Η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ είναι 73 ετών, μετρά μια καριέρα πέντε δεκαετιών και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 50 ταινίες, στις οποίες περιλαμβάνονται μερικά από τα μεγαλύτερα blockbuster franchise όλων των εποχών, όπως τα «Alien», «Ghostbusters» και «Avatar», που για καλό ή για κακό καθόρισαν την εποχή τους.

Παραδόξως, όμως, όλα αυτά τα χρόνια έχει αποκαλύψει πολύ λίγα πράγματα για τον εαυτό της. Το γιατί γίνεται ξεκάθαρο στη συνέντευξή της στους Times, τη στιγμή που η δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας, Βάσι Τσέιμπερλεϊν διαπράττει το σφάλμα να την αναφέρει ως ηθοποιό του Χόλιγουντ. «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ηθοποιό του Χόλιγουντ» αντιδρά αμέσως η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ. «Είμαι ηθοποιός της Νέας Υόρκης» τονίζει, λες και αντιμετωπίζει εξωγήινο, αλλά και με μια υποψία χαμόγελου στη γωνία του στόματός της…

Ποια η διαφορά; «Στη Νέα Υόρκη όλοι τρέχουν και σκέφτονται τι έχουν να κάνουν, είναι πολύ απασχολημένοι για να σε προσέξουν πραγματικά. Εδώ κανείς δεν νοιάζεται για τις διασημότητες, μόνο οι τουρίστες» εξηγεί. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να κρύβεται από τους παπαράτσι και να φοράει καπέλο του μπέιζμπολ, όπως ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο; «Δεν έχω καπέλο του μπέιζμπολ, κάνω αυτό» λέει καλύπτοντας το πρόσωπό της με τα μαλλιά της και στερεώνοντας κατόπιν από πάνω τα γυαλιά της πρεσβυωπίας. «Μοιάζετε με τον ξάδερφο Ιτ της “Οικογένειας Ανταμς”», της λέει η Τσέιμπερλεϊν και η ηθοποιός μουγκρίζει από τα γέλια.

Η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ είναι εμβληματική προσωπικότητα, σοφή, σαρδόνια, αστεία και πολύ διασκεδαστική. Φαίνεται επίσης πολύ νέα· εμφανίστηκε για τη συνέντευξη αμακιγιάριστη, φορώντας  κολάν και ένα πράσινο φούτερ Agnès B, 30 χρόνων παλιό· αλλά δεν είναι μόνο το σώμα της νεανικό, ολόκληρη η περσόνα της είναι νεανική. «Προφανώς δεν έχεις φορέσει τα γυαλιά σου» απαντά όταν της το λέει η βρετανή δημοσιογράφος. «Δεν είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να βλέπεις ένα πρόσωπο γεμάτο εμπειρίες, όπως σε ένα πορτρέτο του Λούσιαν Φρόιντ, παρά ένα άδειο;» προσθέτει η ηθοποιός μιλώντας στους Times με αφορμή «Τα Χαμένα Λουλούδια της Αλις Χαρτ», τη μίνι σειρά επτά επεισοδίων που γυρίστηκε στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια της πανδημίας και θα αρχίσει να προβάλλεται στο Prime Video στις 4 Αυγούστου. (Δείτε το trailer της σειράς)

Πρόκειται για ένα δράμα βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σέλερ της Χόλι Ρίνγκλαντ, μια οδυνηρή αλλά συναρπαστική ιστορία για τη θλίψη, την ενδοοικογενειακή κακοποίηση και το τραύμα, η οποία έχει αποδοθεί εξαιρετικά: Η εννιάχρονη Αλις (Αλίσια Ντέμπναμ Κάρεϊ) χάνει τους γονείς της σε μια μυστηριώδη πυρκαγιά. Μετά από αυτό το τραγικό γεγονός πηγαίνει να ζήσει με τη γιαγιά της, Τζουν (Σιγκούρνεϊ Γουίβερ), στη φάρμα λουλουδιών Θόρνφιλντ, στην εντυπωσιακά όμορφη έρημο της κεντρικής Αυστραλίας.

Σε αυτό το απόκοσμο τοπίο η Αλις νομίζει ότι έχει βρει παρηγοριά, ώσπου στα 20 της συναντά έναν χαρισματικό αλλά επικίνδυνο άντρα. Θα αρχίσει, επίσης, να ανακαλύπτει επώδυνα μυστικά από το παρελθόν της οικογένειάς της, τα οποία θα την επηρεάζουν για δεκαετίες μετά την απώλεια των γονιών της.

Υπάρχει κάτι βαθύτατα συγκινητικό και τρυφερό στην ερμηνεία της πανύψηλης Σιγκούρνεϊ Γουίβερ στον μητριαρχικό ρόλο της Τζουν Χαρτ, που παραπέμπει στην πρώτη της εμφάνιση ως Ελεν Ρίπλεϊ στο «Αλιεν», σημειώνει η Βάσι Τσέιμπερλεϊν στους Times. Η Ρίπλεϊ θεωρείται μέχρι σήμερα ο πιο σημαντικός ρόλος της Γουίβερ, ενώ συχνά αναφέρεται ως ένας από τους καλύτερους χαρακτήρες στην ιστορία του κινηματογράφου. Το «Αλιεν: Ο Επιβάτης του Διαστήματος» (1979) ήταν η τρίτη της ταινία και η δεύτερη του βρετανού σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ, του οποίου η απόφαση να δημιουργήσει μια γυναίκα ηρωίδα δράσης θεωρήθηκε πρωτοποριακή εκείνη την εποχή.

Μιλώντας στους Times, η Γουίβερ θυμάται πόσο «χαζοί» ήταν και οι δύο και πώς ο Σκοτ της έλεγε συνεχώς να σταματήσει να κοιτάζει την κάμερα στο πλατό. «Του είπα: “Θα σταματούσα με χαρά να κοιτάζω στην κάμερα, Ρίντλεϊ, αλλά τη βάζεις συνεχώς μπροστά μου, δεν ξέρω πού αλλού να κοιτάξω”» λέει, προσθέτοντας ότι συμφώνησαν πως ήταν και για τους δύο ένα «τεστ των ικανοτήτων τους υπό πίεση».

Η ερμηνεία της στο σίκουελ «Αλιενς: η Επιστροφή» (σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον) έφερε την πρώτη της υποψηφιότητα για Οσκαρ καλύτερης ηθοποιού (ακολούθησαν άλλες δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ), όπως και την πρώτη της υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα· δύο χρόνια αργότερα θα κέρδιζε τη Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Νταϊάν Φόσεϊ στους «Γορίλες στην Ομίχλη» (1988). Την ίδια χρονιά, εξάλλου, κέρδισε και τη Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο «Εργαζόμενο Κορίτσι» του Μάικλ Νίκολς, πλάι στη Μέλανι Γκρίφιθ και τον Χάρισον Φορντ.

Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο της η Γουίβερ έγινε η σκιά της Ελέιν, μιας εργαζόμενης στη Γουόλ Στριτ: «Εκανα παρέα με αυτή τη γυναίκα, που ήταν κορυφαία στον τομέα των συγχωνεύσεων και των εξαγορών, για την ακρίβεια ήταν κίλερ» θυμάται. «Πολύ έξυπνη. Ηταν τρομερό να βρίσκομαι κοντά της. Ηταν σκέτη αδρεναλίνη οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές εκείνες τις μέρες· όπως και το να είσαι γυναίκα σε ένα μίτινγκ με δέκα πολύ επιθετικούς τύπους. Η Ελέιν ήταν, χωρίς αμφιβολία, η πιο έξυπνη στην αίθουσα. Γύρισα, λοιπόν, τρέχοντας στη σόουμπιζ και σκέφτηκα “ αυτό είναι εύκολο”».

Μια Αγγλίδα στη Νέα Υόρκη

Η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο  Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Είναι κόρη της Ελίζαμπεθ Ινγκλις, αγγλίδας  ηθοποιού από το Κόλτσεστερ, και του Σιλβέστερ Γουίβερ, που ήταν στέλεχος του αμερικανικού καναλιού NBC. Τη βάφτισαν Σούζαν, δεν ταίριαζε όμως καθόλου με το Γουίβερ, πόσο μάλλον το Σου ή Σούζι, όπως την αποκαλούσαν σχεδόν όλοι. Στην εφηβεία της, μάλιστα, ήταν πάνω από 1,80 και ένιωθε πολύ ψηλή για να τη λένε Σούζαν…

Η «επιφοίτηση» της ήρθε στα 14 της, όταν διάβασε τον «Μεγάλο Γκάτσμπι» του Φράνσις Σκοτ Φιτζέρλαντ και συνάντησε το όνομα της κυρίας Σιγκούρνεϊ Χάουαρντ, της θείας του Τζόρνταν Μπέικερ, η οποία αναφέρεται μόνο μία φορά στο βιβλίο. Εκτοτε θα ήταν πλέον γνωστή ως Σιγκούρνεϊ, ένα όνομα το οποίο ένιωθε ότι ήταν καλό για ένα ψηλό κορίτσι: «Στο αυτί μου το Σιγκούρνεϊ ήταν ένα καλλιτεχνικό όνομα, μακρύ και καμπυλωτό» λέει.

Την έστειλαν στα πιο ελίτ ιδιωτικά σχολεία του Μανχάταν – πρώτα στο Brearley και στη συνέχεια στο Chapin (στις αποφοίτους περιλαμβάνονται η Τζάκι Κένεντι και η Ιβάνκα Τραμπ). Οταν, όμως, ο πατέρας της έγινε επικεφαλής του NBC, μετακόμισαν στο Λος Αντζελες και της δόθηκε η επιλογή να πάει σε ένα ημερήσιο σχολείο εκεί ή σε ένα οικοτροφείο στην ανατολική ακτή. Επέλεξε το δεύτερο, μετά από μια ξενάγηση σε ένα λύκειο της Σάντα Μόνικα, όπου «τα κορίτσια είχαν τέλεια μαλλιά, τέλειες αφέλειες, τέλειο μακιγιάζ και σκουλαρίκια» λέει, γουρλώνοντας τα μάτια της, ενώ τα δικά της μαλλιά ήταν σγουρά, είχε ύψος 1.83 και φορούσε μόνο «μαύρα και πράσινο της ελιάς». Στο οικοτροφείο θηλέων ένιωθε πολύ περισσότερο σαν στο σπίτι της, όπου «μας δόθηκε η ευκαιρία να ωριμάσουμε προτού να είμαστε έτοιμες για τον κόσμο. Δόξα τω Θεώ, γιατί ήμουν πολύ, όχι ακριβώς εκκεντρική, αλλά περίεργη».

Κατόπιν, πήγε τρία χρόνια στο Στάνφορντ, μετά στο Γέιλ (με συμφοιτήτρια τη Μέριλ Στριπ), όπου δέχτηκε ένα συντριπτικό πλήγμα όταν της είπαν πως δεν είχε ταλέντο. «Μου ράγισε την καρδιά» θυμάται. «Ηταν τρομακτικό… Σκέφτηκα ότι αν έπαιρνα πτυχίο θα μπορούσα τουλάχιστον να γίνω διευθύντρια θεάτρου».

Το 1974 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και άρχισε να πηγαίνει από τη μια οντισιόν στην άλλη στο Λόουερ Μανχάταν: «Hταν πολύ επικίνδυνο τότε. Eπαιρνα το μετρό για την Τάιμς Σκουέρ και μετά έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, για πολλά τετράγωνα, μέχρι να φτάσω στα θέατρα, και μετά έκανα το ίδιο επιστρέφοντας».

Ο πατέρας της, Σιλβέστερ «Πατ» Γουίβερ, ήταν ένας από τους «τιτάνες» της βιομηχανίας του θεάματος, δημιουργός του πρώτου καλωδιακού καναλιού στις ΗΠΑ, των εκπομπών «Today» και «Tonight», καθώς και της μορφής συνέντευξης στο γραφείο και στον καναπέ, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Τον χρησιμοποίησε ποτέ για να έρθει σε επαφή με τους κατάλληλους ανθρώπους;

«Κάποτε τηλεφώνησα σε έναν από τους φίλους του, ο οποίος μου έδωσε έναν ρόλο σε μια σαπουνόπερα» απαντά. Δεν μάσησε τα λόγια του όταν η Σιγκούρνεϊ ζήτησε τη συμβουλή του: «Μου είπε: “Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου, παιδί μου, και βρες δουλειά στο Bloomingdale’s”. Δεν ξανατηλεφώνησα σε φίλο του πατέρα μου».

Ηξερε ήδη τι ήταν η σόου μπίζνες, έχοντας παρατηρήσει τον πατέρα της όλα αυτά τα χρόνια, και είχε χαμηλές προσδοκίες για την καριέρα της. «Είχε ήδη ραγίσει η καρδιά μου στη δραματική σχολή, αλλά το να ραγίσει η καρδιά μου στη δουλειά ήταν κάτι που ήξερα ότι δεν θα άφηνα ποτέ να συμβεί. Ποτέ δεν περίμενα πολλά. Αλλοι μπορεί να έχουν ονειρικές ιδέες για τη σόουμπιζ, εγώ δεν είχα. Δεν είναι ωραία, είναι σκληρή» τονίζει.

Η Γουίβερ πήρε τον πρώτο της ρόλο σε μια παραγωγή οφ-Μπρόντγουεϊ σε σκηνοθεσία του φίλου της από το Γέιλ, Κρίστοφερ Ντουράνγκ. Εκανε επίσης τηλεοπτικές διαφημίσεις και πήρε μέρος στον «Νευρικό Εραστή» (1977) του Γούντι Αλεν. Μετά ήρθε το «Αλιεν» και όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.

Πώς απέφυγε την κακοποίηση στον κλάδο; «Οταν έγινα διάσημη ήμουν 28 ετών, οπότε κατάφερα να αποφύγω την ευάλωτη περίοδο» λέει, προσθέτοντας ότι έχει εργαστεί στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για πολλά χρόνια, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα γυναικεία ζητήματα.

«Νομίζω ότι τα “Χαμένα Λουλούδια”, που έρχεται μετά το #MeToo –και εξαιτίας του– έχει ακόμα μεγαλύτερη συνάφεια και δύναμη» λέει. «Ημουν πολύ ευγνώμων που έκανα ένα έργο το οποίο εστιάζει στην ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Οι στατιστικές στις ΗΠΑ είναι τρομερές, γιατί έχουμε όλα αυτά τα όπλα, και πάρα πολλά οικογενειακά περιστατικά περιλαμβάνουν όπλα».

Σχεδόν 40 χρόνων έρωτας

Ο επί 38 χρόνια σύζυγός της, θεατρικός σκηνοθέτης Τζιμ Σίμπσον, ήταν στο πλευρό της σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς στην Αυστραλία. Η αγάπη της είναι ολοφάνερη καθώς μιλάει γι’ αυτόν. «Ηταν πολύ διασκεδαστικό να το κάνω μαζί του. Ζούσαμε σε ένα αγρόκτημα, περιτριγυρισμένοι από ζώα που έκοβαν την ανάσα» λέει στους Times. Ο Σίμπσον περνούσε τις μέρες του κάνοντας σερφ: «Είναι από τη Χαβάη, οπότε γι’ αυτόν το σερφ στην Αυστραλία ήταν ένα όνειρο, αλλά ήμασταν στην ενδοχώρα, οπότε έπρεπε να οδηγεί δυόμισι ώρες και πίσω κάθε μέρα. Εγινε πολύ καλός στο να οδηγεί στη “λάθος πλευρά του δρόμου”, όπως το λέμε».

Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 1983 σε ένα μπαρ που ονομάζεται «Zoo» στο Γουίλιαμσταουν της Μασαχουσέτης, όπου η Γουίβερ είχε πάει σε ένα θεατρικό φεστιβάλ μαζί με τον ηθοποιό Κρίστοφερ Γουόκεν. Εκτοτε είναι μαζί. Ο Σίμπσον είναι επτά χρόνια νεότερός της αλλά ποτέ δεν την έχει ενοχλήσει αυτό. Εχουν αποκτήσει ένα παιδί: «Είναι μη δυαδικού φύλου» λέει για τον 33χρονο Τσαρ. «Διδάσκει στο Κολούμπια, ψηφιακή αφήγηση, bots, παραπληροφόρηση, είναι ενθουσιασμένος με την Τεχνητή Νοημοσύνη και δεν τη φοβάται. Δεν τον ενδιέφερε καθόλου να κάνει αυτό που κάνω εγώ, πράγμα που έδωσε μεγάλη χαρά στον άντρα μου και σε εμένα» τονίζει.

Κατά την πανδημία της Covid-19 ο Τσαρ έγινε κομμωτής της Γουίβερ, η οποία παραδέχεται ότι η ίδια είναι «απαίσια σε όλα αυτά». Συνήθως, βέβαια, αφήνεται σε μια ομάδα από στυλίστες που κανονίζουν τις εμφανίσεις της στο κόκκινο χαλί: «Με παίρνουν σαν να είμαι ένα κομμάτι από πηλό και με μεταμορφώνουν σε σταρ του κινηματογράφου, που υποτίθεται ότι είμαι» λέει γελώντας και προσθέτει ότι χαίρεται που η συνέντευξη έγινε στο Zoom. «Μου αρέσει να ντύνομαι, να οργανώνω ένα πάρτι, συνήθως με φίλες που είναι πολύ πιο κομψές από εμένα. Αλλά είμαι πολύ τεμπέλα για να κάνω πολλά η ίδια. Είναι ανακούφιση να βρίσκεσαι στα βουνά [έχει σπίτια στη Νέα Υόρκη και βόρεια της πόλης]. Μόνο ο άντρας μου και ο σκύλος μου μπορούν να με δουν».

Νιώθει καθόλου Βρετανίδα; «Αισθάνομαι μισή Αγγλίδα, μου αρέσει η κηπουρική, αγαπώ την Αγγλία, το “Escape to the Country” είναι η αγαπημένη μου εκπομπή» απαντά και μετά από μια μικρή παύση προσθέτει: «Παρατηρώ ότι στην Αγγλία μια ηλικιωμένη γυναίκα νιώθει αρκετά άνετα να δείχνει μεγάλη. Στο Λος Αντζελες βλέπεις κάποια από πίσω και νομίζεις ότι είναι 21 και μετά τη φτάνεις και είναι 65»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News