Η αποτυχία της Κίνας να διαχειριστεί την Covid-19 καταδεικνύει την ανωτερότητα των δημοκρατικών κοινωνιών απέναντι στις απολυταρχίες. Είναι μια πολύ συγκεκριμένη υπεροχή, όχι αφηρημένη ή ιδεολογική, αλλά γεωπολιτική. Αυτά γράφει στην Corriere della Sera o Αντζελο Πανεμπιάνκο, έχοντας κατά νου το εν εξελίξει κινεζικό φιάσκο με τον κορονοϊό, χωρίς να ξεχνά βέβαια και «την αδυναμία των Ρώσων να νικήσουν την Ουκρανία».

Μπορεί ο κινεζικός λαός να ταλαιπωρείται από την αρρώστια, σχολιάζει ο αρθρογράφος, όμως το φαινόμενο έχει και τις καλές όψεις του. Ποιες είναι αυτές; Δύο κυρίως.

Πρώτον, ότι «η Κίνα δεν θα μπορέσει να γίνει, έστω και σε λίγες δεκαετίες από σήμερα, υπερδύναμη αρκετά ισχυρή για να σταθεί απέναντι από τις ΗΠΑ». Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται επειδή «η ακαμψία των κυβερνώντων στο Πεκίνο είναι υπερβολική και τους εμποδίζει να αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες προκλήσεις με πραγματισμό».

Δεύτερον, ότι «η κινεζική αποτυχία καταδεικνύει σε όλον τον κόσμο την ανωτερότητα των ανοιχτών και δημοκρατικών κοινωνιών έναντι των απολυταρχιών». Η σύγκριση δύο δεδομένων, «του αποτελεσματικού τρόπου με τον οποίο η Δύση μπόρεσε να αντιμετωπίσει την πανδημία και της κινεζικής χρεοκοπίας» είναι ανελέητη κατά την ανάλυση του Πανεμπιάνκο.

Ας προσμετρηθεί στην αποτυχία, γράφει, και το γεγονός ότι «οι Κινέζοι, παρά τα στοιχεία, επιμένουν να αρνούνται την αποτυχία τους».

Μόνο φιλελεύθερο δόγμα 

Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος της Corriere επιτίθεται σε όσους αμφισβητούν το φιλελεύθερο δόγμα για την αστική δημοκρατία, βάλλουν κατά των αγορών και επιδιώκουν «διεύρυνση του ρόλου του κράτους». Γράφει ότι «χωρίς αγορές δεν υπάρχει ανοιχτή κοινωνία, δημοκρατία, ατομικές ελευθερίες». Και συνιστά στους επικριτές του φιλελευθερισμού να δουν «τις αποτυχίες του κράτους από το Πεκίνο μέχρι τη Μόσχα και από την Τεχεράνη μέχρι το Καράκας», διότι «αυτές προκαλούν απείρως πιο σοβαρές, πιο καταστροφικές και διαρκείς συνέπειες». Συνδέει, ακόμα, την «εχθρότητα προς τις αγορές» με τη «δυσπιστία για τις ατομικές ελευθερίες».

Η πολιτική απόφανσή του: «Χάρη στην ελευθερία δράσης, οι Δυτικές ανοιχτές κοινωνίες έχουν δυναμισμό. Αυτός λείπει από άλλες κοινωνίες. Επιπλέον, τα δημοκρατικά συστήματά τους έχουν την ικανότητα να διορθώνουν τα λάθη και τις συνέπειες που μπορούν να προκαλέσουν οι ενέργειες των πολλών».

Η κατακλείδα, αφιερωμένη στα (Δυτικά) εμβόλια: «Η ίδια η πανδημία κατέδειξε τα πλεονεκτήματα της ανοιχτής κοινωνίας και της αγοράς. Χάρη στην ελευθερία των επιχειρήσεων, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα καταφέραμε να έχουμε εμβόλια ικανά να καταπολεμήσουν την ασθένεια. Οπου δεν υπάρχει ανοιχτή κοινωνία, όπου το κράτος ισχυρίζεται ότι αντικαθιστά την αγορά, τίποτα τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Η ‘‘θεραπεία’’ που χρησιμοποιούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα οι κινεζικές αρχές, το απόλυτο και άγριο κλείσιμο ολόκληρων πόλεων, η φυλάκιση των υπηκόων τους, χρησίμευσε για να προκαλέσει πόνο στον πληθυσμό, όχι όμως και στην εξάλειψη της αρρώστιας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News