Γυναίκα από τη Σκωτία που αποδείχθηκε ότι κατάφερε να ανιχνεύσει τη νόσο Πάρκινσον του συζύγου της 12 χρόνια πριν εκδηλωθεί, μόνο από την αλλαγή στη μυρωδιά του δέρματός του, ενέπνευσε τους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα νέο τεστ για την πρώιμη διάγνωση της χρόνιας πάθησης.

Η εξέταση, που εφηύραν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, γίνεται με απλή λήψη επιχρίσματος από το δέρμα και δίνει αποτέλεσμα σε μόλις τρία λεπτά.

Οι πρώτες δοκιμές είναι πολύ ενθαρρυντικές, όπως μεταφέρει το BBC. Πρέπει όμως να διεξαχθούν ευρύτερες κλινικές μελέτες, για να επαληθευτούν τα αρχικά ευρήματα.

H σούπερ όσφρηση της Τζόι Μάιλν, νοσηλεύτριας από το Περθ της Σκωτίας, η οποία σήμερα είναι 72 ετών, αποτέλεσε έμπνευση για τους ειδικούς, ώστε να ξεκινήσουν τις έρευνες.

Η κυρία Μάιλν έχει γεννηθεί με υπεροσμία, μία κατάσταση κατά την οποία κάποιος έχει αυξημένη ευαισθησία στις οσμές. Χάρη σε αυτήν υποψιάστηκε ότι ο σύζυγός της, Λι, είχε ξεκινήσει να αναπτύσσει τη νόσο, 12 χρόνια πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων. Και αυτό διότι είχε αλλάξει η μυρωδιά του σώματός του. «Είχε μια δυσάρεστη μυρωδιά, σαν της μούχλας, κυρίως γύρω από τους ώμους και στον αυχένα του», λέει στο BBC.

Η πρώην νοσηλεύτρια παρατήρησε για πρώτη φορά την αλλαγή στη μυρωδιά του συζύγου της όταν εκείνος ήταν 33 ετών. Συνειδητοποίησε, όμως, ότι μπορούσε να μυρίσει τη νόσο και σε άλλους ασθενείς.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στους οποίους απευθύνθηκε, έκαναν αναλύσεις που έδειξαν ότι το σμήγμα του δέρματος περιέχει πολλές ουσίες που σχετίζονται με τη νόσο του Πάρκινσον.

Οπως αναφέρουν οι ειδικοί στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of the American Chemical Society, εξέτασαν επιχρίσματα από το δέρμα 150 εθελοντών. Οι 79 από αυτούς έπασχαν από νόσο Πάρκινσον και οι υπόλοιποι όχι.

Οι ερευνητές εντόπισαν στα επιχρίσματα περισσότερες από 4.000 ουσίες. Οι 500 από αυτές υπήρχαν μόνο σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον, οι οποίοι είτε είχαν εκδηλώσει τη νόσο είτε όχι ακόμη.

Οπως γράφουν οι Times του Λονδίνου, το επίχρισμα (λιπαρή ουσία) λαμβάνεται από την πλάτη και το πίσω μέρος των ώμων, από όπου δεν είναι εύκολο να το απομακρύνει κάποιος, ακόμη και αν κάνει καθημερινά ντους.

«Αν δεν υπήρχε η Τζόι, δεν νομίζω ότι θα είχαμε αναπτύξει την εξέταση», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Περδίτα Μπάραν, καθηγήτρια Φασματομετρίας Μάζας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. «Δεν ήταν τόσο η ικανότητά της, όσο η επιμονή της ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς, που μας ώθησε να ελέγξουμε όσα μας έλεγε».

Συνεχίζονται οι μελέτες

Η δρ Μπάραν παραδέχεται ότι στην αρχή ήταν αρκετά επιφυλακτική. Ωστόσο, το ένστικτο της κυρίας Μάιλν αποδείχθηκε σωστό. «Εχουμε ελέγξει επιχρίσματα από περίπου 2.000 άτομα», είπε. «Ελπίζουμε στο μέλλον οι γιατροί να χρησιμοποιούν ευρέως την εξέτασή μας για να παραπέμπουν με συνοπτικές διαδικασίες τους πάσχοντες στους νευρολόγους».

Οι ερευνητές έχουν διεξαγάγει μέχρι σήμερα τις μελέτες τους στο εργαστήριό τους. Τώρα, ετοιμάζονται να αρχίσουν κλινικές μελέτες και σε άλλα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) της Βρετανίας και ευελπιστούν ότι μέσα σε δύο χρόνια, θα μπορούν να αρχίσουν να εξετάζουν προληπτικά αρκετούς εθελοντές από την ευρύτερη περιοχή του Μάντσεστερ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News