Πρόσφατα, ο Αντονι Πέρεγκριν, ταξιδιωτικός συντάκτης  της Telegraph, δημοσίευσε μια λίστα στην οποία περιγράφει λεπτομερώς 15 πράγματα που είτε είχε κάνει και δεν θέλει να ξανακάνει, είτε δεν έχει κάνει και δεν προτίθεται να κάνει. Η λίστα του με ταξιδιωτικούς προορισμούς και δραστηριότητες, όπως φεστιβάλ ροκ, σκι, κολύμπι με δελφίνια, σπα και κάμπινγκ, έγινε δεκτή από τους αναγνώστες της βρετανικής εφημερίδας με θαυμασμό που λίγα άρθρα αυτής της στήλης έχουν προκαλέσει.

«Αναρωτήθηκα μήπως είχα γράψει εγώ αυτό το άρθρο στον ύπνο μου· απηχεί τις σκέψεις μου απόλυτα» είπε η Αν Λέιντλερ. «Αυτό που με ενοχλεί πραγματικά στο άρθρο είναι ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να γράψω κάτι τόσο αβίαστα πνευματώδες», προσέθεσε ο Τόμας Ντόνελι και ο Κρεγκ Οστιν συμφώνησε: «Υπέροχο άρθρο, γραμμένο με χιούμορ, κάτι που όλοι χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή και το οποίο φαίνεται να ξεθωριάζει γρήγορα».

Οι αναγνώστες ενέκριναν τις περισσότερες προτάσεις του Πέρεγκριν, ωστόσο υπήρξαν μερικές μικρές διαφωνίες και πάρα πολλές προτεινόμενες προσθήκες, γράφει στην Telegraph ο Ολιβερ Σμιθ. Ιδού:

Οχι στη Νάπολη και στην Ανταρκτική

Η ετυμηγορία του ανταποκριτή της Telegraph για τη Νάπολη; «Βρώμικη και απειλητική». Ο Γκάβιν Τσάρλτον Μπράουν, όπως και άλλοι, συμφώνησε: «Δεχθήκαμε επίθεση στο κέντρο μέρα μεσημέρι» είπε. «Κανείς δεν μας βοήθησε, λήστεψαν τη γυναίκα μου τη Σάρα, αλλά κατάφερα να δαγκώσω τον ληστή στον καρπό και εκείνη τον κλώτσησε ανάμεσα στα πόδια».

Το παλιό ιταλικό λιμάνι, όμως, έχει και τους υπερασπιστές του. Ο Μπιλ Πάλμερ αποκάλεσε τη Νάπολη «φανταστική πόλη, με ζωντανή κουλτούρα και συναρπαστική ιστορία». Η Νταϊάν Χίγκινς την περιέγραψε ως «σκονισμένη αλλά ζωντανή, μια πραγματική πόλη, όπου ζουν άνθρωποι, όχι απλά ένα μέρος τουριστικής φαντασίας». Η Τζάνετ Ντένις προσέθεσε: «Πρέπει να υπερασπιστώ τη Νάπολη· είναι όμορφο μέρος και ταυτόχρονα χαρακτηριστικό, έχει το καλύτερο φαγητό σε όλη την Ιταλία –και δεν μιλάω μόνο για τις πίτσες– και ένα καταπληκτικό αρχαιολογικό μουσείο, ο τέλειος σύντροφος της Πομπηίας και του Ερκουλάνουμ».

Οσο για την Ανταρκτική («ένα σημείο όπου η παγωνιά είναι το βασικό χαρακτηριστικό» σύμφωνα με τον Αντονι Πέρεγκριν), ο Γκάρι Τόμας είπε ότι ήταν «το ωραιότερο ταξίδι που έκανα ποτέ· και έχω πάει σε 80 χώρες», ενώ ο Αντριου Τοντς τόνισε: «Το μόνο με το οποίο θα διαφωνούσα είναι η Ανταρκτική. Είναι εντυπωσιακή και αξίζει να την επισκεφθείτε».

Τι γίνεται με το Ντουμπάι;

Το Ντουμπάι εμφανίστηκε επανειλημμένως στις λίστες των αναγνωστών, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη: θεωρείται ευρέως ως πόλη που «την αγαπάς ή τη μισείς». Αλλες προβλέψιμα αντιφατικές προτάσεις περιελάμβαναν το Λος Αντζελες, το Μπενιντόρμ, το Μπλάκπουλ, την Disney World και τα Center Parcs.

Πιο περίεργες ήταν οι απορριπτικές προτάσεις για Αυστραλία («ένα υπερεκτιμημένο καυτό τίποτα»), Ισλανδία («τρομερά κρύα και εξαιρετικά ακριβή», «Γκέιζερ και φάλαινες μπορεί να δει κανείς σε πολύ πιο φιλόξενα μέρη»), Νέα Ορλεάνη («γεμάτη κακογουστιά και ναρκωτικά»), Μαλδίβες («άσκοπο») και Μπαλί («Υπέροχο κάποτε»). Φαίνεται ότι ο παράδεισος των διακοπών κάποιου είναι η κόλαση ενός άλλου.

Μερικοί αναγνώστες απέρριψαν και την Αθήνα, το λίκνο του Δυτικού Πολιτισμού: «Παρασύρθηκα από έναν κομπιναδόρο σε ένα άθλιο μπαρ απέναντι από το ξενοδοχείο μου· μου έκλεψαν πάνω από 300 ευρώ και ένιωσα τυχερός που ξέφυγα όταν είδα κάτι φουσκωτούς που στέκονταν στη γωνία και τον τρόπο που έκλεισε η πόρτα πίσω μου. Επιπλέον, τα πιο σημαντικά αξιοθέατα είναι εξαιρετικά πολυσύχναστα –αν και θεαματικά–, η κυκλοφορία και η ρύπανση τρομερές» έγραψε ο Ντέιβιντ Εβανς.

Ολα στη θάλασσα

Οι κρουαζιέρες ήταν ίσως ό,τι πιο ανεπιθύμητο στις λίστες των αναγνωστών. Μπορεί να τις απολαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, αλλά φαίνεται πως ακριβώς άλλοι τόσοι επιμένουν ότι δεν θα πάνε ποτέ σε κρουαζιέρα: «Δοκίμασα μια φορά, μόνο και μόνο για να δω τι ήταν, και τη μίσησα από τη στιγμή που επιβιβαστήκαμε» έγραψε ένας αναγνώστης της Telegraph. «Κάνε αυτό, μην κάνεις εκείνο, φάε την τάδε ώρα, αυτό είναι το τραπέζι σου, ανέβα στο κατάστρωμα και απόλαυσε το μίνι Disney World γεμάτο παιδιά που ουρλιάζουν, πλήρωσε εξωφρενικές τιμές για ένα ποτό (αφού έχουν ψάξει τις τσάντες σου κατά την επιβίβαση) κ.λπ., κ.λπ. Αποδείχτηκε ότι ήταν ένα από τα πιο αγχωτικά τριήμερα που έπρεπε να υπομείνω».

«Η σκέψη τού να είμαι φυλακισμένη μαζί με εκατοντάδες αγνώστους, με μόνη δυνατότητα απόδρασης σε μια όχι και τόσο άνετη καμπίνα, με γεμίζει κλειστοφοβικό τρόμο» σημείωσε μια άλλη αναγνώστρια. Παρομοίως απορριπτικός, ένας άλλος αναγνώστης παρατηρεί: «Κοστίζει χιλιάδες ένα ταξίδι με κάτι που βασικά είναι ένας πολυώροφος ουρανοξύστης… Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και τουριστικές παγίδες όπως η Βενετία απαγορεύουν σε αυτά τα κρουαζιερόπλοια-τέρατα να εισέρχονται στο λιμάνι της».

Η υπεράσπιση της Κίνας

Στο άρθρο του ο Αντονι Πέρεγκριν λέει ότι ένα ταξίδι στο Σινικό Τείχος «δεν θα ήταν αρκετό για να σε αποζημιώσει για τα μυαλά πιθήκου, το κρασί από ρύζι, τη δικτατορία και άλλα μειονεκτήματα της Κίνας». Αλλά ο Τζον Αρμστρονγκ δεν πτοήθηκε: «Η αναφορά στο ότι στην Κίνα τρως μυαλά πιθήκων στην Κίνα είναι άδικη και φτηνή» είπε. «Εζησα εννέα χρόνια στην Κίνα και δεν συνάντησα ποτέ κάτι τόσο περίεργο. Είχα τις καλύτερες γαστρονομικές εμπειρίες που θα μπορούσε να ονειρευτεί κάποιος. Δεν έφαγα ποτέ Δυτικό φαγητό, γιατί κάθε μέρα το φαγητό ήταν μια περιπέτεια. Μου λείπει ακόμα».

Ο Τζέρεμι Γουίλσον προσέθεσε: «Τι αφελή άποψη, χωρίς ενημέρωση, που έχεις για την Κίνα! Εχω επισκεφθεί δύο διαφορετικά τμήματα του Σινικού Τείχους, μακριά από τις κύριες τουριστικές περιοχές, και έχω απολαύσει απόλυτα την εμπειρία ενός τόσο εντυπωσιακού κατασκευαστικού κατορθώματος – μαζί με το εκπληκτικό τοπίο. Ως μπόνους για την απόλαυση, δεν χρειάστηκε ποτέ να φάω μυαλό μαϊμούς, να πιω κρασί από ρύζι ή να επηρεαστώ από έναν δικτάτορα».

Αφήστε τα δελφίνια ήσυχα

Ωστόσο, κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να κολυμπήσει με δελφίνια, γράφει στην Telegraph ο Ολιβερ Σμιθ. Ενας αναγνώστης ονόματι «Συντηρητικός Δάσκαλος», είπε: «Πρόσφατα κολύμπησα με δελφίνια. Ηταν σαφώς υποτονικό και απίστευτα υπερτιμημένο. Εφυγα με την απορία γιατί να το κάνει κάποιος. Το μόνο στο οποίο μπόρεσα να καταλήξω ήταν το δικαίωμα στην καυχησιολογία που αποκτάς δημοσιεύοντας σχετικές φωτογραφίες».

Ο Ρίτσαρντ Κούπερ, εν τω μεταξύ, έστειλε στη βρετανική εφημερίδα ένα ανέκδοτο: «Πήγα να θαυμάσω τα δελφίνια στο Γουιπσνέιντ και τα παρακολούθησα υποβρυχίως μέσα από ένα τζάμι. Ενα από αυτά κολύμπησε κοντά μου και τα βλέμματά μας συναντήθηκαν. Εσπρωξε την κοιλιά του κοντά στο γυαλί και είδα ότι είχε αφαλό, όπως κι εγώ, και ένιωσα μια αίσθηση μεγάλης συγγένειας. Στη συνέχεια αφόδευσε απευθείας στο πρόσωπό μου και απομακρύνθηκε κολυμπώντας. Ορκίζομαι ότι είχε βάλει τα γέλια»…

Μένοντας προσγειωμένοι

Οσον αφορά άλλες δραστηριότητες προς αποφυγήν, το θέμα που διακρίθηκε γρήγορα ήταν πως οτιδήποτε ανεβάζει τους παλμούς δεν έχει θέση σε προγράμματα διακοπών. Για παράδειγμα:

Πτώση με αλεξίπτωτο: «Θα πηδούσα από ένα αεροπλάνο μόνον αν φλεγόταν», είπε η Λέσλι Χάρβεϊ.

Μπάντζι τζάμπινγκ: «Πρόκειται για υπερβολική έλξη προς τα πίσω, με πιθανότητα θανάτου ως έξτρα», σύμφωνα με τη Νταϊάνα Λις.

Μαραθώνιος και «άγρια» κολύμβηση: «Οι πιο άσκοπες δραστηριότητες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα», σύμφωνα με τον Νικ Σμιθ.

Πτήση με αερόστατο: «Πλήρωσα για την κόρη μου μία φορά: τρελά άβολη η ώρα έναρξης και ακυρώθηκε λόγω καιρού», είπε ο Σ. Γουάιτ.

Αντριου Λόιντ Γουέμπερ και πανίνι

Η λίστα προς αποφυγήν του Αντονι Πέρεγκριν περιελάμβανε πράγματα σχετικά με ταξίδια, ωστόσο οι αναγνώστες δεν ήθελαν να είναι τόσο περιορισμένοι, με αρκετούς να απορρίπτουν τα μιούζικαλ του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ, τον Μαρκ Χάμφρις να προτείνει την αποφυγή του υδρομασάζ και τον Τζέιμς Ράιτ να διαγράφει τον… latte με κουρκουμά.

Εξίσου συγκεκριμένα, η Εμα Σαπλ έγραψε: «Πρώτα στη λίστα μου είναι τα πανίνι· υπόσχονται περισσότερα από όσα προσφέρουν. Η ζωή είναι πραγματικά πολύ μικρή». Ο Αντριου Σμιθ σχολίασε το κρύο ντους στο προσωπικό του δωμάτιο 101: «Δεν θέλω να νιώθω “πολύ ζωντανός”. Θέλω να νιώθω ζεστά» έγραψε.

Δωρεάν φαγητό και ποτό, χορός μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες… σίγουρα σε όλους μας αρέσουν οι γάμοι, ε; Οχι όμως στον Σάιμον Χόλογουντ. «Οι γάμοι πρέπει να προστεθούν σε αυτή τη λίστα», αφού, όπως λέει, κάθε γάμος στον οποίο έχει παρευρεθεί, οπουδήποτε, «έχει καταλήξει σε διαζύγιο. Πολύ υπερεκτιμημένο».

Η Αν Στόκελ, εν τω μεταξύ, έχει καταλήξει σε πέντε σημεία: «Προσπάθησε να χρησιμοποιήσεις τσόπστικς. Γίνε βίγκαν, έστω για μία ημέρα. Επισκέψου ένα αγρόκτημα “υγείας” ή κάνε καθαρισμό εντέρου με υδροθεραπεία. Οδήγησε μοτοσικλέτα, e-scooter ή Segway. Γίνε φίλος/η με τον τοπικό εφημέριο». Υπήρξε πράγματι κάποιος τοπικός εφημέριος στη ζωή της ή μήπως είχε κάποιον κατά νου;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News