Το «Νιού Ντάντας Παρκ» είναι ένα μικρό γηπεδάκι 2.640 θέσεων στην περιοχή Μιντλόθιαν του Εδιμβούργου, στο οποίο εδρεύει η άσημη Μπόνιριγκ Ρόουζ, ομάδα που σήμερα αγωνίζεται στην Ε’ Κατηγορία της Σκωτίας (το Σάββατο έπαιξε εκεί με την Κάμπερνολντ Κολτς και έφερε ισοπαλία 1-1). Θα ήταν εντελώς ανάξιο αναφοράς, αν στο υποτυπώδες εντευκτήριό του δεν δέσποζε μια ασπρόμαυρη, ταλαιπωρημένη από το χρόνο φωτογραφία του Σον Κόνερι με την ερυθρόλευκη -με οριζόντιες ρίγες- φανέλα του συλλόγου.

Τραβήχτηκε το 1950, δώδεκα χρόνια προτού ο διάσημος ηθοποιός, ο οποίος χθες άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών, γίνει ο πρώτος κινηματογραφικός «Τζέιμς Μποντ». Ο Κόνερι, 20 ετών τότε, έχει, μόλις, αρχίσει να παίζει μπάλα σε αυτόν τον ερασιτεχνικό σύλλογο, που ιδρύθηκε το 1881. Ως δεξί εξτρέμ, με το Νο 7 στην πλάτη. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο από τεχνικής άποψης, όμως εντυπωσιάζει με το παρουσιαστικό του: ψηλός, μελαχρινός και εξαιρετικά γεροδεμένος για την ηλικία του (υπήρξε και μπόντι μπίλντερ), έχει ενθουσιάσει την εξέδρα, σε μια εποχή που η δύναμη και η αντοχή μετρούσε περισσότερο από το ταλέντο.

Ο νεαρός Κόνερι φιλοδοξούσε να κάνει σύντομα το επόμενο, μεγάλο βήμα στην ποδοσφαιρική του καριέρα: να πάρει μεταγραφή στην πιο γνωστή (επαγγελματική) ομάδα της περιοχής, που ήταν -και εξακολουθεί να είναι- η Χαρτς. Οταν, το 1951, πέτυχε ένα καταπληκτικό γκολ από 30 μέτρα μακριά, αποφεύγοντας δυο τρεις αντιπάλους του, είχε πιστέψει πως αυτό θα ήταν το διαβατήριό του για τα σαλόνια του σκωτσέζικου πρωταθλήματος. Διαψεύστηκε, όμως. Μόνον η Ιστ Φάιφ, ένας μικρός σύλλογος του Εδιμβούργου, ενδιαφέρθηκε γι’ αυτόν. Κι εκείνος, δεν είχε λόγο να αλλάξει περιβάλλον.

Το καλοκαίρι του 1953 βρέθηκε στο πρώτο μεγάλο σταυροδρόμι της ζωής του. Η Μπόνιριγκ Ρόουζ, που περιόδευε στον αγγλικό Βορρά, αντιμετώπισε σε φιλικό ματς τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο «Ολντ Τράφορντ». Ο προπονητής των «Κόκκινων Διαβόλων», Ματ Μπάσμπι, εντυπωσιάστηκε από το γεμάτο πάθος παιχνίδι του Κόνερι και, στο τέλος του αγώνα, του πρόσφερε επαγγελματικό συμβόλαιο έναντι 25 λιρών την εβδομάδα. Ηταν πολλά λεφτά για την εποχή. Κι ακόμη περισσότερα για τον νεαρό Σκωτσέζο, που μέχρι τότε βιοποριζόταν με δυσκολία, αλλάζοντας δουλειές διαρκώς: γαλατάς, οδηγός λεωφορείου, στιλβωτής φερέτρων, μοντέλο…

Κι όμως, ο Σον αρνήθηκε. Το γιατί, το έχει εξηγήσει ο ίδιος: «Ηθελα πάρα πολύ να δεχτώ, επειδή λάτρευα το ποδόσφαιρο. Συνειδητοποίησα, όμως, οτι η καριέρα ενός υψηλού επιπέδου παίκτη έχει ημερομηνία λήξης τα 30, κι εγώ ήμουν, ήδη, 23 ετών. Αποφάσισα, λοιπόν, να γίνω ηθοποιός, και αποδείχτηκε μια από τις πιο σοφές επιλογές μου».

Sir Matt Busby made moves to take a young part-time actor to Old Trafford and offered him a £25-a-week contract.

"I really wanted to accept because I loved football. I decided to become an actor and it turned out to be one of my more intelligent moves."

RIP Sean Connery. pic.twitter.com/WhBTfoYOEH

— FIFA.com (@FIFAcom) October 31, 2020

Τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την κράτησε στην καρδιά του. Μερικά χρόνια αργότερα, στην πρώτη του τηλεοπτική παρουσία ως νεαρός ηθοποιός, εμφανίστηκε ντυμένος με τα χρώματά της. Η αγαπημένη του ομάδα, όμως, ήταν η Σέλτικ. Υπήρξε και ο πατέρας του οπαδός της. Στο γήπεδό της, το «Σέλτικ Παρκ», που τότε χωρούσε 80.000 θεατές, γνώρισε το ποδόσφαιρο ο Κόνερι όταν ήταν μικρό παιδί. Μάλιστα, στα πρώτα χρόνια της επιτυχίας του ως Τζέιμς Μποντ είχε παίξει μπάλα με τη φανέλα της, σε ένα ματς φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Ωσπου, σε ένα ντέρμπι με τη Ρέιντζερς, ο πρόεδρος της Σέλτικ, Φέργκους ΜακΚαν, αρνήθηκε να τον βάλει δωρεάν στο γήπεδο. Η Ρέιντζερς δεν έχασε την ευκαιρία. Σε ένα επόμενο «Old Firm» τον κάλεσε στο «Αϊμπροξ», να το παρακολουθήσει δίπλα στον πρόεδρό της, Ντέιβιντ Μάρεϊ. Ετσι, ο φανατικός «καθολικός» αλλαξοπίστησε. Εγινε «προτεστάντης».

Το sombrero.gr «θυμήθηκε» ένα περιστατικό που έχει διηγηθεί ο Κλαούντιο Κανίγια, το οποίο δείχνει πόσο πολύ είχε παθιαστεί ο Κόνερι με τη Ρέιντζερς: «Οταν συζητούσα να φύγω από την ομάδα, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον… Τζέιμς Μποντ, που μου ζητούσε να μείνω! Αν και μεγάλος κινηματογραφικός σταρ, το μεγάλο πάθος του Σον Κόνερι είναι η μπάλα. Οταν δεν είχε γυρίσματα, ερχόταν μαζί μας στο γήπεδο με το λεωφορείο της ομάδας».

Εχει και ο Σωτήρης Κυργιάκος να πει μια παρόμοια ιστορία. Οταν πήρε μεταγραφή στους Ρέιντζερς, τον Ιανουάριο του 2005, ο παλαίμαχος αμυντικός δεν έβρισκε εισιτήρια απευθείας πτήσης προς τη Γλασκώβη, όπου έπρεπε να ταξιδέψει για να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο. Ο Κόνερι, όχι μόνο του διέθεσε το ιδιωτικό του αεροσκάφος, αλλά και τον περίμενε στο αεροδρόμιο για να τον καλωσορίσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News