Καλύπτοντας την υψηλού προφίλ επίσκεψη του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ στη Ρωσία για επαφές με τον Πούτιν αυτή την εβδομάδα, η επικεφαλής του γραφείου της Washington Post, Ρόμπιν Ντίξον, «έξυσε» λίγο κάτω από την επιφάνεια των θερμών διατυπώσεων. Και τι βρήκε εκεί; Οτι ο Σι εφάρμοσε τελικά την τακτική της καθυστέρησης και δεν υπέγραψε τη συμφωνία που «καίει» τον Πούτιν. Αυτή της κατασκευής του αγωγού Power of Siberia 2, που μεσοπρόθεσμα θα έδινε προοπτική και οικονομική ανάσα στη Ρωσία, τώρα που έχασε σε μεγάλο βαθμό την αγορά της Ευρώπης για τις εξαγωγές φυσικού αερίου.

Ο ρώσος πρόεδρος αποκάλεσε «συμφωνία του αιώνα» τον υφιστάμενο αγωγό Power of Siberia, ο οποίος μεταφέρει ρωσικό αέριο στην Κίνα. Ωστόσο, οι ελπίδες του Πούτιν να εξασφαλίσει γρήγορα τη συνέχεια, με την υπογραφή του Power of Siberia 2 κατά το διήμερο των συνομιλιών με τον Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα, δεν επιβεβαιώθηκαν.

Οπως σχολιάζει η Washington Post, «o Πούτιν αναζητά απεγνωσμένα νέες αγορές φυσικού αερίου, εφόσον η Ρωσία έχασε το μεγαλύτερο μέρος της πιο σημαντικής εξαγωγικής αγοράς της, της Ευρώπης, μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Η απώλεια περιλαμβάνει και την απερίσκεπτη κίνηση του Πούτιν να μειώσει τις προμήθειες φυσικού αερίου στη Γερμανία μέσω ενός μεγάλου αγωγού, το 2022».

Η Gazprom, ο ρωσικός γίγαντας του φυσικού αερίου, προωθεί εδώ και καιρό το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού Power of Siberia 2 και αυτή την εβδομάδα όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στις συναντήσεις του Σι με τον Πούτιν. Ματαίως: το ντιλ δεν έγινε.

Αναλυτές σημειώνουν ότι η υποστήριξη του Σι στον Πούτιν, παρά την εισβολή του στην Ουκρανία, αποτελεί όντως ένα σημαντικό «γεωπολιτικό ορόσημο» – ο κινέζος πρόεδρος μίλησε για μια αλλαγή «που δεν έχει συμβεί εδώ και 100 χρόνια». Ερχεται, μάλιστα, σε μια εποχή που το Πεκίνο βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε διάφορα πεδία και είναι προφανές ότι επιθυμεί έναν πολυπολικό κόσμο, ώστε να τερματιστεί η παγκόσμια κυριαρχία της Ουάσινγκτον.

Ωστόσο, η άρνηση του Σι Τζινπίνγκ να δώσει στη Ρωσία την πρόσθετη ώθηση μιας γιγαντιαίας συμφωνίας για τον νέο αγωγό φυσικού αερίου έδειξε, κατά την Washington Post, δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το Πεκίνο δεν θα θυσίαζε ποτέ τα δικά του οικονομικά συμφέροντα, και δεύτερον, ότι έχει κατανοήσει πλήρως την αδυναμία και την αυξανόμενη εξάρτηση του Πούτιν από αυτό.

Βεβαίως, ακόμη κι αν στη Μόσχα είχαμε συμφωνία για τον Power of Siberia 2, ο αγωγός θα χρειαζόταν χρόνια για να κατασκευαστεί και δεν θα βοηθούσε τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά προβλήματα της Ρωσίας, που σχετίζονται και με τη συρρίκνωση των εσόδων της λόγω των κυρώσεων της Δύσης.

Το ταξίδι του Σι στη Μόσχα προσέφερε στον Πούτιν σημαντική πολιτική υποστήριξη, ενώ οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ενισχύουν σταθερά την οικονομία της Ρωσίας. Το γεγονός όμως ότι δεν έγινε το μεγάλο ντιλ «έδειξε τα όρια όσων είναι διατεθειμένος να κάνει ο Σι» σύμφωνα με τον Τζάνις Κλούγκε, ειδικό για τη ρωσική οικονομία στο Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων και Ασφάλειας.

«Η Ρωσία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πολύ αδύναμη θέση και χρειάζεται πολλά από την Κίνα» τονίζει ο Κλούγκε. Ο ίδιος εκτιμά ότι η συμφωνία θα ήταν «μια χειρονομία εμπιστοσύνης ή ακόμη και πίστης από την κινεζική πλευρά» καθώς τα ντιλ για το φυσικό αέριο αποτελούν πάντοτε μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις. Χωρίς τον αγωγό αυτό το αέριο της Ρωσίας από τη δυτική Σιβηρία δεν μπορεί εύκολα να εξαχθεί.

Ο Κλούγκε θεωρεί μάλιστα ότι η συμφωνία μπορεί τελικά να μη γίνει ποτέ. Παρότι η Κίνα δεν θέλει η Ρωσία να χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία ή να δει την κατάρρευση του καθεστώτος του Πούτιν, ο αναλυτής εκτιμά ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση των δύο βρίσκεται σε άνθιση». Αντίθετα σημειώνει ότι η άλλοτε συμμετρική σχέση έχει αντικατασταθεί από τη σαφή εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα: «Η Κίνα δεν προσέφερε τίποτα περισσότερο από τους συμβολισμούς αυτής της επίσκεψης και ήδη φαίνεται ότι είναι προσεκτική στις συναλλαγές της με τη Μόσχα».

Ο Πούτιν δήλωσε την Τρίτη ότι «πρακτικά όλες οι παράμετροι» της συμφωνίας Power of Siberia 2 είχαν συμφωνηθεί, αλλά τα σχόλιά του απέκρυψαν την αποτυχία των ρωσικών προσπαθειών να επιτευχθεί η τελική συμφωνία από την Κίνα. Η κοινή δήλωση των ηγετών αναφερόταν αόριστα στην «ενίσχυση της συνολικής εταιρικής σχέσης στον ενεργειακό τομέα» και μιλούσε μόνο για «προσπάθειες» για την προώθηση των εργασιών για «τη μελέτη και τη συμφωνία» σε ό,τι αφορά το έργο ορόσημο.

Επί της ουσίας, γιατί δεν υπογράφηκε τελικά η συμφωνία με βάση τα συμφέροντα της Κίνας; Μια απάντηση είναι ότι το Πεκίνο γνωρίζει ότι σήμερα η Ρωσία χρειάζεται περισσότερο από την ίδια το έργο αυτό και προσπαθεί να το καθυστερήσει για να πετύχει πιο ευνοϊκές συνθήκες και καλύτερες τιμές. Επίσης, υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες, όπως το ποιο θα είναι επίπεδο ζήτησης φυσικού αερίου κατά τη δεκαετία του 2030 αλλά και για την τιμή του προϊόντος εκείνη την εποχή. Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι η Κίνα έχει πρόσβαση σε πολλούς ακόμη προμηθευτές και την ικανότητα αυξήσει και η ίδια την εγχώρια παραγωγή φυσικού αερίου. Επομένως ο Πούτιν, μπορεί να περιμένει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News