«Εϊ, τι είναι αυτό το γ… πράγμα, οι Σοπράνος; Μήπως υποτίθεται ότι είμαστε εμείς;». Οταν έλεγε αυτά τα λόγια ο Τζόζεφ Σκλαφάνι, με το παρατσούκλι «ο Βαρήκοος», «στρατιώτης» της μαφιόζικης οικογένειας ΝτεΚαβαλκάντε στο Νιου Τζέρσεϊ, δεν είχε ιδέα ότι τον κατέγραφε ένας πληροφοριοδότης του FBI, πράγμα που γινόταν ήδη επί ένα χρόνο.

Κάποιοι συμφωνούν με την εκτίμηση του Σκλαφάνι για τους  «Σοπράνος»: υπήρχαν πράγματι ομοιότητες μεταξύ των ΝτεΚαβαλκάντε και των μελών της οικογένειας του Τόνι Σοπράνο, που ήταν κομμάτι της φανταστικής οικογένειας ΝτιΜέο.

Και τώρα, σχεδόν 20 χρόνια μετά την πρεμιέρα της εκπληκτικής σειράς του HBO, στις αρχές του 1999, και 14 χρόνια μετά το αινιγματικό τελευταίο επεισόδιο (δείτε την τελευταία σκηνή στο τέλος του κειμένου), έρχεται το πολυαναμένο πρίκουελ «The Many Saints of Newark» (με ελληνικό τίτλο «Οι Αγιοι της Μαφίας»), για να μας αφηγηθεί την ιστορία του Τόνι Σοπράνο στα νιάτα του. (Δείτε το επίσημο trailer της σειράς)

O χαρακτήρας μάλλον είναι εμπνευσμένος από τον Βίνσεντ Παλέρμο, αφοσιωμένο οικογενειάρχη και «κάπο» των ΝτεΚαβαλκάντε, ο οποίος έγινε ανεπίσημο αφεντικό, και φημολογείται ότι ήταν ο πραγματικός Τόνι Σοπράνο, όπως γράφει ο Τομ Φόρντι στην Telegraph. Ωστόσο, οι «Σοπράνος» του Ντέιβιντ Τσέις απεικόνισαν τη ζωή των μαφιόζων του Νιου Τζέρσεϊ τόσο ρεαλιστικά ώστε αρκετοί γκάνγκστερ θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι έχουν εμπνεύσει τη σειρά.

Ο ερευνητής δημοσιογράφος Γκρεγκ Μπ. Σμιθ στο «Made Men», το βιβλίο που έγραψε για την οικογένεια ΝτεΚαβαλκάντε, σημειώνει μια πολύ φανερή ομοιότητα μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας: Στην πραγματική ζωή, οι μαφιόζοι του Νιου Τζέρσεϊ είχαν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας, έναντι των μαφιόζων της Νέας Υόρκης, που τους γελοιοποιούσαν αποκαλώντας τους ΝτεΚαβαλκάντε «αγρότες». Στους «Σοπράνος», το αφεντικό της Νέας Υόρκης Καρμίν Λουπερτάτσι είναι εξίσου απαξιωτικός για τους ΝτιΜέο.

Οι ΝτεΚαβαλκάντε αναγνωρίστηκαν επίσημα την δεκαετία του 1960, υπό τον έλεγχο του ιδρυτή νονού, Σιμόνε ΝτεΚαβαλκάντε. Το παρατσούκλι του ήταν «Σαμ ο Υδραυλικός», από την επιχείρηση θέρμανσης και κλιματισμού, που είχε.

Ο Βίνσεντ Παλέρμο θα ανέβαινε τελικά στην ιεραρχία μετά τον γάμο του με την ανιψιά του ΝτεΚαβαλκάντε. Ο Παλέρμο, γνωστός ως «Βίνι Οσεαν» (επειδή εργαζόταν στην ψαραγορά), διατηρούσε φιλικές σχέσεις και με τις Πέντε Οικογένειες της Νέας Υόρκης. Στα χαρτιά, ήταν καθαρός, εντελώς άγνωστος στις αρχές. Ο Γκρεγκ Μπ. Σμιθ τον παρομοίασε με έναν «σκληρά εργαζόμενο μπαμπά των προαστίων».

Ο Σιμόνε ΝτεΚαβαλκάντε βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος το 1969. Το FBI παρακολουθούσε το γραφείο του (του είχαν βάλει κοριούς) επί δύο χρόνια και έδωσε στη δημοσιότητα τις απομαγνητοφωνήσεις, αποκαλύπτοντας τα πάντα ακόμη και τις διαφωνίες του με τη γραμματέα του. Μάλιστα, ο «Υδραυλικός» ήταν επιρρεπής σε όνειρα άγχους όπως ο Σοπράνο, αν και λιγότερο κρυπτογραφημένα. («Είχα ένα φοβερό όνειρο… για ένα σωρό μπάτσους!» είπε κάποια στιγμή στη γραμματέα του).

Ο ΝτεΚαβαλκάντε παραδέχτηκε την ενοχή του για παράνομο τζόγο 20 εκατ. δολαρίων ετησίως και πήγε στη φυλακή για δύο χρόνια. Παραχώρησε τον έλεγχο της οικογένειας στον Τζιοβάνι Ρίτζι (επονομαζόμενος και Τζον ο Αητός), διευθύνοντας την οικογένεια από τη φυλακή με ένα «αναπληρωματικό αφεντικό» απέξω (όπως και το αόρατο, φυλακισμένο αφεντικό της οικογένειας ΝτιΜέο στους «Σοπράνο»).

Το 1989, ο Βίνσεντ Παλέρμο είχε την ευκαιρία να ξαναβάλει την οικογένεια ΝτεΚαβαλκάντε «στον χάρτη» όταν ο διάσημος μαφιόζος Τζον Γκότι , αφεντικό της οικογένειας Γκαμπίνο στη Νέα Υόρκη με το παρατσούκλι Τεφλόν Ντον, ζήτησε χάρη.

Αργότερα, ο αρχηγός των ΝτεΚαβαλκάντε, Τζιάκομο Τζέικ Αμάρι, πέθανε από καρκίνο στο στομάχι, προκαλώντας στους κόλπους της οικογένειας μια διαμάχη για την εξουσία: ο Παλέρμο και ένα άλλο μέλος σχεδίαζαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Ομοίως, ο Τζάκι Απρίλε, αρχηγός των ΝτιΜεο, πεθαίνει από καρκίνο στο στομάχι στην τρίτη σεζόν των «Σοπράνο», δημιουργώντας επίσης μια μάχη εξουσίας, με τον Τόνι Σοπράνο να την κερδίζει τελικά.

Το 1998, δηλαδή ένα χρόνο πριν ξεκινήσει η προβολή της σειράς, ο Βίνι Οσεαν είχε γίνει de facto αφεντικό της οικογένειας ΝτεΚαβαλκάντε. Την ίδια χρονιά –εποχή που η δύναμη και η φήμη των οικογενειών της Νέας Υόρκης είχε μειωθεί– τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται με αρχή μια απίθανη ληστεία στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Στις 14 Ιανουαρίου 1998, τρεις άνδρες χτύπησαν ένα φορτηγάκι της Brink, που επρόκειτο να παραδώσει μετρητά στην Bank of America στον Βόρειο Πύργο, και έφυγαν με 1,6 εκατ. δολάρια. Ηταν μια τολμηρή ληστεία σχεδιασμένη από έναν συνεργάτη των ΝτεΚαβαλκάντε ονόματι Ραλφ Γκουαρίνο και ταυτόχρονα  η απόλυτη φάρσα.

Ο Γκουαρίνο είχε επιλέξει τρεις τζάνκι, οι οποίοι στο μέσον της κλοπής έβγαλαν τις μάσκες τους αποκαλύπτοντας τα πρόσωπά τους σε περίπου 55 κρυφές κάμερες. Τα πρόσωπά τους κατέκλεισαν γρήγορα εφημερίδες και τηλεοπτικά δελτία και ο Τύπος τους έδωσε το παρατσούκλι το «Τρίο Στούτζες». Το μεγαλύτερο μέρος της λείας αποδείχθηκε ότι ήταν ξένα χαρτονομίσματα. Ακόμα χειρότερα, προέκυψε ότι είχαν αφήσει πίσω τους τσάντες, που περιείχαν 1,6 εκατ. δολάρια σε ωραία χαρτονομίσματα των ΗΠΑ.

Ο Ραλφ Γκουαρίνο καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 20 ετών καρφώνοντας τον Βίνι Οσεαν και τους άνδρες του. Πράγματι, μέσω του Γκουαρίνο, οι πράκτορες του FBI  άκουσαν τον Σκλαφάνι να ρωτά αν η σειρά «Σοπράνο» βασίστηκε στην ομάδα τους.

Ο Γκρεγκ Μπ. Σμιθ σημειώνει στο βιβλίο του ότι η σειρά του Τσέις δανείστηκε μεν κάποιες δραστηριότητες των μαφιόζων, όπως απάτες με τηλεφωνικές κάρτες και αεροπορικά εισιτήρια, αλλά υπάρχουν και πιο συγκεκριμένες λεπτομέρειες, γράφει στην Telegraph ο Τομ Φόρντι. Τόσο οι πραγματικοί ΝτεΚαβαλκάντε όσο και οι φανταστικοί  ΝτιΜεο της σειράς είχαν μόνιμο στέκι τους αγορές κρεάτων, οι μεν πρώτοι στο Sacco’s, οι δε  άλλοι  στο Satriale’s, ενώ και οι δύο, ο Βίνι και ο Τόνι, είχαν στριπ κλαμπ (ο Βίνι το «Wiggles» στο Κουίνς, και ο Τόνι το «Bada Bing»).

Υπάρχει εξάλλου και η ιστορία του Τζον Ντ’Αμάτο, ο οποίος έγινε αρχηγός των ΝτεΚαβαλκάντε, αλλά δέχτηκε θανάσιμα χτυπήματα όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με άνδρες σε swinger κλαμπ («Κανείς δεν θα μας σέβεται αν έχουμε για αφεντικό έναν ομοφυλόφιλο που κάθεται και συζητά τις επιχειρήσεις της Κόζα Νόστρα», είπε ένας από τους δολοφόνους του στο δικαστήριο). Αντίστοιχα στους «Σοπράνο», όταν αποκαλύπτεται ότι ο Βίτο Σπαταφόρε είναι ομοφυλόφιλος, τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου.

Ακόμη και ένας πράκτορας που παρακολουθούσε τους ΝτεΚαβαλκάντε σκέφτηκε ότι κάποιος από την οικογένεια έδινε πληροφορίες στου δημιουργούς της σειράς: «Πρέπει να έχουν κάποιον εκεί», είπε ο πράκτορας.

Σε αντίθεση με τον Τόνι Σοπράνο, ωστόσο, ο Βίνι Οσεαν έγινε πληροφοριοδότης. Αντιμέτωπος με ενοχοποιητικές κασέτες, έκανε μια συμφωνία, παραδέχτηκε ότι συμμετείχε σε αρκετές δολοφονίες και μπήκε σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Το 2009, όμως, η New York Daily News τον ανακάλυψε στο Χιούστον του Τέξας, όπου διηύθυνε ένα στριπτιτζάδικο με νέο όνομα: «Ο βασιλιάς του στριπ κλαμπ και μαφιόζος Βίνσεντ Παλέρμο κάνει και πάλι τα παλιά του κόλπα», ανέφερε το ρεπορτάζ.

Ο δημιουργός της σειράς Τσέις, γράφει ο Τομ Φόρντι στην Telegraph, πήρε καθοδήγηση από το FBI για το πώς να κάνει τη σειρά ρεαλιστική. Ποια ήταν η αντίδρασή του όταν  άκουσε τη ηχογραφημένη συνομιλία, στην οποία οι ΝτεΚαβαλκάντε αναρωτιούνται αν είναι οι πραγματικοί Σοπράνο; «Τρόμαξα», απάντησε.

Αλλοι πάλι διαφωνούν με τον Τζόσεφ Σκλαφάνι. Θα υποστήριζαν ότι η πραγματική έμπνευση για τη σειρά δεν ήταν ο Βίνι Οσεαν και η παρέα του, αλλά η ομάδα του Ρουτζιέρο Μποϊάρντο (ή Richie the Boot) και πιο συγκεκριμένα, ο γιος του, Τόνι Μπόι Μποϊάρντο-ο οποίος διηύθυνε τις επιχειρήσεις των μαφιόζων της Νέας Υόρκης Τζενοβέζε στο Νιου Τζέρσεϊ.

Ο Ρίτσι ήταν  γαλατάς πριν ξεκινήσει τις δουλειές με τα στοιχήματα και το λαθρεμπόριο ποτών την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Μάλιστα ήταν τόσο σημαντικές οι πωλήσεις αλκοόλ που έκανε ο Ρίτσι ώστε σε μια «ειρηνευτική» συνάντηση με έναν ανταγωνιστή του λαθρέμπορο συμμετείχε και ο Αλ Καπόνε…

Οι επιχειρήσεις του Ρίτσι εξαπλώθηκαν από το Νιούαρκ στα προάστια της κομητείας Εσεξ και πέρασε τα ηνία στον γιο του, Αντονι Μποϊάρντο (ή Τόνι Μπόι) στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Σε μια κασέτα παρακολούθησης του FBI, ο Τόνι Μπόι ακούστηκε να καυχιέται για το πώς μαζί με τον πατέρα του είχαν ξυλοκοπήσει κάποτε έναν «μικρό Εβραίο» μέχρι θανάτου: ο Μπουτ με σφυρί, και ο Τόνι Μπόι με λοστό.

Οπως και ο Σαμ ο Υδραυλικός, οι Μποϊάρντο έγιναν πρωτοσέλιδο το 1969. Ηταν μεταξύ 15 ατόμων που κατηγορήθηκαν, μαζί με τον δήμαρχο του Νιούαρκ Χιου Αντονίζιο, για εγκληματικές ενέργειες στον τομέα των κατασκευών: 64 κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος, εκβιασμούς, ψευδορκίες και φορολογικές απάτες.

Το απίστευτο είναι ότι ο Αντονίζιο, γνωστός και ως «ο Πάπας», έβαλε υποψηφιότητα για τρίτη θητεία, αλλά έχασε τη θέση του και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια. Αλλά ο Τόνι Μπόι υπέστη καρδιακή προσβολή και γλίτωσε την καταδίκη.

Ο Τόνι Μπόι, όπως και ο Τόνι Σοπράνο, έκανε ψυχοθεραπεία, ενώ είχαν και άλλες ομοιότητες: ο Τόνι Μπόι ζούσε στο Εσεξ Φελς, όχι μακριά από το ΜακΜάνσιον του Τόνι Σοπράνο στο Νορθ Κάλντγουελ, και ένα από τα παιδιά του –όπως και του Τονι-  έγινε γιατρός.

Σε μια συνέντευξη με τον Ρίτσαρντ Λίνετ για το Penthouse, ο γιος του Τόνι Μπόι, δρ Ρίτσαρντ Μποϊάρντο, είπε ότι οι «Σοπράνος»  βασίστηκαν στην οικογένειά του, αν και οι παραγωγοί δεν το παραδέχονται. «Ισως δεν θέλουν να τους κάνουν μηνύσεις;» ρώτησε ο Λίνετ, «ή για να μην τους σκοτώσουν», απάντησε ο γιατρός.

«Ο Τσέις πήρε σαφώς υλικό από τους ΝτεΚαβαλκάντε και άλλες οικογένειες του Νιου Τζέρσεϊ και της Νέας Υόρκης για τη σειρά», δήλωσε ο Μποϊάρντο, «Αλλά όλα ξεκίνησαν από την οικογένειά μου … θα μπορούσατε να πείτε ότι είμαστε οι πρώτοι, οι αυθεντικοί γκάνγκστερ. Φυσικά, δεν ήμασταν τόσο σέξι όσο αυτοί που παρουσιάζονται τώρα στην τηλεόραση και στις ταινίες».

Στα γηρατειά του, ο Ρίτσι δε Μπουτ, εξάλλου, πίστευε ότι εκείνος ήταν η έμπνευση για τον «Νονό», Βίτο Κορλεόνε. Στο μεγάλο του κτήμα στο Λίβινγκστον, είχε κρεμάσει στον λαχανόκηπό του μια πινακίδα  που έγραφε «The Godfather Garden». Το περίεργο κτήμα σε στιλ φρουρίου δεν έμοιαζε και πολύ με το ΜακΜάνσιον, ήταν μάλλον περισσότερο «τρανσυλβανικής παράδοσης». Στην είσοδο υπήρχε ένα άγαλμα του Ρίτσι σε άλογο, πλαισιωμένου από τα παιδιά του. Ο Τόνι Μπόι  πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1978 και ο Ρίτσι το 1984, σε ηλικία 93 ετών.

Ο Ντέιβιντ Τσέις, ο οποίος μεγάλωσε στο Νορθ Κάλντγουελ ακούγοντας ιστορίες για το τοπικό έγκλημα, όταν ρωτήθηκε από πού εμπνεύστηκε τους «Σοπράνος», απάντησε ότι η σειρά είναι «εντελώς φανταστική», αλλά περιστασιακά υπάρχουν πιθανές επιρροές. Σε μια συνέντευξή του το 2002 είπε ότι το «90%» είναι «φανταστικό», ωστόσο ακολούθησε το μοντέλο της οικογένειας Τζενοβέζε, η οποία είχε στους κόλπους της και την ομάδα του Μποϊάρντο.

Μετά την πρεμιέρα της σειράς, ένας πρώην δημοτικός δικαστής προσπάθησε να μηνύσει τον Τσέις, ισχυριζόμενος ότι του είχε δώσει ιδέες για τη σειρά μετξύ άλλων και ιστορίες για την οικογένεια ΝτεΚαβαλκάντε αλλά δεν είχε πληρωθεί. Στο δικαστήριο ο Τσέις επικαλέστηκε την ομάδα του Μποϊάρντο: «Ηταν οι μαφιόζοι που γνώριζα περισσότερο ως νέος», είπε.

Ωστόσο, οι ομοιότητες τόσο με τους ΝτεΚαβαλκάντε όσο και με τους Μποϊάρντο είναι τόσο πολλές και εντυπωσιακές ώστε δεν μπορεί να αποκλειστεί καμία από τις δύο μαφιόζικες οικογένειες ως πηγή πραγματικής έμπνευσης, γράφει στην Telegraph o Τομ Φόρντι. Ισως, οι πολλές αμαρτίες του Νιου Τζέρσεϊ  ήταν αυτές που δημιούργησαν τελικά τον Τόνι Σοπράνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News