Το ενδιαφέρον αφιέρωμα των Financial Times, αρχίζει με μία πικρή αλήθεια: υπήρχε μία εποχή, όχι πολύ μακριά από τη σημερινή, που οι γυναίκες ηθοποιοί, με το που έσβηναν σαράντα κεράκια από τη γενέθλια τούρτα τους, γίνονταν αυτομάτως αόρατες. Οι προτάσεις άρχιζαν να λιγοστεύουν, το τηλέφωνο δεν χτυπούσε πλέον τόσο συχνά. Στο σινεμά, το 80% των «ώριμων» πρωταγωνιστικών ρόλων πήγαινε στους άνδρες, όπως και οι πιο ενδιαφέροντες διάλογοι. Ακόμη και η ιέρεια των Οσκαρ, Μέριλ Στριπ, είχε κάποτε παραδεχτεί: «Οταν πλησίαζα τα 40, κάθε φορά που έπαιζα σε μία ταινία, νόμιζα ότι θα ήταν και η τελευταία μου».

Αυτά όμως, ευτυχώς, ανήκουν πλέον στο παρελθόν – όπως συμπεραίνει το δημοσίευμα. Εδώ και λίγο καιρό, έχεις την αίσθηση ότι οι πιο έξυπνοι, εμπνευσμένοι και καλογραμμένοι ρόλοι στην τηλεόραση, είναι φτιαγμένοι για γυναίκες από σαράντα ετών και πάνω. Η υπέροχη Μέριλ Στριπ, εννοείται πως δεν φοβάται πλέον ότι θα βγει… στη σύνταξη, καθώς, αν και στις 22 Ιουνίου 2019 κλείνει τα 70, μπήκε θριαμβευτικά στο καστ της επιτυχημένης σειράς «Big Little Lies». Στο ίδιο σίριαλ άλλωστε, πρωταγωνιστούν και άλλες διάσημες ηθοποιοί που εξακολουθούν να είναι λαμπερές μετά τα «τρομακτικά» σαράντα: η 51χρονη Νικόλ Κίντμαν, η 52χρονη Λόρα Ντερν, η 43χρονη Ρις Γουίδερσπουν.

Αλλωστε, η 47χρονη Σάντρα Ο, που έγινε γνωστή μέσα από τη σειρά «Grey’s Anatomy», σήμερα εξακολουθεί να σαγηνεύει το κοινό με το ταλέντο της, μέσα από την καθηλωτική ερμηνεία της στη σειρά «Killing Eve».

Ξαφνικά λοιπόν, όπως όλα δείχνουν, η μικρή οθόνη κάνει χώρο για ώριμες, γοητευτικά πολύπλοκες κεντρικές ηρωίδες. Οι Financial Times παρατηρούν ότι αυτή η ενδιαφέρουσα στροφή έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τον Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και το κίνημα του #MeToo. Οι γυναίκες έπαψαν να είναι τηλεοπτικά αλλά και κινηματογραφικά φωτογενείς και ενδιαφέρουσες μόνο αν είναι στην πρώτη νιότη τους, δείχνοντας ανυπεράσπιστες και φιλήδονες. Η νέα στρατιά με σαραντάρες και άνω που παρελαύνει με δύναμη και στιλ από τη μικρή οθόνη, αποδεικνύει κάτι που έπρεπε να είναι εδώ και δεκαετίες αυτονόητο: μία γυναίκα, όσο μεγαλώνει, γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Ακριβώς επειδή στην υπάρχουσα ομορφιά της, έρχεται να προστεθεί και η σωτήρια πείρα.

Αποδεικνύεται όμως και από τα επίσημα στοιχεία, ότι υπάρχει μεγάλο διαφημιστικό ενδιαφέρον για τις συγκεκριμένες ηλικίες. Και πλέον, εκτός από τις «ώριμες» ηθοποιούς, βγαίνουν από την αφάνεια και συνομήλικές τους σεναριογράφοι και σκηνοθέτιδες, αποφασισμένες να στηρίξουν αυτή τη νέα πραγματικότητα.

Ο κολοσσός Netflix φαίνεται ότι έχει πιάσει το νόημα, δηλώνοντας μέσω εκπροσώπων του: «Ανταποκρινόμαστε σε αυτά που θέλει και αγαπά ο κόσμος, παρά σε ψυχρούς αλγόριθμους και στατιστικές. Θέλουμε να δούμε περισσότερα από το τι μπορούν να κάνουν όλες αυτές οι ταλαντούχες γυναίκες μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε μπροστά, να εξερευνούμε τη διαφορετικότητα, να μάθουμε τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Και μάλιστα, τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην Ινδία, τρανσέξουαλ στην Αμερική, έφηβη στο Λονδίνο».

Ολα αυτά τα ευοίωνα, δεν σημαίνουν φυσικά ότι οι ανδρικοί ρόλοι δεν εξακολουθούν να κυριαρχούν στη μικρή και μεγάλη οθόνη. Τα στοιχεία από προϊόντα μυθοπλασίας στη Βρετανία, το αποδεικνύουν ξεκάθαρα: μεταξύ 2001 και 2016, το 81% των δραματικών σειρών στην prime-time ζώνη έχει γραφτεί από άνδρες σεναριογράφους, ενώ οι γυναίκες έγραψαν μόλις το 28% των τηλεοπτικών επεισοδίων. Οσο για το σινεμά, οι αριθμοί είναι ακόμη πιο απογοητευτικοί: μόλις το 11% των βρετανικών ταινιών που κυκλοφόρησαν μεταξύ 2005-2016 είχαν γραφτεί από – ή στον μεγαλύτερο βαθμό τους – από γυναίκες.

Ερευνες άλλωστε, αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες αγοράζουν περισσότερα από το 50% του συνόλου των κινηματογραφικών εισιτηρίων, ενώ είναι και πιο δραστήριες σε ό,τι έχει να κάνει με την τηλεθέαση από το σπίτι. Οι γυναίκες άνω των 55 ετών αφιερώνουν περίπου δύο ώρες περισσότερο από τους άνδρες σε καθημερινή βάση για να παρακολουθούν τηλεοπτικές σειρές. Δυστυχώς όμως, ενώ παρακολουθούν περισσότερο, βλέπουν πολύ πιο σπάνια την αντανάκλασή τους στο γυαλί, μέσα από γυναικείους ρόλους που τις εκφράζουν.

Ισως λοιπόν να έπρεπε να καταποντιστεί ο αλλοτινός παντοδύναμος παραγωγός του Χόλιγουντ Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, να αποκαλυφθούν οι δεκάδες περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης, προκειμένου να αρχίσει να καταρρίπτεται η καλλιτεχνική πατριαρχία επί και εκτός ΗΠΑ. Η ζωή αρχίζει στα σαράντα λοιπόν. Και έχει και πολύ δρόμο μπροστά της!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News