Οποιοι έχουν γεννηθεί τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 δεν υπάρχει περίπτωση να μην θυμούνται τα Πόκεμον. Εκείνα τα μικρά πλασματάκια που πρωταγωνιστούσαν στην ζωή χιλιάδων πιτσιρικάδων για αρκετά χρόνια. Ηταν σε κάρτες, κινούμενα σχέδια και τάπες. Κυρίως όμως ήταν σε παιχνίδια. Ενα τσούρμο αγόρια και κορίτσια, το ένα πάνω στο άλλο, καρφωμένα σε μία μικροσκοπική οθόνη. Το κυνήγι των Πόκεμον γινόταν στα διαλείμματα του σχολείου, τα απογεύματα στο σπίτι, σε εκδρομές και παιδικές μαζώξεις. Πάντα μέσω κάποιας οθόνης.

Τα χρόνια πέρασαν, οι μικροί εκπαιδευτές Πόκεμον μεγάλωσαν και οι τετράγωνες κασέτες με τα διάφορα χρώματα έμειναν σε κάποιο ξεχασμένο ράφι, καλυμμένες από σκόνη, τετράδια και άχρηστες λευκές κόλλες. Σίγουρα κάποιοι μέσα σε αυτά τα χρόνια, εξέφρασαν μια «χαζή» απορία: «Πως θα ήταν άραγε να υπήρχαν Πόκεμον και στην πραγματική ζωή; Πώς θα ήταν η ζωή μας αν πίσω από μεγάλα δέντρα και θάμνους να κρύβονται οι μικροί φίλοι των παιδικών μας χρόνων;»

Ενώ λοιπόν στα χέρια των πιτσιρικάδων τα γυαλιστερά Smart Phones αντικατέστησαν τα πράσινα Game Boy, κάποιοι φαίνεται πως κατάφεραν να δώσουν σάρκα και οστά στα όνειρα εκατομμυρίων παιδιών. Το Pokemon Go είναι ένα νέο παιχνίδι που έχει προκαλέσει πάταγο στις ΗΠΑ ενώ έχει ήδη φτάσει και στην Ευρώπη. Οι παίκτες του καλούνται να βγουν στους δρόμους των πόλεων και να κυνηγήσουν τα Πόκεμον που κρύβονται σε κάθε πιθανό σημείο. Το παιχνίδι τους συνδέει με έναν χάρτη της περιοχής. Εκεί πέρα από πραγματικά σημεία στις πόλεις (πλατείες, αγάλματα, μουσεία) μπορείς να δεις και τα σημεία που κρύβονται τα διάφορα Πόκεμον.

Οταν το άκουσα για πρώτη φορά το πέρασα για αστείο. «Σιγά μην βγει κανείς στους δρόμους να ψάξει Πόκεμον». Η πραγματικότητα με διέψευσε τόσο γρήγορα. Σε μία τυχαία νυχτερινή βόλτα, έπεσα πάνω σε παρέες παιδιών με κινητά στα χέρια, να περπατούν σαν υπνωτισμένα προς την ίδια κατεύθυνση. «Πάμε προς την πλατεία, εκεί έχει αρκετά Πόκεμον».

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα πόσο μακριά βρίσκονται οι παιδικές μας φαντασιώσεις από την νέα τάση που αναμένεται να φανεί γρήγορα σε ολόκληρη την πόλη. Μικροί θα βλέπαμε μια ωραία περιπέτεια στα δρομάκια της περιοχής μας. Τώρα βλέπουμε αφελή πιτσιρίκια που βγαίνουν από το σπίτι και να περπατούν στον δρόμο χωρίς να σηκώνουν βλέφαρο από το κινητό. Δεν φαίνεται πια και τόσο αθώο.

(Ενας νεαρός τράβηξε το παρακάτω βίντεο. Είναι από προαύλιο βιβλιοθήκης στην Γιούτα των ΗΠΑ:)

Στις ΗΠΑ καταγράφηκαν και τα πρώτα ατυχήματα από φανατικούς του παιχνιδιού. Ληστείες σε νεαρούς και «κολλημένοι» που περπατούν στην μέση κεντρικών δρόμων χωρίς καν να κοιτούν πέρα από την οθόνη του κινητού τους. Είμαι σίγουρος ότι αν τους φώναζε κάποιος θα του έλεγαν: «Λίγο ακόμα θα περπατήσω για να πιάσω το Πόκεμον». Σαν να ακούω τις παιδικές απαντήσεις στις απανωτές φωνές της δασκάλας μετά το κουδούνι.

Εχετε το νου σας λοιπόν. Αν δείτε μια παρέα παιδιών να περπατά νευρικά με κινητά στα χέρια, δεν είστε μάρτυρας κάποιας δυστοπικής πραγματικότητας που προβάλλει μία νέα κινηματογραφική παραγωγή. Είστε απλά ένας ακόμα θεατής της εξέλιξης. Και βρίσκεστε στην πρώτη θέση. Ακριβώς την στιγμή που η εικονική πραγματικότητα εισβάλλει στην πραγματική ζωή. Ακόμα και αν τα παιδιά «καρφώσουν» τα βλέμματα πάνω σας, μην αγχωθείτε. Ισως απλά κάποιο σπάνιο Πόκεμον κρύβεται πίσω από την πλάτη σας.

Υ.Γ: Δύο μέρες μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, οι μετοχές της Nintendo γνώρισαν μια άνευ προηγουμένου άνοδο αυξάνοντας τη χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας κατά 7,5 δισ. δολάρια

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News