Ενα φάντασμα πλανιέται εκ νέου στην Ευρώπη, «αλλά αυτή τη φορά δεν έχει καμία σχέση με τις επαναστάσεις και τις λαϊκές εξεγέρσεις των αρχών του περασμένου αιώνα» γράφει σε ανάλυσή του ο Τζάνι Βερνέτι της Repubblica, υποστηρίζοντας πως είναι «το φάντασμα του Νέβιλ Τσάμπερλεν» αυτό που στοιχειώνει σήμερα τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και την Ουάσινγκτον.   

Ο γνωστός ιταλός δημοσιογράφος (και πρώην βουλευτής) θυμίζει πως ο Νέβιλ Τσάμπερλεν υπήρξε ο πρωθυπουργός της Βρετανίας που στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 υπέγραψε τη Συμφωνία του Μονάχου, μέσω της οποίας επικυρώθηκε η εκχώρηση της γερμανόφωνης, κατά κύριο λόγο, Σουδητίας, της τότε Τσεχοσλοβακίας, στη ναζιστική Γερμανία.     

«Πολλοί ιστορικοί συμφωνούν ότι αυτή η χειρονομία κατευνασμού, αυτή η ένδειξη “καλής θέλησης” και συγκατάβασης προς ένα βίαιο και επιθετικό καθεστώς αποτέλεσε το πράσινο φως για την εισβολή στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 και, ως εκ τούτου, το στοιχείο που πυροδότησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» συνοψίζει ο Βερνέτι.   

Στο κείμενό του υποστηρίζει ότι τον Τσάμπερλεν και το φάντασμά του επαναφέρουν σήμερα στο προσκήνιο όλοι όσοι ζητούν από την Ουκρανία να τερματίσει τον απελευθερωτικό της αγώνα, απευθύνοντας έκκληση στο Κίεβο να επιδιώξει την επίτευξη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Μόσχα, παραχωρώντας δια παντός το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια στη Ρωσία.

«Αυτός ο “ανάποδος κόσμος” ανατρέπει τις θεμελιώδεις έννοιες όχι μόνο της γεωπολιτικής, αλλά και της κοινής λογικής: οι επιτιθέμενοι νομιμοποιούνται να δρουν κατά της διεθνούς νομιμότητας, ενώ αυτοί που δέχονται την επίθεση αναγκάζονται, στο όνομα μιας υποτιθέμενης αλλά μη ρεαλιστικής “ειρήνης”, να ενδώσουν στις απαιτήσεις του ισχυρότερου» αναφέρει ο αρθρογράφος της La Repubblica.  

Το φάντασμα του Τσάμπερλεν διακρίνεται επίσης στους κόλπους των Ρεπουμπλικανών, αρκετοί από τους οποίους εμφανίζονται έτοιμοι να καταψηφίσουν το αίτημα του Τζο Μπάιντεν για ένα νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία ύψους 61 δισ. δολαρίων. Παρόμοιες διαθέσεις έχει, όμως, και ο Βίκτορ Ορμπαν, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, ο οποίος απειλεί να μπλοκάρει την παροχή επιπλέον οικονομικής βοήθειας στην Ουκρανία, ύψους 50 δισ. ευρώ, στην επικείμενη (14-15 Δεκεμβρίου) σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.   

Επικαλούμενος τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες δήλωσε πως «κάναμε πολύ λίγα και πολύ αργά για τη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας», ο Βερνέτι σημειώνει ότι οι αμερικανικοί και οι ευρωπαϊκοί δισταγμοί, αρχικά για τα άρματα μάχης Abrams και Leopard και στη συνέχεια για τα F-16, καθώς και η αργή παράδοση των πυραυλικών συστημάτων ATAMCS, επέδρασαν αρνητικά στην ουκρανική αντεπίθεση, επιτρέποντας στο καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν να ξεπεράσει την κρίση «Βάγκνερ» και να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις του στο μέτωπο. 

«Η παράδοση στον εχθρό ως μέσο για την επίτευξη ειρήνης, η παραίτηση από την υπεράσπιση ενός κόσμου βασισμένου σε κανόνες και στο κράτος δικαίου, η δόλια αξίωση συμμόρφωσης με τους δικτάτορες με αντάλλαγμα μια υποτιθέμενη σταθερότητα και ανάπτυξη δύναται να καταστεί ένα επικίνδυνο “νέο κανονικό”» συνοψίζει και προειδοποιεί ο Τζάνι Βερνέτι.

«Σε αυτό το πλαίσιο, τα απολυταρχικά καθεστώτα καθίστανται πιο σθεναρά και διεκδικητικά» προσθέτει, αναφέροντας ενδεικτικά πως η Βενεζουέλα του Νικολάς Μαδούρο, αρχικά με ένα δημοψήφισμα-παρωδία (στις αρχές του μήνα) και στη συνέχεια με κυβερνητικό διάταγμα, επιδιώκει να προσαρτήσει τα 2/3 του ανεξάρτητου κράτους της Γουιάνας ανακηρύσσοντας την (πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικούς πόρους) επαρχία Εσεκίμπο «αναπαλλοτρίωτο τμήμα» της επικράτειάς της.  

Με την ίδια λογική, η Κίνα του Σι Τζινπίνγκ, αφού στέρησε από το Χονγκ Κονγκ την ελευθερία του και φυλάκισε δύο εκατομμύρια Ουιγούρους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, «εξάγει αστάθεια σε όλη την Ανατολική Ασία με συνεχείς στρατιωτικές απειλές κατά της Ταϊβάν και με την παράνομη κατοχή ενός τεράστιου τμήματος της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας ένοπλης σύρραξης κατά των Φιλιππίνων».  

Ο ιταλός αρθρογράφος υποστηρίζει επίσης πως η επιείκεια προς εκείνους που είναι ένοχοι τρομερών βιαιοτήτων επιδρά αρνητικά και στο πλαίσιο του πολέμου που μαίνεται στη Γάζα μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς. Κάνοντας λόγο για «σχεδόν καθημερινή απώθηση της πραγματικότητας», ο Τζάνι Βερνέτι γράφει ότι «ο θύτης και το θύμα συχνά εξισώνονται σχεδόν σαν να είχαν την ίδια αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα: οι γυναίκες, τα παιδιά, οι ισραηλινοί πολίτες και οι στρατιώτες που κρατούνται ως όμηροι από τη Χαμάς τοποθετούνται στο ίδιο επίπεδο με τους παλαιστίνιους τρομοκράτες που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές και η εγκληματική ισλαμιστική οργάνωση που κηρύττει και επιδιώκει την εξόντωση των Εβραίων θεωρείται πιθανός πολιτικός συνομιλητής, παρότι κυβέρνησε τη Λωρίδα της Γάζας με μαφιόζικο τρόπο». 

«Για να μην επαναληφθεί σήμερα στην Ουκρανία, στην Ταϊβάν, στο Ισραήλ και στη Γουιάνα αυτό που συνέβη χθες στην Τσεχία, στη Σλοβακία, στην Εσθονία, στη Λετονία, στη Λιθουανία, η Ευρώπη, οι ΗΠΑ και η κοινότητα των δημοκρατιών δεν πρέπει πλέον να διαπράττουν τα λάθη του παρελθόντος: ο κατευνασμός των αυταρχικών καθεστώτων, των δικτατοριών, της τρομοκρατίας, δεν συμβάλλει στη διόρθωσή τους αλλά, αντιθέτως, στη νομιμοποίηση και στην ενίσχυσή τους. Ας αφήσουμε το φάντασμα του Νέβιλ Τσάμπερλεν να είναι απλώς μια υπενθύμιση προηγούμενων επιλογών που ο ελεύθερος κόσμος δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να επαναλαμβάνει» καταλήγει ο Τζάνι Βερνέτι. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News