Δύο ενδείξεις μπορεί να μην αποτελούν απόδειξη, αλλά σίγουρα καθιστούν εύλογη την υποψία, αναφέρει σε άρθρο του στη La Repubblica ο ιταλός συγγραφέας και μεταφραστής Στέφανο Μπαρτετζάγκι, αναφερόμενος σε δύο πρόσφατους χωρισμούς που εξακολουθούν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον της σκανδαλοθηρίας στην πατρίδα του, την Ιταλία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Ο ένας είναι ο χωρισμός του Ζεράρ Πικέ και της Σακίρα, τον περασμένο Ιούνιο, ο άλλος του Φραντσέσκο Τότι και της Ιλαρι Μπλάζι, περίπου την ίδια περίοδο.

Πέρα από το γεγονός ότι τόσο ο Πικέ όσο και ο Τότι ήταν διάσημοι και κορυφαίοι επαγγελματίες διεθνείς ποδοσφαιριστές, ενώ τόσο η Σακίρα όσο και η Μπλάζι εργάζονται στον κόσμο του θεάματος, οι δύο περιπτώσεις έχουν και ένα άλλο κοινό σημείο: σε αμφότερες «το αντικείμενο-σύμβολο του χωρισμού είναι το ρολόι», γράφει ο Μπαρτετζάγκι.

Θυμίζοντας πως η συλλογή από εξαιρετικά και πανάκριβα ρολόγια του πρώην άσου της Ρόμα έκανε φτερά από τη θυρίδα του, ενώ η κολομβιανή ποπ σταρ συγκρίνει στο τελευταίο, επίμαχο τραγούδι της τον εαυτό της με ένα Rolex και τη νέα σύντροφο του πρώην άσου της Μπαρτσελόνα με ένα κατά πολύ φθηνότερο Casio, γράφει πως, αν καταγραφεί στο απώτερο μέλλον κάποιο παρόμοιο φαινόμενο, θα μπορούμε πλέον να μιλάμε για «revenge clock».

Ομως, ο Μπαρτετζάγκι εστιάζει την προσοχή του στο ρολόι αυτό καθαυτό, το οποίο πέρα, ή μάλλον περισσότερο από τη σκανδαλοθηρία, απασχολεί συχνά-πυκνά το αστυνομικό ρεπορτάζ, καθώς καταγράφονται ολοένα περισσότερες κλοπές ρολογιών. Αναφέρει, ενδεικτικά, πως στην Ιταλία υπάρχουν συμμορίες που ειδικεύονται στην αρπαγή ρολογιών ιλιγγιώδους αξίας από τους καρπούς ανυποψίαστων οδηγών, οι οποίοι συνηθίζουν, όπως και στην Ελλάδα, να κρεμούν το αριστερό τους χέρι από το παράθυρο.

«Ακόμη και ο Ματέο Μεσίνα Ντενάρο», ο αρχινονός της Κόζα Νόστρα που συνελήφθη την περασμένη Δευτέρα στο Παλέρμο περιμένοντας «στην ουρά, στο γραφείο υποδοχής της κλινικής του, στις οκτώ το πρωί μιας βροχερής και συνηθισμένης Δευτέρας, κοίταζε την ώρα σε ένα ρολόι αξίας 36.000 ευρώ», γράφει ο Μπαρτετζάγκι.

Σημειώνει πως του φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό, όπως και σε πάρα πολλούς άλλους, το να μην αντιλαμβάνεται κάποιος τη διαφορά μεταξύ ενός ρολογιού αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ και μιας απομίμησής του, δεδομένου ότι και τα δύο δείχνουν την ώρα, «αλλά διαφορά σίγουρα υπάρχει» από τη στιγμή που είναι τόσο προφανής «σε συλλέκτες, κλέφτες και… συζύγους με διάθεση για αντίποινα».

Οσον αφορά τις συζύγους και τις συντρόφους με διάθεση για εκδίκηση, λαμβάνοντας υπόψη τις περιπτώσεις του Πικέ και του Τότι, διαπιστώνεται πως η κατηγορία που προσάπτουν στους πρώην άνδρες τους είναι ότι έχουν την τάση να αλλάζουν συντρόφους όπως ακριβώς ανανεώνουν τις όποιες πανάκριβες συσκευές –ρολόγια στην προκειμένη περίπτωση– διαθέτουν.

«Είναι μια λεπτή κατηγορία που αφορά ολόκληρη την εποχή μας και όλους εμάς που τη ζούμε. Οσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, εφαρμόζουν τα πρωτόκολλα του καταναλωτισμού σε όλους τους τομείς της ζωής […] Είναι ακριβώς θέμα χρόνου και αυτό κανείς δεν το ξέρει καλύτερα από εκείνους που κέρδισαν δόξα και πλούτη χάρη σε καλά αναπτυγμένες και καλλιεργημένες φυσικές δεξιότητες: οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι γυναίκες από τον χώρο του θεάματος», γράφει ο Μπαρτετζάγκι.

Αρα, η διαφορά μεταξύ ενός ρολογιού που κοστίζει όσο ένα ακίνητο και ενός άλλου, ευτελούς αξίας, είναι αυτό ακριβώς «το κόστος»: ότι κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να ξοδεύουν πολλές χιλιάδες ευρώ για ρολόγια. Οπότε, το ζήτημα είναι απλώς η τάση για επίδειξη, αυτοπροβολή και εντυπωσιασμό; Εν μέρει ναι, θεωρεί ο ιταλός συγγραφέας, έχοντας κατά νου «ράπερ και τράπερ» ταπεινής καταγωγής, που έγιναν ξαφνικά εκατομμυριούχοι. Ωστόσο, θεωρεί πως αυτή είναι η μισή αλήθεια.

«Τι πραγματικά επιδεικνύεται;», διερωτάται. «Τα φετίχ (ρούχα, αυτοκίνητα, κοσμήματα) επιβεβαιώνουν την καταναλωτική ισχύ κάποιου και αυτό είναι το πραγματικό αντικείμενο της επίδειξης: ότι μπορεί κάποιος να αντέχει κάθε ιδιοτροπία και σπατάλη, δηλαδή κάθε απύθμενη απόσταση μεταξύ της πρακτικής αξίας (ενός αγαθού) και του αντιτίμου του», απαντά.

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι ο Τότι επέλεξε να πληρώσει την πρώην σύζυγό του με το ίδιο, σχεδόν, νόμισμα: αφαιρώντας από την γκαρνταρόμπα της τις πάμπολλες πανάκριβες τσάντες της. «Οι τσάντες είναι τα αξεσουάρ που κοσμούν γυναικεία μπράτσα, ούτως ώστε να επιτελούν την ίδια λειτουργία με τα ανδρικά ρολόγια: επώνυμη επίδειξη αλλά και, πριν από την επίδειξη, ικανοποίηση μιας παρόρμησης, χωρίς κανέναν λόγο ανησυχίας για το τραπεζικό υπόλοιπο», συνοψίζει ο Μπαρτετζάγκι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News