«Ενα καλό κρασί έχει διπλή ενέργεια μέσα μου. Μου ανεβαίνει μέσα στο μυαλό. Εκεί μου στεγνώνει όλους τους παλαβούς και ανόητους και κτηνώδεις αχνούς που το περιβάλλουν. Το κάνει έξυπνο, ζωηρό δημιουργικό, όλο ζωντανές, φωτεινές τερπνές εικόνες, που αυτές περνάνε στη φωνή, στη γλώσσα, και τότε γεννιούνται και γίνεται έξοχο πνεύμα.… Αν είχα χίλιους γιους, το πρώτο ανθρώπινο αξίωμα που θα τους μάθαινα θα ήταν ν’ απαρνηθούν τα ανούσια ποτά και ν’ αφοσιωθούν στο κρασί».

Πριν από μερικούς αιώνες, και πιο συγκεκριμένα τον 16ο, αυτός ο μονόλογός του σερ Τζον Φάλσταφ για το κρασί συνέπαιρνε το κοινό. Αποτελώντας ενσάρκωση της ασυδοσίας και της χαοτικής ζωής, ο κωμικός σαιξπηρικός ήρωας, ένας σταθερός πότης αλλά και ιππότης ξεπεσμένος και διεφθαρμένος, έχοντας για στέκι του μια κακόφημη ταβέρνα, προκαλούσε καταιγίδα γέλιων και χειροκροτημάτων, όποτε έπινε και παρεκτρεπόταν, ενώ συνάμα έκανε κήρυγμα ανηθικότητας σε πολλές σκηνές του αριστουργηματικού αυτού θεατρικού έργου. Παρά τους ευσεβείς πόθους του να απέχει από το ποτό, είχε υπαρξιακή σχέση με αυτό και φυσικά δεν το έκοψε αντίθετα με τις υποσχέσεις του στο κοινό. Όπως φαίνεται από τον φημισμένο μονόλογο για το σέρι/ κρασί ( στο έργο «Ερρίκος Δ΄») , το αλκοόλ είναι το οξυγόνο που ξανανιώνει το φθαρμένο κορμί του παρά την προχωρημένη ηλικία του. Το αλκοολούχο ποτό τον κάνει θερμόαιμο, αγαπησιάρη, ζωντανότερο, πολύ πιο ελκυστικό και σέξι από τους ψυχρόαιμους νέους – λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας αλκοόλ στο αίμα τους – και γι’ αυτό ανίκανους να τον καταλάβουν και να τον αγαπήσουν.

Αλκοόλ; Οχι ευχαριστώ

Φαίνεται πως αυτά τα λόγια για εκείνους με τη χαμηλή περιεκτικότητα αλκοόλ στο αίμα τους ήταν προφητικά. Κι’ αυτό επειδή στις μέρες μας αυξάνονται διεθνώς τα μπαρ για απέχοντες από το αλκοόλ. Εδώ προσφέρονται – εκτός των κλασικών ποτών για τους αμετανόητους – και τα νέα μη αλκοολούχα ποτά σε όσους θέλουν να ξεχωρίσουν από εκείνους που μεθούν αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Οσοι τα παραγγέλλουν πιθανότατα ανήκουν στο νέο «κίνημα της νηφαλιότητας», άρα επιλέγουν το εξελιγμένο «τερπνόν μετά του ωφελίμου». Μέλη του κινήματος , κυρίως νέα άτομα, αλλά και μεγαλύτεροι, που απαρνούνται οριστικά το αλκοόλ, για να προτιμήσουν άλλα ποτά, αποτελέσματα έξυπνων συνθέσεων, ώστε να προκαλέσουν στους εαυτούς τους τις επιθυμητές – σίγουρα θετικές – σωματικές αντιδράσεις. Η έξυπνη νηφαλιότητα αυτού του είδους τους φαίνεται καλύτερη από ένα ασυνείδητο, άσκοπο βλακώδες μεθύσι.

Νηφαλιότητα, αλλά όχι τόσο έξυπνη, προσφέρουν και τα Μοκτέιλς – μη αλκοολούχα – τα οποία κυκλοφόρησαν σε προηγούμενη φάση με μικρή επιτυχία, καθώς έχουν πολλές θερμίδες λόγω μεγάλης περιεκτικότητας σε ζάχαρη. Την «εξυπνηφαλιότητα» την προσφέρουν μόνο τα ειδικά σχεδιασμένα ποτά με ελάχιστες θερμίδες, που αντικαθιστούν το αλκοόλ με ουσίες όχι μόνο αβλαβείς αλλά και ευεργετικές, πολλά υποσχόμενες. Δηλαδή ποτά που συνδυάζουν το τερπνό με το ωφέλιμο, άρα «τερπνωφέλιμα». Όσοι τα προτιμούν πίνουν και δεν πίνουν. «Αμφι-πότες» θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε εξ αιτίας αυτής της αμφίσημης στάσης τους απέναντι στο ποτό. Δηλαδή, απορρίπτουν το αλκοόλ, αλλά και δεν θέλουν να κόψουν το ποτό, ούτε να καταφύγουν στο απλό νεράκι.

Τα αμφί-ποτα και οι δημιουργοί τους

Αρκετά μπαρ διεθνώς διαθέτουν ήδη τα νέα μη αλκοολούχα ποτά, καθώς αυξάνεται η ζήτησή τους από τους συνειδητοποιημένους «αμφι- πότες». Σε αντίθεση με τις παρενέργειες και τις θερμίδες με τις οποίες τα οινοπνευματώδη επιβαρύνουν τους πότες, αλλά και χωρίς την ζάχαρη που περιέχουν τα Μοκτέιλς, οι πολυδιαφημιζόμενες επιδράσεις των νέων βοτανόποτων μπορούν να χαρακτηριστούν ευεργετικές. Τα φυσικά συστατικά τους τα κάνουν εύγευστα και με ελάχιστες θερμίδες. Έτσι μπορεί ο κάθε «αμφι-πότης» να τα πίνει απεριόριστα, διατηρώντας κομψό και ελκυστικό σώμα και χωρίς να κόψει τα ξενύχτια στα μπαρ, ώστε να καταντήσει απωθητικά ασκητικός. Η μαγική λίστα των υποσχέσεων που συνοδεύει τα «αμφί-ποτα» μοιάζει, τουλάχιστον για τρία από αυτά, τα πιο διαδεδομένα προς το παρόν. Οι δημιουργοί τους έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, εκτός από την μηδενική περιεκτικότητα των ποτών τους σε αλκοόλ.

Είναι τέως εθισμένοι στο αλκοόλ, αποφάσισαν να απέχουν από αυτό, τονίζοντας την προσήλωσή τους σε μια εναλλακτική μορφή νηφαλιότητας. Έχουν υβριδική ταυτότητα, καθώς συνδυάζουν την σταδιοδρομία στον πολιτιστικό χώρο – κυρίως του θεάματος – με την μετέπειτα καινοτόμα επιχειρηματικότητα. Επίσης, αυτοσκηνοθετούνται πειστικά ως επιδραστικές προσωπικότητες που συνδυάζουν πετυχημένα την δημοφιλή κουλτούρα και την ηθική επιχειρηματικότητα. Έτσι, λειτουργούν ως influencers του διαδικτυακού κοινού, ελκυστικά πρότυπα προς μίμηση, προβάλλοντας αξίες όπως υπευθυνότητα, δημιουργικότητα και αυτοσυγκράτηση των ατόμων.

Ως influencers, οι τρεις (όπως θα δούμε στη συνέχεια) δημιουργοί των δημοφιλών «αμφί-ποτων» πρωτοστατούν στην διαφημιστική καμπάνια των ποτών τους μέσα από τα προσωπικά τους podcasts και πλατφόρμες, όπως το Instagram, καθώς και με συνεντεύξεις. Και οι τρεις εκμυστηρεύονται με αμεσότητα στο κοινό τους τα προσωπικά τους βιώματα σε σχέση με την αποχή από το αλκοόλ και τις αναζωογονητικές επιδράσεις του δικού τους ποτού επάνω τους. Και για τους τρεις αποτελεί καθαρά ατομική υπόθεση και ζήτημα προσωπικής υπευθυνότητας η αναβάθμιση του εαυτού. Για να το πετύχει κανείς αυτό, διακηρύσσουν και οι τρεις, αρκεί να επιλέξει κανείς ελεύθερα και υπεύθυνα το βελτιστοποιητικό ποτό τους με στόχο μια συνειδητή νηφαλιότητα, ή καλύτερα, «εξυπνηφαλιότητα».

Οι τρεις αμφι-πότες

Ο Ελβετός Jo Dunkel, δημιουργός του βοτανόποτου Wald&Rauch, τέως ηθοποιός, όπως εξομολογείται σε συνεντεύξεις του, παλιότερα ο ίδιος έπινε συχνά, καθώς κυκλοφορούσε σε μπαρ, αλλά κάποια στιγμή το έκοψε. Τότε διαπίστωσε πόσο περιορισμένες επιλογές είχε: είτε αλκοολούχα ποτά είτε νερό. Αποφάσισε, λοιπόν, να προσφέρει και σε απέχοντες, όπως ο ίδιος, από το αλκοόλ, την ικανοποίηση να βγαίνουν το βράδυ και να πίνουν κάτι ευεργετικό, που να τους προκαλεί και ευφορία, ώστε να γίνονται αποδεκτοί από τους αλκοολολάτρες, ενώ επιλέγουν την νηφαλιότητα. Έτσι, συνδυάζοντας την αυτοσχεδιαστική δημιουργικότητα και την τόλμη για επενδυτικό ρίσκο, εμπνεύστηκε την δημιουργία ενός ξεχωριστού, φυσικού ποτού από την συχνή πεζοπορία του στα δάση των Άλπεων.

Η εξοικείωσή του με τα αλπικά φυτά του έδωσε την ιδέα να αναμίξει διάφορα αλπικά βότανα, γνωστά για τα ευχάριστα αρώματα και τις θετικές επιδράσεις τους στην υγεία (ενώ μάλιστα υπάρχουν πολλά αλκοολούχα ποτά με τέτοια βάση). Με αυτά πειραματίστηκε αρκετά, μέχρι να παράγει ένα ικανοποιητικό και εύγευστο απόσταγμα . Πρόκειται για ένα από τα πρώτα αποσταγμένα ποτά χωρίς αλκοόλ. Αυτό φτιάχνεται με τον ίδιο τρόπο όπως το τζιν, αλλά χωρίς αιθανόλη, με βάση το νερό. Το εγχείρημά του Jo Dunkel πέτυχε. Σταδιακά το Wald &Rauch έγινε αποδεκτό στα ελβετικά μπαρ, σε αντίθεση με τα προηγούμενα αντιδημοφιλή μη αλκοολούχα. Πολλοί μπαρίστες το ανακατεύουν και με άλλα συστατικά, για να το κάνουν ακόμα πιο εύγευστο. Στο διαδίκτυο παρουσιάζονται εικονικά τα συγκεκριμένα βότανα, που δείχνουν φυσικά και φρέσκα, σα να κόπηκαν μόλις από το πυκνό δάσος, για να μεταδώσουν μερικές νότες από την αρμονία του σε όσους ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις και προτιμήσουν το απόσταγμά τους.

Αλλά και για τα άλλα δύο αντίστοιχα «αμφί –ποτα» παρέχονται αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με την προέλευση και τις επιδράσεις των συστατικών στις σχετικές πλατφόρμες. Δίνονται ακόμα και απαντήσεις σε απορίες καταναλωτών, όπως για το De Soi – Golden Hour, το ποτό της τραγουδίστριας Katy Perry που συνεργάστηκε για τη δημιουργία του με την Morgan McLachlan. Το θαυματουργό αφέψημα κάνει μια γυναίκα ικανή «να ανταποκριθεί χαλαρά και ευσυνείδητα στις απαιτήσεις της μητρότητας, να ξενυχτά για το μωρό της αλλά και να ξυπνά πρωί, κρατώντας την σε φόρμα και «παρούσα» κάθε στιγμή». Φυσικά, αυτό προσελκύει και ένα ειδικό καταναλωτικό κοινό, τις νέες μητέρες.

Το χαλαρωτικοδιεγερτικό πράσινο τσάι που δίνει στην Perry τέτοιο μητρικό σθένος έχει μόνο 30 θερμίδες ανά ποτήρι, είναι κατάλληλο για χορτοφάγους και δεν περιέχει (την ολέθρια!) γλουτένη. Το όνομα De Soi, διαφημίζεται πως εκφράζει το γαλλικό ήθος, που συνδυάζει την απόλαυση με την αυτοσυγκράτηση. Το Golden Hour επιδρά πολυδιάστατα, ώστε να είναι και «απόλυτα διασκεδαστικό να το πίνεις» , αλλά και διεγείρει την δημιουργικότητα κατά την μέρα, ενώ παράλληλα χαλαρώνει κατά την διάρκεια της νύχτας.

Παρόμοιες ιδιότητες έχει το «λειτουργικό αφέψημα» που προβάλλεται από την αμερικανίδα φωτομοντέλο Bella Hadid. Το «Kin Euphorics – Light Wave» περιέχει – όπως και το Golden Hour – προσαρμογενείς ουσίες (adaptogenic), οι οποίες παρουσιάζονται ως πολυλειτουργικές, χωρίς κάτι τέτοιο να αποδεικνύεται από επιστημονικά δεδομένα. Όπως εξομολογείται η Hadid σχετικά με τους λόγους για τους οποίους έκοψε το αλκοόλ σχετικά πρόσφατα, το αλκοόλ «ξέρω πως θα μ’ επηρεάσει στις τρεις το πρωί, όταν ξυπνήσω με τρομερή ανησυχία, σκεπτόμενη κάτι που είπα πριν πέντε χρόνια». Αντίθετα, το Light Wave χάρη στα νοοτρόπα βότανα που περιέχει (που τροποποιούν βελτιωτικά τις νοητικές λειτουργίες) αντικαθιστά το άγχος με ευφορία. Έτσι, όπως αυτή διαβεβαιώνει τους επισκέπτες του ιστότοπού της, «Τα μπαρ είναι ανοιχτά , αλλά παραμένω νηφάλια, μετά την πανδημία».

Τα «αμφί-ποτα» ως σύγχρονα ελιξίρια

Φυσικό είναι να ελκύεται το εναλλακτικό καταναλωτικό κοινό από τέτοια πολυλειτουργικά «αμφί- ποτα», που υπόσχονται πολλά. Οπως, να αποκαταστήσουν την σωματική ισορροπία που καταστρέφει ο εθισμός στο αλκοόλ. Να αναζωογονήσουν το σώμα στην φυσική του διάσταση. Να διαφοροποιήσουν πολιτιστικά εκείνους που θέλουν να ξεχωρίσουν από την μάζα επιλέγοντας αυθεντικές και βελτιστοποιητικές εμπειρίες και αποκλειστικά προϊόντα. Να μεταμορφώσουν εμφανισιακά όσους τα επιλέγουν συνειδητά βελτιώνοντας την εικόνα του σώματος στην συνείδησή τους τουλάχιστον, ώστε αυτό να προσελκύει αισθητικά και κυρίως σεξουαλικά, Να ξυπνήσουν την δημιουργικότητα, τα συναισθήματα και τις αισθήσεις. Να προσφέρουν αυθεντική, δηλαδή φυσική απόλαυση, που μόνο λίγοι, εξίσου αυθεντικοί, ξέρουν να εκτιμούν πραγματικά. Οποιοι αντικαταστήσουν αποφασιστικά το αλκοόλ με τέτοια «τερπνωφέλιμα» ποτά δεν απαρνούνται απλώς κάποιες κακές συνήθειες, αλλά αισθάνονται πω ακολουθούν έναν υπεύθυνο και συνειδητοποιημένο τρόπο ζωής, με στόχο να αναβαθμίσουν κάθε διάσταση του εαυτού τους, αντί να τον φθείρουν για λίγη ασυνείδητη αλλά βλαπτική εκτόνωση.

Τα «αμφί-ποτα» αυτά, σαν τα τρία που αναφέρθηκαν, θυμίζουν τα μυθικά, μαγικά ελιξίρια, αφού, όπως κι εκείνα, μπορούν να εκπληρώσουν συνάμα αντιφατικές ανάγκες, για όποιον βέβαια βασιστεί στις μεταμορφωτικές ιδιότητές τους: να συνδυάσουν τον απόλυτο ατομικισμό με την κοινωνικότητα, την ελευθερία με την αυτοσυγκράτηση, την χαλαρωτική ψυχαγωγία με την παραγωγικότητα, την απολαυστική γεύση με το λεπτό και ερωτικά ελκυστικό σώμα, την απεριόριστη ποσότητα με την καλή υγεία, την νηφαλιότητα με την ευφορία, τον βαθύ ύπνο μωρού μαζί με την δυνατότητα για ξενύχτι σε μπαρ και για πρωινή εγρήγορση παρά το ξενύχτι, την μητρότητα με την αισθησιακή ξαγρύπνια κλπ κλπ.

Και όπως τα παλιά ελιξίρια είχαν ένα μεγάλο κόστος, έτσι και το τρίο των σύγχρονων διαδόχων τους – Wald & Rauch, De Soi – Golden Hour και Kin Euphorics – Light Wave – δεν είναι καθόλου φτηνά. Μάλιστα, εκτός από τις εταιρείες που τα κυκλοφορούν, ωφελούνται οικονομικά και τα μπαρ που τα διαθέτουν. Όσοι ρουφούν απανωτά τέτοια ακριβά «αμφί-ποτα διατηρούν την νηφαλιότητά τους ακέραια, αλλά αυτό το πληρώνουν με χρήμα για τα αλλεπάλληλα ποτήρια.
Η νηφαλιότητα, λοιπόν, αναβαθμίζεται σε «εξυπνηφαλιότητα», ενώ το μεθύσι υποβαθμίζεται στο σύγχρονο χρηματιστήριο των πολιτιστικών αξιών.

Η «εξυπνηφαλιότητα» και τα αμφίποτα

Τα τρία βοτανόποτα συνάντησαν εξίσου θετική ανταπόκριση και προκάλεσαν αλλαγή στις προτιμήσεις του τέως αλκοολόφιλου κοινού. Αυτά δεν έγιναν δημοφιλή τόσο τυχαία. Ήδη υπήρχαν ενδείξεις για μείωση του αλκοολόφιλου κοινού, που αναζητούσε κάτι εναλλακτικό. Από το 2013 η αντιαλκοολική πρωτοβουλία του Βρετανικού υπουργείου υγείας για τον λεγόμενο « στεγνό Ιανουάριο» ( Dry January) όχι μόνο είχε βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, αλλά και μακροπρόθεσμα, αφού η αποχή από το αλκοόλ ήταν μεγαλύτερη το 2021. Αντίστοιχα και στην Ελβετία παρατηρήθηκε σταθερή μείωση ιδιαίτερα των νεαρών καταναλωτών αλκοόλ, δηλαδή στο μισό σε σχέση με το 1992.

Τα τελευταία δύο χρόνια η αποχή από το αλκοόλ εκφράστηκε διεθνώς με το νέο «κίνημα της νηφαλιότητας», μέσα από το οποίο εκδηλώνεται και η αναζήτηση ενός κοινού κάθε ηλικίας για εναλλακτικά, «έξυπνα» ποτά, κάτι ανάλογο με τα «έξυπνα» διατροφικά συμπληρώματα. Το κίνημα αυτό απέκτησε τα «εξυπνηφάλια» χαρακτηριστικά του μέσα από την ασταμάτητη διαδικτυακή προπαγάνδα των influencers. Τα «αμφί-ποτα» προωθούνται επίμονα από αυτούς με ένα μίγμα επιστημονικών επιχειρημάτων, ανεξέλεγκτων δεδομένων και συναισθηματικά φορτισμένων εκμυστηρεύσεων, που συνδυάζονται με εκλαϊκευμένα μαθήματα αυτογνωσίας. Έτσι αποτελούν έξυπνα παγάκια που επιπλέουν με κομψότητα στο «υπερενεργειααφρώδες» κοκτέιλ ενός ακατάπαυστα βελτιστοποιημένου τρόπου ζωής.

Το «κίνημα της νηφαλιότητας» άλλωστε ενισχύεται από «κίνημα του ποσοτικοποιημένου εαυτού», όπως αναφέρεται και στον Economist, δηλαδή στην λεπτομερή συλλογή και ανάλυση δεδομένων για τα σώματα και το στιλ ζωής, ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν προληπτικά καλύτερη υγεία και τελικά, εμφάνιση. Όπως ένα βιομετρικό ρολόι που μετρά κάθε διάσταση της σωματικής λειτουργίας και επίδοσης των χρηστών του μπορεί κάποια στιγμή χαλάρωσης να δώσει σε όποιον το φοράει την εντολή «σήκω και περπάτα!» ή «μην τρως σοκολάτα, επειδή δεν πέφτεις σε βαθύ ύπνο», έτσι μελλοντικά θα μπορούσε να προστάξει έναν κλασικό πότη : «Μην πίνεις γουλιά παραπάνω. Ηδη κατανάλωσες 632 θερμίδες! Προτίμησε ένα ποτό χωρίς αλκοόλ»…

Ο Διόνυσος στο περιθώριο

Η κατανάλωση αλκοόλ για διασκέδαση μέσα από το μεθύσι χαρακτήριζε τις γενιές που ανήκαν σε κοινωνίες περισσότερο μαζικές, με πολλούς δημοσίους υπαλλήλους ή εργαζόμενους μεθοδικά και πειθαρχημένα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις. Η κουλτούρα της τυποποίησης, της συμμόρφωσης και της πειθαρχίας , μαζί με τη μόνιμη, ρουτινιάρικη εργασία είχαν στον αντίποδα την ανάγκη για εκτόνωση, χαλάρωση, εκστατικό ξεπέρασμα των περιορισμών, γκρέμισμα των κανόνων, όπως λύσιμο γραβατών, πέταμα κοστουμιών κλπ, καθώς και ανέμελη κοινωνικότητα, χωρίς στεγανά. Τι καλύτερο και εκρηκτικότερο από ένα μεθύσι με αλκοόλ, για να πετύχει κανείς την ελεγχόμενη αποχαλίνωση, σχετικά γρήγορα και αποδεκτά αλλά και όχι μοναχικά, δηλαδή με μια μεθυσμένη παρέα;

Αλλά αυτό δεν ήταν χαρακτηριστικό μόνο του καπιταλισμού. Εδώ και αιώνες, από την αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, δια μέσου του Μεσαίωνα τα αλκοολούχα ποτά λειτουργούσαν σαν θεσμικά κλειδιά για την σύντομη είσοδο και παραμονή στο παράλληλο σύμπαν του χάους και της ανατροπής. Ακόμα και στις πιο συντηρητικές και καταπιεστικές κοινωνίες αυτά τα ποτά ενίσχυαν την κοινωνικότητα μέσα από την συμμετοχή σε γλέντια, δηλαδή σε συλλογικές καταστάσεις ευφορίας και απόλαυσης και με την πρόσκαιρη, έστω, απελευθέρωση του σώματος και των αισθήσεων. Ακόμα και αποκαλυπτικοί αρχαίοι μύθοι, όπως ο σχετικός με την λατρεία του Διονύσου, θεού της μεθυστικής έκστασης, μας δείχνουν τον συχνά κοινωνικά ανατρεπτικό ρόλο του αλκοόλ.

Τώρα όμως αυτά ισχύουν για όλο και λιγότερους. Η μείωση των σταθερών επαγγελμάτων συνυπάρχει με την ευελιξία στην εργασία. Παράλληλα, ο ελαστικός, αλλά και θεσμικά επιθυμητός, ατομικισμός, το διαβατήριο για έστω αβέβαια κοινωνική επιτυχία μέσα σε τόσο ασταθές περιβάλλον, απαιτεί την διαρκή αναβάθμιση του εαυτού και του σώματος, φυσικού και εικονικού – εμφανισιακού. Όλα τα παραπάνω κάνουν το κάθε μεθύσι να φαντάζει σαν ταξίδι χωρίς σίγουρη επιστροφή από το απορροφητικό σύμπαν της ασυδοσίας. Έξαφνα το αλκοόλ αναδεικνύεται κάτω από δυσμενές φως σαν κάτι υποβαθμιστικό. Όταν κανείς εργάζεται ακανόνιστες ώρες, αντιμετωπίζει τεράστιο ανταγωνισμό ως μοναχικό άτομο, ενώ ξαγρυπνά στον ελεύθερο χρόνο του να προβάλλει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης την μοναδικότητα και δημιουργικότητά του, το αλκοόλ υπονομεύει κάθε τέτοια προσπάθεια με το μεθύσι. Δημιουργικότητα μαζί με νέα, ατομική επιχειρηματικότητα απαιτούν αμείωτη διαύγεια και ετοιμότητα για εγρήγορση οποιαδήποτε στιγμή. Κανένας «αλκοολωμένος» δεν μπορεί να ανταποκριθεί με την απαιτούμενη ταχύτητα και προθυμία στην σύγχρονη απαίτηση να χαλαρώνει σε συνθήκες αφόρητης έντασης και να αυτό-πιέζεται οριακά με άνεση και χαλαρότητα .

Μόνο οι «εξυπνηφάλιοι» τα καταφέρνουν

Αυτές οι τάσεις που κάνουν τα ανώνυμα άτομα να μπερδεύουν τα όρια ανάμεσα σε προσωπική ζωή και επαγγελματική σταδιοδρομία συμπυκνώνονται σε επιδραστικά λόγια και συμπεριφορές προς μίμηση από τους influencers που πρωταγωνιστούν στις αντιαλκοολικές διαδικτυακές καμπάνιες.

Οι δημιουργοί των τριών προαναφερόμενων «αμφί-ποτων» είχαν την διορατικότητα να συντονιστούν με τον μεταδοτικό τόνο ενός αναδυόμενου στιλ ζωής, που ανταγωνίζεται προς το παρόν τους συνηθισμένους τρόπους ψυχαγωγίας και εκτόνωσης στον ελεύθερο χρόνο. Τα τρία «βοτανόποτα» με την υπογραφή τους αποτελούν κορυφές του παγόβουνου «εξυπνηφαλιότητα», που εκτοπίζει τις διονυσιακές δίνες του μεθυσιού από την θάλασσα της ελευθερίας. Οι «αμφι-πότες» που προτιμούν λοιπόν τέτοια κοκτέιλ δικαιολογημένα θα άκουγαν τον ύμνο του σαιξπηρικού σερ Τζον Φάλσταφ προς το κρασί σαν ένα παραλήρημα αυτοκαταστροφικής βλακείας. Τέτοια λόγια που ενθουσίαζαν το κοινό πριν μερικούς αιώνες (φθάνοντας μέχρι τις μέρες μας) θα είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα, να μετατρέψουν τον πότη και κακόφημο ιππότη μας μας σε αρνητικό πρότυπο, σε μια αξιολύπητη ύπαρξη, που δεν θα έπρεπε κανείς να μιμηθεί, αν θα ήθελε να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου μεθά κανείς κυρίως με την ιδέα πως ο εαυτός του παραμένει νηφάλιος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News