Ο Νικολά Σαρκοζί ήταν πρόεδρος της Γαλλίας όταν τα στρατεύματα του Βλαντίμιρ Πούτιν επιτέθηκαν στη Γεωργία με το πρόσχημα ότι υπερασπίζονται τους ρωσικούς θύλακες και μπλοκάρουν την πορεία προς την Ευρώπη και προς το ΝΑΤΟ του τότε προέδρου της χώρας Μιχαήλ Σαακασβίλι, ο οποίος στην παρούσα φάση είναι έγκλειστος σε φυλακή της Τιφλίδας.

Ο Νικολά Σαρκοζί ήταν επίσης πρόεδρος της Γαλλίας όταν πρωτοστάτησε με στόχο την εξόντωση του λίβυου δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, με τις επακόλουθες δικαστικές έρευνες για ενδεχόμενη χρηματοδότησή του από τον ισχυρό άνδρα της Τρίπολης την περίοδο που μπορούσε να κατασκηνώνει στους κήπους του Ελιζέ.

Σήμερα, ο Νικολά Σαρκοζί – παρά το κανάλι άτυπου διαλόγου με τον πρόεδρο Μακρόν και τον διακριτικό ακτιβισμό υπέρ του γκωλικού κόμματος – είναι πολιτικά ατιμασμένος, εξακολουθεί να βάλλεται από δικαστές και να αποτελεί μόνιμο αντικείμενο κουτσομπολιού.

Τα παραπάνω παραθέτει σε εκτενή ανάλυσή του ο Μάσιμο Νάβα της Corriere della Sera, πρώην ανταποκριτής, επί σειρά ετών, της ιταλικής εφημερίδας στο Παρίσι και νυν αρθρογράφος της, σημειώνοντας πως «τα λάθη και οι επικρίσεις δεν πρέπει να ακυρώνουν και να δυσφημούν βαριά οποιεσδήποτε εκτιμήσεις εξωτερικής πολιτικής ενός ανθρώπου που, όσο και εάν κατακρίνεται, βρισκόταν στο επίκεντρο της διεθνούς σκηνής επί πολλά χρόνια».

Τούτου δοθέντος ο έμπειρος ιταλός δημοσιογράφος εκφράζει την έκπληξή του για την εσπευσμένη απόρριψη, στη Γαλλία και στο εξωτερικό, των αναλύσεων του Σαρκοζί για τη σύρραξη στην Ουκρανία και για τις σχέσεις με τη Ρωσία, αναλύσεις οι οποίες προφανώς δεν συνάδουν με το τρέχον κυρίαρχο αφήγημα.

Ο Νάβα δηλώνει έκπληκτος και επειδή παρόμοιες απόψεις κυκλοφορούν και στα αμερικανικά ΜΜΕ, σε πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους, σε διεθνείς δεξαμενές σκέψης, που σίγουρα δεν μπορούν να κατηγορηθούν για φιλορωσικά αισθήματα ενώ ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι προέβη πρόσφατα σε νύξεις για πιθανές διαπραγματεύσεις όσον αφορά το μέλλον της Κριμαίας.

«Αλλωστε, αυτή είναι η μοίρα εκείνων που, σημαντικοί ή μη, αποπειρώνται να αναλύσουν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, επικαλούμενοι τουλάχιστον την ιστορία του πρόσφατου παρελθόντος και τη γένεση μιας σύγκρουσης που άρχισε ουσιαστικά μετά την Πορτοκαλί Επανάσταση στο Κίεβο και σε φιλορωσικές αυτονομιστικές περιοχές. Τις τελευταίες ημέρες ακόμα και ο Πάπας κατέληξε στο εδώλιο», γράφει ο Νάβα, αναφερόμενος στις επικρίσεις που δέχτηκε ακόμη και ο ποντίφικας με αφορμή σχόλιά του περί «μεγάλης ρωσικής αυτοκρατορίας».

Οσον αφορά ειδικά την άποψη του Σαρκοζί, «οι Ρώσοι είναι Σλάβοι. Είναι διαφορετικοί από εμάς. Η επικοινωνία είναι πάντα δύσκολη και έχει προκαλέσει πολλές παρεξηγήσεις στην κοινή μας ιστορία. Ομως τους χρειαζόμαστε και μας χρειάζονται», έχει πει ο γάλλος πρώην πρόεδρος, όπως συνοψίζει ο ιταλός αρθρογράφος. Η Ουκρανία από την πλευρά της πρέπει να παραμείνει «ουδέτερη» και να μην ενταχθεί ούτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ούτε στο ΝΑΤΟ. Η διατήρηση του καθεστώτος ουδετερότητας δεν θα αποτελούσε «προσβολή» για τη χώρα ενώ το Κίεβο θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια «διεθνή συμφωνία» για την ασφάλειά της Ουκρανίας με «εξαιρετικά ισχυρές» εγγυήσεις.

Σύμφωνα με τον πρώην ένοικο των Ηλυσίων, «ο Πούτιν υπέπεσε σε ένα σφάλμα, αυτό που έκανε είναι σοβαρό και μεταφράζεται σε αποτυχία, αλλά αφού ειπωθεί αυτό, πρέπει να βρεθεί μια διέξοδος». Ο Σαρκοζί δεν παρέλειψε επίσης να σημειώσει πως «είχα σοβαρές διαφωνίες με τον Πούτιν, ανέλαβα τις ευθύνες μου το 2008, όταν ήμουν εκ περιτροπής πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ: τον είχα πείσει να αποσύρει τα τανκς του που απείχαν 25 χιλιόμετρα από την Τιφλίδα. Ταυτόχρονα όμως, με την Ανγκελα Μέρκελ, είχαμε δείξει ότι γνωρίζαμε τις κόκκινες γραμμές του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απορρίψαμε την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, παρά την ισχυρή αμερικανική πίεση. Δεν θέλαμε να ολισθήσει ο Πούτιν στην αντιδυτική παράνοια που ήταν εδώ και καιρό ο πειρασμός των ρώσων ηγετών». Σημείωσε επίσης πως «η τάση περικύκλωσης του Κρεμλίνου είναι μια παλιά ιστορία. Η Ρωσία είναι γείτονας της Ευρώπης και θα συνεχίσει να είναι».

Οι εν λόγω απόψεις του πρώην γάλλου προέδρου μπορούν αναμφίβολα, όπως αναφέρει ο Νάβα στην ανάλυσή του, να διαβαστούν ως ξεκάθαρα φιλορωσικές ή μάλλον φιλοπουτινικές, ωστόσο εμπεριέχουν «μια ισχυρή δόση ρεαλισμού» που δεν δικαιολογεί τη ρωσική εισβολή και τις σφαγές αλλά λαμβάνει σοβαρά υπόψη την ανάγκη να διανοιχτεί ένας δρόμος προς την ειρήνη.

«Τι άλλο να περιμένουμε μετά από εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, εκατομμύρια πρόσφυγες, μια κατεστραμμένη χώρα και, κυρίως, έναν πόλεμο χαρακωμάτων που θυμίζει τα μέτωπα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου;», διερωτάται ο δημοσιογράφος της Corriere, σημειώνοντας πως τον Νικολά Σαρκοζί και τις απόψεις του υπερασπίστηκε ο Λικ Φερί, συντηρητικός δοκιμιογράφος, γνήσιος γκωλικός, πρώην υπουργός Πολιτισμού και νυν αρθρογράφος της Figaro.

«Είναι σαφές ότι αυτός ο πόλεμος βλάπτει την Ευρώπη και ωφελεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και, παραδόξως, τον Πούτιν», έγραψε, υποστηρίζοντας πως παρότι «κατακρίθηκε και, μάλιστα, προσεβλήθη για τα σχόλιά του από όλες τις μεγάλες ηθικές συνειδήσεις της χώρας (οι οποίες σίγουρα δεν μας λείπουν…)», ο Σαρκοζί «είπε μερικές αλήθειες με μια ελευθερία σε πλήρη αντίθεση με τον επικρατούντα κομφορμισμό».

Σύμφωνα με τον Φερί ο Σαρκοζί υπογράμμισε ότι η επιθετικότητα της Ρωσίας «παραβίασε το διεθνές δίκαιο». Συγχρόνως, όμως, σημείωσε ότι «εάν θέλουμε να βγούμε από μια σύγκρουση που προμηνύεται ατέρμονη όσο και θανατηφόρα», πρέπει καταρχάς να γίνει αντιληπτό πως «η Ουκρανία είναι ξεκάθαρα μια γέφυρα μεταξύ της Ρωσίας και της Δυτικής Ευρώπης. Στα ανατολικά υπάρχουν πολλές ρωσόφωνες και ρωσόφιλες κοινότητες ενώ όσο πιο δυτικά προχωράει κανείς, όσο περισσότερο πλησιάζει στην Πολωνία, τόσο πιο φιλοαμερικανός καθίστασαι.

Λόγω της ιστορίας, της γεωγραφίας και της εκρηκτικής πολιτιστικής ποικιλομορφίας της, η Ουκρανία δεν έχει κανένα λόγο να ενταχθεί ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ. Το να  δηλώνουμε το αντίθετο δεν σημαίνει μόνο ότι παρουσιάζουμε ψεύτικες υποσχέσεις μπροστά στα μάτια της Ουκρανίας, αλλά και ότι διατρέχουμε τον κίνδυνο, όπως έδειξε ο εμφύλιος πόλεμος στο Ντονμπάς, να διασπαστεί η ίδια η Ουκρανία».

Ομως στο άρθρο του ο Λικ Φερί δεν περιορίστηκε στην ανάλυση των απόψεων του Νικολά Σαρκοζί, θέτοντας ένα προβοκατόρικο ερώτημα: Τι θα μπορούσαμε να ελπίζουμε για το μετά, υποθέτοντας ότι η Ουκρανία καταφέρνει να ανακαταλάβει όλα τα κατεχόμενα εδάφη, περιλαμβανομένης της Κριμαίας, και κερδίζει, έτσι, ουσιαστικά έναν πόλεμο που θα μπορούσε ίσως να είχε αποφευχθεί εάν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ του 2014/15;

«Οπως είπε ο Εντγκάρ Μορέν, ένας διανοούμενος που δύσκολα μπορεί κανείς να υποψιαστεί ότι είναι ακροδεξιός φιλοπουτινικός, η Κριμαία είναι κατά 85% ρωσική, οπότε αντί να επιδιώκεται η ανάκτησή της με κάθε κόστος και με τη δύναμη των όπλων, θα πρέπει να καταστεί δυνατό μια μέρα, όπως προτείνει ο Σαρκοζί, να διεξαχθούν ελεύθερες εκλογές σε αυτή την επικράτεια με την εποπτεία της ΕΕ», ανέφερε σχετικά.

Ο Φερί, λόγω των γκωλικών αντανακλαστικών του, δεν παρέλειψε να βάλει και κατά των ΗΠΑ, εκφράζοντας απόψεις που είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν. «Ο πόλεμος έχει επιπτώσεις στην Ευρώπη, προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών και, παραδόξως, του ίδιου του Πούτιν. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγάλος νικητής: πωλούν τους πυρηνικούς σταθμούς τους στην Πολωνία, τα F35 τους στη Γερμανία, τα σιτηρά και το πετρέλαιο τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Η σύγκρουση επέτρεψε επίσης στον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να  σώσει τις ενδιάμεσες εκλογές, να ανασυγκροτήσει το ΝΑΤΟ, το οποίο ο Μακρόν είχε πρόσφατα χαρακτηρίσει “εγκεφαλικά νεκρό” και να εμφανιστεί, στα 81 του, ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ελεύθερου κόσμου! Αλλά στο μεταξύ, ο Πούτιν, υποστηριζόμενος από τον λαό του, φαίνεται να είναι ο άλλος νικητής σε μια σύγκρουση που δυστυχώς του επέτρεψε να συγκεντρώσει γύρω του όλους τους εχθρούς της δημοκρατίας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η Κίνα, η Ινδία, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, καθώς και περισσότερες από είκοσι αφρικανικές χώρες που, καθοδηγούμενες από το μίσος για τους πρώην αποικιστές, ορμούν στην αγκαλιά της Ρωσίας».

Οσον αφορά την Ευρώπη «έχει μπλεχτεί στις διαιρέσεις της κάτω από μια επίφαση ενότητας (η Πολωνία και η Γαλλία κάθε άλλο παρά την ίδια γραμμή ακολουθούν…), ενώ υπονομεύεται από τον πληθωρισμό και έχει καταστεί άκριτα φιλοατλαντική, όντας ανίκανη να προτείνει ένα ειρηνευτικό σχέδιο». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Le Figaro αντί να προσβάλλεται ο Σαρκοζί «θα θέλαμε να δούμε μια συζήτηση με επιχειρήματα, αλλά είναι αλήθεια ότι οι προσβολές χρησιμοποιούνται πάντα όταν δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News