Είναι καταπληκτικό το ανθρώπινο σώμα με την πολυπλοκότητα και τις δυνατότητές του. Άραγε, είμαστε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν δημιουργήματα κάποιου ευφυή σχεδιαστή ή ο κρίκος μιας συναρπαστικής αλλά τυχαίας εξέλιξης; Πάνω σε αυτό το ερώτημα έχουν στηθεί πολλές διαμάχες και πολλές εκπαιδευτικές συζητήσεις σε διάφορες χώρες. Ας προσπεράσω τις δυσμορφίες, τις ιδιαιτερότητες και τα χίλια μύρια προβλήματα με τα οποία γεννιούνται τόσοι πολλοί άνθρωποι και ας μείνουμε στο βασικό σχέδιο ενός υγιούς και αρτιμελούς σώματος. Είναι όλα υπολογισμένα και χρήσιμα; Η απάντηση είναι όχι. Δεν μας είναι απαραίτητα (τουλάχιστον πλέον) αρκετά "μέρη" όπως οι φρονιμίτες… η σκωληκοειδής απόφυση… ο κόκκυγας… οι αντρικές ρώγες… κάποιοι χημικοί υποδοχείς στη μύτη και διάφορα άλλα. Όμως το πιο εκπληκτικό από όλα είναι ότι το ανθρώπινο σώμα δεν είναι ένας απομονωμένος οργανισμός αλλά αποτελεί έναν κόσμο από μόνο του. Δεν αναφέρομαι μόνο στο νοητικό σύμπαν του καθένας μας αλλά στο ότι ο αριθμός των μικροοργανισμών που φιλοξενούνται σε αυτό είναι δέκα φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των κυττάρων μας. Εκτιμούμε ότι 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα ανήκουν σε ξένους οργανισμούς που συμβάλλουν στις σωματικές λειτουργίες και μένει να ανακαλύψουμε το πώς.

Κοιτώντας το ανθρώπινο σώμα με τις πολλές ατέλειες και αδυναμίες (όσο εκπληκτικό και να μας φαίνεται δεν είναι τέλειο σε καμία περίπτωση) βλέπω πολυπλοκότητα που χτίστηκε σταδιακά μέσα από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης και που έμαθε να συμβιώνει με άλλους οργανισμούς στο περιβάλλον που προσαρμόστηκε για να επιβιώσει. Δεν βλέπω να δημιουργηθήκαμε μονομιάς με πολλά αδύνατα σημεία και να αφεθήκαμε σε έναν χαοτικό κόσμο που θα μας ανάγκαζε να αλλάξουμε το αρχικό δημιούργημα με απρόβλεπτους τρόπους. Ερωτήματα για το παρελθόν μας ίσως δεν απαντηθούν ποτέ αλλά το σίγουρο είναι ότι η νοητική μας εξέλιξη είναι γρηγορότερη από τη σωματική και έτσι μπορούμε όχι μόνο να μελετήσουμε τον εαυτό μας αλλά και σύντομα να τον ξεπεράσουμε. Μπορεί να θεωρώ απίθανη τη θρησκευτική ιστορία του ευφυούς σχεδιαστή, της θυσίας του ανθρώπινου σώματος του υιού και του αγίου πνεύματος, όπως τη λέμε έως σήμερα, αλλά θεωρώ πιθανό αυτή την ιστορία να τη γράψουμε εμείς στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον (Αθανασία ή τέλος; ). Το επόμενο στάδιο της εξέλιξης είναι στα χέρια μας και εμείς θα είμαστε μάλλον οι ευφυείς δημιουργοί. Πρώτα θα γίνουν όλα κατ’ εικόνα και αργότερα ίσως η ύλη θυσιαστεί για να περάσουμε στο άυλο με το πνεύμα της συνείδησης σε ενέργεια και πληροφορία. Ένα τέτοιο σενάριο ίσως είναι το μόνο που μπορεί να ικανοποιήσει τόσο αυτούς που πιστεύουν πως κάτι αληθινό κρύβει η θρησκευτική τους ιστορία για τη δημιουργία μας όσο και εκείνους που βλέπουν τη μαγεία της εξέλιξης και τις απέραντες δυνατότητες του ανθρώπου της επιστήμης. Αμήν!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News