Πριν από λίγες μέρες η Έμα Τάκερ έγινε Διευθύντρια της Wall Street Journal. Είχε προηγηθεί η ανάληψη από γυναίκες των ίδιων θέσεων στον Economist και τους Financial Times (FT).

Δεν είναι οι πρώτες ούτε οι μόνες γυναίκες που βρίσκονται στο «τιμόνι» κάποιου μεγάλου ΜΜΕ. Η Αλεσάντρα Γκαλόνι «τρέχει» το Reuters, η Σάλι Μπάζμπι την Washington Post, η Ντέμπορα Τέρνες είναι CEO στο τμήμα ειδήσεων του BBC, η Τζούλι Πέις είναι executive editor του Associated Press. Και πολλές ακόμη. Η Τάκερ πηγαίνει στη WSJ φεύγοντας από την ίδια θέση στους Sunday Times.

Στη διοίκηση των μεγάλων διεθνών ΜΜΕ οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται απλώς. Επικρατούν.

Όλα αυτά είναι θεαματική πρόοδος για το γυναικείο ζήτημα, στην τελική ανάλυση δεν αρκεί να θέλεις να γίνεις κάτι, πρέπει και να ξέρεις ότι είναι δυνατό να συμβεί, να το βλέπεις να συμβαίνει.

Τι σημαίνει αυτό, όμως, για τον τρόπο με τον οποίον τα έντυπα αντιμετωπίζουν τις γυναίκες γενικότερα;

Η Ρούλα Καλάφ ανέλαβε τους Financial Times το 2020. Το 2021, σε συνέντευξή της, είπε ότι θέλει να πάει την εφημερίδα σε μια πιο φιλική για τις γυναίκες κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει διοίκηση 50-50 αλλά και αύξηση των γυναικών που γράφουν στις σελίδες της. Από τότε που ανέλαβε, οι γυναίκες εμφανίζονται πολύ συχνότερα στις σελίδες των Financial Times και όχι μόνο ως αρθρογράφοι, αλλά και ως πρόσωπα ενδιαφέροντος.

Το ίδιο συμβαίνει και στον Economist, τον οποίον ανέλαβε το 2015 η Ζάνι Μίντον Μπέντοους. Πριν το 2015 η αναζήτηση «γυναίκες σε ηγετικές θέσεις» ανέσυρε 30 άρθρα σε οκτώ χρόνια. Στα οκτώ χρόνια που ακολούθησαν τα άρθρα έγιναν 53, όπως γράφει η Χέδερ ΜακΓκρέγκορ στο Conversation.

Περισσότερες γυναίκες στην κορυφή σημαίνει και περισσότερες γυναίκες σε διάφορες βαθμίδες της ιεραρχίας. Στην περίπτωση όμως εντύπων όπως οι Financial Times, ο Econοmist και η Wall Street Journal σημαίνει και κάτι πολύ παραπάνω: Περισσότερες γυναίκες στις επιχειρήσεις. Και γενικότερα, περισσότερες γυναίκες σε υψηλόβαθμες θέσεις στα ΜΜΕ σημαίνει περισσότερη «ορατότητα» για τις γυναίκες.

Δεν είναι παράξενο ότι οι άνθρωποι τείνουμε να είμαστε πιο φιλικοί προς άλλους ανθρώπους του φύλου μας. Ιδιαίτερα οι γυναίκες αισθάνονται μια επιπλέον αλληλεγγύη, λόγω της γενικότερης περιθωριοποίησης που έχουν υποστεί παραδοσιακά.

Ο κύκλος είναι επαναλαμβανόμενος: Οσο περισσότερες γυναίκες στα διοικητικά συμβούλια εταιρειών και στις σελίδες των μεγάλων εντύπων, τόσο μεγαλύτερη η επιρροή των γυναικών και στις αποφάσεις που λαμβάνονται για την τύχη των εταιρειών αυτών, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και τα μεγάλα ΜΜΕ.

Η απόδοση των γυναικών που τα διοικούν, συνεπώς, κρίνεται όλο και περισσότερο από άλλες γυναίκες, που είναι δεδομένο ότι θα τις δουν πιο ευνοϊκά. Και πάει λέγοντας.

Είναι ένας κύκλος που όσο επαναλαμβάνεται περιλαμβάνει όλο και περισσότερες γυναίκες σε θέσεις επιρροής. Και κάπως έτσι αλλάζει ο κόσμος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News