Ο φιλελεύθερος κεντρώος Τζάνι Βερνέτι, ιταλός πολιτικός και γεωπολιτικός αναλυτής που έχει περάσει από θέσεις-κλειδιά όπως είναι η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ,  έγραψε στη Repubblica άρθρο που επικεντρώνει στην εμφάνιση των Ιρανών στο προσκήνιο μέσω του πολέμου στην Ουκρανία.

Τον ανησυχεί η σύμπλευσή τους με τους Ρώσους, αν και παραδέχεται ότι «η στρατηγική συνεννόηση μεταξύ Ρωσίας και Ιράν δεν είναι κάτι καινούργιο», αφού «και οι δύο χώρες, ευρισκόμενες υπό σκληρές διεθνείς κυρώσεις, πειραματίζονται εδώ και καιρό με προηγμένες μορφές οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας». 

Ο Βερνέτι είναι βέβαιος ότι «οι ρώσοι τεχνικοί συνεργάζονταν πάντα στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα», έτσι η εφετινή «ιστορική συμφωνία» μεταξύ της Gazprom και της αντίστοιχης ιρανικής εταιρείας, ένα πρότζεκτ που αφορά ρωσικές επενδύσεις σε μεγάλα πετρελαϊκά κοιτάσματα, του φάνηκε φυσική κατάληξη των υπαρχουσών σχέσεων.

Η «ευρύτερη συμφωνία» των δύο πλευρών, έγραψε ο αρθρογράφος, οδήγησε και «στα σμήνη των drones-καμικάζι που προκαλούν δεκάδες θύματα αμάχων σε όλη την Ουκρανία και στοχεύουν να τρομοκρατήσουν τον άμαχο πληθυσμό, με αδιάκριτες επιθέσεις σε σπίτια και σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής».

Το ζουμί της συλλογιστικής του αρθρογράφου είναι το εξής: η Ρωσία και το Ιράν είναι δύο «πετρελαιοδικτατορίες» που ξεπέρασαν το σημείο της αλληλοκατανόησης και πλέον σχημάτισαν «πολιτικοστρατιωτικό άξονα» εναντίον της Ευρώπης, τη Δύσης και όλων των δημοκρατιών.

Αφού θύμισε την «αποκλειστική συνεργασία» αυτών των δύο «πετρελαιοδικατοριών» στη Μέση Αντολή («ο ρωσικός στρατός, η Χεζμπολάχ και οι ειδικές δυνάμεις του Ιράν έσωσαν το καθεστώς Ασαντ»), ο Βερνέτι έγραψε ότι «σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της πρωτοφανούς ανάπτυξης Φρουρών της Επανάστασης σε ευρωπαϊκό έδαφος, δίπλα στα στρατεύματα της Μόσχας».

Μια «Συμφωνία των Αυταρχικών» (αυτή τη φράση χρησιμοποίησε ο Βερνέτι) πιθανολογείται ότι είναι στα σκαριά. «Για την Τεχεράνη είναι σημαντική αλλαγή πορείας: πλέον, όχι μόνο αντίθεση στο Ισραήλ και στις σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου, αλλά και προθυμία ένοπλης δράσης». Συμπλήρωσε το σκηνικό του με αναφορές στους «πυραύλους της Βόρειας Κορέας που πέρασαν πάνω από την Ιαπωνία» και με «την άνευ ορίων συμμαχία μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου».

Επικαλεσθείς «διάφορες πηγές πληροφοριών», ο αρθρογράφος έγραψε και για την εικόνα του Ουκρανικού, που «θα άλλαζε προς το χειρότερο» για τη Δύση «αν η ανάπτυξη ιρανικών drones συνοδευόταν και από τους βαλλιστικούς πυραύλους Fateh-110 και Zolfafhar, με βεληνεκές 300 και 700 χλμ.».

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη προς το παρόν, ωστόσο το Ισραήλ εγκαταλείπει την αρχική ουδετερότητά του στο Ουκρανικό: «Οπως δήλωσε ο ισραηλινός υπουργός Διασποράς Νάχμαν Σάι, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία σε ποια πλευρά θα έπρεπε να βρίσκεται το Ισραήλ σε αυτή τη σύγκρουση – το Ισραήλ πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ για να δώσει στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία».

Η κατακλείδα του άρθρου του Βερνέτι συνέδεσε όλα τα προηγούμενα με τη συνάντηση των υπουργών Αμυνας των ΝΑΤΟϊκών χωρών, που έγινε τις προάλλες στις Βρυξέλλες (όχι χωρίς ηχηρές διαφωνίες, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ): «Η νέα πρόκληση της Συμμαχίας των Αυταρχικών δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορη την κοινότητα των δημοκρατιών, η οποία καλείται σήμερα να ‘‘κλείσει τους ουρανούς’’ πάνω από την Ουκρανία.

»Ο διεθνής συνασπισμός 50 χωρών, που συναντήθηκε για να συντονίσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, πρέπει να εξοπλίσει τον ουκρανικό στρατό με ένα προηγμένο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, ικανό να προστατεύει καλύτερα τον άμαχο πληθυσμό και στη συνέχεια να επιτύχει περαιτέρω ποιοτικό άλμα στις πολεμικές προμήθειες, που θα επιτρέψει στην Ουκρανία να βάλει τέλος στη σύγκρουση και να αποκαταστήσει τη διεθνή νομιμότητα, η οποία κατέρρευσε στις 24 του περασμένου Φεβρουαρίου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News