Το τηλεφώνημα του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν διήρκεσε δυόμισι ώρες, όπως το υπολόγισαν οι New York Times, με τον βασικό τους αρθρογράφο – αναλυτή Τόμας Φρίντμαν να γράφει στη συνέχεια ότι δεν πίστεψε ούτε μια λέξη από όσα ανακοινώθηκε ότι ειπώθηκαν – των άρθρων περιλαμβανομένων…

Τι ακριβώς είπαν, το ξέρουν οι δυο τους και οι διερμηνείς τους. Το μόνο βέβαιο είναι πως όταν ο Τραμπ έκλεισε το τηλέφωνο, για ακόμη μια φορά δεν είχε επιτύχει αυτό που τόσο περήφανα καυχιόταν ότι θα έκανε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του: να «τελειώσει αυτόν τον πόλεμο σε μια ημέρα», παρατηρεί ο Φρίντμαν.

Ο Τραμπ θεωρούσε ότι θα μπορούσε να το επιτύχει χάρη στη στενή σχέση του με τον Πούτιν. Παρ’ όλα αυτά, «όταν αυτοί οι δύο μιλάνε, έχω πάντα την ανησυχία ότι κάτι χάνεται στη μετάφραση μεταξύ Βλαντ και Ντον», όπως το θέτει ο έγκριτος αμερικανός αρθρογράφος, αντανακλώντας το συναίσθημα πολλών αναλυτών και παρατηρητών παγκοσμίως.

«Oταν ο διερμηνέας μεταφράζει στον Τραμπ ότι ο Πούτιν λέει ότι είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για την “ειρήνη” (peace) στην Ουκρανία, είμαι σίγουρος ότι αυτό που είπε ο Πούτιν ήταν ότι είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για ένα “κομμάτι” (piece) της Ουκρανίας», γράφει ο Φρίντμαν, επισημαίνοντας ότι είναι εξαιρετικά προβληματικό να μην ακούς αυτό που λέει ο άλλος, αλλά αυτό που εσύ θέλεις να ακούσεις.

Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής τους επικοινωνίας, ο Πούτιν συμφώνησε να σταματήσει τα χτυπήματα στις ουκρανικές ενεργειακές υποδομές, σύμφωνα με το Κρεμλίνο, αλλά κατέστησε, επίσης, σαφές ότι δεν θα συμφωνούσε σε μια γενική κατάπαυση του πυρός 30 ημερών.

Το Κρεμλίνο εξήγησε ότι η «βασική προϋπόθεση» του Πούτιν για τον τερματισμό της σύγκρουσης ήταν η «πλήρης παύση» της ξένης στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο, με άλλα λόγια η ολοκληρωτική απογύμνωση της Ουκρανίας από κάθε ικανότητα να αντισταθεί σε μια ολοκληρωτική ρωσική κατάληψη.

«Ο Πούτιν το λέει ξεκάθαρα», υπογραμμίζει ο Φρίντμαν στους ΝΥΤ, «ότι δεν επιζητά, όπως ανόητα πίστευε ο Τραμπ, την ειρήνη με την Ουκρανία. Θέλει να αποκτήσει την Ουκρανία».

«Να με συγχωρήσετε», συνεχίζει ο αρθρογράφος, «αλλά δεν πιστεύω ούτε μια λέξη από όσα λένε ο Τραμπ και ο Πούτιν για τις ιδιωτικές συνομιλίες τους, ούτε ένα “και”. Διότι κάτι δεν μύριζε καλά από την αρχή, με όλη αυτή τη συμφωνία Τραμπ-Πούτιν για την Ουκρανία».

Τα ερωτήματα στα οποία δεν απάντησε κανείς από τους δύο

Και εξηγεί ότι υπάρχουν μια σειρά από ερωτήματα σε ό,τι αφορά τη συνεργασία των δύο τους για την Ουκρανία και τον τερματισμό του πολέμου μέσα σε λίγες ημέρες

Ο Φρίντμαν θυμίζει πως ο Χένρι Κίσινγκερ, ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, χρειάστηκε πάνω από έναν μήνα έντονης παρασκηνιακής διπλωματίας για να συνάψει τις συμφωνίες μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου και Ισραήλ και Συρίας που τερμάτισαν τον πόλεμο του 1973, σε μια περίπτωση, μάλιστα, που όλα τα εμπλεκόμενα μέρη επιθυμούσαν διακαώς συμφωνία.

Πώς είναι δυνατόν, αναρωτιέται ο αρθρογράφος των New Υork Τimes, δύο συναντήσεις μεταξύ του φίλου του Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ και του Πούτιν στη Μόσχα και δύο τηλεφωνήματα μεταξύ Πούτιν και Τραμπ να είναι αρκετά για να τερματιστεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με όρους λογικούς για το Κίεβο; «Ο Τραμπ δεν θα μπορούσε να πουλήσει ούτε ένα ξενοδοχείο τόσο γρήγορα, εκτός κι αν το χάριζε».

Και ίσως αυτό το «χάριζε» να είναι η λέξη κλειδί.

«Ελπίζω να μην παρακολουθούμε ακριβώς αυτό», συνεχίζει ο Φρίντμαν, στέλνοντας ένα «μήνυμα» προς τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς: «Εάν πουλήσετε την Ουκρανία στον Πούτιν, θα κουβαλάτε για πάντα ένα σημάδι του Κάιν στο μέτωπό σας, ως προδότες μιας βασικής αξίας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ επί 250 χρόνια. Την υπεράσπιση της ελευθερίας ενάντια στην τυραννία.

»Οι ΗΠΑ ποτέ δεν ξεπούλησαν με τόσο θράσος μια χώρα που αγωνίζεται να είναι ελεύθερη, αφού πρώτα την υποστήριξαν επί τρία χρόνια. Εάν ο Τραμπ και ο Βανς το κάνουν αυτό, το σημάδι του Κάιν δεν θα ξεπλυθεί ποτέ. Θα μείνουν στην ιστορία ως προδότες. Ομοίως, ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, ο υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Μάικλ Γουόλτς».

Ο Τραμπ συνεχίζει να λέει ότι το μόνο που θέλει να κάνει είναι να τερματίσει τη «σφαγή» στην Ουκρανία. Ο ευκολότερος και ταχύτερος τρόπος θα ήταν η πλευρά που ξεκίνησε τη σφαγή, η πλευρά της οποίας ο στρατός εισέβαλε στην Ουκρανία, να φύγει από την Ουκρανία.

Ο μόνος λόγος να ζητήσει ο Πούτιν τη βοήθεια του Τραμπ είναι εάν θέλει κάτι περισσότερο από τον τερματισμό της σφαγής, συμπεραίνει ο Φρίντμαν. Είναι κατανοητό ότι η Ουκρανία θα πρέπει να παραχωρήσει κάτι στον Πούτιν. Το ερώτημα είναι τι. Είναι, ταυτόχρονα, κατανοητό ότι ο μόνος τρόπος για τον Πούτιν να πάρει το εξαιρετικά μεγάλο κομμάτι που θέλει και τους μεταπολεμικούς περιορισμούς που θέλει να επιβληθούν στην Ουκρανία, είναι να στρατολογήσει τον Τραμπ για να τα επιτύχει αυτός για λογιαριασμό του.

«Ο Τραμπ έχει αφήσει όλους τους ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ στο περιθώριο», σημειώνει ο αρθρογράφος στους New York Times. «Ομως, οι ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν συνεισφέρει δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικό εξοπλισμό, οικονομική βοήθεια και βοήθεια προς τους πρόσφυγες στην Ουκρανία -περισσότερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι για το οποίο ψεύδεται ο Τραμπ- και έχουν καταστήσει σαφές ότι τώρα είναι έτοιμοι να κάνουν ακόμη περισσότερα για να αποτρέψουν τον Πούτιν να καταπιεί την Ουκρανία και να κινηθεί εναντίον τους στη συνέχεια».

Ο ρόλος των συμμάχων και της Κίνας

Γιατί λοιπόν ο Τραμπ να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν και να μην πάρει μαζί του την καλύτερη μόχλευση, τους συμμάχους του; Και γιατί να απενεργοποιήσει και μετά να ενεργοποιήσει ξανά τη στρατιωτική βοήθεια και την ανταλλαγή πληροφοριών με την Ουκρανία, αφού αποκάλεσε τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, «δικτάτορα»;

«Αυτό που έκανε τον Κίσινγκερ και τον υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ ιδιαίτερα αποτελεσματικούς διαπραγματευτές είναι ότι ήξεραν πώς να αξιοποιήσουν τους συμμάχους των ΗΠΑ για να ενισχύσουν την ισχύ τους. Ο Τραμπ γυρίζει ανόητα την πλάτη του στους συμμάχους του, ενώ απλώνει το χέρι στον Πούτιν. Ετσι εγκαταλείπει τη μόχλευση», συνεχίζουν οι ΝΥΤ.

O Τραμπ φαίνεται να μην έχει ιδέα γιατί ο Πούτιν είναι τόσο καλός μαζί του. Eνας ρώσος αναλυτής εξωτερικής πολιτικής με βάση τη Μόσχα είπε πρόσφατα στους New Υork Times: «Ο Τραμπ δεν καταλαβαίνει ότι ο Πούτιν απλώς τον χειραγωγεί για να πετύχει τον κύριο στόχο του: να μειώσει τη διεθνή θέση των ΗΠΑ, να καταστρέψει το δίκτυο των συμμαχιών ασφαλείας -κυρίως στην Ευρώπη- και να αποσταθεροποιήσει τις ΗΠΑ εσωτερικά, κάνοντας έτσι τον κόσμο ένα πιο ασφαλές πεδίο για τον ίδιο και τον Σι».

Ο Τραμπ αρνείται να καταλάβει, πρόσθεσε ο αναλυτής, ότι ο Πούτιν και ο κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ θέλουν και οι δύο να δουν την Αμερική εγκλωβισμένη στο δυτικό ημισφαίριο και βλέπουν τον Τραμπ ως το πιόνι τους για να το πετύχουν.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ποτέ δεν κατέστησε σαφές ποιες παραχωρήσεις και εγγυήσεις απαιτεί από τη Ρωσία για να επιτευχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία. Ποιος μπαίνει σε μια διαπραγμάτευση χωρίς ένα πολύ σαφές, ακλόνητο σχέδιο όσον αφορά τα βασικά αμερικανικά συμφέροντα;

«Υπάρχουν βιώσιμοι τρόποι για να τερματιστεί ένας πόλεμος -και να παραμείνει τελειωμένος- και υπάρχουν και μη βιώσιμοι τρόποι. Ολα εξαρτώνται από την κατακλείδα και αν η κατακλείδα των ΗΠΑ ξεφύγει θεμελιωδώς από αυτή της Ουκρανίας και των συμμάχων τους, είναι απίθανο όλοι αυτοί να κάτσουν απλώς να παρακολουθούν το bromance μεταξύ Τραμπ και Πούτιν», γράφουν οι ΝΥΤ.

Ο Πούτιν θέλει την Ουκρανία με μια κυβέρνηση βασικά ίδια με την υποτελή του Λευκορωσία, όχι μια Ουκρανία ανεξάρτητη όπως η Πολωνία, μια δημοκρατία ελεύθερης αγοράς προσδεδεμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τι είναι, όμως, προς το συμφέρον της Ουκρανίας, το συμφέρον της Αμερικής και το συμφέρον των Ευρωπαίων συμμάχων της;

Για τον αρθρογράφο των ΝΥΤ, η απάντηση είναι ξεκάθαρη. «Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι πιστεύει ο Ντόναλντ Τραμπ ότι είναι προς το προσωπικό του συμφέρον. Κι αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία τώρα στην Ουάσιγκτον του Τραμπ», καταλήγει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News