Το 2020, οι ντοκιμαντερίστες Τζέσι Μος και Αμάντα ΜακΜπέιν έθεταν τους νέους της Γενιάς Ζ στο επίκεντρο των πολιτικών αποφάσεων με τη βραβευμένη ταινία τους «Boys State». Βασισμένη σε μια εθνική πρωτοβουλία που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930, η ταινία ακολουθεί 1.000 αμερικανούς εφήβους σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση στο Τέξας, όπου επιχειρούν να σχηματίσουν μια πλασματική κυβέρνηση.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, με τη χώρα στα πρόθυρα των προεδρικών, βουλευτικών και πολιτειακών εκλογών του Νοεμβρίου, οι Μος και ΜακΜπέιν επιστρέφουν με ένα δεύτερο ντοκιμαντέρ. Το «Girls State», σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, διαδραματίζεται στη μεσοδυτική Πολιτεία του Μιζούρι και εξετάζει το ίδιο σενάριο, αλλά αυτή τη φορά σε μια κατασκήνωση γυναικών.

Στην ταινία, 500 αμερικανίδες έφηβες διεκδικούν πολιτικές θέσεις όπως του κυβερνήτη Πολιτείας ή μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Τα κορίτσια εκθέτουν τις πεποιθήσεις και τις φιλοδοξίες τους, παλεύουν με τις ευθύνες και τα ηθικά διλήμματα που συνεπάγεται η άσκηση πολιτικής εξουσίας και έρχονται αντιμέτωπες με τα όρια και τις κοινωνικές δομές που υπαγορεύουν οι κανόνες αυτών των θέσεων εξουσίας.

Οι σκηνοθέτες ισχυρίζονται ότι η υπερβολική πόλωση που επικρατεί στο σημερινό πολιτικό σκηνικό της χώρας τούς ανάγκασε να επανέλθουν στην ιδέα της πρώτης ταινίας, αυτή τη φορά εστιάζοντας στις γυναίκες. Η ιδέα τους ήταν να δουν το διχαστικό πολιτικό τοπίο των ΗΠΑ μέσα από τα μάτια θηλυκών εκπροσώπων της νέας γενιάς, ώστε να κατανοήσουν τις ρίζες της πόλωσης.

Το «Boys State» ήταν γυρισμένο στην παραδοσιακά συντηρητική Πολιτεία του Τέξας, όμως για τα κορίτσια οι Μος και ΜακΜπέιν επέλεξαν το Μιζούρι, μια Πολιτεία με εκλογείς που διαχέονται σε ολόκληρο το φάσμα του εκκρεμούς «Αριστερά-Δεξιά». Ενας άλλος λόγος για τη συγκεκριμένη επιλογή ήταν το γεγονός ότι οι κρατικές κατασκηνώσεις των αγοριών και των κοριτσιών βρίσκονταν στην ίδια πανεπιστημιούπολη.

Το Μιζούρι διαθέτει τις τυπικές αντιθέσεις μιας μεσοδυτικής αμερικανικής πολιτείας, με μεγάλα αστικά κέντρα στα οποία παραδοσιακά επικρατούν οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι και αγροτικές και προαστιακές εκτάσεις όπου κυριαρχούν οι Ρεπουμπλικανοί. «Υπάρχουν κορίτσια από μικρές πόλεις 300 κατοίκων που δεν έχουν συναντήσει ποτέ νεαρή μαύρη γυναίκα στη ζωή τους», λέει η ΜακΜπέιν, «και βλέπεις την αδεξιότητα, αλλά και την υπόσχεση αυτής της γνωριμίας».

Το «Girls State» γυρίστηκε το 2022, λίγες εβδομάδες πριν διαρρεύσει ένα έγγραφο του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, το οποίο αποκάλυπτε την απόφαση των μελών του να ανατρέψουν το δεδικασμένο του 1973 που νομιμοποιούσε ομοσπονδιακά τις αμβλώσεις. Η πληροφορία συζητήθηκε έντονα στο πλασματικό Ανώτατο Δικαστήριο των κοριτσιών, κάνοντας το debate πάνω στο θέμα ακόμα πιο επίκαιρο. Μέρες μετά το τέλος των γυρισμάτων, το δεδικασμένο όντως ανετράπη.

Το ζήτημα των αμβλώσεων, που διχάζει τους Αμερικανούς για μισό αιώνα, ήταν ένα από τα πιο καυτά θέματα συζήτησης στο ντοκιμαντέρ. Παρότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της χώρας (61%) υποστηρίζει το δικαίωμα των γυναικών στις αμβλώσεις, οι νεαρές κοπέλες της πλασματικής διακυβέρνησης στην ταινία δείχνουν φανερά ενοχλημένες για το γεγονός ότι η συζήτηση γύρω από το θέμα μονοπωλείται σε μεγάλο βαθμό από άνδρες.

Στο ντοκιμαντέρ παρατηρούνται διαφοροποιήσεις στα κομματικά και ιδεολογικά κλισέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Εμιλι Γουόρθμορ, συντηρητική κόρη πάστορα, που, αν και σθεναρά αντίθετη στις αμβλώσεις, αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε γυναίκας να κάνει την προσωπική της επιλογή. Το περιστατικό δείχνει ότι ακόμα και στα πιο πολωτικά κοινωνικά ζητήματα οι αντιπαραθέσεις –τουλάχιστον στη νέα γενιά– δεν είναι απαραίτητα τόσο ξεκάθαρες όσο δείχνουν.

Ενα από τα πιο αναζωογονητικά στοιχεία της ταινίας είναι ότι οι διαφωνούσες επιδεικνύουν σεβασμό και συμπόνια στις αντίθετες απόψεις. Σε μια κομβική στιγμή, η Γουόρθμορ και η Σεσίλια Μπάρτιν, μια φιλελεύθερη ακτιβίστρια, έχουν μια ζωηρή αλλά πολιτισμένη συζήτηση για το εξίσου διχαστικό θέμα της οπλοκατοχής. «Επιδεικνύουν μια τεράστια εκατέρωθεν προθυμία να ακούσουν τη διαφορετική άποψη» επισημαίνει η ΜακΜπέιν.

Ενα άλλο κομβικό θέμα συζήτησης στο «Girls State» είναι η έλλειψη γυναικείας εκπροσώπησης σε κυβερνητικές θέσεις των ΗΠΑ – ένα πρόβλημα που τα κορίτσια επικρίνουν έντονα στην αρχή της ταινίας. Φωτογραφίες του Κογκρέσου πριν από 100 χρόνια, που δείχνουν μια ανύπαντρη γυναίκα να περιβάλλεται από άνδρες, αντιπαρατίθενται με τρομακτικά παρόμοιες εικόνες των επόμενων δεκαετιών – με αποκορύφωμα την τότε πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου του Ντόναλντ Τραμπ το 2020, ανάμεσα σε ένα πλήθος ανδρών.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2023, οι γυναίκες καταλαμβάνουν μόλις το 29,9% των εδρών της αμερικανικής Γερουσίας και το 33,7% της Βουλής των Αντιπροσώπων και των πολιτειακών κοινοβουλίων. Τα στατιστικά κατατάσσουν τις ΗΠΑ στην 71η θέση παγκοσμίως όσον αφορά τη γυναικεία εκπροσώπηση σε εθνικά κοινοβούλια. Οι αριθμοί αυτοί προβλημάτισαν έντονα τις συμμετέχουσες στο πείραμα της ταινίας.

Οι διαφορές στην αντιμετώπιση των γυναικών σε σχέση με τους άνδρες εμφανίζονται και μέσα από το ίδιο το πρόγραμμα. Η Γουόρθμορ ανακαλύπτει μια διαφορά ύψους 400.000 δολαρίων στη χρηματοδότηση του «Boys State» και του «Girls State». Αλλες ανισότητες των δύο προγραμμάτων που ανακαλύπτουν τα κορίτσια είναι ότι σε εκείνα επιβάλλεται ενδυματολογικός κώδικας, σε αντίθεση με τα αγόρια.

Οι Μος και ΜακΜπέιν ελπίζουν ότι η ταινία τους θα ενθαρρύνει τόσο μια υψηλότερη εκπροσώπηση των γυναικών στην αμερικανική πολιτική σκηνή, όσο και μεγαλύτερη ενασχόληση της Γενιάς Ζ με την πολιτική. «Αυτά τα κορίτσια δεν είναι αφελή ούτε βαθιά συναισθηματικά – είναι πολύ προσγειωμένα και αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους εντελώς ρεαλιστικά» σημειώνει ο Μος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News