Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο Ιαν Φλέμινγκ έγραψε μια πρόταση για μια τηλεοπτική σειρά με τον Τζέιμς Μποντ, με τη συναρπαστική ιδέα ο πράκτορας να μεταμφιέζεται σε οδηγό αγώνων και να τρέχει στο Νίρμπουργκρινγκ, ενώ οι εχθροί του προσπαθούν να τον αποτελειώσουν.

Δυστυχώς, η σειρά δεν γυρίστηκε ποτέ, γράφει στην Telegraph ο Τζέικ Κέριτζ – αν και ο Αντονι Χόροβιτς ανακύκλωσε την πλοκή στο «Trigger Mortis», το μυθιστόρημά του για τον Μποντ που κυκλοφόρησε το 2015. Στην πραγματικότητα, 60 χρόνια μετά τον θάνατο του «πατέρα» του Μποντ, Ιαν Φλέμινγκ, δεν έχει γυριστεί ποτέ τηλεοπτικό δράμα με βάση τον Μποντ, σημειώνει ο βρετανός δημοσιογράφος. Μήπως όμως αυτό πρόκειται να αλλάξει;

Στις μέρες μας κάθε blockbuster franchise έχει το spin-off του, από το prequel του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», το «The Rings of Power» του Amazon Prime, μέχρι το prequel του «Game of Thrones», το «House of the Dragon» του HBO. Στο μεταξύ, το 2021, μετά από έναν χρόνο βασανιστικών διαπραγματεύσεων, ολοκληρώθηκε η εξαγορά της MGM με ένα συμβόλαιο 8,5 δισ. δολαρίων και η Amazon απέκτησε τα μισά δικαιώματα των franchise του Τζέιμς Μποντ. Οπότε τώρα είναι πλέον πολύ πιθανό να επεκταθεί το σύμπαν του Μποντ στην τηλεόραση με μακράς διάρκειας σειρές.

Το περυσινό ριάλιτι παιχνιδιού του Amazon Prime «007: Road to a Million», που γεννήθηκε  από το σύμπαν του Τζέιμς Μποντ (τώρα γυρίζεται η δεύτερη σεζόν) θα μπορούσε να θεωρηθεί προάγγελος ή τουλάχιστον μια πρώτη προσπάθεια για να εκτιμηθεί αν θα άρεσε κάτι τέτοιο στο κοινό. Οικοδεσπότης του ριάλιτι είναι ο Μπράιαν Κοξ του «Succession». Για την ακρίβεια, ο Κοξ κρατά τον ρόλο του μοχθηρού «Ελεγκτή», του εγκεφάλου του παιχνιδιού, που καθορίζει τις αποστολές των διαγωνιζομένων, θέτει προκλήσεις και γελάει υπερ-κακόβουλα όταν αυτοί την πατάνε. Ωστόσο, ο τίτλος υπόσχεται πολλά παραπάνω από όσα είναι εφικτά. Για την ακρίβεια, ο 007 του «007: Road to a Million» υπάρχει περίπου όσο και ο Γκοντό στο θεατρικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό», παρατηρεί ο Κέριτζ στην Telegraph.

Το εμπόδιο για την Amazon στο να κάνει ένα σωστό spin-off του Μποντ είναι ότι το άλλο μισό ποσοστό των δικαιωμάτων του franchise παραμένει στην Μπάρμπαρα Μπρόκολι και στον Μάικλ Τζ. Γουίλσον, τα αδέλφια που διευθύνουν την εταιρεία παραγωγής Eon Productions, η οποία γυρίζει τις ταινίες του Μποντ από το 1995. «Δεν θέλουμε να επεκτείνουμε [το franchise] με άλλο τρόπο» δήλωσε η Μπρόκολι στο Yahoo Entertainment όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά το «007: Road to a Million», και πρόσθεσε ότι «αυτή η ιδέα πραγματικά μας άρεσε όταν μας την πρότειναν. Μας άρεσε ότι πρόκειται για πραγματικούς ανθρώπους. Οπότε νομίζω ότι είναι μια μοναδική περίπτωση, δεν επιδιώκουμε να επεκτείνουμε το σύμπαν του Μποντ στην τηλεόραση».

Χωρίς αμφιβολία, η Μπρόκολι και ο Γουίλσον αγωνιούν να μην αποδυναμώσουν την απήχηση των ταινιών με το να κορεστεί το κοινό με πολύ Μποντ, ωστόσο δύσκολα θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι αυτό αρέσει στην Amazon. Εξάλλου, μπορεί κανείς εύκολα να υποψιαστεί ότι η εταιρεία διαπραγματεύεται πυρετωδώς στο παρασκήνιο για να πείσει τα δυο αδέλφια να το ξανασκεφτούν. Το πού θα καταλήξει, βέβαια, αυτή η διαπραγμάτευση είναι άγνωστο.

Αναμφίβολα, στα μυθιστορήματα του Ιαν Φλέμινγκ για τον Μποντ υπάρχουν αρκετά στοιχεία που θα μπορούσαν να επεκταθούν σε τηλεοπτικά prequel, sequel, spin-offs και reboots, σημειώνει ο Κέριτζ στην Telegraph. Καταρχάς θα μπορούσαν να υπάρξουν κατάλληλες διασκευές των μυθιστορημάτων, ειδικά εκείνων που οι ταινίες τα έχουν καταστρέψει τόσο ώστε να μην αναγνωρίζονται.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να γυριστεί μια αξιοπρεπής μεταφορά της «Επιχείρησης Moonraker» του Φλέμινγκ, που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στη Βρετανία και περιλαμβάνει το σχέδιο των Ναζί να καταστρέψουν το Λονδίνο με πυρηνική κεφαλή. Η υπόθεση δεν έχει καμία σχέση με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο, που εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά τη μεταφορά του στο Λονδίνο, στην ταινία που γυρίστηκε με τον γελοίο σκοπό να εξαργυρώσει τη δημοτικότητα του «Star Wars».

Θα μπορούσε επίσης να μεταφερθεί και πάλι το τρυφερό και πειραματικό μυθιστόρημα «Ο Κατάσκοπος που μ’ Αγάπησε» του Φλέμινγκ, με τη Βίβιεν Μισέλ, ένα «κορίτσι του Μποντ» που διέφερε από όλες τις γυναίκες που είχε γνωρίσει ο Μποντ. Θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτο οτιδήποτε στο πνεύμα της εξαιρετικής πρόσφατης εκδοχής του «Απόρρητου Φακέλου Ιπκρες». Η μίνι σειρά των έξι επεισοδίων του ITV αποτυπώνει το πνεύμα της ομώνυμης νουβέλας του Λεν Ντέιτον στην οποία είναι βασισμένη, έστω και αν αποκλίνει από την πλοκή της. Φυσικά, μια τέτοια σειρά θα βρισκόταν αυτομάτως σε μειονεκτική θέση συγκριτικά με τις λαμπρές πρώτες ταινίες του Μποντ, της δεκαετίας του 1960, οι οποίες γυρίστηκαν ενώ ο Φλέμινγκ εξακολουθούσε να γράφει.

Η πιο προφανής εναλλακτική λύση είναι να δημιουργηθεί μια σειρά prequel που θα απαντά στο ενδιαφέρον ερώτημα τι έκανε στην πραγματικότητα ο Μποντ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρατηρεί ο Κέριτζ στην Telegraph. Γνωρίζουμε από τη νεκρολογία που γράφει ο M όταν ο Μποντ θεωρείται νεκρός στο «Ζεις Μονάχα Δύο Φορές» ότι υπηρέτησε (όπως και ο Φλέμινγκ) στη Ναυτική Υπηρεσία Πληροφοριών ως «υπολοχαγός στον Ειδικό Κλάδο του RNVR». Ωστόσο, αλλού υπάρχουν ενδείξεις για μια ευρύτερη εμπειρία, ιδίως όταν δέχεται πυρά πολυβόλου στο «Δρ No»: «Τότε ήρθε το γρήγορο κροτάλισμα που ο Μποντ είχε ακούσει για τελευταία φορά να προέρχεται από τις γερμανικές γραμμές στις Αρδέννες». Πώς όμως ένας διοικητής της Ναυτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών κατέληξε στη μάχη των Αρδεννών;

Ο μόνος από τους πολλούς σεναριογράφους του 007 μετά τον Φλέμινγκ που άγγιξε το πολεμικό ιστορικό του Μποντ ήταν ο Γουίλιαμ Μπόιντ, ο οποίος στο «Solo» (2013) έκανε flashbacks με την άφιξη του 007 στη Νορμανδία αμέσως μετά τη συμμαχική απόβαση, ως μέλος της ομάδας καταδρομέων 30 Assault Unit που συνέλεγε πληροφορίες: ένα ωραίο ανέκδοτο, αφού ο Φλέμινγκ υπήρξε βασικός συντελεστής στη δημιουργία εκείνης της μονάδας. Η αναμέτρηση του Μποντ με τους Ναζί θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετική τηλεοπτική εκδοχή, αν και θα χρειαζόταν ένας ηθοποιός με φρέσκο πρόσωπο, καθώς το 1941 ο Μποντ ήταν μόλις 17 ετών και είχε πει ψέματα για την ηλικία του ώστε να ξεκινήσει την πολεμική του θητεία.

Μια άλλη πιθανότητα θα ήταν να παρακολουθήσουμε τις περιπέτειες του μαθητή Μποντ πριν τον πόλεμο, οι οποίες έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο μιας σειράς μυθιστορημάτων για νέους, των Τσάρλι Χίγκσον και Στιβ Κόουλ (και αν απευθυνόταν σε νεαρότερο κοινό, η σειρά θα έπρεπε να χειριστεί με λεπτότητα τη σκηνή όπου ο Μποντ, σε ηλικία «12 ετών ή περίπου», ερωτοτροπεί με μια υπηρέτρια και αποβάλλεται από το Ιτον…)

Διαφορετικά, θα μπορούσε να γυριστεί κάτι με φόντο τη μεταπολεμική εποχή και με θέμα τον τρόπο που ο Μποντ αποκτά την ιδιότητα του πράκτορα 00 και τις πρώτες αποστολές του (που καλύπτονται στο μυθιστόρημα του Χόροβιτς «Για Πάντα και Μία Μέρα», του 2018»). ‘Η  ακόμα και με τον Μποντ στα 45 του, στην τρομερή ηλικία συνταξιοδότησης των 00, οπότε θα μπορούσε να γίνει ιδιωτικός πράκτορας. Βέβαια, ίσως είναι παρατραβηγμένος ο Μποντ σε μεγάλη ηλικία, αλλά γιατί όχι, αφού έχει ήδη γίνει αντικείμενο ενός «γηριατρικού» διηγήματος του Αλαν Κόρεν που ξεκινάει με τη φράση «Ο Μποντ τεντώθηκε στο σκοτάδι και έπιασε τα δόντια του…»).

Ενα εμπόδιο στο να κατακτήσει ο Φλέμινγκ το τηλεοπτικό δράμα με τον τρόπο που το κατέκτησαν ο Τζον λε Καρέ και η Αγκαθα Κρίστι είναι ότι δεν είχε πολλούς διαφορετικούς κεντρικούς χαρακτήρες: σε όλα τα μυθιστορήματά του πρωταγωνιστεί ο Τζέιμς Μποντ. Αλλά υπάρχει τουλάχιστον ένα αξιοπρεπές υποστηρικτικό καστ για spin-offs στα οποία ο Μποντ δεν χρειάζεται να έχει φυσική παρουσία.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να γυριστεί ένα prequel για την πρώιμη καριέρα του Μ στην MI6, ο οποίος θα ήταν εκεί από τα νιάτα του το 1909, όταν ιδρύθηκε η μυστική υπηρεσία. Και αν προτιμάτε μια σειρά με την εκδοχή της Τζούντι Ντεντς ως Μ, θα μπορούσε ίσως να βασιστεί στην πρωτοποριακή καριέρα της Στέλλας Ρίμινγκτον, της πρώτης γυναίκας γενικής διευθύντριας της MI5. Ή μια σειρά που θα εξηγεί το μυστηριώδες παρελθόν της Μις Μάνιπενι, η οποία θα μπορούσε εύλογα να έχει εργαστεί ως γραμματέας οποιασδήποτε φανταστικής προσωπικότητας της δεκαετίας του 1960, από τον Ντον Ντρέιπερ, τον πρωταγωνιστή των τηλεοπτικών «Mad Men», μέχρι τον Λέναρντ Σουίντλεϊ της «Coronation Street», πριν πιάσει δουλειά ως γραμματέας του M. (Ισως, δε, για την περίσταση, θα μπορούσαν να προσαρμοστούν τα «Ημερολόγια της Μάνιπενι» της Κέιτ Γουέστμπρουκ με μια προϊστορία της στην αποικιακή Αφρική).

Εξάλλου, υπάρχει και ο αγαπημένος Κιου (ο ταγματάρχης Μπουθρόιντ στα βιβλία του Φλέμινγκ), ο οποίος, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, θα είναι ο ήρωας μιας νέας σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων του Βασίμ Καν, νυν προέδρου της ένωσης Crime Writers’ Association (το πρώτο βιβλίο, «Quantum of Menace», θα εκδοθεί του χρόνου), σημειώνει ο Κέριτζ στην Telegraph.

Αν, δε, η Amazon θέλει να κάνει κάτι που να βασίζεται στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να αξιοποιήσει τον χαρακτήρα του Φέλιξ Λάιτερ, πράκτορα της CIA και φίλο του Μποντ, που κατασπαράζεται από έναν καρχαρία στο «Ζήσε και Ασε τους Αλλους να Πεθάνουν». (Ο Φλέμινγκ ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά υποχώρησε μπροστά στις αντιρρήσεις του αμερικανού εκδότη του). Και αφού έμεινε με προσθετικό πόδι και γάντζο για χέρι, αναγκάζεται να αποσυρθεί και να ενταχθεί στο γραφείο Pinkerton Detective Agency.

Ο Κέριτζ γράφει ακόμη στην Telegraph ότι θα ήθελε να δει και μια διασκευή των πρόσφατων μυθιστορημάτων της Κιμ Σέργουντ «Double or Nothing» και «A Spy Like Me», τα οποία επικεντρώνονται σε διάφορους πράκτορες του τμήματος 00. Η υπόθεση της σειράς είναι ότι ο Μποντ έχει συλληφθεί εν δράσει και οι συνάδελφοί του προσπαθούν να τον βρουν, ενώ παράλληλα ασχολούνται με τις δικές τους αποστολές: ένας πονηρός τρόπος για να έχουν τον Μποντ ως κυρίαρχη αλλά όχι μοναδική παρουσία.

Ωστόσο αυτοί είναι οι ήρωες, οι καλοί. Τι γίνεται με τους κακούς; Στις μέρες μας κάθε κακός, από τον Χάνιμπαλ Λέκτερ μέχρι τον Τζόκερ και την Κρουέλα ντε Βιλ, αποκτά μια εξανθρωπισμένη ιστορία καταγωγής, γράφει ο Κέριτζ στην Telegraph. Γιατί όχι, λοιπόν, ένα prequel που θα περιγράφει τον παιδικό εκφοβισμό, τις αναποδιές στην καριέρα ή τις ερωτικές ταπεινώσεις που έπλασαν τον κακό χαρακτήρα του Σκαραμαγκά, του Μπλόφελντ, του Δρ Νο, του Μίστερ Μπιγκ και της Ρόζα Κλεμπ;

Σίκουελ, ωστόσο, δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν, καθώς το να είσαι κακός σε ταινία του Μποντ τελειώνει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αλλά τα κορίτσια του Μποντ είναι άλλο θέμα. Σχεδόν κάθε βιβλίο αρχίζει με τον 007 ελεύθερο, αφού στο τέλος του προηγούμενου έχει τελειώσει και το ρομάντζο του με κάποια ζωηρή καλλονή: τι συμβαίνει σε όλες αυτές; Ισως θα μπορούσε να γυριστεί μια σειρά στην οποία θα συνυπάρχουν όλες μαζί, σε μια υπηρεσία καταπολέμησης του εγκλήματος, και θα χρησιμοποιούν τις δεξιότητες που έμαθαν παρατηρώντας τον Μποντ εν δράσει. Ισως θα ήταν το κάτι άλλο μια μάχη ανάμεσα στην Πούσι Γκαλόρ και την Ντόμινο Βιτάλι για τον τίτλο του αφεντικού.

Τέλος, θα μπορούσε να φτιαχτεί μια σπουδαία σειρά για το παιδί του Τζέιμς Μποντ με τη γιαπωνέζα Κίσι Σουζούκι, η οποία μένει έγκυος στο «Ζεις Μονάχα Δυο Φορές» του Φλέμινγκ – αλλά ο Μποντ δεν το γνωρίζει όταν φεύγει από την Ιαπωνία, στο τέλος της ιστορίας. Να σημειωθεί ότι οι τανίες του Μποντ είχαν πάντα μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία, πόσο μάλλον, λοιπόν, αν εμφανιζόταν ξαφνικά ένας γιος ή μια κόρη του εμβληματικού βρετανού πράκτορα, με αγγλο-ιαπωνικό DNA.

Με όλο αυτό το πιθανό υλικό, λοιπόν, η αντίσταση της Μπρόκολι και του Γουίλσον μοιάζει σίγουρα μάταιη. Και ίσως σε λίγο καιρό οι ταινίες μπορεί να είναι απλως ένα μικρό γρανάζι στα franchise του Τζέιμς Μποντ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News