Πώς γίνεται μία υπερμεταδοτική μεν, ωστόσο εξασθενημένη ως προς τη νοσηρότητα που επιφέρει, παραλλαγή του κορονοϊού, η Ομικρον, να χρησιμοποιείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας με σκοπό την εφαρμογή λοκντάουν όχι μόνο στην οικονομική πρωτεύουσα Σαγκάη των 25 εκατομμυρίων ψυχών, αλλά και σε άλλες τεράστιες πόλεις όπως η Τσανγκτσούν (9 εκατομμύρια κάτοικοι), η Χουτζού (9 εκατομμύρια), η Τανγκσάν (7,7 εκατομμύρια) και η Τζιλίν (3,6 εκατομμύρια);

Η πρόσθεση του εγκλωβισμένου πληθυσμού βγάζει άθροισμα πέντε… Ελλάδες, έτσι αυτά τα δρακόντεια αντικορονοϊκά μέτρα που εφαρμόζει το μονοκομματικό κράτος έχουν φυσιολογικότατα προσελκύσει τη διεθνή προσοχή. Η ανθρωπότητα απορεί, και μαζί της και ο διεθνολόγος Ιαν Μπρέμερ του think tank Eurasia Group. Η Corriere della Sera δημοσίευσε κείμενό του το οποίο προσπαθεί να ερμηνεύσει και με όρους πολιτικής τα κινεζικά μυστήρια.

Ως Αμερικανός ο Μπρέμερ έχει επίγνωση ότι, γενικώς, η κινεζική ηγεσία θεωρεί το δικό της υβριδικό μοντέλο διακυβέρνησης (κρατικός «τούρμπο» καπιταλισμός) αποτελεσματικότερο των αστικών δημοκρατιών της Δύσης, είτε του παρελθόντος είτε του παρόντος. Η κινεζική εξουσία δεν κουράζεται να διατυμπανίζει ότι η ανωτερότητα του πολιτικού συστήματός της αποδεικνύεται από την πολιτική «μηδενικής νόσησης»: η απομόνωση εκατομμυρίων ανθρώπων στα ενδιαιτήματά τους σώζει ζωές λένε, όχι… ανθρώπινα δικαιώματα.

Τα στατιστικά στοιχεία (που βγάζει το κινεζικό κράτος, εννοείται) δείχνουν ότι στη χώρα του 1,4 δισεκατομμυρίου ανθρώπων έχουν υπάρξει μόλις 4.665 θάνατοι από την αρχή της πανδημίας (στοιχεία της Μεγάλης Τετάρτης). Αν θέλουμε τα πιστεύουμε βέβαια, αφού η Κίνα είναι η κοιτίδα του κορονοϊού, στην πόλη Γουχάν. Η Γουχάν διαθέτει εργαστήριο ιολογίας, ωστόσο οι κινεζικές αρχές απέδωσαν την εμφάνιση του κορονοϊού σε νυχτερίδες και άργησαν πάρα πολύ να ενημερώσουν τον υπόλοιπο κόσμο – σε αυτήν την καθυστέρηση οφείλεται η εξέλιξη του φαινομένου σε πανδημία. Παράλληλα ο αρθρογράφος σημείωσε ότι η Κίνα «απέχει ακόμη πολύ από το να έχει αναπτύξει εμβόλια εφάμιλλα των καινοτόμων mRNA των ΗΠΑ και της Ευρώπης, τα οποία προσφέρουν υψηλή προστασία».

Ο Μπρέμερ επικέντρωσε στα λοκντάουν που επέφερε η πολιτική «μηδενικής νόσησης», υπενθύμισε τα… θαύματα της Γουχάν και τα διατρέξαντα με τις διχογνωμίες των κινέζων επιστημόνων, ανέφερε και τον θάνατο του γιατρού Λι Γουενλιάνγκ που αρχικώς ανακρίθηκε σαν διαδοσίας fake news και μεταθανατίως ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας… Εγραψε ότι αυτό είναι το πολιτικό πλαίσιο εκεί και πρέπει να το έχουμε κατά νου ώστε να κατανοήσουμε τις οικονομικές επιπτώσεις των λοκντάουν τόσο στην Κίνα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Αδύνατη η παραδοχή του λάθους 

Η βασική σκέψη του αρθρογράφου είναι ότι η κινεζική κυβέρνηση θα μπορούσε να δεχτεί υψηλότερο ποσοστό μολύνσεων, ακόμη και θανάτων, για να μετριάσει τη ζημιά στην οικονομία, ωστόσο δεν πρόκειται να το πράξει επειδή έτσι θα παραδεχόταν την ανάγκη αλλαγής πλεύσης, κάτι επίφοβο: ο λαός θα άρχιζε να αμφιβάλλει για το αλάθητο της ηγεσίας του – κάτι αδιανόητο και απαράδεκτο στο προαναφερθέν πλαίσιο. Βέβαια, δεν μπορούν οι του ΚΚΚ να εφησυχάζουν: τα τελευταία χρόνια η κινεζική οικονομία σταδιακώς επιβραδύνθηκε. Στην κορονοϊκή εμπλοκή της παγκοσμιοποίησης προσετέθησαν τα ερείπια του ουκρανορωσικού πολέμου, έτσι «ο κόσμος βυθίστηκε σε μία νέα και πιο σοβαρή οικονομική αβεβαιότητα».

Η πολιτική «μηδενικής νόσησης», έγραψε ο Μπρέμερ θα βλάψει την ανάπτυξη της Κίνας, και ο αντίκτυπος θα είναι διεθνής, «σε κάθε γωνιά του πλανήτη». Αν, ύστερα απ’ όλ’ αυτά, το οικονομικό σκέλος της παγκοσμιοποίησης χωλαίνει, το άλλο σκέλος, το πολιτικό, ενδέχεται να συντριβεί. Ο αρθρογράφος προειδοποίησε τους Κινέζους: «Οποιαδήποτε συζήτηση για τα πλεονεκτήματα του κινεζικού πολιτικού συστήματος σε σύγκριση με το δυτικό σύστημα αγνοεί το υποκείμενο πρόβλημα, ότι οι επιπτώσεις στην οικονομία και οι συνεπαγόμενες πιθανές πολιτικές αναταραχές, όπως και οι πανδημίες, δεν γνωρίζουν σύνορα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News