Πριν λίγες ημέρες, το βρετανικό Pistonheads «ανέβασε» ένα exit poll για το καλύτερο hot hatch των τελευταίων 25 ετών. Το ζήτημα σαφώς και είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Δεν είναι μόνο το ότι παραδοσιακοί κατασκευαστές αρχίζουν να απέχουν από την κατηγορία, είναι και το ότι πολλά από αυτά τα αυτοκίνητα με ψυχή (όπως έγραφε κάποτε ο Νίκος Δήμου) αποκτούν όλο και μεγαλύτερη αξία στη διεθνή αγορά των μεταχειρισμένων.
Οι Γάλλοι, τεράστιοι εκφραστές της hot hatch σκηνής, έχουν ήδη αρχίσει να αποσύρονται από το παιχνίδι, ενώ φαίνεται να είναι οι Ιάπωνες με το τελευταίας γενιάς Honda Type R και οι Κορεάτες, εκείνοι που διεκδικούν, πλέον, πρωταγωνιστικό ρόλο με τα εξαιρετικά i20 N και i30 N που, μπορεί να ακρίβυναν τελευταία, παραμένουν ωστόσο ουσιαστική και fun to drive επιλογή για όποιον βενζινοαίματο επιμένει στην κατηγορία.
Η «βαλίτσα» των hot hatch, φυσικά, πάει πολύ πίσω. Τη δεκαετία του ’70 λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν πως ένα διαφορετικό Golf (αρχικά σε 1,6 και αργότερα σε 1,8 λίτρα) θα δημιουργούσε μία ολόκληρη κατηγορία.
Το πρώτης γενιάς VW Golf GTi, τον Ιούνιο του 1976, άνοιξε τη λεωφόρο για μια ολόκληρη σειρά μοντέλων που οι κατασκευαστές έσπευσαν να προσφέρουν. Ο διάδοχός του συνεχίζει να βγαίνει ακόμα και σήμερα, με το κλασικό τούρμπο και τη γενικότερη χρηστικότητα που ανέκαθεν διέθετε. Πάντως, το επόμενο Golf GTi, σύμφωνα με την εταιρεία, θα είναι ηλεκτρικό.
Τότε, λοιπόν, σχεδόν μισό αιώνα πριν, το λογότυπο ‘’GTi’’ (και οι όποιες παραλλαγές του στη συνέχεια) είχε έρθει για να μείνει. Το Peugeot 205 GTi ήταν η απάντηση των Γάλλων με ένα σασί που τους καθιέρωσε για πολλά χρόνια στην κορυφή της κατηγορίας. Ιστορικά, οι Γάλλοι παραμένουν σταθερά στις κορυφαίες εκδόσεις των hot hatch, η Opel το προσπάθησε με τη σειρά των OPC (που διέθετε τη δύναμη αλλά όχι και την ωριμότητα του σασί με που είχαν οι Γαλάτες), ενώ η Ford παραδοσιακά ξέρει να φτιάχνει εξαιρετικά δείγματα – από τα Fiesta XR2 της δεκαετίας του ’80 μέχρι τα σύγχρονα Fiesta ST που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, τέτοιο κοσμηματάκι δεν ξαναβγαίνει.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το εκρηκτικό Fiat Uno Turbo, το αυτοκίνητο-σχολείο 106 Rallye, τα άρτια στημένα Renault 5 GT Turbo και Clio Williams ή ακόμα και τους Ιταλούς, κυρίως με την Alfa 147 GTA που διέθετε το πιο «μουσικό» μοτέρ που μπήκε ποτέ σε τρίθυρο προσθιοκίνητο; Η λίστα μπορεί να είναι ενδεικτική και μόνο – από το πανάλαφρο Suzuki Swift GTi και το αξιόπιστα γρήγορο Nissan Sunny GTi μέχρι το MINI JCW και τα σκληροπυρηνικά Integra Type R (DC2) και Focus RS (Mk1). Στην τελική, εσύ αποφασίζεις.
Το διαμάντι της Renault
Τρεις γενιές Megane RS έβγαλε η Renault. Περί ορέξεως ουδείς λόγος, αλλά (στην κεντρική φωτογραφία επάνω) το R.S. 275 Trophy R, στο facelift της δεύτερης γενιάς, άγγιξε την τελειότητα. Τρίθυρο (όπως αισθητικά οφείλει να είναι ένα hot hatch), διάταξη PerfoHub στον μπροστινό άξονα, συμμετοχικό σασί, προοδευτικό σπάσιμο της ουράς και οδηγικός χαρακτήρας που όσο το πίεζες τόσο έλαμπε. Δαγκωτό
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News