Απειλούνται, όντως, με εξαφάνιση οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη; Το ότι ταλανίζονται από διάφορα προβλήματα είναι γνωστό εδώ και καιρό, πλέον όμως δείχνουν όντως να πνέουν τα λοίσθια. «Εδώ και χρόνια, σε όλη την Ευρώπη, οι πιο ριζοσπαστικές ή ακραίες αριστερές δυνάμεις κατηγορούσαν τις κυβερνώσες (κεντρο)αριστερές δυνάμεις ότι ακολουθούσαν τα συνθήματα της Δεξιάς και ότι έχαναν το λαϊκό έρεισμα ακριβώς για αυτόν τον λόγο. “Είστε απλώς το κακό αντίγραφο του πρωτοτύπου”, κατήγγελλαν, “γι’ αυτό δεν σας ψηφίζει ο κόσμος και είστε προορισμένες να εξαφανιστείτε”» γράφει σε ανάλυσή του ο Στέφανο Καπελίνι της (κεντροαριστερής) La Repubblica.

Ο ιταλός σχολιαστής αναγνωρίζει πως υπήρχε μια κάποια αλήθεια στη βασική κατηγορία, ωστόσο τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί, καθώς σήμερα στην Ευρώπη «είναι ακριβώς τα κόμματα της πιο… αριστερής Αριστεράς που σε μεγάλο βαθμό δυσκολεύονται να αναπνεύσουν και, κυρίως, προσπαθούν να επιβιώσουν», με ορισμένα από αυτά να φτάνουν στο σημείο «να υιοθετούν ξεδιάντροπα το λεξιλόγιο και τους τύπους της Ακροδεξιάς».

Ενδεικτική της κατάπτωσης της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη είναι, σύμφωνα με τον Καπελίνι, η περίπτωση της Γερμανίας, όπου το κόμμα Die Linke (Η Αριστερά) την περασμένη Τρίτη ανακοίνωσε την αυτοδιάλυσή του εντός της γερμανικής Βουλής. Την ευθύνη φέρει η Σάρα Βάγκενκνεχτ, πρώην βουλευτής του κόμματος, η οποία τον προηγούμενο μήνα αποφάσισε να ιδρύσει ένα νέο, δικό της, απόλυτα προσωποπαγές (κρίνοντας τουλάχιστον από το όνομα) κόμμα, τη Συμμαχία Σάρα Βάγκενκνεχτ (BSW). Εγκαταλείποντας το Die Linke συμπαρέσυρε μαζί της δέκα ακόμη βουλευτές του κόμματος, από τους 38 συνολικά, οδηγώντας το έτσι στη διάλυση.

Θυμίζοντας πως η Βάγκενκνεχτ είναι σύζυγος του Οσκαρ Λαφοντέν, πρώην προέδρου του κεντροαριστερού SPD και μετέπειτα ηγέτη του Die Linke, o Καπελίνι κάνει λόγο για έναν σχηματισμό με «ξεκάθαρα φασιστικο-σοσιαλιστικό αποτύπωμα, με θέσεις που δύσκολα διακρίνονται από εκείνες των νεοναζιστών το κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) σε πολλούς τομείς. Φιλικά διακείμενη απέναντι στη Ρωσία, πριν από μερικά χρόνια η Βάγκενκνεχτ είχε ήδη σπάσει το ταμπού του Μεταναστευτικού, παίρνοντας θέση υπέρ του κλεισίματος των συνόρων. Στη βάση του AfD υπάρχουν κάποιοι που πιέζουν ακόμη και για ένωση των δυνάμεων (των δύο κομμάτων)».

Οσον αφορά την κατάσταση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, «μια διάσπαση μόλις κλονίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που με τον Αλέξη Τσίπρα ηγήθηκε της Ελλάδας με αξιοπρέπεια στην πιο δραματική περίοδο της εθνικής Ιστορίας της, την εποχή της χρεοκοπίας και της τρόικας. “Ολη η παλιά κυβερνώσα Αριστερά θα έχει το τέλος του ΠΑΣΟΚ” ήταν η προειδοποίηση που είχε διαδοθεί από την Ελλάδα σε όλη την ήπειρο, δεδομένης της άδοξης εξαφάνισης των ελλήνων σοσιαλιστών που είχαν κυβερνήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα […] Τώρα, όμως, αυτός που κινδυνεύει σοβαρά να έχει το τέλος του ΠΑΣΟΚ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ» συνοψίζει ο ιταλός σχολιαστής.

Οσο για το μέλλον, δίχως να αναφέρει το παραμικρό για την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, γράφει πως οι αποσχισθέντες, υπό την ηγεσία του πρώην υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, σχεδόν σίγουρα θα ιδρύσουν άλλο κόμμα. Προς το παρόν «πρόκειται να διευρύνουν την περιοχή όπου έχει ήδη εγκατασταθεί ο Γιάνης Βαρουφάκης, επίσης πρώην υπουργός Οικονομικών του Τσίπρα, ο οποίος επί χρόνια είναι επικεφαλής ενός διεθνικού μικροκόμματος, του Diem25», γράφει ο Καπελίνι.

Μας πληροφορεί επίσης ότι μεταξύ των επαφών του έλληνα πολιτικού στην Ιταλία συγκαταλέγεται ο πρώην δήμαρχος της Νάπολης, Λουίτζι ντε Ματζίστρις, απίθανος υποψήφιος πρωθυπουργός του ακροαριστερού συνασπισμού Λαϊκή Ενωση στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Ιταλία τον Σεπτέμβριο του 2022, που περιορίστηκε σε ένα αμελητέο 1%, «παρά την προεκλογική ευλογία του Ζαν-Λικ Μελανσόν» σημειώνει, μάλλον καυστικά, ο Καπελίνι.

Ομως της «παραβολής του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα» είχε προηγηθεί εκείνη των δυνάμεων της ιταλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι οποίες, μάλιστα, στις ευρωεκλογές του 2014 είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους, με σημείο αναφοράς τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Προεδρία της Κομισιόν, σχηματίζοντας τη συμμαχία L’Altra Europa con Tsipras.

«Ολη η περιοχή υφίσταται τον ανταγωνισμό του δεξιού λαϊκισμού» σημειώνει ο Καπελίνι, αναφερόμενος στο θλιβερό παρόν των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων της Ιταλίας. Αναφέρει ενδεικτικά ότι η Κομμουνιστική Επανίδρυση έχει συρρικνωθεί, καθώς οι ψηφοφόροι της άρχισαν να ελκύονται ολοένα περισσότερο από τη γραμμή «ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά» του Κινήματος Πέντε Αστέρων, η Ιταλική Αριστερά εξακολουθεί να έχει χαμηλά ποσοστά, ενώ το Αρθρο Ενα των Μάσιμο Ντ’ Αλέμα και Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι απορροφήθηκε τον περασμένο Ιούνιο από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα (από τους κόλπους του οποίου είχε ξεπηδήσει το 2017).

Πιο περίπλοκες είναι οι περιπτώσεις της Ισπανίας και της Γαλλίας, όπου τα τελευταία χρόνια καταγράφηκαν συμμαχίες μεταξύ διάφορων αριστερών δυνάμεων. Στην Ισπανία, η κρίση του Podemos είναι αναμφίβολα σοβαρή, δεδομένου ότι έπαψε να είναι κυρίαρχη δύναμη στον χώρο, προς όφελος της Γιολάντα Ντίας. Η πρώην αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης και υπουργός Εργασίας της Ισπανίας ίδρυσε τη αριστερή-ακροαριστερή συμμαχία Sumar, στην οποία αναγκάστηκε να προσχωρήσει το Podemos λόγω έλλειψης ψήφων.

«Αλλά δεν είναι μόνο θέμα αριθμών», τονίζει ο Καπελίνι. «Η Ντίας, παρά την παλιά κάρτα μέλους του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην τσέπη της, έχει αντιμετωπίσει με ρεαλισμό πολλά ζητήματα μπροστά στα οποία το Podemos κατέρρευσε λόγω ιδεολογικής φαγούρας: εκείνη διαπραγματεύτηκε τον κατώτατο μισθό με τoν ισπανικό ΣΕΒ και ακολουθεί αποφασιστικά φιλοουκρανική γραμμή».

Στη Γαλλία, όπως συνέβη και στη Γερμανία με τον Λαφοντέν, τον πρώτο λόγο στην περιοχή που εκτείνεται αριστερά της Κεντροαριστεράς τον έχει ένας πρώην Σοσιαλιστής, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν. Ομως η Νέα Οικολογική και Κοινωνική Λαϊκή Eνωση (NUPES) που ίδρυσε ο Μελανσόν την Πρωτομαγιά του 2022, με τη συμμετοχή της δική του Ανυπότακτης Γαλλίας, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας και άλλων αριστερών/οικολογικών δυνάμεων, κινδυνεύει να διαλυθεί.

«Πολλές διαφορές γραμμής, εσχάτως και όσον αφορά την Ουκρανία και την Παλαιστίνη» εξηγεί ο Στέφανο Καπελίνι, αναφέροντας ότι ο Μελανσόν, ο οποίος απέφυγε να πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της Χαμάς, δεν συμμετείχε στην πορεία ενάντια στον αντισημιτισμό που οργανώθηκε στο Παρίσι, σε αντίθεση με τους Σοσιαλιστές, τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές συμμάχους του στη NUPES.

Εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στη Βρετανία, η σκληρή γραμμή του «κόκκινου» Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος προσπάθησε να καταστήσει περισσότερο αριστερούς τους Εργατικούς, ανήκει εδώ και καιρό στο παρελθόν και το κόμμα υπό τον μετριοπαθή Κιρ Στάρμερ προηγείται ξεκάθαρα στις δημοσκοπήσεις ενόψει των εκλογών της επόμενης χρονιάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News