Οι αρχές της Ταϊλάνδης και των Φιλιππίνων επέβαλαν πρόσφατα χρονικούς περιορισμούς στους επισκέπτες σε δύο από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς τους.

Πρώτον, αξιωματούχοι της Ταϊλάνδης δήλωσαν ότι η Μάγια Μπέι, η πιο πολυφωτογραφημένη παραλία του κόσμου, χρειάζεται ένα αναγκαστικό διάλειμμα από τους τουρίστες που συρρέουν καθημερινά από το 2000 για να απαθανατίσουν την υπέροχη λευκή αμμουδιά η οποία πρωταγωνιστούσε πλάι στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στην «Η Παραλία» του Ντάνι Μπόιλ.

Αλλά και ο πρόεδρος της Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε ανακοίνωσε ότι το νησί Μπορακάι θα κλείσει για λίγους μήνες, καθώς έχει γίνει, κατά τα λεγόμενά του, ένας υπέρ το δέον συνωστισμένος «βόθρος».

Αυτά, όμως, δεν είναι τα μοναδικά μέρη που έχουν πληγεί από τον τουρισμό. Διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Βενετία, η Βαρκελώνη, το Ντουμπρόβνικ αλλά και η δική μας Σαντορίνη όπως επίσης η νήσος Σκάι στη Σκωτία, διαμαρτύρονται επίσης για τον κατακλυσμό τους από επισκέπτες.

Το 2017 στη Βαρκελώνη έγιναν διαμαρτυρίες κατά των μη αδειοδοτημένων καταλυμάτων που μισθώνονται μέσω του δικτύου AirBnB, γιατί αυξάνουν τα ενοίκια για τους ντόπιους.

Αλλα μέρη, πάλι, προκειμένου να προστατεύσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία έχουν αυξήσει τα τέλη για τους τουρίστες. Στη Ρουάντα, για παράδειγμα, μια άδεια παρακολούθησης γορίλα χρεώνεται τώρα περίπου 1.200 ευρώ ημερησίως.

Δείτε εδώ τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη δημοτικότητά τους πέντε από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς σε όλο τον κόσμο.

Ταϊλάνδη: Διάλειμμα για ανάπαυση στο Μάγια Μπέι

Από τότε που άρχισε να προβάλλεται η ταινία με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, η κάποτε απομονωμένη παραλία, γέμισε με κόσμο: 4.000 – 5.000 επισκέπτες έρχονται καθημερινά στον κόλπο Μάγια για να απολαύσουν τα κρυστάλλινα νερά, τη λευκή αμμουδιά και τα ασβεστολιθικά βράχια. Όμως το μαγικό σκηνικό κινδυνεύει να χαθεί αν δεν ληφθούν μέτρα. Εμπειρογνώμονες έχουν πει ότι το 77% των κοραλλιών απειλούνται σοβαρά, κυρίως από ζημιές που προκαλούν οι άγκυρες των σκαφών.

Φέτος, λοιπόν, προγραμματίστηκε ένα τετράμηνο διάλειμμα, από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο, ώστε να αποκατασταθούν οι βλάβες. Όταν ο κόλπος Μάγια ανοίξει ξανά θα υπάρχει όριο 2.000 τουριστών την ημέρα, τα σκάφη δεν θα μπορούν να διασχίζουν τον ρηχό ύφαλο, και του χρόνου θα κλείσει και πάλι για τέσσερις μήνες. Δεν είναι πολύ αργά. Την ίδια πρακτική χρησιμοποίησαν πριν από τρία χρόνια στο νησί Κο Γιόονγκ και τα κοράλλια άρχισαν πάλι αναπτύσσονται. Επίσης θα προσπαθήσουν να μεταμοσχεύσουν και άλλα κοράλλια, όπως δήλωσε στο BBC, ο ωκεανολόγος-ιχθυολόγος Θον Θαμρονγκναβασαβάτ.

Το 2011, η Ταϊλάνδη έκλεισε δεκάδες τοποθεσίες κατάδυσης για τουρίστες ενώ από τα μέσα του 2016 οι τουρίστες δεν έχουν πρόσβαση στο Κο Γιόονγκ, στην αλυσίδα νησιών Φι-Φι, ούτε στο Ταχάι, στο Νησιωτικό Εθνικό Πάρκο Σιμιλάν. Το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο «σε μια χώρα όπου περισσότερο από το 22% του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί», είπε ο κ. Θαμρονγκναβασαβάτ. Αλλά ήταν αναγκαίο, παρ΄όλες τις τεράστιες οικονομικές πιέσεις, ειδικά σε αυτές τις πολιτικά δύσκολες εποχές για την Ταϊλάνδη.

Ιταλία: Η Τσίνκουε Τέρε επιχειρεί τεχνολογικά

Τα «Πέντε Χωριά» της Λιγουρίας, που κρέμονται από τα βράχια της ιταλικής Ριβιέρας είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη του κόσμου. Το 1999, η περιοχή με τους περίπου 5.000 κατοίκους έγινε εθνικό πάρκο και τώρα δέχεται περισσότερους από δύο εκατομμύρια τουρίστες ετησίως, οι οποίοι περπατούν στα γραφικά μονοπάτια που συνδέουν τα χωριά. Με τα χρόνια, όμως, τα μονοπάτια έχουν αρχίσει να χαλάνε από τη διάβρωση του εδάφους και την υπερβολική χρήση.

Τον Σεπτέμβριο του 2012, η δημοφιλής διαδρομή ανάμεσα στο Ριοματζιόρε και τη Μαναρόλα έκλεισε όταν μια ομάδα αυστραλών τουριστών τραυματίστηκε σε μια κατολίσθηση ενώ το περασμένο Πάσχα ένας ακόμη πεζοπόρος τραυματίστηκε σε ένα άλλο μονοπάτι. Παρά τις συζητήσεις για την επιβολή ορίου στον αριθμό των επισκεπτών, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ακόμα. Πρόσφατα, όμως, οι αρχές έχουν δοκιμάσει μια εφαρμογή την οποία μπορούν να κατεβάζουν οι τουρίστες για να βλέπουν σε πραγματικό χρόνο τον αριθμό των περιπατητών στα μονοπάτια.

Ενα κόκκινο προειδοποιητικό σημάδι πληροφορεί τους επισκέπτες, πότε το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι γεμάτο και θα πρέπει να αποφασίσουν οι ίδιοι αν θα το περάσουν. Μελλοντικά, θα υπάρχουν και εικονικές λίστες αναμονής. Οι επισκέπτες ενθαρρύνονται επίσης να αγοράζουν την «Cinque Terre Card», κάρτα η οποία επιτρέπει την πρόσβαση σε μονοπάτια και μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν είναι υποχρεωτική, αλλά ένα μέρος από τα έσοδα πηγαίνει για επισκευές των μονοπατιών.

Περού: «Χρονοθυρίδες» για τους επισκέπτες του Μάτσου Πίτσου

Το Μάτσου Πίτσου, η αρχαία ακρόπολη των Ινκα στο Περού, βρίσκεται στη λίστα με τα να-δω-οπωσδήποτε των φανατικών ταξιδιωτών. Και η περίφημη διαδρομή του «Inca Trail» επιτρέπει στους επισκέπτες να περάσουν με το τρενάκι μέσα από τα τοπία των Άνδεων και τα σύννεφα – που πολλοί λένε ότι είναι μια ακόμη πιο συναρπαστική εμπειρία. Ωστόσο, ο υπερβολικός αριθμός τουριστών και τα πάρα πολλά ανεπίσημα τουριστικά γραφεία έχουν προκαλέσει καταστροφές σε μονοπάτια, βουνά από σκουπίδια και καταυλισμούς εκτός ελέγχου.

Το 2005, η περουβιανή κυβέρνηση έβαλε ένα όριο στον αριθμό των επισκεπτών που μπορούν να περάσουν τα μονοπάτια κάθε σεζόν. Επίσης τα μονοπάτια κλείνουν κάθε Φεβρουάριο για καθαρισμό και συντήρηση. Οι τουρίστες έχουν προσαρμοστεί κάνοντας εγκαίρως κρατήσεις και τα τουριστικά γραφεία τηρούν τους κανονισμούς εφόσον θέλουν να διατηρήσουν τις άδειες που τους έχουν χορηγηθεί.

Ωστόσο, παρόλες της συστάσεις της UNESCO, που προτείνει ως μέγιστο αριθμό τους 2.500 επισκέπτες την ημέρα, οι τουρίστες εξακολουθούν να πλημμυρίζουν το Μάτσου Πίτσου, ερχόμενοι κυρίως οδικά. Πέρυσι, σε μια προσπάθεια να ελέγξουν τον αριθμό τους, οι αρχές εισήγαγαν ένα νέο σύστημα, που περιλαμβάνει την αγορά ενός εισιτηρίου για πρωινή ή για απογευματινή επίσκεψη, αλλά και αυτό δεν είναι παρά μια πρόχειρη λύση επιμένουν οι οικολόγοι.

Νότια Κορέα: Νησί Τζέτζου

Πιο πολυσύχναστη πτήση στον κόσμο αναδείχτηκε πέρυσι η σύνδεση της Σεούλ με το νησί Τζέτζου. Πρόκειται για έναν τουριστικό προορισμό περίπου 90 χλμ από την ηπειρωτική χώρα, όπου οι άνθρωποι έρχονται για να θαυμάσουν τα ηφαιστειακά τοπία, τους γραφικούς καταρράκτες αλλά και να απολαύσουν τις δραστηριότητες που προσφέρει ένα «ερωτικό» πάρκο ψυχαγωγίας, ιδιαίτερα δημοφιλές στους νεόνυμφους. Το 2017, έγιναν περίπου 65.000 πτήσεις ανάμεσα στα αεροδρόμια της νοτιοκορεατικής πρωτεύουσας και του Τζέτζου, με 180 πτήσεις να εκτελούνται κατά μέσο όρο καθημερινά. Ακόμη, σύμφωνα με τη South China Morning Post, περίπου 15 εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται το νησί ετησίως,  αριθμός υπερβολικά μεγάλος για μια περιοχή με εμβαδόν μικρότερο από 2.000 στρέμματα.

«Το παρθένο περιβάλλον [του Τζέτζου] έχει υποστεί σοβαρές ζημιές από τη στιγμή που έγινε δημοφιλές σε ξένους», δήλωσε στην εφημερίδα Times of Korea, ο Κανγκ Γουόν-Μπο, επικεφαλής μιας τοπικής ομάδας διαμαρτυρίας, ενώ η Κατρίν Ζερμιέ-Αμέλ, σύμβουλος αειφόρου τουρισμού στη Σεούλ δήλωσε στο BBC: «Στο νησί φθάνουν επίσης πολλοί επισκέπτες με κρουαζιερόπλοια, οι οποίοι μένουν μόνο μερικές ώρες και δεν συμβάλλουν πραγματικά στην τοπική οικονομία». Η κ. Ζερμιέ-Αμέλ υποστήριξε ακόμη ότι σε ολόκληρο τον κόσμο μετρούν την τουριστική επιτυχία μόνο με τον αριθμό των αφίξεων και αυτό πρέπει να αλλάξει.

Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει πρόθεση να αντιμετωπιστεί το αποτύπωμα άνθρακα των πτήσεων. Αντίθετα, η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας εξετάζει την δημιουργία ενός δεύτερου αεροδρομίου στο νότιο Τζέτζου, που θα μπορούσε να τριπλασιάσει τον αριθμό τουριστών στα 45 εκατομμύρια ετησίως μέχρι το 2035. Το νοτιοκορεατικό νησί είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους κινέζους τουρίστες. Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν πέρσι, όταν η Κίνα απαγόρευσε στα ταξιδιωτικά πρακτορεία της να πωλούν πακέτα περιηγήσεων στη Νότια Κορέα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόφαση της Σεούλ να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό σύστημα πυραυλικής άμυνας, το οποίο θεωρήθηκε από το Πεκίνο ως απειλή για την ασφάλειά του. Η απαγόρευση όμως  έχει πλέον αρθεί.

Κολομβία: Ενα βιβλίο με οδηγίες για το Κάνο Κριστάλες

Οι ντόπιοι στην επαρχία Μέτα της Κολομβίας ονομάζουν το Κάνο Κριστάλες «υγρό ουράνιο τόξο». Πράγματι, από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τον Νοέμβριο, το ποτάμι προσφέρει ένα μοναδικό σουρεαλιστικό θέαμα καθώς τα νερά του παίρνουν διάφορες αποχρώσεις κίτρινου, κόκκινου, μπλε, πράσινου και μαύρου χάρη στα υδρόβια φυτά και τα τρικ του φωτός. Στο παρελθόν, ο τουρισμός -τόσο ξένος όσο και εγχώριος- ήταν σχεδόν ανύπαρκτος καθώς εδώ ήταν η καρδιά της περιοχής που κατείχαν οι αντάρτες του FARC. Αλλά μετά την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2016, οι επισκέπτες άρχισαν να αποτολμούν ταξίδια στο εσωτερικό της χώρας για να δουν αυτό το θαύμα, με βάση τους την μικρή πόλη Μακαρένα.

Βεβαίως, ο αριθμός τους (περίπου 16.000 το 2016) δεν πλησιάζει καν τα μεγέθη άλλων περιοχών. Παρόλα αυτά η εισροή τουριστών στο Κάνο Κριστάλες θεωρείται τεράστια και υπάρχουν ανησυχίες ότι αν αυξηθεί, το εξαιρετικά λεπτό οικοσύστημά του θα διατρέξει κινδύνους από την αύξηση της ρύπανσης και τις ζημιές στα πολύτιμα υδρόβια φυτά. Αλλά, πράγμα ασυνήθιστο για έναν αναδυόμενο προορισμό, ο τουρισμός έχει ξεκινήσει σωστά στην περιοχή, με την επιβολή αυστηρών  κανόνων: απαγορεύονται τα πλαστικά μπουκάλια, τα αντιηλιακά και τα εντομοαπωθητικά μέσα στο νερό, το κολύμπι σε ορισμένες περιοχές, το κάπνισμα, και βέβαια το τάισμα των ψαριών.

Ο τουρισμός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη της περιοχής, μάλιστα τα μέλη εκατοντάδων οικογενειών άρχισαν να μαθαίνουν ξένες γλώσσες για να ανταποκριθούν στους ρόλους του ξεναγού και του οικοδεσπότη. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν περιβαλλοντικές ανησυχίες από την πιθανή αύξηση των πτήσεων (οι επισκέπτες συνήθως φθάνουν από τη Μπογκοτά, που βρίσκεται 270 χλμ προς Βορράν) και των SUV, τα οποία οδηγούν τους επισκέπτες από την Μακαρένα στον ποταμό. Ετσι, τον περασμένο Δεκέμβριο, η πρόσβαση περιορίστηκε για να δώσει στον ποταμό την ευκαιρία να συνέλθει από την ανθρώπινη παρουσία που μπορεί να βλάψει τις διαδικασίες αναπαραγωγής των φυτών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News