Συνεχίζονται οι εργασίες στη Βαλτιμόρη για την απομάκρυνση των συντριμμιών της γέφυρας Φράνσις Σκοτ Κι, η οποία κατέρρευσε στα νερά του ποταμού Πατάπσκο στα τέλη του προηγούμενου μήνα, όταν προσέκρουσε πάνω της ένα γιγαντιαίο κοντέινερ. Η αφαίρεση των κομματιών της κατεστραμμένης γέφυρας από τον ποταμό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο που θα μπορούσε να διαρκέσει εβδομάδες, ενώ για την επιτυχή ολοκλήρωσή του οι αρμόδιες αρχές επιστρατεύουν αρκετούς μεγάλους και πανίσχυρους γερανούς, μεταξύ των οποίων και ένας ονόματι «Chesapeake 1000», με ξεχωριστό παρελθόν, γράφει η Σάρα Κιούτα του Smithsonian Magazine.

Επικαλούμενη δημοσίευμα της Washington Post, η αμερικανίδα δημοσιογράφος αναφέρει ότι πριν από μισό αιώνα, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, ο γερανός Chesapeake 1000 (αρχικά ονομαζόταν Sun 800) επρόκειτο να διαδραματίσει καίριο ρόλο σε μια μυστική αποστολή της CIA με την κωδική ονομασία Project Azorian, η οποία διήρκεσε χρόνια, με στόχο την ανέλκυση ενός βυθισμένου σοβιετικού υποβρυχίου. Το πολεμικό σκάφος βάρους 1.750 τόνων εξαφανίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό το 1968. Οι Αμερικανοί τελικά το εντόπισαν βυθισμένο σε βάθος 5.000 μ., περίπου 1.800 μίλια βορειοδυτικά της Χαβάης.

«Θεωρήθηκε ότι υπήρχε τουλάχιστον ένα πυρηνικό όπλο στο υποβρύχιο» ανέφερε στο NPR ο Τοντ Μπένετ, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Καρολίνας, που έγραψε ένα βιβλίο για την επιχείρηση της CIA. «Επιπλέον, στο τμήμα του υποβρυχίου που είχε βάλει στο στόχαστρό της η CIA υπήρχε μια μηχανή κρυπτογράφησης, καθώς και υλικό που θεωρητικά εξηγούσε πώς λειτουργούσε αυτή η συσκευή».

Οι Αμερικανοί ήθελαν επίσης να αποκτήσουν γνώση της διαδικασίας κατασκευής των σοβιετικών υποβρυχίων για να βελτιώσουν την ικανότητά τους να εντοπίζουν τα «αόρατα» (stealth) σκάφη. Αλλά πρώτα έπρεπε να φέρουν το υποβρύχιο στην επιφάνεια.

Στο πλαίσιο του Project Azorian η CIA κατέστρωσε ένα φιλόδοξο σχέδιο για τη ναυπήγηση ενός πλοίου με ισχυρό υδραυλικό σύστημα και μια δαγκάνα που θα μπορούσε να σηκώσει τα συντρίμμια από τα βάθη του Ειρηνικού, εγχείρημα το οποίο εξαρχής είχε λίγες πιθανότητες επιτυχίας.

Για να μην τους υποπτευθούν οι Σοβιετικοί, οι πράκτορες της CIA συνέθεσαν μια φανταστική ιστορία, η οποία δημοσιεύθηκε σε αμερικανικά ΜΜΕ, με πρωταγωνιστή τον δισεκατομμυριούχο αεροναυπηγό και κινηματογραφικό παραγωγό Χάουαρντ Χιουζ: όλοι εκτός της CIA θα είχαν την εντύπωση ότι ο Χιουζ κατασκεύαζε το Hughes Glomar Explorer, ένα σκάφος μήκους 190 μ. κατάλληλο για εξορύξεις βαθέων υδάτων.

Το πλοίο κατασκευάστηκε τελικά σε ναυπηγείο της Πενσιλβάνια, οι εργαζόμενοι του οποίου αγνοούσαν επίσης ότι μετείχαν σε μυστική αποστολή της CIA. Ως μέρος αυτής της διαδικασίας κατασκευάστηκε και ο Sun 800 (όσοι και οι τόνοι που μπορούσε να σηκώσει), ένας πλωτός γερανός που θα μπορούσε να ανελκύσει βαριά τμήματα του σοβιετικού υποβρυχίου στο αμερικανικό σκάφος.

Το Glomar Explorer πραγματοποίησε το παρθενικό του ταξίδι το 1973, αποπλέοντας από την Πενσιλβάνια με προορισμό τις Βερμούδες, όπου δοκιμάστηκε πρώτη φορά. Στη συνέχεια πραγματοποίησε τον περίπλου της Νότιας Αμερικής, καταπλέοντας στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνιας, όπου φορτώθηκε με εξοπλισμό. Επειτα από λίγους μήνες το σκάφος έβαλε πλώρη για το ναυάγιο του σοβιετικού υποβρυχίου.

Ομως κατά την πρώτη φάση της διαδικασίας ανέλκυσής του το υποβρύχιο έσπασε, με τους Αμερικανούς να καταφέρνουν τελικά να ανελκύσουν μόλις περίπου το ένα τρίτο του, μέσα στο οποίο εντοπίστηκαν οι σοροί έξι σοβιετικών ναυτών, οι οποίοι στη συνέχεια κηδεύτηκαν εν πλω, με στρατιωτικές τιμές. Οσο για τις πολύτιμες πληροφορίες που ευελπιστούσαν να εντοπίσουν οι πράκτορες της CIA, δυστυχώς δεν βρέθηκε κάτι αξιόλογο, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να ολοκληρωθεί ανεπιτυχώς.

Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης έμαθαν για το Project Azorian στις αρχές του 1975, όταν ληστές εισέβαλαν στο γραφείο του Χάουαρντ Χιουζ και έκλεψαν έγγραφα σχετικά με την αποστολή. Ομως τα πρώτα δημοσιεύματα ήταν γεμάτα λάθη, με δημοσιογράφους, για παράδειγμα, να κάνουν λόγο για Project Jennifer, αντί για Project Azorian.

Σχέδια που εκπονήθηκαν για επιστροφή στο σημείο του ναυαγίου και ανέλκυση του υπόλοιπου τμήματος του σοβιετικού υποβρυχίου τελικά εγκαταλείφθηκαν, ενώ στη συνέχεια το Glomar Explorer μετονομάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για γεωτρήσεις και για την εξερεύνηση βαθέων υδάτων.

Οσον αφορά τον γερανό Sun 800, πολλά χρόνια μετά, το 1993, αγοράστηκε από την Donjon Marine, μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών διάσωσης στη θάλασσα, η οποία τον εκσυγχρόνισε και τον ενίσχυσε, μετονομάζοντάς τον σε Chesapeake 1000, καθώς πλέον μπορεί να σηκώσει έως και χίλιους τόνους.

Από τότε ο γερανός επιστρατεύθηκε σε πολλές δύσκολες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των εργασιών αποκατάστασης των ζημιών που προκάλεσε ο τυφώνας Σάντι το 2012. Τώρα βρίσκεται στη Βαλτιμόρη εν αναμονή της έναρξης της διαδικασίας ανέλκυσης των βαρύτερων τμημάτων της γέφυρας, ενώ σύμφωνα με την Washington Post ο γερανός θα χρησιμοποιηθεί για την απομάκρυνση των τμημάτων που έπεσαν πάνω στο φορτηγό πλοίο μετά την πρόσκρουση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News