«Είστε ηθοποιοί του Χόλιγουντ; Εχετε εξαφανιστεί και επιθυμείτε να επιστρέψετε στο προσκήνιο; Είναι εύκολο! Γυρίστε ένα φιλμ με θέμα τον εαυτό σας ή, τουλάχιστον, ένα στόρι που επιτρέπει στο κοινό να καταλάβει τους λόγους της εξαφάνισής σας». Ο Αλμπέρτο Κρέσπι έδωσε στη Repubblica υπό μορφήν άρθρου έναν μικρό κατάλογο τέτοιων αστέρων του σινεμά που ανέτειλαν, έδυσαν και εμφανίστηκαν ξανά στο στερέωμα. Μια λίστα ματαιοδοξίας, αν προτιμάτε, επαγγελματικής ή και υπαρξιακής.

Η Πάμελα Αντερσον με το φιλμ «The Last Shwogirl» και η Ντέμι Μουρ με το «The Substance» έκαναν καυτές χολιγουντιανές επιστροφές το 2024, έγραψε. Και οι δύο στις ταινίες αυτές μιλούν η καθεμία για τον εαυτό της. Η Αντερσον, γεννημένη το 1967, υποδύεται μια σοουγούμαν του Λας Βέγκας που ασχολείται με το τέλος της παράστασής της. Αναλόγως έπραξε και η γεννημένη το 1962 Μουρ. Παρόμοιες περιπτώσεις. «Η Μουρ είναι πιο ευέλικτη ηθοποιός, αλλά και οι δύο είναι υπέροχες γυναίκες.

»Δεν είναι πλέον νέες, όμως αγαπήθηκαν από το κοινό για την ομορφιά τους περισσότερο παρά για το ταλέντο τους. Οι δύο ρόλοι τους [στις πρόσφατες ταινίες] είναι θεωρητικοί προβληματισμοί περί την εμμονή στην αειθαλή νιότη και οι ίδιες προτείνουν τους εαυτούς τους ως ερμηνεύτριες δράματος. Η Μουρ κέρδισε το στοίχημα, για την Αντερσον θα δούμε. Πάντως το μήνυμά τους είναι ξεκάθαρο: ο καιρός έχει περάσει, η σέξι και πικάντικη εικόνα μας δεν υπάρχει πια, αλλά τώρα έχουμε περισσότερα πράγματα να δείξουμε».

Και ο Κρέσπι θεωρητικολόγησε και ο ίδιος: «Η δεύτερη ευκαιρία, η νίκη ενάντια στον χρόνο δηλαδή, είναι από τα σπουδαία κλισέ του Χόλιγουντ. Είναι το ‘‘Rocky II’’ σε σύγκριση με το ‘‘Rocky I’’. Το Χόλιγουντ είναι γεμάτο τέτοιες ιστορίες και τις λατρεύει, διότι είναι ιστορίες που επικαλύπτονται με την πραγματικότητα, με την αληθινή βιογραφία των σταρ που έπεσαν και ξανασηκώθηκαν». Υπάρχει μια παράμετρος της πτώσης, όμως, που δεν τη σχολίασε ο Ιταλός: όποιος πέφτει χάμω με τις τσέπες γεμάτες δολάρια, όπως οι Χολιγουντιανοί, σηκώνεται ευκολότερα από τον «κοινό άνθρωπο».

«Ο Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ βγήκε από μια δίνη προσωπικών και νομικών προβλημάτων μεταμορφώνοντας τον εαυτό του στον υπερήρωα της Marvel ‘‘Iron Man’’. Στο ‘‘The Wrestler’’ ο Μίκι Ρουρκ έπαιξε τον εαυτό του ως αποτυχημένο και άγγιξε τις καρδιές του κοινού. Η ταινία  εισέπραξε 45 εκατ. δολάρια παγκοσμίως, αλλά ένας βενετσιάνικος ‘‘Λέων’’ και ένα τραγούδι του Μπρους Σπρίγκστιν έδωσαν στο φιλμ και καλλιτεχνική υπόσταση. Ο Ντάουνι νίκησε και με τη Marvel και με τους ‘‘Σέρλοκ Χολμς’’».

Το Χόλιγουντ σου τα δίνει, το Χόλιγουντ σου τα παίρνει, το Χόλιγουντ σου τα ξαναδίνει, έγραψε ο Ιταλός παρουσιάζοντας την αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία σαν το χέρι του Θεού επί Γης. Εδωσε και άλλα παραδείγματα εκπεσόντων αστέρων που αναγεννήθηκαν. «Ο Τζον Τραβόλτα είχε δύο μεγάλες επιστροφές. Την πρώτη και προσωρινή με το ‘‘Look Who’s Talking’’, το 1989, και τη δεύτερη και οριστική με το ‘‘Pulp Fiction’’, το 1994. Ενδιάμεσα, μετά την έκρηξη του ‘‘Saturday Night Fever’’, όταν ήταν 22 χρόνων, υπήρξαν χρόνια απόλυτης αφάνειας.

»Ο Μπρένταν Φρέιζερ είχε σχεδόν εξαφανιστεί, αφού το “The Mummy” και η επιτυχία του στο “The Whale” πήραν τον αντίθετο δρόμο από αυτόν των κυριών που προαναφέραμε. Ενώ ο Κιάνου Ριβς έκανε κάτι παρόμοιο με τον Ντάουνι τζούνιορ, δηλαδή εξαφανίστηκε ή σχεδόν εξαφανίστηκε για χρόνια ολόκληρα έπειτα από τa διάφορα ‘‘Matrix’’ και επέστρεψε ως τρομερός δολοφόνος στο έπος του ‘‘John Wick’’».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News