Έχεις κάποιο φίλο που να περπατά περίεργα; Να κάνει δηλαδή πολύ μικρά ή πολύ μεγάλα βήματα… να μην έχουν ενέργεια ή συγχρονισμό οι κινήσεις του… να είναι, όπως λέμε, λιγάκι ατσούμπαλος. Αν ναι, προειδοποίησε τον, γιατί κινδυνεύει. Καλά, όλοι κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να μας επιτεθούν, αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχουν και κάποιοι παράγοντες που ανέβαζουν την επικινδυνότητα. Για παράδειγμα αν είσαι γυναίκα ή ηλικιωμένος, τότε στα μάτια των αρπακτικών είσαι ευκολότερη λεία. Τι γίνεται όμως με την σχετικά ασφαλέστερη κατηγορία των νέων ανδρών; Σίγουρα, αν είσαι άντρας και νέος, κινδυνεύεις λιγότερο από τον κλέφτη στο δρόμο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είσαι και εσύ υποψήφιο θύμα. Ο ατσούμπαλος φίλος σου, για παράδειγμα, έχει περισσότερες πιθανότητες να μπει στο στόχαστρο.

Στη δεκαετία του ‘80 ερευνητές (Grayson & Stein) κατέγραψαν σύντομα βίντεο περαστικών σε δρόμους της Νέας Υόρκης και μετά πήγαν σε μια φυλακή, έδειξαν τα βίντεο σε κατάδικους και τους ρώτησαν σε ποιους θα την «έπεφταν» οι ίδιοι. Όπως είπαμε, γυναίκες και ηλικωμένοι είχαν αυξημένες πιθανότητες. Όμως από την κατηγορία των νέων ανδρών, κάποιοι ξεχώρισαν ως «εύκολα θύματα». Στο επόμενο στάδιο οι ερευνητές έφεραν επαγγελματίες χορευτές ,οι οποίοι με μια δική τους μέθοδο αξιολόγησης (laban λέγεται και τώρα την έμαθα και εγώ) κατέληξαν στο συμπέρασμα που αναφέρω στην αρχή, ότι δηλαδή οι μη συγχρονισμένες κινήσεις συνέβαλαν σε αυτή την εικόνα του ευάλωτου. Το πείραμα επαναλήφθηκε μετά από πολλά χρόνια από άλλους ερευνητές (Johnston et al) με άλλη μέθοδο (με φώτα σε σημεία του σώματος) ώστε να αποκλείονται παράγοντες όπως η εμφάνιση και το ντύσιμο. Τα συμπεράσματα ήταν πάλι τα ίδια. Σε μια από τις μελέτες ζήτησαν από γυναίκες εθελόντριες να κάνουν μαθήματα πολεμικών τεχνών, αλλά στην επαναξιολόγηση δεν άλλαξε κάτι. Εκεί που είδαν αλλαγή ήταν όταν οι γυναίκες έκαναν μαθήματα περπατήματος (ποιος κάνει τέτοια εδώ άραγε;).

Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος περπατήματος του καθένα είναι χαρακτηριστικός. Πόσες φορές έχω αναγνωρίσει κάποιον από μακριά από το περπάτημα του πριν προλάβω να δω χαρακτηριστικά προσώπου. Πολλοί λένε ότι ο εγκέφαλος αναπτύχθηκε μόνο για να ελέγχει την κίνηση. Ίσως οι ερευνητές γνωρίζοντας αυτή τη θεωρία σκέφτηκαν πως μέσω της κίνησης αποκαλύπτουμε πολλά και έχουμε εξελίξει την ικανότητα να την διαβάζουμε. Γι’ αυτό και θα σου πω μαμαδίστικα: περπάτα σαν άνθρωπος παιδί μου, μας βλέπει κόσμος και μάλιστα όσοι δεν θέλουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News