναι απλή ένδειξη και χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη. Τα τελικά αποτελέσματα αναμένονται σε έναν χρόνο. Εάν, όμως, επιβεβαιωθούν τελικά οι αρχικές ενδείξεις, θα πρόκειται για μια τεράστια ανακάλυψη.

Είναι η πρώτη φορά που οι αστρονόμοι εντοπίζουν πιθανή παρουσία διμεθυλοσουλφοξειδίου σε κάποιον πλανήτη. Διαχειρίζονται, όμως, τα δεδομένα με πολλή προσοχή. Το 2020 είχε ανακοινωθεί ότι ένα άλλο μόριο που παράγεται από ζωή, η φωσφίνη, είχε εντοπιστεί στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, αλλά μετά από έναν χρόνο οι ισχυρισμοί καταρρίφθηκαν.

Αρκετοί επιστήμονες, πάντως, παραμένουν αισιόδοξοι, καθώς πιστεύουν ότι πλησιάζουμε στην απάντηση του ερωτήματος αν είμαστε μόνοι  στο σύμπαν ή όχι.

Το James Webb είναι σε θέση να αναλύει το φως που διέρχεται στην ατμόσφαιρα μακρινών πλανητών. Αυτό το φως περιέχει τη χημική υπογραφή των μορίων που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα αυτή.

Οι λεπτομέρειες αποκρυπτογραφούνται όταν διαχωρίζονται οι συχνότητες που αποτελούν το φως – σαν ένα πρίσμα που δημιουργεί ένα φάσμα ουράνιου τόξου. Εάν λείπουν τμήματα του φάσματος που προκύπτει, αυτά έχουν απορροφηθεί από χημικές ουσίες στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτή η πληροφορία επιτρέπει στους ερευνητές να ανακαλύψουν τη σύνθεσή της.

Οι αναλογίες μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα που εντόπισαν στον συγκεκριμένο πλανήτη οι επιστήμονες είναι συμβατές με την ύπαρξη ωκεανού κάτω από την ατμόσφαιρά του, η οποία είναι πλούσια σε υδρογόνο. Ολα αυτά τα στοιχεία έκαναν τον K2-18b προτεραιότητα στις έρευνες του James Webb.

Η δυνατότητα ενός πλανήτη να φιλοξενήσει ζωή εξαρτάται από τη θερμοκρασία του, την παρουσία σε αυτόν άνθρακα και, πιθανώς, νερού. Ο K2-18b φαίνεται ότι διαθέτει όλες αυτές τις προϋποθέσεις. Ακόμη, όμως, και αν ένας πλανήτης έχει τη δυνατότητα να υποστηρίξει ζωή, αυτό δεν σημαίνει ότι πράγματι το κάνει. Επιπλέον όλων, ο K2-18b είναι περίπου εννέα φορές το μέγεθος της Γης, κάτι που δεν θα τον καθιστούσε υποψήφιο για εύρεση ζωής.

Οι εξωπλανήτες –σε τροχιά γύρω από άλλα αστέρια–, που έχουν μεγέθη μεταξύ Γης και Ποσειδώνα, δεν μοιάζουν με κανέναν από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Γι’ αυτό μας είναι ελάχιστα κατανοητοί, όπως και η φύση των ατμόσφαιρών τους. Εξάλλου, παρότι τέτοιοι πλανήτες δεν υπάρχουν στο ηλιακό σύστημα της Γης, είναι οι πιο κοινοί τύποι πλανήτη που είναι μέχρι στιγμής γνωστοί σε ολόκληρο τον Γαλαξία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News