Ενόσω όλοι προσπαθούν με αγωνία να μαντέψουν την επόμενη κίνηση του Ισραήλ, μια παλιά ιστορία που θυμίζει ταινία, γίνεται επίκαιρη. Το 1981, σε μια αποστολή εναντίον του Ιράκ, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη πέταξαν με μυστικότητα, χιλιάδες χιλιόμετρα μέχρι τη Βαγδάτη. Εκείνη την ημέρα ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας, πατέρας του σημερινού βασιλιά Αμπντάλα, έτυχε να κοιτάζει ψηλά…

Αν και όσα ακολουθούν διαδραματίστηκαν πριν από τα αεροσκάφη Stealth και τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, εξακολουθούν να αποτελούν χαρακτηριστικό κεφάλαιο της πολεμικής παράδοσης του Ισραήλ.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ηδη από το τέλος της ψυχροπολεμικής δεκαετίας του 1960, το Ιράκ, που είχε αποσυρθεί από το Σύμφωνο της Βαγδάτης και είχε συνασπιστεί με την ΕΣΣΔ και άλλες χώρες του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κόσμου, συμφώνησε με τους Σοβιετικούς ώστε να του παρέχουν τεχνογνωσία για την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι η Μόσχα επεδίωκε την αναχαίτιση της αγγλοαμερικανικής επιρροής στη Μέση Ανατολή, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.

Οι Σοβιετικοί, που επίσης ήθελαν ένα φιλοσοβιετικό Ιράκ, συμφώνησαν και βοήθησαν στην κατασκευή του αντιδραστήρα, αν και ήταν προφανές ότι το Ιράκ δεν είχε επιστημονικό ενδιαφέρον, αλλά αποσκοπούσε στην κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Από το 1960 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70, που ο Σαντάμ Χουσεΐν ανέλαβε την εξουσία, το Ιράκ πέρασε με αιματηρές μαζικές εκκαθαρίσεις και διαδοχικά πραξικοπήματα στην περιθωριοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, με την εξόντωση πολλών στελεχών του από τον Σαντάμ Χουσεΐν, «απόγονο του Προφήτη», «στρατάρχη και μεγάλο επαναστάτη», που συνήθιζε να ξεκινά την ημέρα του βουτώντας στην πολυτελή δροσερή πισίνα του.

Ο μακρύς σε διάρκεια πόλεμος Ιράν – Ιράκ κατέστρεψε και τις δύο χώρες, στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον 500.000 στρατιωτών και χιλιάδων αμάχων χωρίς, μέχρι το τέλος του, να γίνει αλλαγή στα σύνορα, ενώ ο αιμοσταγής Σαντάμ Χουσεΐν είχε πολλές φορές την «ευκαιρία», να αποδείξει «τις στρατηγικές του ικανότητες», χρησιμοποιώντας απαγορευμένα χημικά όπλα, όπως το αέριο μουστάρδας εναντίον των ιρανών στρατιωτών και των Κούρδων του Ιράκ.

Ας επιστρέψουμε όμως στον Ιούνιο του 1981. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας που το Ιράκ διέθετε από τη δεκαετία του ’60,  είχε πλέον υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές μετά από αεροπορική επίθεση των Ιρανών. Ο Σαντάμ Χουσεΐν αποφάσισε να τον επισκευάσει και να τον αναβαθμίσει με τη βοήθεια των Γάλλων, που αρνήθηκαν να του πουλήσουν αντιδραστήρα πλουτωνίου, αλλά συμφώνησαν να εργαστούν σε ένα άλλον, ερευνητικό, τύπου Οσιρις.

Οι Ισραηλινοί θεώρησαν ότι οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Σαντάμ Χουσεΐν θα μπορούσαν να ευοδωθούν και σε δύο με δέκα χρόνια να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Με τον Σαντάμ να αρνείται τις κατηγορίες και επιμένοντας ότι το πυρηνικό του πρόγραμμα είχε ξεκάθαρα ειρηνικούς σκοπούς, το Ισραήλ αποφάσισε ότι, εφόσον οι διπλωματικές προσπάθειες δεν είχαν αποτέλεσμα, η επιχείρηση για την καταστροφή του πυρηνικού αντιδραστήρα, πριν καταστεί λειτουργικός, ήταν μονόδρομος. Το σχέδιο «Οπερα», που έγινε γνωστό και με το όνομα «Βαβυλώνα», θεωρήθηκε η μόνη λύση, αν και ήταν πολύ ριψοκίνδυνο.

Ηρωικοί πιλότοι κλήθηκαν να μεταφέρουν με τα νεοαποκτηθέντα ισραηλινά F-16 δύο βόμβες σε κάθε αεροσκάφος, βάρους ενός τόνου, χωρίς ανεφοδιασμό, πετώντας σε ύψος που σε κάποια σημεία δεν θα ξεπερνούσε τα 30 μ., ώστε να μη γίνουν αντιληπτοί από τα ραντάρ και καταρριφθούν. Τα ντεπόζιτα των καυσίμων υπέστησαν αλλαγές για την επικίνδυνη πτήση και κατά την ενημέρωση πριν από την αποστολή στους πιλότους διαμηνύθηκε ότι επρόκειτο για ένα εγχείρημα για την επιβίωση του λαού του Ισραήλ, «η άλλη οδός θα ήταν ο αφανισμός».

Τα αεροπλάνα πέταξαν πάνω από τον εναέριο χώρο της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας απαρατήρητα από τα ραντάρ.

Κατά διαβολική σύμπτωση, ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, που έκανε διακοπές με το γιοτ του στην Ερυθρά θάλασσα, είδε τα αεροσκάφη να πετούν πάνω από το κεφάλι του και καθώς ήταν και ο ίδιος πεπειραμένος πιλότος, διέκρινε ότι επίκειτο ισραηλινή αεροπορική επίθεση.

Λέγεται ότι ο βασιλιάς, προσπάθησε μάταια να ειδοποιήσει το Ιράκ ότι οι Ισραηλινοί βρίσκονταν καθ’ οδόν με φορτωμένα με βόμβες αεροπλάνα, όμως το τηλεφώνημά του δεν βρήκε ποτέ τον Σαντάμ Χουσεΐν και έτσι η επιχείρηση «Οπερα» ή «Βαβυλώνα», το τελικό στάδιο της οποίας διήρκεσε λίγο περισσότερο από ένα λεπτό, χιλιόμετρα έξω από τη Βαγδάτη, στέφθηκε με επιτυχία.

Αν και η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα η ενέργεια να καταδικαστεί διεθνώς και οι σχέσεις Γαλλίας – Ισραήλ να περάσουν κρίση (καθώς ανάμεσα στα θύματα του βομβαρδισμού του αντιδραστήρα υπήρξε και ένας γάλλος υπήκοος), σήμερα μπορούμε μόνο να υποθέτουμε τι θα είχε συμβεί αν το Ισραήλ δεν είχε αποφασίσει, από τη δεκαετία του ’80, να αποσοβήσει τα πυρηνικά όνειρα του Σαντάμ Χουσεΐν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News