Ας τρέξει, λοιπόν, το video!

Στην πελώρια ψηφιακή αρχειοθήκη του YouTube μπορεί κανείς να βρει τα πάντα – ακόμη και τις εργασίες ενός συνεδρίου Κομμουνιστικού Κόμματος που βρίσκεται στα πρόθυρα της διάσπασης: το πρώτο ανοικτό σε δημόσια θέα συνέδριο του ΚΚΕ – το 13ο συνέδριο του τον Φεβρουάριο του 1991- καθώς οι εργασίες του μεταδίδονται ζωντανά από τον κομματικό τηλεοπτικό σταθμό 902.

Και το video έτρεξε. Και στο 3.21 η κάμερα επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στο πρόσωπο ενός νέου άνδρα που βρίσκεται στο προεδρείο του συνεδρίου ανάμεσα στα «εικονίσματα» και τις «σημαίες»… ενός νέου άνδρα που η εμφάνιση και η παρουσία του ξεφεύγει από το κομματικό πρότυπο της εποχής.

Καθαρό πρόσωπο και προσεγμένη εμφάνιση.  Καλοξυρισμένος, έχει διαλέξει για εκείνη την ημέρα που ο λόγος ανήκει στους συνέδρους να φορέσει γυαλιά που παραπέμπουν σε ένα look διανοούμενου πέραν της επικράτειας του Περισσού και να συνδυάσει ένα λευκό πουκάμισο με ένα σκούρο σακάκι.

Ο νέος άνδρας στο 3.21 είναι ο γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ – του πρώτου Κεντρικού Συμβουλίου μετά την διάσπαση της οργάνωσης το φθινόπωρο του 1989 και την ανασυγκρότηση της με ευθύνη της ηγεσίας του ΚΚΕ. Το όνομα του, Τάκης Θεοδωρικάκος. Είκοσι οκτώ χρόνια μετά ο γραμματέας της ΚΝΕ – επιρροής Μίμη Ανδρουλάκη- είναι υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στο σημείο αυτό μια μικρή παρένθεση. Ο ισπανός συγγραφέας Χόρχε Σεμπρούν (ο κομματικός Φεδερίκο Σάντσεθ της παρανομίας στη Μαδρίτη του Φράνκο αλλά και υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση των Σοσιαλιστών του Φελίπε Γκονζάλες) θα μπορούσε με το στιγμιότυπο των μελών του προεδρείου του Συνεδρίου να γράψει ένα ολόκληρο μυθιστόρημα αφιερωμένο στα πρόσωπα που συμμετείχαν στη διακυβέρνηση μιας χώρας από διαφορετικά κομματικά μετερίζια.

Αν θέλετε, κρατήστε λογαριασμό… Δίπλα στους κομματικούς ηγέτες, τον Χαρίλαο Φλωράκη (και τον έμπιστο του, Νίκο Καλούδη) και τον Γρηγόρη Φαράκο βρίσκονται, για παράδειγμα, η Μαρία Δαμανάκη και ο Γιάννης Δραγασάκης. Και δεν είναι οι μόνοι που βρέθηκαν με διαφορετικά κόμματα στον κύκλο της εξουσίας.

 Στη σελίδα 232 του βιβλίου του δημοσιογράφου- πολιτικού επιστήμονα  Κωνσταντίνου Ζαγάρα «Η κατάρρευση του Υπαρκτού και η διάσπαση του ΚΚΕ – Η κομβική στιγμή του 1991» (εκδόσεις Θεμέλιο) υπάρχει η αναφορά σε μια επιστολή 49 μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (μέλη που εκλέχθηκαν στη ΚΕ από το 13ο συνέδριο) που διαμαρτύρονται για τις επιλογές της πλειοψηφίας σε σχέση με την προοπτική του Συνασπισμού. Μεταξύ άλλων το κείμενο της επιστολής, που εκφράζει τις απόψεις της μειοψηφίας, υπογράφουν ο Δημήτρης Δίτσας (υπουργός στις κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα και πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ), ο Μίμης Ανδρουλάκης ( διετέλεσε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ την εποχή του Γ.Α. Παπανδρέου), ο Γιάννης Δραγασάκης (μόνιμος αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Τσίπρα), ο Θανάσης Καρτερός (στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα στο τομέα της επικοινωνίας με προβεβλημένη παρουσία στον κύκλο του Μαξίμου), ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Δημήτρης Στρατούλης (μέλη της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα) και από κοντά, ο Τάκης Θεοδωρικάκος.

Ο τελευταίος είχε εκλεγεί ως 56ος με 593 ψήφους στη Κ.Ε του κόμματος από το 13ο συνέδριο (μια θέση κάτω από τον δημοσιογράφο Κώστα Καλλίτση -55ος με 594 ψήφους). Στη σελίδα 204 του ίδιου βιβλίου θα βρούμε μια λίστα με τα εκλεγμένα μέλη της ΚΕ. Ο τότε νεαρός γραμματέας της ανασυγκροτημένης ΚΝΕ είχε καταφέρει να υπερισχύσει σε ψήφους ακόμη και του Δημήτρη Κουτσούμπα (589 ψήφοι)- του σημερινού ηγέτη του κόμματος.

Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο βρήκα ένα βιογραφικό σημείωμα για τον σημερινό υπουργό Εσωτερικών που θεωρώ πως απηχεί την πραγματικότητα της διαδρομής του στα δημόσια πράγματα:

«Ο Τάκης Θεοδωρικάκος γεννήθηκε το 1964 στον Πειραιά. Από τα νεανικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε έντονα στα πολιτικά κινήματα της νεολαίας μέσα από την ΚΝΕ, της οποίας υπήρξε Γραμματέας την περίοδο 1990- 1991. Τη 10ετία του ’90 συνέχισε την πολιτική και κοινωνική του δραστηριότητα στο χώρο της Αυτοδιοίκησης ως εκλεγμένος Νομαρχιακός Σύμβουλος και Αντινομάρχης Πειραιά.

Απόφοιτος της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής, σπούδασε Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει μεταπτυχιακό τίτλο στην Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συνεργάστηκε σε θέματα πολιτικής επικοινωνίας με τον Κώστα Λαλιώτη για την προβολή των περιφερειακών προγραμμάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ (1997-1999) και στο ΠΑΣΟΚ (2001-2003). Από το 2004 είναι πρόεδρος της εταιρείας ερευνών και δημοσκοπήσεων GPO. Με αυτή την ιδιότητα έχει την επιστημονική εποπτεία της διεξαγωγής, ανάλυσης και παρουσίασης των κεντρικών πολιτικών ερευνών της GPO στην Ελλάδα και την Κύπρο».

Ο συνδικαλιστής της Πανσπουδαστικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία ( η ανωτατοποίηση των διετούς διάρκειας Ακαδημιών και η ίδρυση των Παιδαγωγικών Τμημάτων γίνεται το 1984) δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο κλασικός Κνίτης. Ο ίδιος, όπως λένε αρκετοί εκ των πρώην συντρόφων του, «πέρασε από την ηγεσία της ΚΝΕ και δεν ακούμπησε». Μετά την διάσπαση ακολουθεί την ομάδα των μειοψηφούντων του ΚΚΕ στον Συνασπισμό υπό την  Μαρία Δαμανάκη. Εκλέγεται με το ψηφοδέλτιο του παλιού ΕΔΑΐτη και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Φωτίου στη Νομαρχία Πειραιά και αναλαμβάνει αντινομάρχης μεταξύ 1994- 1996.

Στη συνέχεια θα αφιερωθεί στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας – ποιος δεν τον θυμάται στα πάνελ του Γιάννη Πρετεντέρη να αναλύει τα ευρήματα από τις κατά καιρούς έρευνες της κοινής γνώμης. Πάντα ως επικεφαλής της εταιρείας GPO – στο μετοχικό κεφάλαιο της οποίας συμμετείχε η οικογένεια Καλογρίτσα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News