Ταραγμένες ημέρες του Πολυτεχνείου. Νοέμβριος 1973. Στην Πατησίων, δίπλα σε ένα τεθωρακισμένο με φαντάρους. Ο Ανδρέας Νομικός πλησιάζει, με τις τσάντες του γεμάτες με φτερά για το ξεσκόνισμα. Και τις χαρακτηριστικές κραυγές του, με την επίσης χαρακτηριστικά ψιλή φωνή του: «Φτερουυυυυύ, φτεραααααά, καλέ φτεραααααά»! Σταματάει μπροστά στους φαντάρους. Τούς κοιτάει. Και αναφωνεί: «Καλέ, τι παίζετε εδώ; Τον “Αγνωστο Πόλεμο”;».

Λίγο πιο πέρα, κοντά στο Πολυτεχνείο, αρκετά χρόνια πριν είχε δεχτεί, ύστερα από πολλές πιάσεις, την πρόταση της Σοφίας Βέμπο (κατά κόσμον, Σοφίας Μπέμπου) να την επισκεφθεί στο σπίτι της και να συζητήσουν την πιθανότητα να γίνει ηθοποιός.

Ορος της για να τον βοηθήσει ήταν να αφήσει τα φτερά του. Τα οποία ξεκίνησε να διαλαλεί και να πουλάει νέος, με έδρα ένα παγκάκι στην Αιόλου. Βέβαια, τότε τα φτερά για ξεσκόνισμα είχαν ακόμη πέραση. Η απάντησή του ήταν κάθετη: Δεν αφήνω τα φτερά! «Ο Δημήτρης Χορν έλεγε “Ηθοποιός σημαίνει φως”. Εγώ ξέρω ότι ηθοποιός σημαίνει πείνα. Δεν τα αφήνω λοιπόν».

Αμέτρητες ιστορίες και ατάκες ή μπηχτές έχουν πιστωθεί στον «πιο γλυκό άνδρα του κέντρου της Αθήνας». Διότι και αυτό τού έχει πιστωθεί. Γνωστό ως «Η Φτερού» από το 1965. Σε μιαν Αθήνα που ψώνιζε σε μέρη «μαγικά», περασμένα ίσως και ξεχασμένα: το Μινιόν, ο Κατράντζος Σπορ, ο Κάππα Μαρούσης, το Κρυστάλ, ο Διαμαντής. Μέρη μιας «άλλης Αθήνας», με την οποία συνδέθηκε και ο Λημνιός στην καταγωγή Ανδρέας Νομικός (γεννημένος το 1937).

Η «Φτερού» της Αθήνας, που κατάφερε να βάλει ακόμη και εκφράσεις στο λεξιλόγιό μας, όπως το «φτερά και πούπουλα», θεωρήθηκε από την αρχή ως ένας γραφικός τύπος με «διαπεραστική φωνή». Από άλλους ταυτίστηκε στερεοτυπικά με την ανδρική ομοφυλοφιλία. Οπως π.χ. ο Χρόνης Εξαρχάκος, που στην «Παριζιάνα» του 1969 δέχεται την… αμείλικτη ερώτηση «Αγοράκι, τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;». Για να απαντήσει: «Μούσμουλα». Λέγοντας… τα σύκα, σύκα στους νταήδες. Κάπως έτσι κι ο Ανδρέας Νομικός λέει στην ταινία «Ο Μελέτης στην Αμεσο Δράση»: «Βρε καραμελάκια, από τον Θεό να το ’βρεις. Τέτοια ώρα, βρε, τις ποτίζουν τις συκιές;».

Ή, για να το θυμηθούμε και αυτό, έβαλε φτερά και πούπουλα ακόμη και στα στερεότυπα που χρησιμοποίησε (περί ομοφυλοφιλίας) ο Σταύρος Παράβας στον θρυλικό «Φίφη» του. Παίζοντας μάλιστα μαζί με την ορίτζιναλ «Φτερού».

Για να μην τα πολυλογούμε, ο Ανδρέας Νομικός μπορεί να αρνήθηκε την πρόταση της Σοφίας Βέμπο (αν και αργότερα ζήτησε και έκανε λίγα μαθήματα ηθοποιίας), όμως έπαιξε ούτε λίγο ούτε πολύ σε 51 ταινίες –όπως είχε δηλώσει σχετικά πρόσφατα ο ίδιος– και δη στη θεωρούμενη «χρυσή εποχή» του ελληνικού κινηματογράφου. Οχι μόνον δίπλα στον Σταύρο Παράβα και τον Φίφη, αλλά και δίπλα στο Θανάση Βέγγο (όπως στο «Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ») και μεγάλα ονόματα του ’60 και ’70. Αλλωστε οι κινηματογραφικοί παραγωγοί ήξεραν πού να τον βρουν. Στο παγκάκι του, την «έδρα» του, στην Αιόλου.

Πολλοί και ενίοτε αντικρουόμενοι μύθοι και αλήθειες έχουν συνδεθεί με το όνομά του. Θεωρείται ότι έκανε και άλλες δουλειές για να ζήσει, αλλά τα φτερά ήταν το χόμπι του. Συν το ότι κι αυτά συνέβαλαν οικονομικά στο μεγάλωμα των τριών (κατ’ άλλους δύο) παιδιών του. Η δε χαρακτηριστική φωνή ήταν, σύμφωνα με μία εκδοχή, ένα κόλπο για να πουλάει την πραμάτεια του. Οπως και τα ομοφυλοφιλικά στερεότυπα. Καθένας παίρνει ότι τον βολεύει από τόσους μύθους για τον Ανδρέα Νομικό. Ενα κομμάτι μιας Αθήνας που έτσι κι αλλιώς έχει χαθεί, πια, ανεπιστρεπτί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News