Τα ελληνικά σόσιαλ μίντια, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ο θάνατος του Κάστρο, γέμισαν με εκείνους που τον στήριζαν -χωρίς, κάποιες φορές, να ξέρουν καν πού βρίσκεται η Κούβα- και σε εκείνους που στηλίτευσαν τη διαδρομή του αναφέροντας το πόσο δικτάτορας ήταν ο αποθανών. Ανάμεσα σε αυτούς -και στις διαφωνίες που προέκυψαν, ενώ το «ανφόλοου» πήγε σύννεφο»- υπήρξαν και κάποιοι που «θυμήθηκαν» τι είχε πει ο Κάστρο, «κουβέντες του που θα μείνουν στους αιώνες», όπως έγραψαν. Σωστά… Τα βράδια, προτού σβήσουν το πορτατίφ, αφήνοντας το πούρο στο τασάκι πάνω στο κομοδίνο, πίνοντας τις τελευταίες γουλιές ρούμι, διαβάζουν τα άπαντα της Κουβανικής Επανάστασης και μπορούν να κρίνουν την εξέλιξη.

Διαβάσαμε πολλά από αυτά που… είπε ο «Φιντέλ» και άλλα τόσα από αυτά που ποτέ του δεν εκστόμισε, τύπου «Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις» ή «Ολοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι άθεοι». Υπέροχες ατάκες, που όντως θα μείνουν εις τους αιώνες των αιώνων, αλλά τις συγκεκριμένες δεν τις είπε ποτέ ο Κάστρο. Η μεν πρώτη ανήκει στον Μακιαβέλι, «πατέρα» της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και συγγραφέα του «Ηγεμόνα», η δε δεύτερη ειπώθηκε από τον αμερικανό συγγραφέα Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Ο οποίος, βέβαια, έμεινε στην Κούβα για -σχεδόν- 22 συναπτά έτη, από την άνοιξη του 1939 μέχρι το καλοκαίρι του 1960, λίγους μήνες πριν από την αυτοκτονία του, αλλά αυτό δεν τον μετουσιώνει σε Κάστρο! Γράφτηκαν «τέρατα», λοιπόν, τα οποία αποδόθηκαν στον «Barbudo» – που κάποιοι πιστεύουν ότι σημαίνει «επαναστάτης», αλλά θα τους χαλάσουμε την επαναστατική φαντασίωση που μετατράπηκε σε κουβανική ονείρωξη επειδή σημαίνει, απλώς, «γενειοφόρος».

Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό ήταν μια καλή περίπτωση να ανοίξουμε βιβλία ή αρχεία και να θυμηθούμε τα πιο γνωστά του αποφθέγματα και, εννοείται, εκείνα που πραγματικά είχε πει αυτός ο αμφιλεγόμενος ηγέτης:

«Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε».

«Μιλάνε για την αποτυχία του σοσιαλισμού. Πού είναι, όμως, η επιτυχία του καπιταλισμού στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική και στην Ασία;»

 «Η στρατιωτική στολή είναι πρακτική, απλή, φτηνή και ποτέ δεν παύει να είναι της μόδας»

«Αρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης»

«Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο μέλλον και το παρελθόν»

«Ποτέ δεν είδα κάποια αντίφαση ανάμεσα στις ιδέες που πιστεύω και στις ιδέες αυτού του συμβόλου, αυτής της εξαιρετικής φυσιογνωμίας, του Ιησού Χριστού».

«Χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Με την εξουσία, σπάνια επιβιώνουν»

«Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία. Η Ιστορία θα με αθωώσει»

«Δεν απομένουν πια παρά μόνο δύο κομμουνιστές στον κόσμο, εγώ και ο Οσκαρ».

Αναφερόταν στον Οσκαρ Νιμάγιερ, τον βραζιλιάνο αρχιτέκτονα, και σίγουρα όχι στον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο, πάντως, είχε στείλει επιστολή αμέσως μετά το ελληνικό δημοψήφισμα. Ανάμεσα στα υπόλοιπα που είχε σημειώσει, περί αγώνων του ελληνικού έθνους, είχε γράψει: «Σας συγχαίρω θερμά για τη λαμπρή πολιτική σας νίκη».

Βέβαια, ποτέ δεν μάθαμε πώς αντέδρασε ο Κάστρο όταν εκείνο το «Οχι» μετετράπη σε «Ναι», αλλά αυτό αποτελεί μια άλλη ιστορία – η οποία μπορεί και να αθωώνει, κάποιες φορές. Ισως, «μέχρι να έρθει η νίκη των λαών», έτσι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News