Ακολουθεί πραγματική μαρτυρία. Φίλος παρήγγειλε από επίσημη αντιπροσωπεία επαρχίας, ακριβώς ένα χρόνο πριν, Αύγουστο του ’21, ένα Toyota Yaris. Αρχικά του είπαν πως θα παραλάβει Φλεβάρη του 2022. Το αυτοκίνητο δεν ήρθε. Τότε του είπαν πως θα το ‘χει στα χέρια του μέχρι τον Απρίλιο. Τίποτα, τσάμπα Πάσχα. Μετά του είπαν για Ιούλιο. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, δηλαδή. Αμ έλα που ήρθε ο Ιούλης και πέρασε μεγαλοπρεπώς, ερήμην του Yaris. Μόλις αυτήν την εβδομάδα, μέρες του Αυγούστου, του ανακοινώθηκε πως «ναι, yeeeees, έλα μεγάλε», το Yaris του πήρε, επιτέλους, αριθμό πλαισίου. Πότε θα γίνει η παράδοση; Αν όλα πάνε καλά και δεν έχουμε Γ΄Παγκόσμιο Πόλεμο, γύρω στο Νοέμβριο. Μωρέ δεν υπολογίζεις και ρεβεγιόν για να ΄σαι μέσα;

Μάλιστα, του είπαν πως σε περίπτωση που δεν το θέλει ή έχει πέσει στα ναρκωτικά (τρόπος του λέγειν) από τη βαρεμάρα της αναμονής, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα πάρει τα λεφτά του άμεσα καθώς υπάρχουν πολλοί άλλοι που περιμένουν στη σειρά. Και ακούστε και το καλύτερο: πλέον, όταν μπαίνεις να αγοράσεις ένα εμπορικό μοντέλο της Toyota, αποδέχεσαι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει δέσμευση για το χρόνο παράδοσης αλλά ούτε και για την τιμή. Κοινώς, παραγγέλνεις με «ανοιχτή» τιμή. Και ο Θεός βοηθός. Μη φαντάζεσαι, όμως, ότι μπορεί να είναι χαμηλότερη.

Κάντε και μόνοι σας το τεστ του επισκέπτη. Μπείτε σε μια ελληνική αντιπροσωπεία και ζητήστε να αγοράσετε ένα καινούργιο αυτοκίνητο σήμερα. Με εξαίρεση κάποια μοντέλα που μερικές εισαγωγικές έχουν εξασφαλίσει, το πιθανότερο είναι πως θα βρεθείτε με ένα χρόνο παράδοσης για το νέο σας όχημα μεταξύ έξι, το λιγότερο, και δώδεκα μηνών. Μπορεί και παραπάνω, αν ζητάτε κάτι που ξεφεύγει από το μέσο εξοπλισμό. Οπως μου έλεγαν επίσημοι αντιπρόσωποι της Αθήνας, διαφορετικών εταιρειών, «αν δε δούμε αριθμό πλαισίου για κάποια παραγγελία μέσα από το σύστημα, δεν μπορούμε να πούμε στον πελάτη με βεβαιότητα πότε θα παραλάβει το αυτοκίνητό του». Χοντρικά, λοιπόν, οι καθυστερήσεις βρίσκονται σε εκείνο το σκοτεινό θάλαμο που απ’ έξω, με μεγάλα, φωτεινά γράμματα, λέει «Η υπομονή είναι αρετή. Εξάσκησέ τη». Εκτός δηλαδή, αν υπάρχει κάποιο αυτοκίνητο στην έκδοση, το χρώμα και τον εξοπλισμό που συμπίπτει να θέλετε και βρίσκεται ήδη σε τελωνείο ή έκθεση.

Ως γνωστόν, το μεγάλο μπαμ έγινε εδώ και καιρό με τους ημιαγωγούς. Αλήθεια, ποιος μιλούσε για τους ημιαγωγούς; Συγγνώμη κιόλας, αλλά εδώ καλά-καλά δεν ξέραμε τι σημαίνει ο όρος. Μετά ήρθαν τα μεγάλα Μέσα –και δεν εννοώ τα αυτοκινητικά– που άρχισαν να ‘χουν πρωτοσέλιδα το θέμα με τις καθυστερήσεις στην προμήθεια των εργοστασίων με τσιπ. Η αλλιώς, με semiconductors. Για παράδειγμα, το BBC είχε αφιέρωσε ένα αναλυτικό, εκτενές άρθρο στο πώς και γιατί.

Αφ’ ης στιγμής τα σύγχρονα αυτοκίνητα κουβαλάνε ένα κάρο τσιπ (από εγκεφάλους και οθόνες μέχρι φώτα και αισθητήρες), αναπόφευκτα αργούν να πάρουν σειρά. Ηδη, αν δει κανείς αναλυτικά την αγορά ακόμα και στο εξωτερικό, ακόμα και μεγάλοι ντίλερς που εμπορεύονται κάθε λογής μάρκα έχουν αρχίσει να αγοράζουν μεταχειρισμένα μικρής ηλικίας και λίγων μιλίων/χιλιομέτρων σε υψηλές τιμές καθώς οι νέες παραδόσεις αργούν.

Μ΄αυτά και μ’ αυτά, ενόψει καθυστερήσεων στα εργοστάσια, διατάραξης στην αλυσίδα διανομής, ανόδου τιμών σε ατσάλι από Ρωσία και Ουκρανία, αλλά και γενικότερων δυσκολιών μεταφορών εντός Ευρώπης λόγω Covid, οι παραδόσεις πήγαν περίπατο.

Με μια ωραία, σπάνια και κοστοβόρα εξαίρεση. Πρόκειται για τα μοντέλα εκείνα που βρίσκονται στην κορυφή των τιμοκαταλόγων, για τα ρετιρέ. Εκείνα τα πραγματικά πανάκριβα που, στην περίπτωσή τους, τα εργοστάσια φροντίζουν να έχουν άμεση προτεραιότητα στον εφοδιασμό των τσιπ. Λογικό. Είναι αυτά που αποφέρουν στους κατασκευαστές το μεγαλύτερο κέρδος ανά μονάδα, με ζεστό, άφθονο χρήμα. Σιγά, δηλαδή, μην περιμένει κάποιος αγοραστής μιας χλιδάτης εξότικα όσο κι ο φίλος από την επαρχία με το Yaris. Θα πέταγε το πουλάκι σε άλλη γειτονιά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News