Οσοι δεν το γνωρίζουν, ας το μάθουν: οι έφηβοι, όταν στέλνουν ηλεκτρονικά μηνύματα, του τύπου SMS ή tweets κ.λπ., αποφεύγουν τα σημεία στίξης και ειδικά τις τελείες. Γιατί;

Πολύς είναι ο θόρυβος που έχει σηκωθεί, πανεπιστήμια και δημοσιολόγοι ανακατώθηκαν στη συζήτηση, ειδικοί επιστήμονες ανέλυσαν το φαινόμενο, αλλά η εξήγηση είναι μάλλον απλή.

Τα παιδιά δεν κάνουν τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από το να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τους περιορισμούς του κάθε μέσου, όπως το όριο χαρακτήρων στο Twitter ή την ανάγκη πληκτρολόγησης επιγραμματικών φράσεων στο κινητό τηλέφωνο.

Οι πανεπιστημιακοί που ενεπλάκησαν στη συζήτηση, κυρίως οι γλωσσολόγοι, λένε ότι η έλλειψη σημείων στίξης δεν σημαίνει για τα παιδιά κάποια εκκρεμότητα. Το χωρίς τελείες κείμενο που έλαβαν από άλλο παιδί ή απέστειλαν σε άλλο παιδί είναι πλήρες νοήματος, τέλειο – τελεία και παύλα (και ας μην εμφανίζονται, οι καημένες, στα καντράν των γκάτζετ τους).

Και, βάσει αυτής της λογικής τους, οι μικροί εκλαμβάνουν σαν επιθετική τη χρήση της τελείας όταν τη δουν σε κάποιο μήνυμα που έλαβαν από κάποιον μεγάλο.

Οι ίδιοι γλωσσολόγοι λένε επίσης ότι οι ηλικιωμένοι που επιδίδονται σε αποστολές μηνυμάτων χρησιμοποιούν στίξη, ωστόσο αγνοούν πώς τη βλέπουν τα παιδιά – σαν κάποια απειλή δηλαδή.

Λένε ότι η επιλογή των μεγαλυτέρων να προσθέσουν τα κόμματα, τις τελείες, τα θαυμαστικά, τα αποσιωπητικά κ.λπ. προσθέτει νόημα στο κείμενο (μα, για αυτόν τον λόγο φτιάχτηκαν τα σημεία στίξης), και έτσι τα παιδιά ψάχνουν να καταλάβουν θέλει να πει ο… παππούς και η γιαγιά τους. Μπερδεύονται.

Η (νεαρής ηλικίας) γλωσσολόγος Λόρεν Φοντέιν έγραψε στο Twitter: «Εάν στείλετε ένα μήνυμα κειμένου χωρίς τελεία, είναι ήδη προφανές ότι έχετε ολοκληρώσει το μήνυμα. (Πώς είναι… προφανές;). Επομένως, αν προσθέσετε αυτό το επιπλέον σημείο για τερματισμό του, τα παιδιά θα διαβάσουν κάτι σε αυτό, κάτι που τείνει να προσλάβει αρνητική σημασία».

Και ένας συνάδελφός της από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ δήλωσε ότι η σταθερή παράλειψη της στίξης στα μηνύματα των παιδιών πιθανότατα προήλθε από επικοινωνιακούς περιορισμούς των μέσων που χρησιμοποιούν, αλλά αν οι μεγάλοι βάλουν και στίξη, τότε οι έφηβοι δίνουν στην τελεία των μεγάλων κάποιο ιδιαίτερο νόημα.

Ο ίδιος προσέθεσε ότι όσοι επιθυμούν να φαίνονται νέοι στο Twitter πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούν στίξη, ώστε να μην δείχνουν «ντεμοντέ».

Μία μελέτη του 2015 από πανεπιστημιακό ίδρυμα της Νέα Υόρκης, στην οποία συμμετείχαν 126 φοιτητές, διαπίστωσε ότι οι φοιτητές εξέλαβαν σαν λιγότερο ειλικρινή τα μηνύματα που τελείωναν με την κλασική τελεία του γραπτού λόγου.

Υπάρχουν και οι εκτιμήσεις ότι τελεία σηκώνουν μόνο τα μηνύματα εκείνα που υπερβαίνουν τους 72 χαρακτήρες και είναι… βεβαρημένα από λέξεις όπως «συναίσθημα», «συζήτηση», «αισθάνομαι», κ.ο.κ. Συμπέρασμα; Οσο πιο σοβαρό είναι το θέμα του μηνύματος τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για την τελεία – αλλά και για το κόμμα, βέβαια.

Στο όλο θέμα έσκυψαν με φροντίδα και ζήλο οι λονδρέζικοι Times, χωρίς να μπουν στον πειρασμό να ψιθυρίσουν στους αναγνώστες τους τον πασίγνωστο πυθικό χρησμό (ήξεις αφήξεις κ.λπ), που δείχνει ακόμη και στο αφελέστερο παιδί την αξία του κόμματος (του κόμματος της γραμματικής, ασφαλώς) όταν παίζεται η ζωή του κορώνα-γράμματα από τους πονηρούς μεγάλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News