Εναν νέο τρόπο να αρχειοθετήσουν και να μελετήσουν αναλυτικά δισεκατομμύρια καρκινικά κύτταρα, ώστε να αποκαλύψουν τα μυστικά τους, βρήκαν βρετανοί ερευνητές.

Το τεράστιο θησαυροφυλάκιο πληροφοριών που είναι παγκοσμίως διαθέσιμο, αναμένεται να τους βοηθήσει στην εφεύρεση νέων θεραπειών για τον καρκίνο. Για να επεξεργαστούν, όμως, όλες αυτές τις πληροφορίες, θα χρειαστούν τη βοήθεια της τεχνολογίας μηχανικής εκμάθησης ή τεχνητής νοημοσύνης, όπως είναι ευρέως γνωστή.

«Κάθε νοσοκομείο στον κόσμο διαθέτει τεράστια αρχεία δειγμάτων από καρκίνους. Υπάρχουν δισεκατομμύρια. Μερικοί όγκοι είναι πραγματικά σπάνιοι, άλλοι εξαιρετικά ενδιαφέροντες και κάποιοι από αυτούς πολλοί συχνοί», εξηγεί στους Times του Λονδίνου ο Τρέβορ Γκρέιαμ, από το Ινστιτούτο Αντικαρκινικής Ερευνας του Λονδίνου.

Ο ίδιος συμπληρώνει ότι μπορεί κάποιοι από τους ασθενείς να έχουν φύγει από τη ζωή, όμως αυτό που τους σκότωσε επιβιώνει και έχει τη δύναμη να βοηθήσει και άλλους συνανθρώπους μας να ξεπεράσουν τη νόσο και να επιζήσουν.

Ωστόσο, για να ξεκλειδώσουν οι ειδικοί τα μυστικά του καρκίνου, θα πρέπει να ξεπεράσουν ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα. Για περισσότερα από 100 χρόνια, τα δείγματα από ιστούς και κύτταρα του καρκίνου αποθηκεύονταν συστηματικά σε πλάκες παραφίνης, κάτι που μπορεί να διευκολύνει το ιατρικό έργο στη φάση της θεραπείας του ασθενούς, όμως επηρεάζει αρνητικά τη γονιδιωματική ανάλυση των καρκινικών κυττάρων.

Σήμερα, οι επιστήμονες κατηγοριοποιούν τον καρκίνο όχι τόσο με βάση το τι βλέπουν στο μικροσκόπιο, όσο με το τι βλέπουν στο DNA του, καθώς η αναγνώριση των μεταλλάξεων είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό, αφού αυτές είναι που τον βοηθούν να μετασταθεί σε άλλα όργανα και να εξαπλωθεί στον οργανισμό.

Οι επιστήμονες σήμερα αναλύουν κυρίως πιο σύνθετες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα έναν καρκίνο ο οποίος ήταν ανθεκτικός στη θεραπεία που έλαβε ο ασθενής. Δεν τους αφορά τόσο να δουν στο μικροσκόπιο το σχήμα και τα όριά του, αλλά να κοιτάξουν βαθιά μέσα στο DNA του. Με τις βιοψίες που γίνονται σήμερα, βέβαια, αυτό δεν είναι εφικτό.

Οταν ο παρασκευαστής βάζει ιστούς μέσα στην παραφίνη, μέσω της χημικής αυτής διαδικασίας γίνεται παρέμβαση και στο DNA και δημιουργούνται στο εργαστήριο νέες μεταλλάξεις που δεν υπήρχαν όταν έγινε η τομή του όγκου από τον χειρουργό.

Κατά συνέπεια, όταν κάποιος προσπαθεί να αναλύσει ένα δείγμα κυττάρου που ήταν αποθηκευμένο στην παραφίνη, θα βρει πολύ περισσότερες μεταλλάξεις, λόγω της διαδικασίας της συντήρησης.

Σε άρθρο του στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications, ο δρ Γκρέιαμ και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι έχουν βρει έναν τρόπο να ξεπεράσουν το εμπόδιο που προκαλεί στο DNA η χημική αντίδραση με την παραφίνη.

Οι ειδικοί χρησιμοποιήσαν την τεχνητή νοημοσύνη προκειμένου να αναγνωρίσουν τις υπογραφές των μεταλλάξεων που προέρχονται από την ίδια διαδικασία συντήρησης, έτσι ώστε οι περισσότερες από αυτές να μπορούν στη συνέχεια να αγνοηθούν από τους έξυπνους υπολογιστές κατά την ανάλυση των δεδομένων.

Ακόμη και με αυτή τη διαδικασία, όμως, η τεχνική δεν είναι τέλεια, καθώς αφήνει κενά στο γονιδίωμα και η αποτελεσματικότητά της ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου.

Παρόλα αυτά, με τη χρήση της οι ερευνητές θα μπορούσαν να αποκτήσουν σημαντικές πληροφορίες από τα δείγματα που τα τρώει η σκόνη για χρόνια στα αρχεία.

Και αυτό για τους σπάνιους καρκίνους θα σήμαινε αυτόματα πολύ περισσότερα δεδομένα, ενώ για τους συχνούς, πολύ καλύτερη παρακολούθηση της εξέλιξής τους.

Ο Γκρέιαμ ελπίζει ότι η ευκαιρία να μπορέσει να δει το γενετικό υλικό δειγμάτων από καρκίνο, πίσω από τις σκονισμένες βιβλιοθήκες των νοσοκομείων, θα καταλήξει σε συμπεράσματα που όχι απλώς θα εντυπωσιάσουν, αλλά θα βοηθήσουν και στην ανεύρεση νέων φαρμάκων-στόχων για τον καρκίνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News