Εάν αποδειχθεί ότι η συντονισμένη επίθεση κατά της Χεζμπολάχ, με μαζικές εκρήξεις βομβητών στον Λίβανο, ήταν πράγματι έργο της Μοσάντ, της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών εξωτερικού (το αντίστοιχο της αμερικανικής CIA), κανείς δεν θα εκπλαγεί ιδιαίτερα, αλλά πολλοί θα συνεχίσουν να κάνουν λόγο για «πρωτοφανές γεγονός». Πόσο πρωτοφανής είναι, όμως, στην πραγματικότητα μια τέτοια επιχείρηση για τα δεδομένα της Μοσάντ;

Η Μοσάντ είναι διαβόητη για την επιμονή, τη μεθοδικότητα και τη σκληρότητα με την οποία κυνηγάει διαχρονικά τους εχθρούς του Ισραήλ σε όλο τον κόσμο, γράφουν οι Times.

Ο Αντολφ Αϊχμαν, ο οποίος σχεδίασε την «Τελική Λύση» του Χίτλερ, απήχθη από την Αργεντινή. Οι άνδρες που διέπραξαν τη σφαγή των ισραηλινών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 εντοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν ένας προς έναν τα επόμενα 15 χρόνια, μαζί με αθώα θύματα. Τα «λάθη» ήταν πάντα μέρος των «παράπλευρων απωλειών» που συνυπολόγιζε η Μοσάντ στους σχεδιασμούς της.

Τα τελευταία χρόνια δεν άλλαξαν πολλά πράγματα στην κεντρική ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται η λειτουργία της υπηρεσίας αυτής, εκτός από το γεγονός ότι η τεχνολογία έχει βελτιωθεί. Η μαζική πυροδότηση των βομβητών της Χεζμπολάχ είναι απλώς το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αυτής της τάσης.

Σε κάθε περίπτωση, το χτύπημα είναι εξαιρετικά ντροπιαστικό για το Ιράν, του οποίου ο πρέσβης στον Λίβανο νοσηλεύεται τραυματισμένος, αλλά και για τη συμμαχική πολιτοφυλακή του, τη Χεζμπολάχ. Είναι το πιο απρόσμενο χτύπημα μετά τη δολοφονία του επικεφαλής επιστήμονα των πυρηνικών όπλων της Τεχεράνης, Μοσέν Φαχριζαντέχ, τον Νοέμβριο του 2020. Ο Φαχριζαντέχ δολοφονήθηκε, κοντά στην Τεχεράνη, με μη επανδρωμένο πολυβόλο, φορτωμένο σε νταλίκα και ελεγχόμενο μέσω δορυφορικών επικοινωνιών.

Η εκτέλεση ήταν τόσο φουτουριστική, γράφουν οι Times, που όταν οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας ανακοίνωσαν τι είχε γίνει, θεωρήθηκε ότι έλεγαν «παραμύθια» για να καλύψουν τις δικές τους αποτυχίες.

Ακόμη και σε εκείνη την περίπτωση, όμως, ενεπλάκησαν άνθρωποι· είτε Ισραηλινοί είτε τοπικοί πράκτορες που φρόντισαν να μπει το πολυβόλο στη χώρα, να φορτωθεί στο όχημα και μετά να βρεθεί εκεί που έπρεπε την κατάλληλη στιγμή.

Το πώς ακριβώς έγιναν όλα αυτά δεν κατέστη ποτέ σαφές, αλλά μια ένδειξη της κλίμακας του σχεδιασμού και του αριθμού των ατόμων που εμπλέκονται θα μπορούσε να προκύψει από μια προηγούμενη δολοφονία, του προμηθευτή όπλων της Χαμάς, Μαχμούτ Μαμπούχ, στο Ντουμπάι, το 2010.

Ο Μπαμπούχ πέθανε από θανατηφόρα ένεση τοξίνης σε δωμάτιο ξενοδοχείου, όπου διέμεινε για ένα βράδυ καθ’ οδόν από τη Δαμασκό στο Σουδάν.

Οι Αρχές των Εμιράτων μπόρεσαν να εντοπίσουν τα πλαστά διαβατήρια 26 υποτιθέμενων πρακτόρων της Μοσάντ που πιστεύεται ότι συμμετείχαν στην επιχείρηση. Ολα ήταν κλώνοι γνήσιων διαβατηρίων που ανήκαν σε Εβραίους της διασποράς από τη Βρετανία και άλλες δυτικές χώρες με πρόσβαση χωρίς βίζα στο Ντουμπάι. Οι πράκτορες πήγαιναν στο Εμιράτο επί μήνες για να προετοιμάσουν την επιχείρηση.

Δεν γνωρίζαμε έως το μεσημέρι της Τετάρτης τι προκάλεσε την έκρηξη των βομβητών στον Λίβανο και τη Συρία, εάν οι συσκευές περιείχαν εκρηκτικά ή εάν ο ίδιος ο μηχανισμός είχε τροποποιηθεί κατά κάποιο τρόπο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη «εξ αποστάσεως» επιχείρηση τέτοιου είδους που έχει εκτελεστεί ποτέ, καθώς έως και χίλιες συσκευές πυροδοτήθηκαν ταυτόχρονα.

Ως προς αυτό, επισημαίνουν οι Times, υπάρχει κάποια ομοιότητα με μια άλλη επιχείρηση υψηλής τεχνολογίας της Μοσάντ, που πιστεύεται ότι πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια της CIA, το 2010.

Και τότε, όπως και με τη δολοφονία του Φαχριζαντέχ, αυτό που συνέβη ήταν τόσο τραβηγμένο, που κανείς δεν μπορούσε να το εξηηήσει: οι φυγοκεντρητές του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, οι περιστρεφόμενες συσκευές που εμπλουτίζουν το ουράνιο, ξαφνικά άρχισαν να στριφογυρίζουν εκτός ελέγχου μέχρι που αχρηστεύτηκαν.

Τελικά αποδείχθηκε ότι ένας ιός είχε εγκατασταθεί στα συστήματα υπολογιστών της Siemens που ήλεγχαν τους φυγοκεντρητές.

Το πλέον ευρηματικό ήταν ο τρόπος με τον οποίο διοχετεύτηκε ο ιός στο σύστημα: ο ιός, ένα «σκουλήκι» υπολογιστή που ονομάζεται Stuxnet, είχε φορτωθεί σε μια μονάδα μνήμης flash που εισήχθη στο ιρανικό δίκτυο υπολογιστών.

Το σκουλήκι είχε προγραμματιστεί να αναζητά το συγκεκριμένο λειτουργικό σύστημα της Siemens και εξαπλωνόταν αδρανοποιημένο σε υπολογιστές στο Ιράν και σε όλο τον κόσμο, μέχρι που τελικά έφτασε στο Νατάνζ, το ιρανικό κέντρο εμπλουτισμού ουρανίου, όπου «αναγνώρισε» το θήραμά του και ξεκίνησε τη δράση του.

Το πράσινο φως για την επιχείρηση πυροδότησης των βομβητών, εάν διεξήχθη από τη Μοσάντ, θα πρέπει να έχει δοθεί από τον ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπενιαμίν Νετανιάχου και το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο τις τελευταίες ώρες πριν από την πυροδότηση.

Πριν από τρεις εβδομάδες, ένα μπαράζ ρουκετών από τον Λίβανο, που εκτοξεύτηκαν από τη Χεζμπολάχ ως αντίποινα για τη δολοφονία του ηγετικού της στελέχους, Φουάντ Σουκρ, στόχευσε τα κεντρικά γραφεία της Μοσάντ, βόρεια του Τελ Αβίβ. Το Ισραήλ είπε ότι κανένας δεν τραυματίστηκε, αλλά πολλοί σκέφτονται ότι η επιχείρηση με τους βομβητές ήταν η εκδίκηση της Μοσάντ.

Είναι εύκολο να το σκεφτεί κανείς, αλλά πολύ απίθανο να ισχύει, καταλήγουν οι Times. Η επιχείρηση της Τρίτης σχεδιαζόταν εδώ και πολύ καιρό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News