Ο Ρος Μπάμπατζ, αναλυτής διεθνών θεμάτων και πρώην αξιωματούχος του αυστραλιανού υπουργείου Αμυνας, τιτλοφορεί το νέο του βιβλίο με έναν ξεκάθαρο συλλογισμό: «Ο επόμενος μεγάλος πόλεμος: Μπορούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να νικήσουν την Κίνα;».

Εν μέσω φραστικών αντεγκλήσεων μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου τις τελευταίες εβδομάδες, το άρθρο του Μπάμπατζ στους New York Times, με τίτλο «Ενας πόλεμος με την Κίνα θα είναι κάτι που δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ ξανά οι Αμερικανοί», προκαλεί πράγματι εντύπωση. Μπορούν στ’ αλήθεια τα πράγματα να φτάσουν ως εκεί; Διότι αυτή τη φορά το σενάριο που δημοσιεύει η αμερικανική εφημερίδα δεν αφορά έναν εμπορικό ή ψηφιακό «πόλεμο» με το Πεκίνο, αλλά και το ενδεχόμενο ενός κανονικού πολέμου. Χωρίς εισαγωγικά.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το γεγονός που θα μπορούσε να ανάψει τη φωτιά ενός μεγάλου πολέμου στη Νότια Σινική Θάλασσα θα ήταν, σύμφωνα με τον Μπάμπατζ, μια εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν. Ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, έχει άλλωστε δηλώσει ότι η ένωση της Ταϊβάν με την ηπειρωτική Κίνα «πρέπει να επιτευχθεί».

Τη δεδομένη στιγμή, εκτιμάται από πολλούς Δυτικούς αναλυτές ότι το καθεστώς του Κομμουνιστικού Κόμματός της Κίνας έχει πλέον αρκετά ισχυρά κίνητρα –στρατιωτικά, οικονομικά και βιομηχανικά– για να καταλάβει τη νήσο Ταϊβάν και να αμφισβητήσει στην πράξη την περιφερειακή κυριαρχία των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.

Μια επιτυχημένη κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν θα έθιγε αυτοστιγμεί ζωτικά στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και θα άνοιγε μια «τρύπα» στο αμυντικό πλέγμα της Ουάσινγκτον και των συμμάχων της στην περιοχή. Συμβολικά αλλά και πρακτικά θα υπονόμευε σοβαρά τη στρατηγική θέση των ΗΠΑ στο δυτικό τμήμα του Ειρηνικού Ωκεανού.

Παράλληλα, μια ενδεχόμενη κατάληψη της Ταϊβάν από το καθεστώς του Πεκίνου θα μπορούσε να αποκόψει την πρόσβαση των Ηνωμένων Πολιτειών σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας που παράγει η Ταϊβάν – όπως οι κορυφαίοι στον κόσμο ημιαγωγοί και άλλα κρίσιμα εξαρτήματα.

Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έχει ξεκαθαρίσει επανειλημμένως ότι οι ΗΠΑ θα υπερασπίζονταν την Ταϊβάν σε περίπτωση που η Κίνα έκανε μια επιθετική κίνηση. «Ωστόσο, η αμερικανική ηγεσία δεν πρέπει να εμπλακεί απρόσεκτα σε έναν πόλεμο με την Κίνα, γιατί δεν θα έμοιαζε με τίποτα από όσα έχουν αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα οι Αμερικανοί» τονίζει ο αυστραλός αναλυτής, που συνεργάζεται επίσης με τη δεξαμενή σκέψης της Ουάσινγκτον Center for Strategic and Budgetary Assessments (CSBA).

Ο ίδιος παραδέχεται ότι «οι πολίτες στις ΗΠΑ έχουν συνηθίσει να στέλνουν τον στρατό τους για να πολεμήσει μακριά από τη χώρα». Ωστόσο, τονίζει ότι η Κίνα είναι ένα διαφορετικό είδος εχθρού: πρόκειται για μια στρατιωτική, οικονομική και τεχνολογική δύναμη ικανή να κάνει ιδιαίτερα αισθητές τις επιπτώσεις του πολέμου στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Ως στρατηγικός αναλυτής και ειδικευμένος στον αμυντικό σχεδιασμό –μεταξύ άλλων στο υπουργείο Αμυνας της Αυστραλίας–, ο Μπάμπατζ έχει μελετήσει το πώς θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας πόλεμος και πώς θα εξελίσσονταν οι στρατιωτικές αλλά και οι μη στρατιωτικές επιχειρήσεις, για τις οποίες η Κίνα μοιάζει έτοιμη. «Είμαι πεπεισμένος ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ είναι σοβαρές και ότι οι αμερικανοί πολίτες πρέπει να αποκτήσουν μεγαλύτερη γνώση για αυτές», τονίζει στο άρθρο του στους New York Times.

Το στρατιωτικό σενάριο

Ξεδιπλώνοντας τα «σενάρια πολέμου», ο αυστραλός αναλυτής παραδέχεται ότι από μόνη της μια τέτοια απόπειρα από την πλευρά του Πεκίνου φαντάζει τρομακτική: η Κίνα θα εξαπέλυε πιθανότατα μια αστραπιαία αεροπορική και θαλάσσια επίθεση, σε συνδυασμό με κυβερνοεπίθεση, ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο βασικών στρατηγικών στόχων στην Ταϊβάν μέσα σε λίγες ώρες, προτού οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προλάβουν να επέμβουν.

Η Ταϊβάν είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από την πολιτεία του Μέριλαντ των ΗΠΑ, μια έκταση περίπου όσο η Πελοπόννησος και η Στερεά μαζί. Και η Κίνα διαθέτει περισσότερους από 1.350 βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους Κρουζ, που είναι έτοιμοι να χτυπήσουν το νησί αλλά και τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των συμμάχων της: στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα, στις Φιλιππίνες και στα υπόλοιπα εδάφη που ελέγχονται από τις ΗΠΑ στον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.

Οι δυσκολίες για τις Ηνωμένες Πολιτείες απέναντι σε έναν αντίπαλο που διαθέτει το μεγαλύτερο πολεμικό ναυτικό στον κόσμο και τη μεγαλύτερη αεροπορική δύναμη της Ασίας είναι προφανείς. Οι ΗΠΑ θα προτιμούσαν έναν συμβατικό πόλεμο, ωστόσο οι Κινέζοι είναι έτοιμοι να διεξάγουν «ένα πολύ ευρύτερο είδος πολέμου, που θα επηρέαζε βαθιά την αμερικανική κοινωνία», σημειώνει ο Μπάμπατζ.

Τι εννοεί ο αναλυτής; Αναπτύσσοντας το σκεπτικό του, τονίζει ότι το ίδιο το καθεστώς του Πεκίνου εκτιμά ότι οι ΗΠΑ βυθίζονται κατά την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερο σε πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις. Ο πρόεδρος Σι λέει άλλωστε με χαρά ότι «η Ανατολή ανεβαίνει, ενώ η Δύση παρακμάζει» και προφανώς αισθάνεται ότι η μεγαλύτερη αδυναμία της Αμερικής βρίσκεται στο εσωτερικό της μέτωπο. «Πιστεύω ότι είναι έτοιμος να το εκμεταλλευθεί με μια πολύπλευρη εκστρατεία, που θα έχει ως στόχο να διχάσει τους Αμερικανούς και κυρίως να υπονομεύσει και να μειώσει τη θέλησή τους να εμπλακούν σε μια παρατεταμένη σύγκρουση – αυτό που ο στρατός της Κίνας αποκαλεί “αποσύνθεση” του εχθρού», εξηγεί ο αυστραλός αναλυτής.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η Κίνα έχει χτίσει όντως σημαντικές δυνατότητες κυβερνοπολέμου, σχεδιασμένου έτσι ώστε να διεισδύει, να χειραγωγεί και να επηρεάζει πολιτικά τις ΗΠΑ και τις συμμαχικές της κυβερνήσεις, τα μέσα ενημέρωσης, τις επιχειρήσεις και, εν τέλει, την κοινωνία των πολιτών. Αν ξεσπούσε ένας τέτοιος πόλεμος, πολλοί Δυτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η Κίνα θα χρησιμοποιούσε τις κυβερνοεπιθέσεις για να διαταράξει τις επικοινωνίες και να διαδώσει ψεύτικες ειδήσεις. Ο στόχος θα ήταν να καλλιεργηθεί σύγχυση, διχασμός και δυσπιστία και να γίνει δυσκολότερη η λήψη αποφάσεων. Οι αναλυτές δεν αποκλείουν, δε, την πιθανότητα, πέρα από τις ηλεκτρονικές επιθέσεις, να σημειωθούν και φυσικές επιθέσεις, σε δορυφόρους ή σχετικές υποδομές.

Τεχνολογικός Αρμαγεδδών made in China

Τέτοιου τύπου επιχειρήσεις πιθανότατα θα συνοδεύονταν από κυβερνοεπιθέσεις για τη διακοπή της ηλεκτρικής ενέργειας, του φυσικού αερίου, του νερού, των μεταφορών, της υγειονομικής περίθαλψης και άλλων δημόσιων υπηρεσιών, σχολιάζει ο Μπάμπατζ, περιγράφοντας ένα σκηνικό που θυμίζει χολιγουντιανή ταινία καταστροφής – με τη διαφορά ότι, αντί για έναν μετεωρίτη… θα είναι οι Κινέζοι!

Δεν είναι, όμως, αστείο. Οι NYT τονίζουν ότι η Κίνα έχει δείξει ήδη τις δυνατότητές της, και εναντίον της Ταϊβάν, όπου έχει πραγματοποιήσει εκστρατείες παραπληροφόρησης, αλλά και σε σοβαρά περιστατικά hacking στις ΗΠΑ. Ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει χαρακτηρίσει μάλιστα «μαγικό όπλο» τις δυνατότητες κυβερνοπολέμου και πολιτικού επηρεασμού από την πλευρά της χώρας του.

Επίσης, όπως είναι γνωστό εδώ και καιρό, η οικονομία των ΗΠΑ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα κινεζικά βιομηχανικά προϊόντα (ακόμη και στο πεδίο της Αμυνας), ενώ οι αμερικανοί καταναλωτές βασίζονται στις κινεζικές εισαγωγές για τα δικά τους καταναλωτικά προϊόντα: από ηλεκτρονικά είδη (τηλεοράσεις, smartphones κλπ.), μέχρι έπιπλα, ρούχα και παπούτσια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των εμπορευμάτων μεταφέρεται σε πλοία κατά μήκος θαλάσσιων οδών οι οποίες ελέγχονται ολοένα και περισσότερο από κινεζικά εμπορικά συμφέροντα, που παραμένουν υπόλογα στο πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα που ελέγχει την Κίνα.

Σε περίπτωση πολέμου, τα αποθέματα πολλών προϊόντων στο έδαφος των ΗΠΑ θα μπορούσαν να εξαντληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, παραλύοντας ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων. Θα απαιτούνταν μήνες για να αποκατασταθεί το εμπόριο και θα χρειαζόταν ακόμη και δελτίο για ορισμένα είδη. Τα οικονομικά παρεπόμενα μιας τέτοιας κρίσης δεν θέλουν και πολλή σκέψη: πληθωρισμός, ανεργία στα ύψη, χρηματιστηριακή κρίση, διεθνής οικονομική αβεβαιότητα.

Η Κίνα θεωρείται πλέον η κυρίαρχη βιομηχανική δύναμη στον κόσμο. Παράγει περισσότερα πλοία, χάλυβα και smartphones από οποιαδήποτε άλλη χώρα και είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στην παραγωγή χημικών, μετάλλων, βαρέως βιομηχανικού εξοπλισμού και ηλεκτρονικών – τα βασικά δομικά στοιχεία μιας προηγμένης οικονομίας.

Μια πιο γρήγορη μηχανή παραγωγής 

Επιπλέον, όπως σημειώνουν οι New York Τimes –και είναι ίσως το πιο τρομακτικό– οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον σε θέση να ξεπεράσουν την Κίνα στην παραγωγή προηγμένων όπλων και άλλων προμηθειών που είναι απαραίτητες σε έναν πόλεμο!

Αρα, τι μπορεί να γίνει;

Στο στρατιωτικό μέτωπο, σημειώνει ο Μπάμπατζ, οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιταχύνουν τα προγράμματα που έχουν ήδη ξεκινήσει για να ενισχύσουν και να «απλώσουν» τις αμερικανικές δυνάμεις στον Δυτικό Ειρηνικό, ώστε να είναι λιγότερο ευάλωτες σε πιθανές επιθέσεις από την πλευρά της Κίνας.

Στο εσωτερικό, συνεχίζει, θα πρέπει να καταβληθεί μια συντονισμένη προσπάθεια για την καλύτερη προστασία των παραδοσιακών ΜΜΕ και των social media από την κινεζική παραπληροφόρηση. Ηδη, ΗΠΑ και Καναδάς έδωσαν εντολή αυτές τις ημέρες στους δημόσιους υπαλλήλους να σβήσουν την κινεζική εφαρμογή TikTok από τα κινητά τους. Το ίδιο έκανε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα δικά της στελέχη.

Παράλληλα, ο αυστραλός αναλυτής υποστηρίζει ότι οι αλυσίδες εφοδιασμού ορισμένων κρίσιμων αγαθών και υπηρεσιών πρέπει να αναδιαρθρωθούν, ώστε να μετατοπιστεί η παραγωγή τους στις ΗΠΑ ή σε συμμαχικά έθνη. Ενώ οι ΗΠΑ, ατενίζοντας το μέλλον, θα πρέπει να χαράξουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για να αποκαταστήσουν την κυριαρχία τους στην παγκόσμια παραγωγή έναντι της Κίνας.

Μέχρι τότε, όμως, «είναι σημαντικό για την Ουάσινγκτον να αποφύγει τις προκλήσεις και να διατηρήσει έναν πολιτικό διάλογο με το Πεκίνο», φρονεί ο Μπάμπατζ. Ακούγεται σχεδόν απίστευτο ως συμβουλή προς μια παγκόσμια δύναμη όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News