Η φωτιά της Δαδιάς πέρυσι τον Ιούλιο, έκαιγε δεκατρία ημερόνυχτα. Ήταν η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην Ευρώπη και έκανε στάχτη 245.299 στρέμματα που αποτελούσαν το 57,74% του εθνικού πάρκου. Αν κοιτάξουμε τον χάρτη, έχει καεί σχεδόν ολόκληρος ο νομός Έβρου. Η megafire,  στα νότια σταμάτησε στην θάλασσα καίγοντας τα αλμυρίκια της παραλίας, ενώ προς βορρά έσβησε αφού έπεσε πάνω της η μισή πυροσβεστική δύναμη της χώρας, όλα τα εναέρια μέσα που διαθέταμε (έχουμε τον μεγαλύτερο στόλο στην Ευρώπη) και πλήθος πυροσβεστών από άλλες χώρες. Η οικολογική καταστροφή στο πάλαι ποτέ υπέροχο αρχέγονο δάσος είναι τρομακτική, για πολλούς ανεπανόρθωτη.

Επειδή τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα, το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας πραγματοποίησε την περασμένη βδομάδα μια πολύ ενδιαφέρουσα  ημερίδα στην Αλεξανδρούπολη, με θέμα τις δασικές πυρκαγιές και ειδικά την αποτίμηση της φωτιάς στην Δαδιά. Τι έγινε, τι πήγε λάθος, τι πρέπει να διορθωθεί, πως θα γίνει η αποκατάσταση. Το βασικότερο όλων όμως, είναι η εφιαλτική πιθανότητα να συμβούν πολύ χειρότερα το φετινό καλοκαίρι λόγω παρατεταμένης ξηρασίας. Αν όχι στην Δαδιά, αλλού. Αλλά και στην ίδια την Δαδιά δεν πρέπει να αποκλείεται μια επανάληψη, που αν συμβεί θα είναι η χαριστική βολή.

Επρόκειτο για υποδειγματική ημερίδα, για έναν απλό λόγο. Ήταν εκεί όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι στην πρόληψη, την καταστολή και στην αποκατάσταση. Τρεις υπουργοί από τα συναρμόδια υπουργεία, γενικοί γραμματείς, η δασική υπηρεσία, η πυροσβεστική, δήμαρχοι και περιβαλλοντικές οργανώσεις, εθελοντές, δεκάδες επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων, μέχρι και ο Γιόχαν Γκολντάμερ που έφτιαξε την έκθεση μετά το Μάτι συνδέθηκε από την Γερμανία για να πάρει μέρος στο στρογγυλό τραπέζι.

Τέτοια συγκέντρωση όλων των υπευθύνων (με μπερδεμένες αλληλοεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων και με συχνά αξεπέραστες μεταξύ τους αντιθέσεις), μόνο το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο ήταν ικανό να καταφέρει. Η δε ημερίδα ήταν εξαιρετική, για έναν ακόμα λόγο. Τίποτα δεν κρύφτηκε κάτω απ’ το χαλί, όλες οι –συχνά οδυνηρές- αλήθειες  κατατέθηκαν στο τραπέζι. Το βασικό συμπέρασμα είναι ένα. Ενώ η κλιματική κρίση έχει ήδη εγκατασταθεί στο σαλόνι μας και καταστρέφει την οικοσκευή μας, το ελληνικό κράτος βρίσκεται ακόμα στην αυλή του σπιτιού  και προσπαθεί να αντιληφθεί ποιος βρίσκεται μέσα και τι κάνει. Παρά την σοβαρή αναβάθμιση που έχει γίνει με την ίδρυση και λειτουργία του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, στο επίπεδο συνεννόησης και συντονισμού των υπηρεσιών είμαστε δραματικά πίσω σε σχέση με τις ανάγκες.

Κατά την διάρκεια της ημερίδας, ήταν πραγματικά οδυνηρή η στιγμή που ο επικεφαλής των πυροσβεστικών δυνάμεων Έβρου και ο επικεφαλής δασάρχης Έβρου, ομολόγησαν ότι επί δεκατρείς μέρες που καιγόταν ο νομός τους δεν είχαν την παραμικρή θεσμική συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ τους. Αλλού ο ένας, αλλού ο άλλος, δίχως ο δασάρχης (που ξέρει το δάσος σαν την τσέπη του) να παρευρίσκεται στο συντονιστικό κέντρο, μιλούσαν απλώς τις τρεις πρώτες μέρες τηλεφωνικά (ατύπως όχι θεσμικά) επειδή είχαν καλή προσωπική σχέση μεταξύ τους. Μετά κάηκαν οι κεραίες της κινητής τηλεφωνίας και το επόμενο δεκαήμερο της καταστροφής κόπηκε κάθε επικοινωνία των δυο υπηρεσιών!

Τουλάχιστον η πολιτική ηγεσία έχει πια αναγνωρίσει το τεράστιο λάθος της δεκαετίας του ’90 (Τζουμάκας ως υπουργός Γεωργίας) να πάρουν από την δασική υπηρεσία τις αρμοδιότητες κατάσβεσης και στην συνέχεια να την αποψιλώσουν συστηματικά επί τριακονταετία από προσωπικό και μέσα. Οδυνηρή ήταν επίσης η αποκάλυψη ότι με βάση τον υπάρχοντα νόμο, αν ένας δασικός δει φωτιά στο δάσος σε κάποια περιπολία του και προσπαθήσει να την σβήσει, κινδυνεύει να πάει φυλακή!!! Μοναδική του αρμοδιότητα είναι να καλέσει την Πυροσβεστική.

Η κυβέρνηση έχει ήδη προκηρύξει πάνω από 300 θέσεις δασικών και αυτό εγγράφεται στα θετικά. Ίσα που προλαβαίνουν, οι παλιοί δασικοί με την εμπειρία που πρέπει να μεταλαμπαδευτεί στους νεότερους είναι πάνω από 60 χρόνων, σε λίγο θα βγουν στην σύνταξη. Αγοράζει επίσης για τους δασικούς και περί τα 400 οχήματα πρώτης κρούσης, που θα παραληφθούν μέσα στο 2024. Θετικότατο επίσης. Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι η παλιά έχθρα μεταξύ πυροσβεστών και δασικών αμβλύνεται σιγά-σιγά. Περάσαμε τριάντα χρόνια με τους δασικούς να λένε τους πυροσβέστες άσχετους και με τους πυροσβέστες να σιγοψυθιρίζουν ότι οι ίδιοι οι δασικοί βάζουν τις φωτιές. Τουλάχιστον τώρα αρχίζει να εμπεδώνεται μια αντίληψη πως δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και ότι με την συνεργασία τους το αποτέλεσμα θα είναι πολλαπλασιαστικό. Για να δούμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News