Ο Ινιάκι Λόπεθ, δημοσιογράφος του ισπανικού τηλεοπτικού καναλιού la Sexta, ήταν για ώρες στο χώρο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, κινούμενος διαρκώς μεταξύ της ζώνης όπου οι ηγέτες έκαναν δηλώσεις, του Κέντρου Τύπου και του βαν του σταθμού που ήταν σε διαρκή ζεύξη με τα κεντρικά. Οταν το μεσημέρι άρχισε να καταλαγιάζει το πράγμα, άρχισε να φουντώνει η πείνα. Με δυό τσούρος που πήρε στο χέρι τρέχοντας προς το ασανσέρ και με έναν καφέ (ο Θεός να τον κάνει…) που πήρε οδηγώντας προς το συνεδριακό κέντρο IFEMA MADRID όλη μέρα, μοιραία τα βήματά του τον οδήγησαν στο εστιατόριο. Αμήχανα κοιτούσε το μενού ψάχνοντας για κάτι δροσερό, μια σαλάτα ίσως… «Εnsaladilla Rusa, 8 ευρώ» μονολόγησε και πήγε παρακάτω. Ομως κάτι δεν του πήγαινε καλά. «Εnsaladilla Rusa»; Αλήθεια τώρα;

«Ρωσική σαλάτα σε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ; Είμαι λίγο έκπληκτος από αυτή την επιλογή του πιάτου», έλεγε λίγο αργότερα ο γεννημένος στο Μπιλμπάο δημοσιογράφος στο μέσο ενημέρωσης όπου εργάζεται.

Πιθανότατα ήταν ο πρώτος που το πρόσεξε αλλά μάλλον όχι ο μόνος, σχολίασε ο Guardian. Το πιάτο εξαντλήθηκε σε λίγες ώρες και την επομένη στη θέση του στο μενού υπήρχε μια νέα σαλάτα, η «παραδοσιακή».

Νέα συνταγή, νέο όνομα…

Ο ισπανός σεφ Χοσέ Αντρές προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Πρόσθεσε ντοματομπουκιές και βάφτισε το «νέο» πιάτο «ουκρανική σαλάτα» η οποία έκανε το επίσημο ντεμπούτο της στο δείπνο των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών, την Τρίτη. Ηταν η επίσημη παρουσίαση ενός rebranding που ξεκίνησε το περασμένο διάστημα σε όλη την Ισπανία. Ο Αντρές, εξάλλου, από τον προηγούμενο μήνα είχε ανακοινώσει τη μετονομασία της σαλάτας σε όλα τα εστιατόριά του.

Μεταξύ των πρώτων ήταν το Mesón Martín, ένα εστιατόριο στη Σαραγόσα, με ευδόκιμη γαστρονομική διαδρομή τριών δεκαετιών. «Φίλοι μου, αποφασίσαμε να αλλάξουμε το όνομα της διάσημης σαλάτας», ανακοίνωσε ο σεφ του εστιατορίου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή, στα τέλη Φεβρουαρίου. «Από σήμερα, θα βρείτε στο μενού μας τη σαλάτα Κίεβο, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον λαό της Ουκρανίας».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη σαλάτα – την οποία πολλοί αποδίδουν στον ιταλοβρετανό μάγειρα Charles Elmé Francatelli – πέφτει θύμα της πολιτικής. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φρανσίσκο Φράνκο, τα μπαρ και τα εστιατόρια συχνά άλλαζαν την ονομασία σε «ensaladilla nacional» (εθνική σαλάτα), για να αποφύγουν να κατηγορηθούν για… φιλοκομμουνιστική προπαγάνδα.

Πολιτική και φαγητό είναι ένας συνδυασμός μάλλον αταίριαστος γι’ αυτό και συχνά παρόμοιες συμπεριφορές ξεπερνούν τα όρια της γραφικότητας. Το 2003, λόγου χάρη, οι τηγανητές πατάτες, οι «french fries» και το «french toast», αυτό που οι Γάλλοι λένε «pain perdu» και οι Ελληνες… «αυγόφετα» δηλαδή, που σέρβιραν οι καφετέριες του αμερικανικού Κογκρέσου έχασαν τον εθνικό τους προσδιορισμό επειδή η Γαλλία είχε διαφωνήσει με την εισβολή στο Ιράκ. Τα μέλη της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, για όσο κράτησε αυτό, παράγγελναν «freedom fries» και «freedom toast»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News